نولیبرالیسم در بوته ي نقد

نهادهاي مالی جهانی و دموکراسی 88این نهادها به شکل شرکتهاي سهامیاي عمل میکنند که بر پایهي سازوکار ‏«یک کشور یک رأي»‏ یا ‏«یک فردیک رأي»‏ عمل نمیکنند بلکه وزن رأي هر یک از اعضاي ‏(کشور)‏ آن به اندارهي سرمایهي مالی اي است که درآن سرمایهگذاري میکند.‏ گروه هشت کشور صنعتی(G8)چهل و نه درصد حق رأي در صندوق بینالمللیپول و به طور میانگین چهل و هشت درصد رأي در چهار آژانس اصلی وابسته به بانک جهانی دارند.‏ اساسنامهيهر دو این سازمان تضمین میکند که تمام تصمیمات عمده مستلزم کسب حداقل هشتاد و پنج درصد آراست.‏این در حالی است که فقط ایالت متحده داراي هفده درصد رأي در صندوق بینالمللی پول و میانگین هجدهدرصد رأي در چهار آژانس بانک جهانی است ‏(مونبیو،‏‏«وتو»‏ کند.‏در سالچین(109 :13882010میلادي بیشترین میزان قدرت رأيدهی در بانک جهانی به آمریکاو قادر است هر قانونی را در این دو نهاد،(%15.86) ژاپن ،(%6.84)،(%4.42) آلمان ،(%4) بریتانیا (%3.75)و فرانسه(%3.75)تعلق داشت.‏ ایالات متحده نه تنها دارايبیشترین سهم رأي و حق وتو در بانک جهانی میباشد بلکه رئیس بانک جهانی همواره فردي آمریکایی است کهتوسط وزیر خزانه داري آمریکا پیشنهاد میشود.‏ همچنین هر دو نهاد بانک جهانی و صندوق بینالمللی پول درواشنگتن دي سی واقعاند.‏علیرغم این بانک ضمن آن که وانمود میکند یک نهاد غیر سیاسی است همواره نشان داده است که رژیمهاییرا ترجیح میدهد که بیشترین همسویی را با واشنگتن و هم پیمانان آن داشته باشند مثل موبوتو ‏(زئیر)،‏مارکوس ‏(فیلیپین)،‏ پینوشه ‏(شیلی)،‏ سوهارتو ‏(اندونزي)،‏ تونتون ماگوت ‏(هائیتی)،‏ یلتسین ‏(روسیه)،‏ مبارك‏(مصر)،‏ بن علی ‏(تونس)‏ و...بدون این که مسئلهي دموکراسی یا جریانهایی از قبیل فساد و رشوه خواري این