SUMARIO

taña e a unhcr altitude xa bastante preto dostres mil metros. Pouco a pouco irnos chegandoao refuxio de Altavista a 3.260 m. de altitude.Reagrupados todos, e logo descansar un rato,as cinco e media continuamos coa ascensión,lamentando ter que deixar no refuxio a algúnscornpañeiros que tanta movida praieromontoñeirae guagua va¡ guagua ven non Ilesentou ben ou .(o¡ quizás unha sobredosis deapffpa arruga con mojito picón», o caso é quevoltamos a andar xa cun vento mQis forte quenon oxudaba ao noso pausado e durmidocamiñar. E digo isto porque ha¡ quen xura quechegou a camiñar durmindo.Posendo xa a estación do teleférico un fortecheiro a xofre indicounos que esiiábarnos pretodo cúmio. O vente nos mandaba de cando envez unha labazada cheirenta que me fixo pensarque si no inferno cheira así compriría comenzara gañar votos para non ter que ir alí.Unha vez xa no curnio agardamos uns quinceminutos ata que cdourenzo>i amosou a cálidaluz por riba do eterno e inmóvil mar de nubes,que foi gañando vnha cor dourada queamosaba o seu ondulante e caprichoso relieve.Todo, as pedras, a roupa, as nosasfacianas colleron eso cbndida luz do mencerque durante uns minutos nos tivo sosegadoscontemprando o nacemento do día. Logochegou o máis espedacular: detrás noca, carao Oeste, xusto enñiba da illa de La Gomerawnha sombra foi collendo forza e como unxigante, coa calima por pantalla, foiaparecendo o espectro do Teide.Unha pirámide xigantesca collía forza e definicióne entre os comentarios de admiraci6nalguén que xa coñecá este fenómeno naturaldixo que os canarios chamabanlle a illa míticade Borombó. As cámaras fofotogróficas quefacia pouco recollían a saída do Sol, agorachistaban o seu ollo mecánico con rapidez,temendo que aquilo durara tan só uns instantes.O frio, o sono, o cansancio acumulado, oforte cheiro a xofre non son nada ... paga apena chegar ato aquí arriba para contemplareste mítico pantasma de móis de 3.000 m. dealto erguido sobre o mar sin nada 6 seu redormais que o ocbano, as nubes e un grupiño dexente apiñada no cumio do crhter, contemplandoa miragre desta espectacularproxeccibn.Logo, cando o Sol vai gañando altura Borornbódeitase no mar e a sombra do Teide recóllesena costa desaparecendo nos cantís.Despois virian outras caídas pola illa; o Barrancodel Cedro, as Canadas do Teide; oVolcán do Pico da Cabra, na Marcha Nacional,co volcán de Maria moi pretiño. Montañase volcáns rodean a parte máis alta; amontaña Mostaza, montaña Guajara e a Cachuchadestacan nas cañodcis, que formanun circo 6 redor do Teide, ande permaneceunha inmóvil marea de lava, negra testemuñada última vomitona do Pil co Viejo.No noso recordo tamén quedará para sempreo dulce e pausado falar $os tinedeños, palabrascomo Garachico, La Orotava, Isora,Chio ... palabras para o recordo duns fermososdías en Tenerife, onde un grupiño de xente,ilusionados por compartir as súos montañastivo a ben xuntar ali, nun pfñeiral de LaGuancha, no Barranco de La Arena a múisdun cento de persoas para ofrecerlles a súapaisaxe, o seu tempo, e a súa amabilidade ea bofé que nos fixeron pasar uns fermosos días.Gracias Nivaria.- CUMES n034 38 -I