SUMARIO

de novas rutas, de dificultode, ov en condicións m6is arduas corno as invernais, e as veces as dúas cousasxuntas.Un proxecto -ibleNo aspecto puramente deportivo, o reto pode semelar excesivamente ambicioso. Coroar ós 14 cumesmáis altos do mundo. E facelo en menos de 1 2 meses, ascendendo sen osixeno, con un equipo técnico ehumano rnoi reducido, casi minimo.Na historia do alpinismo, como se iñidicou anteriormente sri diias personas ascenderon coda unha polasúo banda, estea 14 cvmes. E fixérono no cursa de varios anos. Pero, a pesares de todo, e un reto rnoiabordable. A súa dificultade E mois aparente que real. Sen dúbida, decenas de alpinistas de élite de todoo mundo poderían realizar esfa xesto. Pero moi probablemente no alpinismo - que e un deporte moicualitativ~ onde non existe compeficibn directa nin afán de superar un record, ninguén se plantexoureo lizar esta xesta.~ d e o b x &Existen dúas situacións que favorecen enormemente a viabilidade do proxecto deportivo. A primeiro B aproximidade xeografica: os 14 cumes de 8.000 metros están todos situados na cordilleira do Himalaya,concentrados nun área rela~ivomente pequena que abrangue Nepal e o norte de Pakistán.Isto limito o tempo de traslados, permite, por exemplo, acometer dous cumes nun rnesmo ataque e, o quee máis importante, permite un ha estratexia de ascensión que limita 6 rnaxirno os atranco5 de aclimatacióndos alpinistos a grande altitude.kws&nKasA segunda situaci8n favorable ven da man dos avances técnicos, no SO polo que se refire o equipo demontaña- que rnellorou vertixinosamente nos últimos anos coa incorporación de novos materiais máisresistentes, máis oillantes e moito máis lixeiros- sentin turnen no aspecto de mktodos de preparación física.O ñefafikoO problema básico e a aclimatación a altura. Ter o corpo na rnellor disposición paro realizar un durotraballo físico a 8.000 metros e respirando vnha atmósfera baixa en osixeno require vnha preparación moiespecifica.O concepto clasico de gran ascensión con campamentos de aprovisionamento abriga a progresar conlentitude. E cando os alpinistas están en condicións de atacar o cume, levan varios días somefidos áprogresiva debilidade que produce a altura. Nestas condicións, o organismo humano perde millóns deglóbulos vermellos e casi que dous litros de auga ó dio. Pronto aparecen cefalecis, mareos e malestar físicoen xeral, que deteioran o estado físico e merman as posibilidades de chegar a cume.En troqwes, dende os anos oitenia, as expedicibns lixeiras dernostran que e preferible ir máis apresa, levarun equipo reducido, facer cume en pouco tempo e voltar rtipidarnente a baixo aliura para recuperarse,eviióndolle O organismo o enorme desgaste dunha estadía prolongada en altitude.O equipo que acomete este reto desenvolveu un programa especial de aclimatación 8 aitura, estudando todaa experiencia previa neste eido, especialmente adoptado ó resposta fisica dos seus propios organismos.