نولیبرالیسم در بوته ي نقد

افسانهي بدرود با طبقهي کارگر 126نوعی رکورد در تاریخ دانست!.‏ امروز ایالات متحده را قاطعانه میتوان یکی از نابرابرترین کشورهاي جهاندانست.‏نمونهي دیگري که بدون توجه به نرخ استثمار و سطح بسیار پایین معیشت کارگران از آن به عنوان الگويموفقی در اتخاذ برنامههاي اقتصادي نام برده میشود کشور چین است.‏ چین اگر چه در بسیاري از نشانگرهاياقتصادي،‏ به خصوص نرخ اقتصادي،‏ نرخ رشد سرمایهگذاري خارجی،‏ صادرات و تولید ناخالص داخلیپیشرفتهاي قابل توجهی داشته است.‏ اما اگر دامنهي مفهوم توسعه را تنها محدود به چنین شاخصهاي کمیاقتصادي ندانسته و آن را به وضعیت و کیفیت زندگی کارگران و زحمتکشان گسترش دهیم،‏ واقعیت این استکه رشد مناسبات سرمایهداري در چین بر پایهي شرایط ناگوار کار و زندگی اکثریت کارگران چین قرار دارد وسهم بزرگی از رشد اقتصادي چین حاصل پایین بودن ارزش نیروي کار در این کشور میباشد.‏مطالعات بانک جهانی نشان میدهد نابرابري در چین بیشتر از هر کشور دیگري در جهان رشد کرده است.‏ بین2003 تا 2001 سالهاينرخ رشد اقتصاد چین سالیانه10درصد بود،‏ اما102/5درصد افت درآمد روبه رو شدند.‏ آمار رسمی حاکی از آن است که اختلاف بینپایین دارندگان درآمد در فاصلهي سالهايدرصد پایین دارندگان درآمد با20 درصد بالا و 202006تا 2009، داراي رشد40درصدي بوده است.‏درصد‏«میشل دي تیس»‏ استاد اقتصاد در دانشگاه پیتسبرگ آمریکا.‏ معتقد است:‏ ‏«چیزي که به نابرابري موجود دربین کشورها و درون آنها دامن میزند،‏ قدرت رو به رشد مالکین سرمایه و زوال روز به روز قدرت کارگران ‏(ودهقانان در کشورهاي فقیر)‏ است.‏ اگر به طور عینی به کشورهاي جهان بنگریم،‏ خواهیم دید که هرچه قدرتکارگران و دهقانان بالاتر باشد،‏ توزیع درآمد،‏ بیشتر به سمت تساوي متمایل میشود.‏ هر چه کارگران و دهقانانکشورهاي فقیر ضعیفتر باشند،‏ کشور بیشتر تحت سلطه و فشار ملل ثروتمند قرار خواهد گرفت و نابرابري بینکشورها بالا خواهد رفت.‏ هنگامی که درآمد قشر فقیر تا حداقل میزانی که میتوان با آن زنده ماند،‏ پایین بیاید،‏نابرابري در داخل این کشورها نیز بالا خواهد رفت.‏ این مسأله حتی در زمان بالا بودن تولید ناخالص داخلیسرانه نیز صادق است.‏ همین طور در کشورهاي ثروتمند،‏ هر چه کارگران ضعیفتر باشند،‏ نابرابري بیشتر خواهدبود و نیز احتمال این که کارگران بتوانند با برادران و خواهران خود به وحدت و همبستگی براي حفظمنافعشان دست یابند،‏ کمتر است.‏ این که آمریکا داراي ضعیفترین جنبشهاي کارگري و بیشترین نابرابريدرآمدي در میان کشورهاي ثروتمند است،‏ اتفاقی نیست.»‏بنابراین آنچه با عناوین دلفریبی چون جامعه مابعدصنعتی و جامعه دانش محور و...هر روزه در محافلدانشگاهی تبلیغ میشود و از پی آن مرگ طبقهي کارگر را به عنوان سوژهي ارزش آفرین و تغییر دهندهي