The Scottish Celtic review

180 Fin Mac Cuid.cha d'fhuair e ni riamh a bha toirt tuilleadh toileachaidh dha nae ; agus, mu dheireadh, dh'innis e. " Tha," ars' e-san, " Athachmor ag iarraidh mo nighin r'a posadh, agus letli mo righeachduile bhith aige fhein ;agus cha 'n 'eil duine eile 'san rigbeachd a'surrainn a ehoinneachadh ach mi fuin; agus is ^igin dol gachoidhche a chumail c6mhraig ris." " Nach 'eil," arsa Fioun, " aon" Cha 'n 'eil," ars'fhear a chumas comhrag ris ach thu fht'in ? "an righ, " na chumas cogadh aon oidhche ris." " Is mairg," arsaFionn, " a thug righeachd nam Fear Mora orra. A bheil e ni's m6na thu fein ? " " Is coma leatsa," ars' an rlgh. " Cha choma," arsaFionn "; gabh thusa fois agus codal a nochd, agus theid mise 'gaehoinneachadh." " 'N e thusa ? " thuirt an righ, " cha chumadh tuaon bhloigh buille ris."'Nuair a thainig an oidhche 's a ghabh a h-uile duine muthamh, bha'n righ air son falbh mar a b'abhaist ; ach thug Fionnair, mu dheireadh, e fein a leigeadh ann. " Comhraigidh mise e,"ars' e-san, " air neo tha cleas aige." " Is mor leam," ars' an righ," do leigeadh ann, 's gur le6ir leam fein e." " Coidil thusa gusuaimhneach a nochd," arsa Fionn, " is leig mise ann ;ma thig ecas, grcasaidh mi dhachaidh."Dh'fhalbh Fionn, is rainig e 'n t-ait 'san robh a' chomhrag ribhith. Clia robh e faicin duine roimhe, is thoisich e air spaisdeireachdair ais is air aghaidh. Mu dheireadh, chuunaic e a'mhuir a' tighin 'na h-athanna teine 's 'na nathair bheumnaich,gus an d'rainig i shios fodha. Thainig Athach mor a nios, issheall e thuige 's bhuaithe. " 'D e," ars' e-san, " an duradan a chimi 'n sid ? " " Tha mise," arsa Fionn. " 'D e a tha thu deanamhan so ? " " Is teachdaire mise o righ nam Feai- Mora ; tha moranmulaid agus cruais air ;tha a' bhan-nghinn an deigh bas fhaotain,agus thainig mise dh'fheoraich dhiot am bi thu co math a's doldachaidh a nochd gun luasgan a chur air an righeachd." " Ni misin," thuirt e-san, agus dh'fhalbh e, is gnodhan orain aige 'nabheul.Dh'fhalbh Fionn dachaidh dar a thainig an t-am, agus chaidh ea laighe 'na leabaidh fhein aig casan leab' an righ. Dar a dhuisgan righ, ghlaodh e ann an iomguin mhoir, " Tha mo righeachd aira call 's mo throich 's rao mheasan air am marbhadh " "! Cha 'n'eil," arsa Fionn " ; tha mi'n so fathast, agus fhuair thusa do chadal,rud a tha thu ag radh a b'annnsach leat fhaotain." " Ciamar," ars'an righ, " a chaidh thusa as, is tliu co beag, ged is leoir e dhomh-sa,is mi CO mor?" "Ged tha thusa," arsa Fionn, "mor Kiidir, thamise deas, tapaidh."