نولیبرالیسم در بوته ي نقد

تعدیل ساختاري و نولیبرالیسم در ایران 19اجماع واشنگتن در اکثر موارد بهچون‏«بنیادگرایی بازار»‏اشاره دارد و در پیوند با سیاستهاي نولیبرالی،‏ خواستارافزایش الزامات بازار بر دولت و همچنین افزایش تأثیر جهانیسازي بر حاکمیت ملّی کشورها میباشد.(Rodrick, 2006)به بیان نائومی کلاین،‏ این سیاستها،‏ که فنی و داراي مقبولیت عام تصویر میشد،‏ ادعاهاي ایدئولوژیک محضی‏«خصوصیسازي‏(همهي)‏بنگاههاي دولتی»‏و‏«حذف موانع ورودمیشد و این سیاستها چیزي جز سهگانهي نولیبرالی میلتون فریدمن نبود:‏تجارت آزاد و کاهش شدید هزینههاي عمومی دولت».‏مؤسسات خارجی»‏به کشور را شامل‏«خصوصیسازي،‏ حذف مقررات،‏به گفتهي ویلیامسون اینها سیاستهاي بودند که‏«قدرتهاي مستقر در واشنگتن مصرّ‏ بودند کشورهاي آمریکاي لاتین آنها را اتخاد کنند»‏ ‏(کلاین،‏(246:1389و به برخورد مستعمراتی ‏«مکتب اقتصادي شیکاگو»‏ با ‏«صندوق بینالمللی پول»‏ و ‏«بانک جهانی»‏ را که تا حدزیادي مسکوت مانده بود،‏ رسمیت داد ‏(همان:‏.(245اجماع واشنگتن در رویکرد خود،‏ ضمن رد مداخلهگرایی ودر عین تکیه بر بازار،‏ لزوماٌ‏ دو ویژگی مهم داشتهاست.‏ نخستین و فوري ترین ویژگی آن،‏ این است که نیازي به پیشنهاد سیاستهایی براي دست یابی به توسعهندارد زیرا اجماع واشنگتن فقط یک سیاست براي تحقق آن هدف دارد،‏ و آن هم عبارت است از نداشتن هیجسیاستی و تکیه کامل بر بازار تا حد امکان.‏ دوم،‏ مفهوم توسعه را میتوان از دستور کار تحلیلی کنار گذاشت.‏بنابراین بنا بر اجماع واشنگتن نیازي به تعریف توسعه یا تعیین مشخصات آن نیست.‏بازار آزاد به ارمغان بیاورد در صورتی که آن را به حال خود رها کنیم ‏(بن فاین،‏.(248 :1385توسعه یعنی هر چه کهبا کنار گذاشتن مقولهي توسعه و به جاي آن واگذار کردن سرنوشت اقتصاد به سازوکار بازار به جاي خرد وتجربه و موشکافی،‏ این پیش فرضی مورد قبول واقع میشد که بازار هیچ نارسایی ندارد و در واقع نیروي اصلیآن همانا رقابت است که به طور طبیعی در دل بازار جايدارد.‏کوشش براي خردمندانه و دموکراتیک کردندولت جاي خود را به تفویض همه چیز به دولت بازار و دولت سودبران اصلی بازار میداد.‏ درست است که اولینبحث و بررسیها براي تجویز جديتر نسخه همیشگی بازار به جاي برنامه از اوایل دههي هشتاد قرن گذشتهشروع شد،‏ اما آغازدانست ‏(رئیسدانا،‏کار اصلی و پر فشار را باید از زمان حکومت ریگان در آمریکا و مارگارت تاچر در بریتانیا.(8 :1385سیاستهاي اجماع واشنگتن به شدت از سوي رونالد ریگان و مارگارت تاچر مورد حمایت قرار گرفت.‏ آنها برحرکتهاي آزاد سرمایه،‏ پولگرایی و دولت حداقلیمدیریت بحران هاي جدي نمی پذیرد،‏ تأکید داشتندکه هیچ گونه مسئولیتی در قبال نابرابريهاي درآمد و.(Held, 2004)