Identification of American Herring Gull in a western European context

Identification of American Herring Gull in a western European context1 2 34567 8 9FIGURE 3Variation in black spots on tertials of adult or near-adult American Herring Gull / AmerikaanseZilvermeeuw Larus smithsonianus (Pat Lonergan & Killian Mullarney)Millington, Paul Moore, John Murphy, RudyOffereins, Jari Peltomäki, Peter Pyle, Martin Reid,David Sibley, Roy Smith, Norman van Swelm,Alyn Walsh and Jim Wilson. We are especiallygrateful to Bruce Mactavish, who has been aconstant and enthusiastic source of informationrelated to the identification of smithsonianus. Wealso want to thank Peter Adriaens, André vanLoon, DK and Magnus Robb who, in performingtheir duties as members of the Dutch Birding editorialboard, suggested many improvements tothis paper. Visa Rauste was most helpful inproviding an excellent range of photographs ofjuvenile Finnish argentatus, for reference. Pierre-André Crochet kindly advised us on the latestresults in the field of mtDNA research on smithsonianusand related taxa.Finally, we would like to dedicate this paper tothe memory of Peter J Grant, whose life-longdedication to clarifying the problems associatedwith gull identification was such a powerful inspiration,and ‘opened the door’ for the rest of us.SamenvattingHERKENNING VAN AMERIKAANSE ZILVERMEEUW VANUIT WEST-EUROPEES PERSPECTIEF Met tot nu toe c 70 gevallen inEuropa is Amerikaanse Zilvermeeuw Larus smithsonianushier een vrij regelmatige dwaalgast, vooral inIerland. Een uitgebreid artikel over de herkenning vandeze soort was tot op heden echter nog nooit verschenen.Dit artikel wil deze leegte opvullen en bovendienmet een groot aantal foto’s een idee geven van degebruikelijke variatie bij de soort. Er wordt voornamelijkaandacht besteed aan de onvolwassen kleden. Hetis belangrijk te onthouden dat de hier beschreven engeïllustreerde variatie uitsluitend betrekking heeft opvogels van de oostkust van Noord-Amerika.Er wordt ingegaan op de verschillen met ZilvermeeuwL argentatus, van zowel de ondersoortL a argenteus als L a argentatus, en Kleine MantelmeeuwL fuscus. De auteurs schatten dat c 90% van deeerstejaars vogels aan de oostkust van Amerika voldoendeverschilt van Europese Zilvermeeuw om herkenbaarte zijn in Europa. Dit is ook zo voor c 70%van de tweede-winter- en c 40-50% van de derdewintervogels.Om de determinatie hard te maken inEuropa, zullen foto’s meestal onontbeerlijk zijn.33