Artsen Zonder Grenzen-België, genese van een atypische NGO ...

More documents

Recommendations

Info

Samenvattingen / Résumés / SummariesKOEN AERTSTHE REPRESSION OF COLLABORATION IN BELGIUMAFTER THE SECOND WORLD WARRepresentation and ResearchIn Belgium, the repression which occurred after the Second World War for a longtime remained more a subject of social debate than of (academic) historical research.The attempts made to confine the wartime past within a national official discoursesoon proved to be fruitless. Instead, the dominant perception of the repression ofcollaboration was at the outset nothing more than a Flemish nationalist construction.According to this account, the repression was perceived as simply a Belgian or evenfrancophone act of revenge against the Flemish movement. In this way, the conceptof victimhood was actively politically cultivated, and became an integral element of aclaim to a distinct identity.This dominant interpretation was only successfully broken in the 1980s. The broadcastsof Maurice De Wilde on the New Order challenged this monotone Flemish (nationalist)discourse. The violent polemics to which this gave rise on the television, as well as theopinion pieces and readers’ letters published in the press, demonstrated the need forserious historical research on this element of the past. It was at this time that scientifichistorical research began in various Belgian universities on the subject of the wartimepast. At the Catholic University of Leuven, Luc Huyse, Steven Dhondt and theircollaborators undertook the research which resulted in the publication of the firstfundamental and scientifically based study of the repression of collaboration in 1991.As (legal) sociologists, they concluded that Belgium was suffering from an illness rootedin its wartime past; a conclusion that appeared to be reinforced in the same year by theelectoral success of the extreme right in Flanders. Thus, they concluded that Belgium wassuffering from a trauma. At both the legislative and scientific levels, efforts were madeto identify remedies to this problem. At the federal level, the law against negationismwas passed in 1995, while the Flemish Parliament passed some resolutions in 2002concerning how the nature of the wartime past should be confronted. In this way, thetrauma appeared in some respects to have been assuaged at both the social and politicallevels. Through the rejection and condemnation of its guilty past, so Flanders appearedable to enter the twenty-first century on a more healthy basis.In this way, the debate lost some of its relevance, and the emphasis on the failure toconfront the past gave way to new subjects and methods of approach which confronted aless evident past, regardless of whether it was carried out with a consciously comparativeinternational perspective. The nationalist instrumentalisation of the past, be it in thename of Belgium or of Flanders, was replaced by a more historical approach, whichparadoxically gave rise, at least among academic historians, to a broad consensus, whichemphasised the black nature of the wartime past and its liquidation. Increasing attention314
Samenvattingen / Résumés / Summarieswas paid to collaboration within francophone areas of Belgium and the thesis of ananti-Flemish repression was abandoned.PHILIPPE BECK EN ETIENNE VERHOEYENGEHEIME AGENTEN AAN DE DUITS-BELGISCHE GRENSBelgische, geallieerde en Duitse inlichtingendiensten in de streek van Eupen(1920-1940)Ten gevolge van het verdrag van Versailles werd het overwegend Duitstalig gebiedrondom Eupen, Malmedy en Sankt-Vith na 1920 bij België aangehecht. Zichberoepend op nationalistische argumenten en de situatie vóór 1815, wordt van de“Cantons rédimés” gesproken. Het gebied kreeg de officieuze naam ‘de Oostkantons’.Heel wat inwoners waren het niet eens met de aanhechting, die tevens betekendedat zij de Belgische nationaliteit verkregen. Velen bleven zich Duitser voelen. Het isdus niet te verwonderen dat de Duitse geheime diensten (vooral de Abwehr en deGeheime Staatspolizei) tot georganiseerde subversie in de Oostkantons overgingen. MetDuitse steun werd het Heimattreue Front opgericht. De Duitse diensten konden in ditmilieu moeiteloos inlichtingsagenten rekruteren. Toch waren er ook inwoners uit deOostkantons die zich wel degelijk met België identificeerden.Tegelijk waren de Oostkantons een proefterrein voor de Belgische, Franse en Britsegeheime diensten. Sinds 1918 was hun aandacht sterk op Duitsland gericht. Er bestondeen overkoepelende inlichtingenorganisatie, waarin leidende figuren van de driediensten vertegenwoordigd waren. Deze organisatie stond bekend als BOX (Bureau ofExchange) en zij vond ook medewerkers in de Oostkantons. De centrale figuur onderdeze agenten was Peter Schmitz uit Eupen, een militante pacifist die voor pro-Belgischekranten werkte en een anti-oorlogsroman publiceerde. De activiteit van Schmitz en zijnmedewerkers bleef niet lang geheim voor de Duitse contraspionage, die agenten tegenhen inzette. Voor een aantal onder Schmitz’ medewerkers leidde de Duitse infiltratie totarrestatie en opsluiting in Duitsland. Dit artikel is grotendeels gebaseerd op nog nieteerder gebruikt archiefmateriaal en laat voor het eerst de concrete werking van BOXen de drie ‘westerse’ diensten zien.PHILIPPE BECK AND ETIENNE VERHOEYENSECRET AGENTS ON THE BELGIAN-GERMAN FRONTIERThe Belgian, Allied and German Intelligence Services in the Eupen Regionbetween 1920 and 1940As a consequence of the Treaty of Versailles, the predominantly German-speakingterritory of the Eupen, Malmedy and St Vith region was annexed by Belgium315
Page 1 and 2: SAMENVATTINGEN / RÉSUMÉS / SUMMAR
Page 3: Samenvattingen / Résumés / Summar
Page 7 and 8: Samenvattingen / Résumés / Summar
Page 9 and 10: Samenvattingen / Résumés / Summar
Page 11: Samenvattingen / Résumés / Summar

Artsen Zonder Grenzen-België, genese van een atypische NGO ...

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?