kültürel zenginliğimiz onlara emanet - Türkiye Seyahat Acentaları ...

Sait Faik Müzesi ArşiviSait Faik Müzesi içinden görüntüler.Images of The Sait Faik Museum.36amatya’daki deri işçileri...Galata’daki sabahçıkahvelerinin yorgun yüzlüçaycıları... Bostancılar...Hamallar... Beyoğlu’nda,sokağın kadınları, çocukları, işsizleri... Ve illede kayıkçılar, balıkçılar.Sait Faik her köşesiyle, her insanıylaİstanbul’u anlattı. İstanbul’u ve küçük insanlarınbüyük dünyalarını, hayallerini yazdı.Daha 50’sine gelmeden hayata veda ettiğinde,ardında onbeş öykü kitabı, üç roman vebir de şiirlerini bıraktı.Son yıllarını Burgazada’da geçirmişti. Öykülerininpek çoğunu, sevgili adasında, annesiylebirlikte yaşadığı evde kaleme aldı. O ev dahasonra Sait Faik Müzesi oldu. Üstelik, yine onayaraşır bir öyküyle:Sait Faik ve DarüşşafakaSait Faik ölümünden bir yıl önce, o dönemFatih’te bulunan Darüşşafaka Lisesi’ndekibir edebiyat matinesine katıldı. Sonrasındaadet olduğu üzere öğrencilerle konuştu. Amabu, Sait Faik için sıradan bir sohbet değildi.Darüşşafaka’da okuyan “babasız çocuklar”ona hiç küllenmeyen acısını hatırlatmıştı.Yani babasının zamansız gidişini!Sait Faik bir öyküde anlatmıştı O’nu: “Babamne adamdı bilir misiniz! Dağ gibi bir adamdı.Güzel bir adamdı. Mavi gözleri vardı. DemirThe leather workers at Samatya... The waitersof early bird coffee-and-tea houses at theGalata district, with their tired faces... Marketgardeners... Porters... Women, children and theunemployed of the streets of Beyoğlu... And inany event, the boatmen and fishermen.Sait Faik narrated the story of every corner ofİstanbul with all its humanity. He described thebig worlds and dreams of the city’s little people.When he passed away even before reachingthe age of 50, he had left behind him fifteenshort story books, three novels and his poems.Burgazada is the place where he spent hislast years. He wrote many of his stories at hisbeloved island in the house where he livedtogether with his mother. That home of hiswas later converted into a museum bearing hisname. And this occurred through a story whichis truly worthy of him.Sait Faik and DarüşşafakaA year before his death, Sait Faik participatedin a literary matinee which took place at theDarüşşafaka High School located in Fatih inthose years. As customary, he chatted withthe students following the meeting. But thiswas not just an ordinary conversation for SaitFaik. The “fatherless children” studying atDarüşşafaka reminded him inevitably of hisnever forgotten pain, the untimely passingaway of his own father! Sait Faik described his