The Scottish Celtic review

"Fionn ri Bran, " A bheil thu dol a leigeil leis mo mharbhadh ?Fill Mac Cold. 181An ath-oidholio, blia'u righ air son falbh ;acli thuirt Fionn rise ghabhail a cluvaail a noclid fliathast ;" Seasaidh mi fliln a'd' £iit,air neo thig laocli as feurr na sud." " MarLhaidh e th-u," thuirtau rigli. "Gabhaidh mi cuid mo tbuitcamais," thuirt Fionn.Dh'fhalbh e ; is mar a tliachair an oidhche roimhe, cha'n fhac'e duine, is thoisich e air spaisdeireachd air ais 'a air aghaidh.Chunnaic e'n fhairge tighin 'na h-athanna teine 's 'na nathairbheumnaich ; agus thainig am fear mor ud a nios. " A bheil thus'an so a nochd a ris?" ars' e-san. " Tha mi', agus is e sud mothurus: 'nuair a bha a' bhan-righinn 'ga cur anns a' chistemhairbh,agus a chual' an righ a' chiste 'ga tarraingeachadh agusbuille nan saor, bhrist a chridhe le cradh agus le mulad ;aguschuir a' Pharlamaid mise a dh'iarraidh ort gu'n rachadh tudhachaidh air an oidhche so, gus am faigheadh iad an righ athiodhkicadh." Dh'nialbh an t-Athach air an oidhche so cuideachd,agus gnodhan orain aige 'na bheul; is chaidh Fionn dachaidh dara thainig an t-am.'Sa' mhadainn dhviisg an righ ann an iomguin mhoir, agusghlaodh c mach, "Mo righeachd air a call, agus mo throich agusmo mheasan air am marlihadh ! " Agus rinn e gairdeachas guleoir gu'n robh Fionn is Bran beo, 's gu'n d'fhuair e fhdin fois andeigh a bhith co fada gun chadal.Chaidh Fionn an treas oidhche ann, agus thachair mar a thachairroimhe. Cha robh duine air thoiseach air; bhuail e airspaisdeireachd. Chunnaic e'n fhairge tighin gus an d'rainig ishios fodha ;thainig an t-Athach mor a nios; chunnaic e'n duradanbcag ud, 's dh'fheoraich e co a bha'n sud, is ciod a bha 'dhith air."Thainig mi 'gad chomhrag-sa," arsa Fionn.Thoisich Fionn is Bran air a' chomhrag ;ach bha Fionn a'dolair 'ais an comhair a chuil, is bha 'm fear mor 'ga leanailt. GhlaodhBha brog nimhe air Bran ; agus leum e agus bhuail e a' bhrognimhe air an Fhear Mhor ann an carraig an uchd, agus thug e 'ncridhe agus an sgamhan as. Tharraing Fionn Mac-an-Luin agusghearr e°dlieth an ceann, agus chuir e air rbpa cainbe e, agusdh'flialbh e leis gu 'palace an righ. Thug e staigh do'n chitseine, agus chuir e cul au doruis e. 'Sa' mhadainn, cha b' urrainn ant'-selrhhant car a chur deth, no an dovus fhosgladh. Chaidh anrigh a sios ; chunnaic e'n tuchd mor ud ; rug e air mullach a chinna^is thog se e, agus dh'aithnich e gur h-e a bh'ann ceann an fhir,a bha a leithid a dh'iiine 'g iarraidh conihraig aij-, agus 'ga chumail