نولیبرالیسم در بوته ي نقد

کم(‏میبرند.‏نولیبرالیسم و دموکراسی 54در چنین الگویی،‏ دموکراسی تا جایی قابل پذیرش است که وارد مقولات اقتصادي نشود و مسئلهينظارت بر ساز و کار حیات اقتصادي جامعه به بحث مردمی گذاشته نشود ‏(همان:‏.(12در این نوع دموکرسی دامنهي پاسخگویی دموکراتیک محدودتر میشود و کل قلمروي جدید سلطه و قهرِ‏ آفریدهشده توسط سرمایهداري،‏ انتقال قدرتهاي اصلی از دولت به جامعه مدنی،‏ مالکیت خصوصی و قید و بندهايبازار را دست نخورده باقی میگذارد،‏ حوزههایی که تابعِ‏ پاسخگویی دموکراتیک نیستند بلکه قدرتهاي مالکیت،‏قوانین بازار و مکانیزم بیشینهسازي سود بر آن حاکم استسینزوود،‏ ) کم.(275:1386اما کارآیی دموکراسی مستلزم آن است که مردم با سایر شهروندان احساس پیوند داشته باشند و چنین پیونديدر سارمانها و نهادهاي گوناگون غیرتجاري شکل میگیرد.‏فرهنک سیاسی سرزنده و پرشور نیازمند تشکیلگروههاي جمعی،‏ کتابخانهها،‏ مدارس دولتی،‏ سازمانهاي محلی،‏ تعاونیها،‏ گردهمآییهاي عمومی،‏ مؤسساتداوطلبانه و اتحادیههاي کارگري است که به روشهاي مختلف باعث دیدار،‏ مراوده و رابطه متقابل مردم با سایرشهروندان میگردند.‏ دموکراسی نولیبرالی با این نظریه که ‏«بازار برتر از همه جیز است»،‏ با دیدي مهجور و بیروح با این بخش برخورد میکند.‏جمعی،‏ مراکز خرید تأسیس میکند ‏(همان،‏به جاي شهروندان،‏ مصرف کنندگان را به وجود میآورد؛ به جاي گروههاي(14:1382براي رسیدن به دموکراسی مشارکتی کشف شده است ‏(فریدمن،‏و باور دارد که بازار تنها سازوکاري است که تا به حال.(17:1390در این نظریه بازار به عنوان قلمرو آزادي و انتخاب درك میشود،‏ حتی از سوي کسانی که نیاز به تنظیم آن راضروري میدانند،‏ هر نوع محدودیتی که شاید براي تصحیح اثرات زیان بار این آزادي ناگزیر به نظر رسد،‏ بهعنوان یک محدودیت تلقی میشود.‏به کلام دیگر،‏ در چهارچوب مفهومی دموکراسی نولیبرالی،‏ ما به واقعنمیتوانیم دربارهي ‏«آزادي از بازار»‏ به عنوان نوعی اختیار،‏ آزادي از قید اجبار،‏ رهایی از قهر و سلطه بیاندیشیمسینزوود،‏.(276:1386از این رو نولیبرالها دموکراسی را با بازار آزاد یکسان میدانند و در بررسی تجاربعملی،‏ کشورهاي اروپاي شرقی و روسیه را علیرغم تسلط مافیا و گانگسترهاي اقتصادي بر جامعه،‏ کشورهايدموکراتیک میدانند.‏آزادانه انتخاب شده بود!‏چنین دموکراسیاي را میتواندموکراسی مصرفکننده یعنیاقتصاد سرمایهداري»‏همچنین معتقدند ژنرال پینوشه،‏ دموکراتیکتر از سالوادور آلندهیی بود که به صورتبتوانید21‏«دموکراسی مصرف کننده « نامید.‏ به زبان ‏«دیوید کورتن »، اقتصاددان توسعه،‏‏«در روال عادي بازار،‏ شما با‏«بازاري با فکر و معقول»‏دلار خود رأي بدهید»‏پرورش دهید‏(مونبیو،‏و با.(47:1388‏«گرسنه نگه داشتنو اما مهمترین1 Consumer Democrasy2 Davod Korten