pełna wersja - pdf - Polimery w Medycynie

52 Witold Musiał i inniRyc. 2. Wpływ kwasu solnego i PA na odczyn wodnegoroztworu zasady lidokainy (po lewej). Zacienionaczęść wykresu odzwierciedla obszar znacznieograniczonej rozpuszczalności lidokainy. Histogramw prawym górnym rogu wskazuje punkt zobojętnienia.Wpływ stężenia na odczyn roztworuPA i LD-HCl (po prawej) – szczegóły w tekścieFig. 2. The influence of HCl aq , and PA on the pH oflidocaine base (left panel). The shadowed part of thediagram represents the area of highly limited solubilityof lidocaine. The histogram on the right-aboveindicates the equimolar point, where the salt of totallidocaine in system with respective acid is observed.The influence of concentration on observed pH ofsolutions of PA and LD-HCl (right panel) – details inthe textzaadaptowane w celu wyznaczenia przybliżonej wartościodczynu mieszaniny lidokainy i polimeru anionowego.Przewidywane na podstawie obliczeń wartościpH lidokainy z dodatkiem kwasu solnego i kwasupoliakrylowego zostały przedstawione na rycinie 2 –po lewej stronie. W warunkach odpowiadającycheksperymentalnym pH roztworu zawierającego równomoloweilości lidokainy i HCl wynosi ok.5,03, i wzrasta do 2,30, po zakwaszeniu roztworudwukrotną ilością HCl. Natomiast w przypadku zastosowaniakwasu poliakrylowego wartość równoważnikowapH wynosi ok. 6,95, co jest wartościącharakterystyczną dla soli słabych kwasów i słabychzasad. Po dodaniu kolejnych porcji kwasu poliakrylowegodo osiągnięcia dwukrotnej ilości tego kwasuw porównaniu z punktem równoważnikowym, pHdochodzi do wartości ok. 6,0. Odpowiednie wartościdla kompartmentu akceptorowego, kiedy dochodzido znacznego rozcieńczenia substancji w przebiegubadania uwalniania przedstawiono na rycinie 3 – poprawej stronie. pH w przypadku rozcieńczania kompleksuLD-PA winno wzrosnąć z ok. 4,25 do ok. 4,76,podczas gdy dla soli LD-HCl wartości te wzrastają od4,95 do 6,20.Przygotowane formulacje z chlorowodorkiemlidokainy ogrzewano, a ich odczyn był odczytywanydla trzech punktów wzrastającej temperatury. Pomiarówdokonywano przed i po zakończeniu procesudializy przez błonę półprzepuszczalną, pomiędzykompartmentem donorowym i akceptorowym. Początkowewartości pH oznaczano jako „ini”, a końcowe,po 24 godzinach procesu, jako „fin” na wykresiena rycinie 3. W przypadku systemu zawierającego lidokainęi kwas poliakrylowy, pH w kompartmenciedonorowym wzrastało nieznacznie w przebiegu dyfuzjileku pomiędzy kompartmentami – rycina3, a różnica pomiędzy odczynem na początku i pozakończeniu badania wynosiła ok. 0,75 jednostki pH.Przeciwnie, w przypadku formulacji zawierającej lidokainęi metylocelulozę pH wzrastało o ok. 2 jednostki,osiągając poziom ok. 6,25. Temperatura miałaniewielki wpływ na wartości pH.Odczyn obserwowany w kompartmencie donorowymw przebiegu pomiarów wzrastał, kiedy substancjaczynna była uwalniana z hydrożelu. Jak towynika z obserwacji mikroskopowej preparatów PA-LD dochodziło w nich do powstawania mikroprecypitatów,co może potwierdzać wpływ kwasowegochlorowodorku lidokainy, o pH pomiędzy 4,0-5,5, nadysocjację kwasu poliakrylowego. Zgodnie z wytworzonąw preparacie równowagą, kwas poliakrylowywytrącał się, a otrzymane mieszaniny charakteryzofromthe hydrogel. In microscopic observation of PA-LD preparations the micro-sedimentation was revealed,which confirms the influence of acidic lidocainehydrochloride, of pH between 4,0–5,5 on disso-