Dapperheidonderscheiding - Nederlandse Officieren Vereniging

DapperheidsonderZestien militairen, waaronder acht van het Korps Commandotroepen,hebben 7 oktober 2009 een dapperheidonderscheiding ontvangenvanwege uitzonderlijke prestaties onder extreme en gevaarlijkeomstandigheden tijdens acties in Afghanistan. Namens koninginBeatrix reikte minister Eimert van Middelkoop de versierselen uit opde Koninklijke Militaire Academie (KMA) in Breda. “Vandaag is eendag van trots voor de hele Nederlandse krijgsmacht.”BeslotenMet de uitreiking van twee Bronzen Leeuwen, drie BronzenKruizen en 11 Kruizen van Verdienste wordt de maatschappelijkewaardering, trots en respect voor deze heldendadengetoond. Eén van de Bronzen Leeuwen, de hoogste dapperheidonderscheidingna de Militaire Willemsorde, is postuumuitgereikt aan kapitein Björn Peterse. Dit gebeurdetijdens het besloten deel van de uitreiking waarin ook zevenandere leden van het Korps Commandotroepen (KCT) werdenonderscheiden. Deze militairen kunnen vanwege hunbijzondere taken niet herkenbaar in de media verschijnen.InitiatiefTijdens een operatie voerde kapitein Peterse het bevel overeen Special Forces detachement. Zijn eenheid raakte verwikkeldin een zwaar gevecht met een numeriek sterkerevijand. Peterse wist echter het initiatief te verkrijgen en hetgevecht in zijn voordeel te beslechten. Kapitein Peterse verongelukteop 27-jarige leeftijd na de missie waarvoor hijvandaag is onderscheiden. Hij overleed op 7 maart 2007tijdens een parachuteoefening met het KCT in Amerika.Koninklijk BesluitWij Beatrix, bij de gratie Gods, Koningin der Nederlanden.Prinses van Oranje Nassau, enz., enz, enz.Besluit van 3 oktober 2009, houdende KoninklijkeOnderscheidingen,Op voordracht van Onze Minister van Defensie,Hebben goedgevonden en verstaan, toe tekennen de BRONZEN LEEUW postuum aan:Kapitein van het wapen der infanterieJ.C. PeterseWegens:“het bedrijven van bijzonder moedige en beleidvolle dadenin de strijd tegenover de vijand waardoor hij zich heeftonderscheiden en daarmee het belang van het Koninkrijkgediend.In de periode augustus tot en met december 2006 heeftkapitein Peterse als pelotonscommandant van de 2 e (Nederlandse)Special Forces Task Unit in Afghanistan, aan meerdereoperaties deelgenomen in de omgeving van Tarin Kowten de Baluchi Vallei, waarbij hij herhaaldelijk blijk heeftgegeven van het bewust en weloverwogen nemen van grotepersoonlijke risico’s. Tijdens een operatie in de omgevingvan Wanu, wist hij tijdens een vuurgevecht het initiatief teherkrijgen waarbij hij zijn eenheid uit haar benauwde positiewist te manoeuvreren. Tijdens een operatie in de omgevingvan Abbas Ali en Kala Kala voerde hij het bevel overhet Special Forces detachement van de met de operatiebelaste taakgroep. Zijn eenheid raakte hierbij in een zwaar36 | Carré 3 | 2012

Toespraak minister van Defensieter gelegenheid van de besloten uitreiking van de Dapperheid-onderscheidingen op 7 oktober 2009te Breda.“Ridders Militaire Willems-Orde Vanden Hoek en Kroon, Excellenties,familie Peterse, leden van de vasteKamercommissie voor Defensie, ledenvan de Vereniging Dragers Militairedapperheidonderscheidingen, generaals,burgemeesters, familie, vriendenen collega’s van de te decoreren militairen,aangetreden militairen, cadetten,adelborsten en cursisten, damesen heren,Welkom op deze bijzondere locatie,welkom op deze bijzondere dag.Vandaag eren wij acht militairen vanonze Nederlandse krijgsmacht. Achtmilitairen die zich in buitengewoneomstandigheden buitengewoon hebbengedragen. Wij eren hen voor bijzonderedaden onder vuur. Dadenvan moed. Daden van beleid. Dadenvan trouw. Ál onze militairen doengoed werk in de vele operaties die zijnamens Nederland uitvoeren. Maarsoms stijgen militairen uit boven denorm. Soms verrichten zij daden diebuitengewoon zijn. Soms handelenzij op een wijze die wij niet meerkunnen scharen onder - wat militairenzelf vaak duiden als - ‘Ik deedgewoon mijn werk’. Wij eren vandaagdeze militairen. Zij hebben op crucialemomenten het verschil gemaakt.Onder moeilijke omstandigheden.Onder risicovolle omstandigheden.Met gevaar voor eigen leven. Zij hebbenmet hun daden de voortgang vanhun missie bevorderd.Voor mij staan zo dadelijk zevenmannen van het Korps Commandotroepen.Eén man staat daar niet bij.Dat is kapitein Björn Peterse. KapiteinPeterse verongelukte tijdens dedienst. Hij verongelukte ná de missiewaarvoor hij vandaag postuum wordtonderscheiden met de Bronzen Leeuw,de hoogste onderscheiding na de MilitaireWillems-Orde. Een onderscheidingdie zesenveertig jaar geledenvoor het laatst is uitgereikt aan eenNederlandse militair. De woorden dievandaag worden gesproken, geldenook kapitein Peterse. We leven meemet zijn weduwe, vader, broers enoverige familieleden. Weduwe Petersezal de onderscheiding in ontvangstnemen. Ik stel het zeer op prijs dat uhier vandaag bent.Commando’s. U keerde terug. Mededankzij de steun en kameraadschapvan uw collega-commando’s. En mededankzij de steun van familie, vriendenen collega’s aan het thuisfront. Anderenkeerden niet terug. Wij denkenvandaag in het bijzonder aan korporaalvan het Korps Commando TroepenKevin van de Rijdt. Wij denkenook aan de twintig andere omgekomenmilitairen. Zij sneuvelden of kwamenom tijdens de missie in Afghanistan.De missie waaraan ook u zoveelheeft bijgedragen. Hun verlies laat eenlege plek achter. Juist in hechte eenhedenals de uwe.Namens de regering, natuurlijk in hetbijzonder de bewindspersonen vanDefensie, en namens de Commandantder Strijdkrachten, zeg ik: ook wij voelenhun gemis. Ook wij vergeten henniet. Wij gedenken de gesneuvelde enomgekomen militairen. Ook hier. Ooknu. Commando’s. De Nederlandsekrijgsmacht is trots op u. Trots dat uhier vandaag staat. Trots op wat u hebtgedaan. Trots op wat u hebt bereikt.U hebt gehandeld in dezelfde geestals de achtenveertig mannen die op22 maart 1942 vanuit Londen de treinnaar het Schotse Spean Bridge RailwayStation pakten. En daar de eerste Hollandsecommando-eenheid begonnen:Number Two Dutch Troop. Vanuit degedachte: Het is Nu of Nooit. Vanuitdiezelfde gedrevenheid bent u, bijnazeventig jaar later, te werk gegaan. Uwdaden in Afghanistan weerspiegelenuw Wapenspreuk: Nu of Nooit. Hetis ook die Wapenspreuk die u onderscheidtvan veel andere onderdelenvan onze krijgsmacht. U, commando’s,staat klaar om te gaan. Midden in denacht. In bittere kou of brandendehitte. Te voet of via een paradropping.Voor een bliksemactie of een uitputtingsslag.Onopvallend. Bescheiden.Zonder tromgeroffel. Juist daaromzou ik vandaag het liefst in alle openbaarheidzeggen hoezeer wij die inzetwaarderen. Maar ook vandaag pastbeslotenheid. Ook vandaag telt alweerde volgende speciale operatie.Commando’s. Wij onderscheiden uvandaag voor het uitvoeren van crucialemissies in Afghanistan drie jaargeleden. Het heeft Hare Majesteit deKoningin behaagd in te stemmen metde voordrachten voor toekenning vandapperheidonderscheidingen die in deTweede Wereldoorlog zijn ingesteldvoor ‘bijzondere daden in de strijd’.Twee leden van uw Korps wordenvoor deze daden onderscheiden metde Bronzen Leeuw, de hoogste militaireonderscheiding na de MilitaireWillems- Orde. De laatste Nederlandsemilitair die deze eer te beurtviel, was sergeant Hagemeijer, zesenveertigjaar geleden, voor zijn optredenin Nieuw-Guinea. Daarna is deBronzen Leeuw nog eenmaal postuumtoegekend: op 16 maart2006 aan de Poolse generaal-majoorSosabowski voor zijn rol in OperatieMarket Garden in de Tweede WereldOorlog. De Koningin heeft postuumtoegekend aan Kapitein Björn Petersede Bronzen Leeuw voor zijn daden alspelotonscommandant, onder anderebij zware gevechten in de omgevingvan Tarin Kowt en de Baluchi Vallei.Hij heeft bij verschillende operatiesdoortastend, beleidvol en moedigopgetreden. Kapitein Gijs wordtonderscheiden met de Bronzen Leeuwvoor excellent leiderschap en moedigoptreden gedurende vele intensievegevechtsacties.Twee leden van uw Korps wordenonderscheiden met het Bronzen Kruis.Deze onderscheiding komt toe aansergeant-majoor Maurice voor hetinroepen en succesvol aansturen vanluchtsteun tijdens vijandelijke hinderlagen.Hij deed dit samen met MarcoKroon. Kapitein Kroon is onder meervoor deze actie door Hare Majesteitde Koningin onderscheiden met deMilitaire Willems Orde. In deze operatieheeft sergeant-majoor Mauricelevens gered en bijgedragen aaneen effectief optreden van decoalitietroepen.Het Bronzen Kruis komt toe aan kapiteinArthur voor het bewust aantrekkenvan vijandelijk vuur. Hierdoorkonden zijn Amerikaanse collega’s uit39

een hinderlaag ontkomen. Vier vanu komt het Kruis van Verdienste toe.Het gaat om eerste luitenant Robbert,kapitein Bart, sergeant Sven en korporaalder eerste klasse Robin. Zij allenhebben moedig opgetreden tijdenseen vijandelijke aanval. Zij allen hebbenzichzelf aan gevaar blootgesteldom hun kameraden te redden, gevechtenin hun voordeel te beslissen en deoperaties op cruciale momenten positiefte beïnvloeden. U hebt daadwerkelijkin de vuurlinie gestaan. En bentdaaruit gekomen. Wij - als Defensieen als kabinet - vragen veel van u. Envan uw thuisfront. Dat realiseren wijons. Weet dat wij uw inzet waarderen.Weet dat wij de inzet van uw thuisfrontwaarderen. En weet dat wij dieinzet blijven waarderen. Nu en in detoekomst”.DapperheidonderscheidingenUitreiking 7 oktober 2009Zestien militairen hebben 7 oktober 2009 dapperheids- onderscheidingenontvangen uit handen van Minister Van Middelkoop. Het betrof2 maal de Bronzen Leeuw, 3 maal een Bronzen Kruis en 11 Kruizenvan Verdienste. Alle onderscheidingen zijn toegekend voor operaties inAfghanistan.Deze koninklijke onderscheidingenzijn in de Tweede Wereldoorlog ingesteldvoor bijzondere daden in destrijd. Minister Eimert van Middelkoopspeldde de onderscheidingstekensop bij korporaals, onderofficieren enofficieren van het Commando Landstrijdkrachten,afkomstig van diversewapens en dienstvakken.De toekenning van de dapperheidsonderscheidingengaat vergezeld vaneen op naam gestelde oorkonde enhet Koninklijk besluit waarin de overwegingis vermeld. In de bijlagenonder aan de pagina staat een toelichtingop de toekenning en de onderscheidendeacties van de 16 militairen.Bronzen LeeuwDe Bronzen Leeuw is bij Koninklijkbesluit van 30 maart 1944 (Stb. No.E 21) door Hare Majesteit KoninginWilhelmina ingesteld en naderhandaangevuld bij Koninklijk besluit van9 november 1944 (Stb. No E 147).De Bronzen Leeuw kan worden toegekendaan militairen in dienst van hetKoninkrijk der Nederlanden, die zich inde strijd tegenover de vijand hebbenonderscheiden met bijzonder moediggedrag en beleidvolle daden. AlleenHare Majesteit de Koningin kan dezeonderscheiding toekennen.VersierselHet versiersel bestaat uit een kruis,uitgevoerd in brons en gedekt dooreen cirkelvormig schild. Op de voorzijdeis een reliëf aangebracht van degekroonde Nederlandse Leeuw. Dekeerzijde van het kruis is vlak en zonderversiering. Het kruis is bevestigdaan een 37 millimeter breed zijden lintverdeeld in 9 gelijke verticale banen,afwisselend oranje en Nassauschblauw, de banen aan de randen zijnbeide Nassausch blauw.Bronzen KruisHet Bronzen Kruis is bij Koninklijkbesluit van 11 juni 1940 (Stb. NoA 22) door Hare Majesteit KoninginWilhelmina in Londen ingesteld ennaderhand gewijzigd bij Koninklijkbesluit van 1 juni 1944 (Stb. NoE 37). Het Bronzen Kruis kan wordentoegekend aan militairen in dienst vanhet Koninkrijk der Nederlanden, diezich door moedig of beleidvol optredentegenover de vijand hebbenonderscheiden.VersierselHet versiersel bestaat uit een vierarmigbronzen kruis. Het kruis is bevestigdop een oranje zijden lint ter breedtevan 37 mm, in het midden voorzienvan een 6 mm brede verticale streepvan Nassausch blauw. De voorzijdevan het kruis vertoont in het middeneen opgelegde, gekroonde W, welkeis omringd door 2 half cirkelvormigelauwertakken. De achterzijde van hetkruis is glad en vertoont in reliëf in hetmidden het jaartal 1940, verwijzendnaar het jaar van instelling, omringddoor 2 half cirkelvormige lauwertakken.Op de bovenste arm en vervolgensde rechter, de onderste en delinker arm van het kruis zijn in reliëf dewoorden “trouw aan”, “Koningin”,“en” alsmede “vaderland”aangebracht.Kruis van VerdiensteHet Kruis van Verdienste is bij KoninklijkBesluit van 20 februari 1941, nr. 1door Koningin Wilhelmina in Londeningesteld en laatstelijk gewijzigd bijKoninklijk Besluit van 10 april 1946(Stb. G 89). Het Kruis van Verdienstekan worden toegekend aan Nederlandersen niet-Nederlanders die zichin verband met vijandelijke actie doormoedig en beleidvol optreden hebbenonderscheiden en daarmee het belangvan het Koninkrijk hebben gediend.VersierselHet versiersel bestaat uit een rechthoekig,gelijkarmig kruis, uitgevoerd inbrons. De assen van het kruis hebbenelk een lengte van 35 mm. De vierarmen zijn gelijk aan een derde deelvan de lengte der assen. De voorzijdevan het kruis vertoont in het middeneen opgelegde, gekroonde W welkeis omringd door 2 half cirkelvormigelauwertakken. De achterzijde van hetkruis is glad en vertoont in reliëf in hetmidden een Nederlandse Leeuw. Opde bovenste arm van het kruis is inreliëf aangebracht het woord “voor”in letters ter grootte van 3 mm. Opde onderste arm van het kruis is inhet midden het woord “verdienste”aangebracht, eveneens in letters tergrootte van 3 mm. Het kruis is bevestigdaan een zijden lint van Nassauschblauw ter breedte van 37 mm, in hetmidden voorzien van een 6 mm bredeverticale oranje streep.Bron: Defensie40 | Carré 3 | 2012

Bronzen KruisKapitein Maarten van het Wapen derInfanterieOverweging Koninklijk Besluit“Zijn moedig en beleidvol optreden tegenover de vijandwaardoor hij zich heeft onderscheiden en daarmee hetbelang van het Koninkrijk heeft gediend.Kapitein Maarten gaf in 2007 leiding aan vier ploegen vande Special Task Force Unit Viper in Afghanistan. Op 18 juni2007 keerden de eenheden van kapitein Maarten terugvan een operatie in de Baluchi Vallei, die in die tijd door devijand werd beheerst. Tegelijkertijd raakte de Nederlandsebattle group verderop in Chora in een zwaar gevecht metde vijand. Kapitein Maarten keerde terug de Baluchi-valleiin om op die manier de vijand te dwingen troepen in te zettentegen zijn eenheden om daarmee de vijandelijke aanvalop de Nederlandse eenheden in Chora af te zwakken.Deze operatie kreeg de codenaam Nahrin. Kapitein Maartenheeft de aanvallen, de uiteindelijke doorbraak door devijandelijke linies en de opmars door het vijandelijk gebiedpersoonlijk geleid. Operatie Nahrin werd onder aanhoudendzwaar vijandelijke tegenstand uitgevoerd. KapiteinMaarten bleef zijn mensen motiveren om door te gaan,wetende dat hun inspanning mede het verloop van degevechten bij Chora zou beïnvloeden.Tijdens operatie Derapet in de Tangi-vallei liep de eenheidvan kapitein Maarten op 16 juli 2007 vast in een vijandelijkehinderlaag. Hoewel de eenheid onder zeer zware vijanddrukstond en vliegtuigen beschikbaar waren om de vijandelijkestellingen te bombarderen, koos hij niet voor dieoptie vanwege onderkende aanwezigheid van vrouwen enkinderen. Hij wist door tactisch handelen, doorzettingsvermogenen voorbeeldgedrag zijn eenheid onder vijandelijkvuur uit de hinderlaag los te vechten.Bij zijn optredens maakte kapitein Maarten steeds zijneigen belang en veiligheid ondergeschikt aan de belangenvan zijn mensen, andere eenheden en de Afghaansebevolking.”“We zijn er gelukkig allemaal heelhuidsdoorheen gekomen.”Kapitein Maarten is op 18 juni 2007 met vier special forcesploegen onderweg naar Kamp Holland als hij door eendefect pantservoertuig gedwongen is de nacht in het velddoor te brengen aan de rand van de Baluchi-vallei. De slagbij Chora is in die periode in volle gang.“Vanuit onze positie was duidelijk te merken dat het erhard aan toe ging bij Chora. Ik kreeg opdracht de Baluchivalleiweer in te trekken om met een zogenaamde nevenaanvalChora te ontlasten. Het idee was de Taliban tedwingen troepen rond Chora weg te halen om deze tegenons in te zetten. Die eerste dag hadden we niet veel succes,we stuitten maar op weinig weerstand. De tweededag verwachtte de Taliban ons en werden we direct bij hetbinnen gaan, hevig onder vuur genomen. Dat was ookhet riskante aan ons plan. Ons doel was de vijand bezig tehouden en dat betekende dat we ze moesten uitdagen envoldoende gelegenheid moesten bieden om ons aan te vallen.Die hele tweede dag hadden we gevechtscontact metde Taliban. Op een gegeven moment waren we vrijwelgeheel omsingeld en waren we constant in gevecht. Na dehevige gevechten overdag, was er ’s avonds geen vijandelijketegenstand meer en gaf ik opdracht om ons terug tetrekken. Met deze actie hebben we de Taliban goed beziggehouden en de druk op Chora enigszins kunnen verminderenen dat gaf veel voldoening. Hoewel je elkaar nietkunt zien, help je collega’s in nood.”Op 16 juli 2007 staat kapitein Maarten voor een dilemma.Een quala van waaruit vijand opereerde, maar waar ookvrouwen en kinderen aanwezig waren, laten bombarderenof zijn eigen eenheid aan zware gevechten blootstellen.“We reden door de Tangi-vallei toen we opeens in een hinderlaagliepen. De tegenstand was vrij hevig, twee voertuigenraakten beschadigd en in het terrein was het moeilijkmanoeuvreren. Voortzetten van de missie was onmogelijken dus besloot ik om terug te trekken. Op deze terugwegwerden we gewaarschuwd dat er Taliban in een qualaactief was. Op de heenweg waren we hier nog gewoonaan voorbij getrokken. Ze hadden ons op weg naar de hinderlaagongehinderd laten passeren, maar het was duidelijkdat ze dat nu niet meer van plan waren. We stondenvoor de keuze: terug het niet te doorbreken gevecht in ofons langs de quala heen vechten. Ik overlegde met mijncommandant en de legal advisor op Kamp Holland en wekregen toestemming om met luchtsteun langs de quala tetrekken. Probleem was echter dat, afgezien van de Taliban,we ook vrouwen en kinderen in de quala onderkenden. Alsik de quala liet bombarderen stierven er misschien onschuldigevrouwen en kinderen. Als ik dat niet zou doen, liepenmijn mensen groot gevaar als we vechtend langs de qualamoesten trekken. Ik besloot tot het laatste en onder hevigvuur manoeuvreerden en vochten we ons langs de Taliban.Vrouwen en kinderen bleven gespaard en wij zijn er gelukkigallemaal heelhuids doorheen gekomen. Als er gewondenof gesneuvelden aan mijn kant waren gevallen, had ikhier nu wel anders gezeten.”41

Bronzen KruisKapitein Sander van het Wapen derInfanterieOverweging Koninklijk Besluit“Zijn moedig en beleidvol optreden tegenover de vijandwaardoor hij zich heeft onderscheiden en daarmee hetbelang van het Koninkrijk heeft gediend.Kapitein Sander gaf in 2007 direct leiding aan één vande vier ploegen van de Special Task Force Unit Viper inAfghanistan. Op 18 juni 2007 was de ploeg van kapiteinSander op weg terug van een operatie in de door devijand beheerste Baluchi-vallei. Op dat moment was deNederlandse battle group in Chora in een zwaar gevechtgewikkeld met de vijand. De ploegen van Viper moestenwederom de Baluchi-vallei intrekken en de intussen voorbereidevijand aanvallen. Deze operatie, met de codenaamNahrin, zou de vijand dwingen om troepen in te zettentegen de Viper ploegen en zou daarmee de vijandelijkeaanval op de Nederlandse eenheden in Chora afzwakken.Kapitein Sander heeft de aanvallen op de vijandelijkeposities persoonlijk geleid en is daarbij zelf licht gewondgeraakt. Door zijn doortastend en voorbeeldig optredenheeft hij er in grote mate toe bijgedragen dat de hele eenheidzonder noemenswaardige verliezen uit de actie isgekomen en het gewenste effect voor Chora weten terealiseren.Door zijn tactisch inzicht tijdens operatie Derapet in deTangi-vallei voorkwam kapitein Sander op 16 juli 2007dat een van zijn voertuigen op een geïmproviseerd explosiefreed. Hij leidde vervolgens onder direct vijandelijk vuurde eenheid uit het daaropvolgende vuurgevecht. Daarnaondersteunde hij met zijn eenheid een andere Viper ploeg,zodat deze ploeg uit een hinderlaag kon wegkomen.Bij zijn optredens maakte kapitein Sander steeds zijneigen belang en veiligheid ondergeschikt aan de belangenvan zijn mensen, andere eenheden en de Afghaansebevolking.”“De enige keer dat wij elkaar een hand gavenvoordat we de vallei in trokken.”“Toen wij dit verzoek kregen, waren we al in omgevingomdat we de vorige dag ook al waren ingezet samen meteen peloton van de battle group. Met de ploegcommandantenwerd het plan gemaakt om op de hoge grond tenzuiden van de Baluchi-vallei positie in te nemen met voertuigenen met een voetelement op zoek te gaan naar devijand in de vallei. Zodra het voetelement de vijand zouvinden, kon die worden aangegrepen met steun vanuit devoertuigposities en met behulp van luchtsteun. We wistendat dit een zeer risicovolle opdracht was. Het is de enigekeer geweest dat wij elkaar een hand gaven voordat wij devallei te voet in trokken.Samen met vijf commando’s die zich vrijwillig aangemeldhadden en de ploeg van sergeant Fred heb ik de inbraakgeleid vanuit de voertuigposities. Vrijwel direct kwamenwe onder hevig vijandelijk vuur te liggen. Het bleek dat devijand zichzelf goed had voorbereid op onze komst. Metsteun van de vuurbasis, mortieren van de patrouillebasisPuntjak en luchtsteun wisten we uiteindelijk een inbraak teforceren en trok de vijand zich tijdelijk terug.Kapitein Maarten en ik besloten het voetelement nog eenzoekslag te laten maken om daarmee wederom een reactieuit te lokken en de vijand weer aan te vallen. Ik heb toenbesloten om de ploeg van sergeant Fred als beveiliging achterte laten en heb met mijn vijf ploegleden deze zoekslaggemaakt. Hierbij liepen we in een goed voorbereide hinderlaag.Het vuur kwam van drie kanten en we werden bijnaingesloten. Tijdens deze hinderlaag werd de kijker van mijnwapen geraakt. Ik kon niks meer zien door alle splinters inmijn ogen en ik was tijdelijk doof van een explosie naastmij. Hierdoor was ik tijdelijk niet in staat om het gevecht teleiden. Ben, onze medic, is naar mijn positie gesprongen enheeft mij geholpen mijn zicht terug te krijgen. Mijn teamvocht intussen verder. We vroegen luchtsteun aan om deoprukkende vijand te stoppen. Dit lukte met een vliegtuigbomdie op 140 meter afstand van ons werd afgeworpen.Onder dekkingsvuur van het team van sergeant Fred hebbenwij ons vervolgens uit de hinderlaag weten te vechten.Het belangrijkste is dat deze operatie nooit had kunnen slagenzonder het dappere optreden van elke operator. Ik ziehet als een voorrecht om te mogen werken met de jongensuit onze ploegen. Deze onderscheiding ontvang ik, maar hijis voor iedereen.”42 | Carré 3 | 2012

Kruis van VerdiensteKorporaal der eerste klasse Ben vanhet Wapen der InfanterieOverweging Koninklijk Besluit“Zijn moedig en beleidvol optreden tijdens een vijandelijkvuurgevecht waardoor hij zich heeft onderscheiden endaarmee het belang van het Koninkrijk heeft gediend.Korporaal Ben maakte in 2007 als speciale operator tevensmedisch specialist deel uit van één van de vier ploegen vande Special Task Force Unit Viper in Afghanistan. Op 18 juni2007 ging de ploeg van de korporaal Ben de door de vijandbeheerste Baluchi-vallei in. Op dat moment was deNederlandse battle group in Chora in een zwaar gevechtverwikkeld met de vijand. De ploegen van Viper moestende Baluchi-vallei in trekken en de voorbereide vijand aanvallen.Deze operatie, met de codenaam Nahrin, zou devijand dwingen om troepen in te zetten tegen de Viperploegen en daarmee de vijandelijke aanval op de Nederlandseeenheden in Chora afzwakken. Tijdens een verkenning,samen met een ander ploeglid op een bedreigdeflank, liep de ploeg van korporaal Ben in een hinderlaag.Hierbij raakte de ploegcommandant gewond. KorporaalBen verplaatste zich onder gericht vijandelijk vuur naar degewonde ploegcommandant om hem bij te staan. Daarnahervatte hij met één van zijn ploeggenoten de verkenningwaarbij zij wederom in een zwaar vuurgevecht verwikkeldraakten. Mede door hun initiatief en durf onderkenden zijeen mogelijkheid om veilig uit het vijandelijk gebied weg tekomen.Met zijn optreden heeft korporaal Ben zijn eigen belangen veiligheid ondergeschikt gemaakt aan de belangen vananderen, hetgeen getuigt van een hoge morele moed enopofferingsgezindheid.”“Zonder onze collega’s hadden wij het nooitgered.”Op 18 juni 2007 is special operator Ben op patrouille in deBaluchi-vallei, in Uruzgan.De commando maakt als medisch specialist deel uit van deSpecial Task Force Unit Viper. Wanneer de special forceshoren dat hun collega’s van de battle group bij het plaatsjeChora zwaar onder vuur worden genomen door de Taliban,twijfelen ze geen moment en schieten ze meteen tehulp. De ploeg waar Ben deel van uitmaakt, krijgt samenmet een tweede ploeg de opdracht om de vijand vanuit devallei aan te vallen, waardoor de Taliban wordt gedwongenextra troepen in te zetten om daarmee de aanval op deandere Nederlandse eenheden in Chora af te zwakken.“We waren ontzettend gemotiveerd om de battle groupte hulp te schieten. Toen ik samen met een collega-commandotijdens de opmars een deel van de vallei aan hetverkennen was, kwamen we uit bij een rivier waar wij opdie plek niet konden oversteken. Dus besloten we eenstukje over dezelfde weg terug te verplaatsen. Ineens werdenwe zwaar onder vuur genomen. Op dat moment kondenwe weinig anders uitrichten dan ons al vurend eendekkingspositie te verschaffen. Onze ploegcommandantwerd echter geraakt.”Ben bedenkt zich geen moment en trotseert het vijandelijkevuur om eerste hulp te verlenen. “De kijker van zijn geweerwas kapot geschoten en hij was aan één oog gewond. Ineerste instantie kon hij niets zien, omdat hij glas in z’n ooghad. Later werd zijn zicht beter en hoewel het vijandelijkekogels om ons heen bleef regenen, slaagden we erin wegte komen. Mede door het dekkingsvuur van de overigeploegleden konden we ons terug verplaatsen naar de anderenbij de voertuigen.”“Het scheelde maar weinig of het was verkeerd afgelopen.”Maar bang is hij tijdens de actie nooit geweest.“Door onze training handel je automatisch. Je weet precieswat je moet doen. Wel had ik tijdens de verkenningbij de rivier even een angstig gevoel. We waren op datmoment immers maar met z’n tweeën en dan weet jedat je niet heel sterk staat. Zonder onze collega’s haddenwij het nooit gered. Eigenlijk verdient de hele ploeg dezeonderscheiding.”43

Kruis van VerdiensteSergeant-majoor van de MariniersPatrickOverweging Koninklijk Besluit“Zijn moedig en beleidvol optreden tijdens diverse vijandelijkevuurgevechten waardoor hij zich heeft onderscheidenen daarmee het belang van het Koninkrijk heeft gediend.Rond de kerstdagen van 2007 diende de toenmalig tijdelijksergeant-majoor Patrick als compagniesmentor van eenAfghaanse legereenheid bij het Operational Mentor andLiaison Team in de omgeving van Deh Rawod. In die perioderaakte hij met zijn eenheid veelvuldig betrokken bijgevechtscontacten met de vijand. Telkenmale toonde sergeant-majoorPatrick hierbij voorbeeldig leiderschap, grootvakmanschap en fysieke en morele moed. Op 16 december2007 liep hij in de omgeving van Deh Rawod voorop in eenverkenningspatrouille van het Afghaanse nationale leger.De patrouille maakte onderdeel uit van een grotere operatieen had tot doel de vijand in het gebied te lokaliseren.Al snel liep de eenheid in een hinderlaag. Door het doortastendeen moedige optreden van sergeant-majoor Patrick,wist de eenheid zich los te maken van de vijand en zonderverliezen, maar met vitale informatie terug te keren bij debattle group. Onmiddellijk bood hij aan om met zijn eenheiddeel te nemen aan een geplande tegenaanval. Tijdensdeze operatie wisselden de vuurgevechten met de vijandzich in hoog tempo af. Hierbij ging sergeant-majoor Patrickzijn eenheid keer op keer voor, onder meer door als eersteeen brandende nederzetting binnen te gaan van waaruit devijand kort tevoren de eenheid onder vuur had genomen.Op 27 december 2007 opende de vijand bij dageraad eenaanval op de patrouillebasis Volendam. Het snelle en adequateoptreden van sergeant-majoor Patrick en zijn eenheiddroeg er in belangrijke mate aan bij dat de aanval werdafgeslagen. ’s Middags voerde sergeant-majoor Patrickeen brugverkenning uit. Hierbij werd een luitenant van deAfghaanse legereenheid, waarover hij het mentorschapvoerde, door een schot van een vijandelijke sluipschutterin het hoofd getroffen. Sergeant-majoor Patrick stondnaast hem. In de daarop volgende uren organiseerde hijde evacuatie van de gewonde officier en stuurde de eenheidverder aan in het gevecht. Het schot bleek later dodelijk.Daags erna ging hij weer voorwaarts met zijn eenheid,waardoor het vertrouwen van de aangeslagen militairenweer werd hersteld. Sergeant-majoor Patrick dwong doorzijn optreden groot respect af. Niet in de laatste plaatsvan de Afghaanse militairen over wie hij het mentorschapvoerde.“Ik liep met handen en voeten alles tecoördineren.”“Met kerst 2007 zat ik in kamp Volendam, ten noordenvan Deh Rahwod. We zouden in dat gebied onze aanwezigheidlaten zien. De genisten waren op pad om een brugover een brede beek te bouwen zodat het gebied verderontsloten kon worden. De compagniescommandant wasnet weg, toen ineens ons kamp hevig onder vuur werdgenomen. Omdat niemand iets ondernam, heb ik zelf maarhet initiatief genomen. We hebben onze MB’s in stellinggezet om de quala waar het vijandige vuur vandaan kwam,onder vuur te kunnen nemen. Hierna stopte het schieten.”Na deze actie werd besloten actief op zoek te gaan naarde vijand. Militairen kamden een green zone uit en stuittenuiteindelijk op een quala waar ze al eerder geweest waren.“Het is niet wenselijk om twee keer eenzelfde gebouw binnente gaan. Er kunnen dan overal overal boobytraps liggen.Veel keus was er echter niet en de compagnie beslootom hier toch de vuurbasis op te zetten. Ik stond samen meteen Afghaanse luitenant van de ANA (Afghan NationalArmy) een plan te bedenken toen hij ineens door het hoofdwerd geschoten. Dit was een grote schok, want hij was eenzeer gerespecteerd leider. Ik ging gelijk vuur geven, gewondenvervoeraanvragen en het peloton leiden. Ik liep overalrond te rennen om met handen en voeten alles te coördineren,terwijl we constant onder gericht vuur lagen.Uiteindelijk kwam het Operational Mentor and LiaisonTeam terug in kamp Volendam. De schok van het overlijdenvan deze charismatische leider van het ANA en de tegenslagentijdens de actie lieten een diepe indruk achter en nietalleen op de Afghaanse militairen.”Het moedige en beleidvolle optreden van sergeant-majoorPatrick bij veelvuldige gevechtsacties, heeft verdere verliezenaan eigen zijde voorkomen en bijgedragen aan het heroverenop de vijand van de omgeving van Deh Rawod.”44 | Carré 3 | 2012

Bronzen KruisSergeant van de Mariniers FredOverweging Koninklijk Besluit“Zijn moedig en beleidvol optreden tegenover devijand waardoor hij zich heeft onderscheiden en daarmeehet belang van het Koninkrijk heeft gediend.Sergeant Fred maakte in 2007 deel uit van één van de vierploegen van de Special Task Force Unit Viper in Afghanistan.Op 18 juni 2007 ging de ploeg van sergeant Fred dedoor de vijand beheerste Baluchi-vallei in. Op dat momentwas de Nederlandse battle group in Chora in een zwaargevecht gewikkeld met de vijand. De ploegen van Vipermoesten de Baluchi-vallei in trekken en de voorbereide vijandaanvallen. Deze operatie, met de codenaam Nahrin,zou de vijand dwingen om troepen in te zetten tegen deViper ploegen en zou daarmee de vijandelijke aanval op deNederlandse eenheden in Chora afzwakken. Onder hevigvijandelijk vuur heeft hij blijk gegeven van morele moeden beleidvol handelen door als leidinggevende voorop tegaan in de aanval van zijn team. Toen de ploeg in een hinderlaagliep heeft hij op eigen initiatief met zijn team eenalternatieve opstelling ingenomen. Vanuit deze opstellingheeft hij met gericht vuur op de vijand de condities gecreëerdwaardoor de rest van de ploeg uit de hinderlaag konontsnappen.Sergeant Fred heeft aanzienlijk meer gedaan dan op grondvan zijn rang verwacht mocht worden. Bij zijn optredensmaakte sergeant Fred steeds zijn eigen belang en veiligheidondergeschikt aan de belangen van zijn mensen, andereeenheden en de Afghaanse bevolking.”“We hebben die dag flink wat engeltjesverbruikt.”“Ik kan mij de gebeurtenissen van die dag nog heel goedherinneren. Wij waren net terug van een opdracht aan dezuidzijde van de Baluchi-vallei en waren bezig met het plannenvan een nieuwe operatie, toen wij de opdracht kregenzo snel mogelijk steun te leveren aan de battle group inChora. Het was een risicovolle opdracht, vooral omdat wijkort daarvoor al door de Baluchi-vallei waren getrokken ende vijand dus op de hoogte was van onze aanwezigheid.”Deze operatie, met de codenaam Nahrin, moest de vijanddwingen om troepen in te zetten tegen de Viper-ploegen omdaarmee de heftige vijandelijke aanval op de Nederlandseeenheden in Chora af te zwakken. Toen een ploeg in eenhinderlaag liep, heeft sergeant Fred op eigen initiatief metzijn team een alternatieve opstelling ingenomen waardoorde rest van de ploeg uit de hinderlaag kon ontsnappen.“Toen wij opnieuw de zuidingang van de Baluchi-vallei introkken, bleek inderdaad dat daar een goed voorbereide vijandaanwezig was. Constant werden wij vanuit verschillendeposities onder vuur genomen. Op een gegeven momentliep één van onze teams in een hinderlaag. Gelukkig kon ikhen, samen met mijn team, dekking geven. Hierdoor kondenzij zich verplaatsen naar een veiliger gebied. Toen bleekdat het doel van onze opdracht, vijanddruk verminderen opChora, behaald was en wij onze munitievoorraad behoorlijkverbruikt hadden, konden wij gelukkig zonder verliezenterugkeren.Echt, we hebben het gered door een langdurige samenwerkingen een goed opwerktraject met mijn team. De skills anddrills bewezen zich, maar bovenal was het een goed team.De eenheid was heel hecht. Iedereen was open en eerlijknaar elkaar toe. Als je goed werk had verricht werd dat jeverteld, maar ook als je een fout had gemaakt. Maar natuurlijkhebben we die dag ook flink wat engeltjes verbruikt.”45