کودتا، حاکمیت و فروپاشی - Goftaman.com

www.goftaman.comحزببيرون - مخالفت درم حاکميت حزبی:‏دموکراتيک خلق و بسياری ازتنظيم های اسلامی وجهادی و قوماندانان مجاهدين درداخل افغانستانبرمخالفت به ملی مصالحه باسياست مخاصمتاين مخالفت ناشی از خاستند.‏ آيدئولوژيکی ودشمنی های دوران جنگ سردميان دوابرقدرت اتحادشوروی سوساليستیزمانکه در وايالات متحده امريکابود اين خصومت ادامه داشت.‏مصالحه ملی نيز دولت حزب دموکراتيک خلق ومجاهدين درجنگ ودشمنی خود اين رقابت وواقع در وقتی دشمنیبازتاب می دادند.‏ خصومت را ورقيب دوقطب سردميان جنگ دوران باقیمتخاصم اين دوران به قوت خود بود،‏ صلح درافغانستان ويا درميدان جنگحمايت دشمنان جنگگرم ميان طرف های مورد کهچند هر غيرقابل عملی می نمود.‏ سرد ترديدمصالحه ملی ازسوی احزاب اسلامیومجاهدين به ابعادشرعی واعتقادی نسبتحزبباحاکمان وصلح شد می داده دموکراتيک خلق خيانت به اسلام وجهادوتلقیگرديد؛ اما اين ادعا تلقی می استفادهدرجهت وتظاهر بيشترفريبکاری دين واعقتادات دينی بود.‏ابزاری از تنظيم هایبه همان حديکه احزاب و برغم روابطمجاهدين سياست مصالحه ملی را سران ووپنهان برخی از مذاکرات پيدا و دولت نجيب االله نمیبا فرماندهان آنها سرنگونیتا پذيرفتند وازتداوم جهاد سخن می گفتند،‏ به همان حددولت مذکور حاميان بيرونی مجاهدين به اين مصالحه نهطريقاز وراه حل نظامی را می گفتند 651www.goftaman.comهای نظامیارائه کمکومالی به مجاهدين با اشتياق ودلچسپیتعقيب می کردند.‏ به خصوص ايالات متحدهامريکا و دو دولت پاکستان وعربستانسعودی از متحدان آن درجهان اسلام مخالفبه ثمر نشستن سياست مصالحه ملی نجيب االلهبودند.‏ برغم آنکه نيروهای شورویازافغانستان بيرون شدند و نجيب االلهمشتقانه در جهت برقراری روابطباکشورهای غربی به ويژه با ايالاتمتحده امريکا تلاش کرد اما مؤفق نشد.‏از اين رو امريکايی ها به سياست نجيباالله چندان توجه وعلاقه ای نشان ندادندوبه نجيب االله نيزاعتماد و اطميناننداشتند که به حيث رهبريک حزب وابسته وموردحمايت شوروی که ريشه های اين رابطهو وابستگی حزب به نيم قرن بر ميگرديديک شبه طرفدار غرب شود.‏حتا امريکايی هابه سياست مسکو به رهبریگورباچف که به خروج نيروهای شورویازافغانستان انجاميد،‏ نيز چندان توجهنکردند.‏ اگر گورباچف نيروهای شوروی رااز افغانستان بيرون برد تا اعتمادامريکايی ها را جلب کند،‏ اين اقدام ازنظر امريکايی ها مبيين ضعف و شکستروسها بود.‏ ديگر حتا امريکايی ها حاضرنبودند باروس ها بر سر افغانستانگفتگو کنند.‏ چون اين گفتگو می توانستزمينه را برای پذيرش دولت کابل در يکتوافق مشترک آماده کند.‏ نمونه اين احترازاز گفتگو رامی توان در ملاقات ميانگورباچف و جورج بوش رئيس جمهور وقتامريکا(‏‎1990‎‏)دريافت که بوش افغانستان652