نولیبرالیسم در بوته ي نقد

نولیبرالیسم در بوته ي نقد نولیبرالیسم در بوته ي نقد

13.07.2015 Views

تعدیل ساختاري و نولیبرالیسم در ایران 24تعدیل ساختاري و نولیبرالیسم در ایرانایران نیز همچون بسیاري از کشورهاي کمتوسعهي دیگر در دورهاي برنامههاي تعدیل ساختاري را در اولویتسیاستهاي اقتصادي خود قرار داده است.‏ سالهاي پس از انقلاب را به دو دوره میتوان تقسیم کرد:‏ نخستیندوره سالهاي هیجان و تب انقلابی،‏ و در جستجوي اتوپیاي اسلامی است.‏ این دوره با انقلاب 1357 شروع شد وزمانی پایان گرفت که فشار ناکارآمديهاي سیاستهاي اقتصادي پوپولیستی دولتگرا و هزینههاي مالی جنگبا عراق،‏ زیر تحریم اقتصادي بینالمللی،‏ و افت شدید در بازار جهانی نفت،‏ اقتصاد ایران را به چنان وضع وخیمیرساند که نهایتاً‏ در1367پروژهي انقلابی منسوخ اعلام شد.‏ آنگاه جست و جو در پی اتوپیاي اسلامی،‏ و ادعاياستقرار حاکمیت مستضعفان نیز آرام آرام منتفی شد.‏ قطعنامهي آتش بس سازمان ملل پذیرفتهشد و مخاصماتبا عراق پایان یافت ‏(بهداد و نعمانی،‏.(27:1387

تعدیل ساختاري و نولیبرالیسم در ایران 25– پولاین دههي آشوب اجتماعی و دههي اغتشاشها و بحرانِ‏ اقتصادي را می توان دههي اقتصاد اسلامی نامید.‏ بادرگذشت آیتاالله خمینی دومین دورهي پساانقلابی آغاز شد که تا امروز ادامه دارد.‏ این دورهي سمتگیريدولت و سیاستهاي آن به سوي بازسازي اقتصادي،‏ و احیا و تحکیم مناسبات و نهادهاي اقتصادي سرمایهدارياست.‏ این دوره سالهاي دنبالگیري سیاست لیبرالیسم اقتصادي مطابق نسخههاي صندوق بینالمللی پول وبانک جهانی است ‏(همان).‏‏«سهراب بهداد»‏ و ‏«فرهاد نعمانی»،‏ این دو دوره را به ترتیب دورههاي ‏«درونتابی اقتصادي»‏ و ‏«برونتابیاقتصادي»‏ مینامند.‏ دورهي دوم سرآغاز فرایند برونتابی ساختار اقتصاد ایران است،‏ روندي که به کندي و بامشقت جریان دارد و دگردیسی سیاسی حمهوري اسلامی را از دولتی پوپولیستی-‏ انقلابی،‏ با ادعاي پايبندي بهاستقرار حاکمیت مستضعفان،‏ به دولتی سرمایهداري،‏ همچون بسیاري دیگر،‏ در پی دارد.‏این دوره دولت براي جذب سرمایهي خارجی مجبور بود پايبندي خود را به بازسازي نهادهاي بازار و تشویقاقتصاد بازار آزاد نشان دهد.‏ پیگیري نمادین این حرکت استقبال دولت ایران از هیئت اعزامی صندوق بینالملیاز انقلاببانک جهانی در تهران در13691357بود.‏ این نخستین هیئت اعزامی این دو نهاد مالی بینالمللی به ایران بعدبود.‏ این ملاقات ظاهراً‏ ثمر بخش بود.‏ گزارش کوتاه این هیئت اعزامی درIMF Survey30مورخژوئیه 1990، تحت عنوان ‏«جمهوري اسلامی ایران در پی تغییرات نهادي و ساختاري است»‏ منتشر شد.‏ دراین گزارش آمده است که مقامات ایرانی ‏«عزم خود را براي حرکت به سوي تعدیل همه جانبهي اقتصادي کلانکشور،‏ فراهم آوردن نقشی قويتر براي بخش خصوصی و حذف تدریجی قید و بندهاي اقتصادي ابراز کردند.»‏این شروع حرکت به سوي لیبرالیسم اقتصادي در ایران پساانقلابی،‏ و آغاز فرایند ‏«برون تابی»‏ بود ‏(همان:‏.(89در همین زمینه در اواسط دههي هفتاد ‏(شمسی)‏ مسئولان حکومتی به سازمان تجارت جهانی درخواستی دادندو چون از تبعات داخلی آن نگران بودند،‏ این درخواست به صورت محرمانه فرستاده شد ‏(ثقفی،‏ ‎26:1386‎؛ بهنقل از روزنامه شرق.(83/6/4بنابراین زندگی اقتصادي درایران بعد از جنگ به طرزي گسترده در معرض تهاجم پروژهي بازاريکردن جامعهقرار گرفت،‏ به دست دولت اما به سرکردگی فکري اقتصاددانان نولیبرال.‏ دولت کوشید منطق بازار را بیش ازپیش بر زندگی اقتصادي حاکم گرداند و قلمروهاي هر چه گسترده تري از زندگی اقتصادي را کالایی کند‏(مالجو،‏.(30:1386اجراي سیاستهاي تعدیل ساختاري سالهاي پایانی دههي60 شمسیرا میتوان سرآغاز عملی چنین رویکرديدانست.‏ ایران به عنوان یک کشور جهان سومی که جزو کشورهاي کمتوسعه است طی یک وقفهي تقریباً‏ ده سالهنسبت به موج اول کشورهاي اجراکنندهي برنامهي تعدیل ساختاري به گروه اجراکنندگان این طرح پیوست.‏ اکثر

تعدیل ساختار<strong>ي</strong> و <strong>نولیبرالیسم</strong> <strong>در</strong> ایران 25– پولاین دهه<strong>ي</strong> آشوب اجتماعی و دهه<strong>ي</strong> اغتشاشها و بحرانِ‏ اقتصاد<strong>ي</strong> را می توان دهه<strong>ي</strong> اقتصاد اسلامی نامید.‏ با<strong>در</strong>گذشت آیتاالله خمینی دومین دوره<strong>ي</strong> پساانقلابی آغاز شد که تا امروز ادامه دارد.‏ این دوره<strong>ي</strong> سمتگیر<strong>ي</strong>دولت و سیاستها<strong>ي</strong> آن به سو<strong>ي</strong> بازساز<strong>ي</strong> اقتصاد<strong>ي</strong>،‏ و احیا و تحکیم مناسبات و نهادها<strong>ي</strong> اقتصاد<strong>ي</strong> سرمایهدار<strong>ي</strong>است.‏ این دوره سالها<strong>ي</strong> دنبالگیر<strong>ي</strong> سیاست لیبرالیسم اقتصاد<strong>ي</strong> مطابق نسخهها<strong>ي</strong> صندوق بینالمللی پول وبانک جهانی است ‏(همان).‏‏«سهراب بهداد»‏ و ‏«فرهاد نعمانی»،‏ این دو دوره را به ترتیب دورهها<strong>ي</strong> ‏«<strong>در</strong>ونتابی اقتصاد<strong>ي</strong>»‏ و ‏«برونتابیاقتصاد<strong>ي</strong>»‏ مینامند.‏ دوره<strong>ي</strong> دوم سرآغاز فرایند برونتابی ساختار اقتصاد ایران است،‏ روند<strong>ي</strong> که به کند<strong>ي</strong> و بامشقت جریان دارد و دگردیسی سیاسی حمهور<strong>ي</strong> اسلامی را از دولتی پوپولیستی-‏ انقلابی،‏ با ادعا<strong>ي</strong> پا<strong>ي</strong>بند<strong>ي</strong> بهاستقرار حاکمیت مستضعفان،‏ به دولتی سرمایهدار<strong>ي</strong>،‏ همچون بسیار<strong>ي</strong> دیگر،‏ <strong>در</strong> پی دارد.‏این دوره دولت برا<strong>ي</strong> جذب سرمایه<strong>ي</strong> خارجی مجبور بود پا<strong>ي</strong>بند<strong>ي</strong> خود را به بازساز<strong>ي</strong> نهادها<strong>ي</strong> بازار و تشویقاقتصاد بازار آزاد نشان دهد.‏ پیگیر<strong>ي</strong> نمادین این حرکت استقبال دولت ایران از هی<strong>ي</strong>ٔت اعزامی صندوق بینالملیاز انقلاببانک جهانی <strong>در</strong> تهران <strong>در</strong>13691357بود.‏ این نخستین هی<strong>ي</strong>ٔت اعزامی این دو نهاد مالی بینالمللی به ایران بعدبود.‏ این ملاقات ظاهراً‏ ثمر بخش بود.‏ گزارش کوتاه این هی<strong>ي</strong>ٔت اعزامی <strong>در</strong>IMF Survey30مورخژو<strong>ي</strong>ٔیه 1990، تحت عنوان ‏«جمهور<strong>ي</strong> اسلامی ایران <strong>در</strong> پی تغییرات نهاد<strong>ي</strong> و ساختار<strong>ي</strong> است»‏ منتشر شد.‏ <strong>در</strong>این گزارش آمده است که مقامات ایرانی ‏«عزم خود را برا<strong>ي</strong> حرکت به سو<strong>ي</strong> تعدیل همه جانبه<strong>ي</strong> اقتصاد<strong>ي</strong> کلانکشور،‏ فراهم آوردن نقشی قو<strong>ي</strong>تر برا<strong>ي</strong> بخش خصوصی و حذف ت<strong>در</strong>یجی قید و بندها<strong>ي</strong> اقتصاد<strong>ي</strong> ابراز کردند.»‏این شروع حرکت به سو<strong>ي</strong> لیبرالیسم اقتصاد<strong>ي</strong> <strong>در</strong> ایران پساانقلابی،‏ و آغاز فرایند ‏«برون تابی»‏ بود ‏(همان:‏.(89<strong>در</strong> همین زمینه <strong>در</strong> اواسط دهه<strong>ي</strong> هفتاد ‏(شمسی)‏ مس<strong>ي</strong>ٔولان حکومتی به سازمان تجارت جهانی <strong>در</strong>خواستی دادندو چون از تبعات داخلی آن نگران بودند،‏ این <strong>در</strong>خواست به صورت محرمانه فرستاده شد ‏(ثقفی،‏ ‎26:1386‎؛ بهنقل از روزنامه شرق.(83/6/4بنابراین زندگی اقتصاد<strong>ي</strong> <strong>در</strong>ایران بعد از جنگ به طرز<strong>ي</strong> گسترده <strong>در</strong> معرض تهاجم پروژه<strong>ي</strong> بازار<strong>ي</strong>کردن جامعهقرار گرفت،‏ به دست دولت اما به سرکردگی فکر<strong>ي</strong> اقتصاددانان نولیبرال.‏ دولت کوشید منطق بازار را بیش ازپیش بر زندگی اقتصاد<strong>ي</strong> حاکم گرداند و قلمروها<strong>ي</strong> هر چه گسترده تر<strong>ي</strong> از زندگی اقتصاد<strong>ي</strong> را کالایی کند‏(مالجو،‏.(30:1386اجرا<strong>ي</strong> سیاستها<strong>ي</strong> تعدیل ساختار<strong>ي</strong> سالها<strong>ي</strong> پایانی دهه<strong>ي</strong>60 شمسیرا میتوان سرآغاز عملی چنین رویکرد<strong>ي</strong>دانست.‏ ایران به عنوان یک کشور جهان سومی که جزو کشورها<strong>ي</strong> کمتوسعه است طی یک وقفه<strong>ي</strong> تقریباً‏ ده سالهنسبت به موج اول کشورها<strong>ي</strong> اجراکننده<strong>ي</strong> برنامه<strong>ي</strong> تعدیل ساختار<strong>ي</strong> به گروه اجراکنندگان این طرح پیوست.‏ اکثر

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!