Καρδιολογική Γνώμη - Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο ...

Καρδιολογική Γνώμη - Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο ... Καρδιολογική Γνώμη - Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο ...

11.07.2015 Views

Κρασί και καρδιαγγειακά149συγκεκριμένης θεωρίας στηρίζονται στην παρατήρηση ότιη διατροφή των Γάλλων και των Βρετανών ήταν παρόμοιαγια ένα μικρό χρονικό διάστημα περίπου 15 ετών και ότιγια δεκαετίες οι Γάλλοι κατανάλωναν μικρότερες ποσότητεςζωικού λίπους. Θεωρούν επομένως ότι τα παρατηρούμεναμειωμένα επίπεδα θνησιμότητας οφείλονται σε αυτή τηνχρονική υστέρηση. Η θεωρία αυτή προκάλεσε πολλές αντιδράσειςστην επιστημονική κοινότητα και απορρίφθηκε απότην πλειοψηφία των ερευνητών ως απλοϊκή, αφού στηρίχθηκεσε πολύ καθορισμένους παράγοντες κινδύνου όπωςτα επίπεδα χοληστερόλης και δεν έλαβε υπόψη της άλλουςπαράγοντες κινδύνου, που παίζουν σημαντικό ρόλο στα καρδιαγγειακάνοσήματα. Αργότερα ο de Lorgeril, ο οποίοςήταν ένας από τους ερευνητές που εισήγαγε τον όρο «Γαλλικόπαράδοξο» δημοσίευσε το 2002 μια μελέτη που σκοπόείχε να καταγράψει το σύνολο των διατροφικών συνηθειώντων Γάλλων και να εξετάσει εάν η υιοθέτηση μιας Μεσογειακούτύπου δίαιτας είναι υπεύθυνη για τα χαμηλά ποσοστάθνησιμότητας των Γάλλων 9 . Παρόλα αυτά τα αποτελέσματαέδειξαν ότι οι Γάλλοι δεν ακολουθούν μια Μεσογειακούτύπου δίαιτα όπως οι νότιες χώρες της ΜεσογειακήςΛεκάνης. Οι ερευνητές της μελέτης επομένως υποστηρίζουνότι τα χαμηλά ποσοστά θνησιμότητας των Γάλλων δεν οφείλονταιστην προσκόλληση τους σε Μεσογειακού τύπου δίαιταεπισημαίνοντας όμως ότι άλλα χαρακτηριστικά της τυπικήςδίαιτας που ακολουθούν οι Γάλλοι μπορεί να συμβάλουνστην εξήγηση του «Γαλλικού παραδόξου».Φαίνεται επομένως ότι μέχρι στιγμής δεν έχει βρεθεί κάποιακοινά αποδεκτή εξήγηση του «Γαλλικού παραδόξου»και ότι η κατανάλωση κρασιού αποτελεί μέχρις στιγμής τηνπιο διαδεδομένη θεωρεία. Η ερευνητική μας ομάδα πάνωαπό μια δεκαετία ασχολείται με την εξήγηση του «Γαλλικούπαραδόξου» και έχει πιστοποιήσει την ύπαρξη στο σταφύλι,τον μούστο και το κρασί την ύπαρξη βιοδραστικών ενώσεωνμε ισχυρή αντιφλεγμονώδη – αντιθρομβωτική δράση αφούαναστέλλουν τη δράση του Παράγοντα Ενεργοποίησης τωνΑιμοπεταλίων (Platelet Activating Factor, PAF).Τα συστατικά του κρασιού και οι δράσεις τουςΗ αθηροσκλήρωση αποτελεί τη βασική συνιστώσα γιατην ανάπτυξη καρδιαγγειακών νοσημάτων. Κατά την έναρξηκαι εξέλιξη της αθηροσκλήρωσης οι βασικοί φυσιοπαθολογικοίμηχανισμοί που κυριαρχούν είναι η φλεγμονή, η θρόμβωσηκαι το οξειδωτικό στρες. Η οξείδωση της λιποπρωτεΐνηςLDL θεωρείται ότι παίζει καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξητης βλάβης. Κατά την οξείδωσή της παράγονται ισχυράπρο-φλεγμονώδη μόρια, όπως είναι ο PAF και τα οξειδωμέναφωσφολιποειδή (οξειδωμένες φωσφατιδυλοχολίνες,oxPC), στα οποία οφείλει κατά κύριο λόγο την αθηρογόνοδράση της. Τα βασικά στάδια της αθηροσκληρωτικής βλάβηςείναι η ενδοθηλιακή δυσλειτουργία, η διήθηση της λιποπρωτεΐνηςLDL στον υποενδοθηλιακό χώρο και η οξείδωσή της,η μετατροπή των μακροφάγων σε αφρώδη κύτταρα, ο πολλαπλασιασμόςκαι η μετανάστευση των λείων μυϊκών κυττάρωνκαι τέλος ο σχηματισμός του θρόμβου 10 .Τα συστατικά του κρασιού έχει βρεθεί ότι μπορούν ναασκήσουν προστατευτική δράση αναστέλλοντας ή επιβραδύνονταςτα διάφορα στάδια της αθηροσκλήρωσης. Η αιθανόληπου αποτελεί το 10 με 13 % του όγκου του κρασιούέχει βρεθεί ότι προκαλεί αύξηση της HDL-χοληστερόλης,μείωση της LDL-χοληστερόλης και μείωση της συσσώρευσηςτων αιμοπεταλίων. Οι δράσεις αυτές της αιθανόλης μπορούννα εξηγήσουν μόνο εν μέρη την προστατευτική δράση τηςκατανάλωσης κρασιού 1 . Εκτός από την αιθανόλη το κρασίείναι πλούσιο σε άλλα μικρο-συστατικά, φαινολικές ενώσειςκαι τα κλασικά φωσφο- και γλυκο-λιποειδή 6,11 , τα οποίαπροέρχονται από το σταφύλι και φαίνεται να είναι υπεύθυναγια την υπεροχή του κρασιού έναντι των άλλων αλκοολούχωνποτών. Το κόκκινο κρασί λόγο του τρόπου οινοποίησηςέχει περισσότερες φαινολικές ενώσεις έναντι του λευκούκρασιού και για αυτό το λόγο αρχικά αποδόθηκαν μόνο σεαυτό οι προστατευτικές ιδιότητες του κρασιού. Πιο συγκεκριμένατα βιοδραστικά συστατικά του κρασιού αναστέλλουν:την οξείδωση της LDL δρώντας ως αντιοξειδωτικά(δεσμευτές προ-οξειδωτικών μετάλλων, εκκαθαριστές ελευθέρωνριζών, αναστολείς οξειδωτικών ενζύμων), τη συσσώρευσητων αιμοπεταλίων από διάφορους συσσωρευτικούςπαράγοντες (ADP, θρομβίνη), τον πολλαπλασιασμότων λείων μυϊκών κυττάρων, προκαλούν αγγειοχαλάρωσηκαι τέλος αναστέλλουν την δράση προ-φλεγμονωδών παραγόντωνόπως των κυτταροκινών 12-13 . Στο πλαίσιο αυτόη ερευνητική μας ομάδα έχει μελετήσει την βιολογική δράσηεκχυλισμάτων κρασιών από διάφορες ποικιλίες έναντι τηςεπαγόμενης από PAF συσσώρευσης αιμοπεταλίων. Τα αποτελέσματαέδειξαν ότι δυο κρασιά ένα κόκκινο, με κύριαποικιλία το Cabernet Sauvignon, και ένα λευκό κρασί, με κύριαποικιλία τη Ρομπόλα, παρουσίασαν την καλύτερη ανασταλτικήδράση 6,14 . Τα εκχυλίσματα των συγκεκριμένωνκρασιών παρατηρήσαμε ότι παρουσιάζουν και ισχυρή αντιοξειδωτικήδράση, αφού είχαν την ικανότητα να αναστέλλουντην δράση της λιποξυγονάσης, να εκκαθαρίζουν ελεύθερεςρίζες και να δεσμεύουν προ-οξειδωτικά μέταλλα 15 .Είναι σημαντικό να τονισθεί ότι δεν έχουν όλα τα φαινολικάσυστατικά την ίδια ικανότητα να εκδηλώνουν προστατευτικήδράση με τους παραπάνω μηχανισμούς. Αυτή η παρατήρησημπορεί να εξηγήσει αφενός το γεγονός ότι δεν εκδηλώνουνόλα τα κόκκινα κρασιά την ίδια δράση, αλλά καιαφετέρου γιατί υπάρχουν λευκά κρασιά τα οποία εκδηλώνουνπαρόμοια ή και καλύτερη δράση από τα κόκκινα κρασιά.Επιπρόσθετα, είναι σημαντικό πριν αξιολογηθεί η διατροφικήαξία του κρασιού να μελετηθεί η απορρόφηση καιη βιοδιαθεσιμότητα των συστατικών του από τον ανθρώπινοοργανισμό. Αρκετές μελέτες έχουν δείξει ότι κάποια από ταφαινολικά συστατικά του κρασιού, όπως οι ανθοκυανίνες,η κερκετίνη και η ρεσβερατρόλη, απορροφούνται σε ικανοποιητικέςσυγκεντρώσεις, ώστε να εκδηλώσουν τη βιολογικήτους δράση 16,17 . Σε κλινικές μελέτες έχει βρεθεί ότι κατά

150 Ε. Φραγκοπούλουτην κατανάλωση κρασιού τα φαινολικά συστατικά ενσωματώνονταιστην λιποπρωτεΐνη LDL 18 . Πρέπει επίσης να τονισθείότι τα φαινολικά συστατικά υφίστανται ενζυμικές τροποποιήσειςστο στομάχι και το λεπτό έντερο και μετατρέπονταισε γλυκουρονιωμένα-, θείο-, ακέτυλο- και μέθυλοπαράγωγα.Για αυτό το λόγο ολοένα και περισσότερες μελέτεςεξετάζουν την βιολογική δράση των μεταβολιτών τωνφαινολικών ενώσεων.Μεταγευματική κατάσταση καιαθηροσκλήρωσηΚατά τη μεταγευματική κατάσταση, στην οποία βρίσκεταιο οργανισμός αμέσως μετά την κατανάλωση ενός γεύματος,λαμβάνει χώρα μια ποικιλία αντιδράσεων. Μετά από κάθεγεύμα γνωρίζουμε ότι τα επίπεδα γλυκόζης, ινσουλίνης,ελεύθερων λιπαρών οξέων και τριακυλογλυκερολών αυξάνονται.Η κατάσταση αυτή συνήθως συνοδεύεται με αυξημένοοξειδωτικό στρες, αυξημένη φλεγμονή, αυξημένη δυσλειτουργίατου ενδοθηλίου, υπερπτητικότητα και ενεργοποίησητου συμπαθητικού συστήματος.Η μεταγευματική κατάσταση θεωρείται ότι μπορεί να δημιουργήσειένα περιβάλλον ευνοϊκό για την ανάπτυξη τωναθηρωματικών παραγόντων κινδύνου και της στεφανιαίαςνόσου, δεδομένου ότι στην εποχή μας οι περισσότεροι άνθρωποιβρίσκονται διαρκώς σε μεταγευματική φάση. Ο Zilversmithκαι οι συνεργάτες του 19 το 1970 συνέδεσαν πρώτηφορά την αθηροσκλήρωση με τη μεταγευματική κατάσταση.Έκτοτε πολλές μελέτες συσχέτισαν τη μεταγευματική φάσημε τη δυσλειτουργία ενδοθηλίου, την παρουσία ενεργοποιημένωνφλεγμονωδών κυττάρων στον οργανισμό, διαταραχέςστο σύστημα πήξης και την εμφάνιση οξειδωτικούστρες 22-30 . Παράλληλα έγινε κατανοητό ότι ο καρδιαγγειακόςκίνδυνος αποτελεί άμεση συνάρτηση του μεταγευματικούμεταβολισμού και κυρίως της μεταγευματικής υπεργλυκαιμίαςκαι λιπαιμίας.Η κατανάλωση ενός γεύματος φαίνεται να προκαλεί άμεσεςμεταβολές στα συστατικά του πλάσματος, αφού όπωςπαρατηρείται σε φυσιολογικά άτομα η συγκέντρωση τόσοτων λιποειδών όσο και της γλυκόζης και της ινσουλίνης αυξάνονταιαυτόματα μετά το πέρας των γευμάτων. Σε υγιείςανθρώπους η ποσότητα της γλυκόζης στο αίμα παρουσιάζεισυνεχείς διακυμάνσεις αλλά με μικρές αυξομειώσεις. Συνήθως15 λεπτά μετά την κατανάλωση ενός πλούσιου σευδατάνθρακες γεύματος η γλυκόζη φτάνει στο υψηλότεροσημείο, ενώ μέσα σε μια ώρα από την κατανάλωση του πέφτειστις φυσιολογικές της τιμές 23 . Η μεταγευματική λιπαιμίααποτελεί μία κατάσταση που λαμβάνει χώρα υπό φυσιολογικέςσυνθήκες αρκετές φορές την ημέρα. Το διατροφικάπροσλαμβανόμενο λίπος που μεταφέρεται στα χυλομικρά,τα οποία μπορούν να αποδώσουν τις τριακυλογλυκερόλεςστους διάφορους ιστούς προς αποθήκευση (λιπώδης ιστός)ή προς άμεση χρήση τους (καρδιά, μύες). Η μεταγευματικήάνοδος των τριακυλογλυκερολών στο αίμα διαρκεί περίπου6-8 ώρες σε υγιείς νορμολιπιδαιμικούς εθελοντές ενώ σεπαθολογικές καταστάσεις είναι παρατεταμένη 24 .Τόσο η μεταγευματική γλυκαιμία όσο και η μεταγευματικήλιπαιμία φαίνεται να σχετίζονται με αυξημένη φλεγμονή καιοξειδωτικό στρες 21 . Η έκταση που θα λάβουν χώρα αυτάτα φαινόμενα μετά τη λήψη ενός γεύματος φαίνεται να εξαρτάταιαπό μη διατροφικούς αλλά και διατροφικούς παράγοντες.Στους μη διατροφικούς παράγοντες συμπεριλαμβάνεταισυνήθως κάποια παθολογική κατάσταση όπως η παχυσαρκίακαι ο διαβήτης αλλά και χαρακτηριστικά του τρόπουζωής όπως η καθιστική ζωή. Οι παραπάνω καταστάσειςφαίνεται ότι επιβαρύνουν την μεταγευματική απόκριση τουοργανισμού. Οι διατροφικοί παράγοντες έχουν να κάνουνμε τη σύσταση του γεύματος και συγκεκριμένα με το θερμιδικότου περιεχόμενο, το γλυκαιμικό του δείκτη και τη σύστασητου σε λιπαρά. Για παράδειγμα, ο Nappo και οι συνεργάτεςτου 25 έδειξαν ότι ένα γεύμα πλούσιο σε λιπαρά(50 g λίπους, 50 g υδατανθράκων) αυξάνει τον TNFa, τηνIL-6, το sICAM-1 και το sVCAM-1 σε υγιείς εθελοντές καισε μεγαλύτερο βαθμό σε διαβητικούς εθελοντές. Αντίθεταένα γεύμα πλούσιο σε υδατάνθρακες (144 g υδατανθράκων,17 g λίπους) αυξάνει τους προ-φλεγμονώδεις μεσολαβητέςκαι τα μόρια προσκόλλησης μόνο στους διαβητικούςεθελοντές. Επιπλέον ο Dickinson και οι συνεργάτες του 26έδειξαν ότι ένα γεύμα με υψηλό γλυκαιμικό δείκτη ενεργοποιείτον μεταγραφικό παράγοντα NF-κB, που εμπλέκεταιστην έκφραση προ-φλεγμονωδών μεσολαβητών, σε αντίθεσημε ένα γεύμα με χαμηλό γλυκαιμικό δείκτη. Όσον αφοράτο οξειδωτικό στρες μελέτες έχουν δείξει μια θετική συσχέτισημεταξύ των μεταγευματικών επιπέδων γλυκόζης καιτριακυλογλυκερολών με δείκτες οξειδωτικού στρες τόσοσε υγιείς όσο και σε διαβητικούς ασθενείς 27,28 .Επιπλέον, μελέτες έχουν δείξει ότι η μεταγευματική κατάστασησχετίζεται και με αλλαγές στα επίπεδα των παραγόντωναιμόστασης καθώς και στη συσσώρευση των αιμοπεταλίων29,30 . Από τους παράγοντες που έχουν βρεθεί να αυξάνονταιμεταγευματικά μετά από την λήψη ενός λιπαρούγεύματος είναι ο παράγοντας VII 29 . Παρόλα αυτά δεν έχειαποδειχθεί ότι η μεταγευματική αύξηση του παράγοντα VIIσχετίζεται με παραγωγή θρομβίνης αφού τα επίπεδα τουθραύσματος 1+2 της προθρομβίνης (δείκτης σχηματισμούτης θρομβίνης) και το σύμπλοκο θρομβίνης-αντιθρομβίνηςδεν μεταβάλλονται με την κατανάλωση υψηλού σε λιπαράγεύματος. Επιπρόσθετα, κάποιες μελέτες (όχι όλες) έχουνδείξει ότι ο αναστολέας του ενεργοποιητή του πλασμινογόνου(plasminogen activator inhibitor type 1, PAI-1 αυξάνεταιμεταγευματικά μετά τη λήψη ενός λιπαρού γεύματος 31 .Όσον αφορά την συσσώρευση των αιμοπεταλίων υπάρχουνμελέτες, που δείχνουν ότι μειώνεται μεταγευματικά και άλλεςπου καταλήγουν στο αντίθετο συμπέρασμα 32,33 . Προηγούμενημελέτη της ερευνητικής μας ομάδας έδειξε ότι μεταγευματικά(μετά την κατανάλωση ραφιναρισμένου ελαιολάδουκαι ψωμιού) τα αιμοπετάλια ήταν πιο ευαίσθητα στηνεπαγόμενη από ADP συσσώρευση αιμοπεταλίων ενώ μια

Κρασί και καρδιαγγειακά149συγκεκριμένης θεωρίας στηρίζονται στην παρατήρηση ότιη διατροφή των Γάλλων και των Βρετανών ήταν παρόμοιαγια ένα μικρό χρονικό διάστημα περίπου 15 ετών και ότιγια δεκαετίες οι Γάλλοι κατανάλωναν μικρότερες ποσότητεςζωικού λίπους. Θεωρούν επομένως ότι τα παρατηρούμεναμειωμένα επίπεδα θνησιμότητας οφείλονται σε αυτή τηνχρονική υστέρηση. Η θεωρία αυτή προκάλεσε πολλές αντιδράσειςστην επιστημονική κοινότητα και απορρίφθηκε απότην πλειοψηφία των ερευνητών ως απλοϊκή, αφού στηρίχθηκεσε πολύ καθορισμένους παράγοντες κινδύνου όπωςτα επίπεδα χοληστερόλης και δεν έλαβε υπόψη της άλλουςπαράγοντες κινδύνου, που παίζουν σημαντικό ρόλο στα καρδιαγγειακάνοσήματα. Αργότερα ο de Lorgeril, ο οποίοςήταν ένας από τους ερευνητές που εισήγαγε τον όρο «Γαλλικόπαράδοξο» δημοσίευσε το 2002 μια μελέτη που σκοπόείχε να καταγράψει το σύνολο των διατροφικών συνηθειώντων Γάλλων και να εξετάσει εάν η υιοθέτηση μιας Μεσογειακούτύπου δίαιτας είναι υπεύθυνη για τα χαμηλά ποσοστάθνησιμότητας των Γάλλων 9 . Παρόλα αυτά τα αποτελέσματαέδειξαν ότι οι Γάλλοι δεν ακολουθούν μια Μεσογειακούτύπου δίαιτα όπως οι νότιες χώρες της ΜεσογειακήςΛεκάνης. Οι ερευνητές της μελέτης επομένως υποστηρίζουνότι τα χαμηλά ποσοστά θνησιμότητας των Γάλλων δεν οφείλονταιστην προσκόλληση τους σε Μεσογειακού τύπου δίαιταεπισημαίνοντας όμως ότι άλλα χαρακτηριστικά της τυπικήςδίαιτας που ακολουθούν οι Γάλλοι μπορεί να συμβάλουνστην εξήγηση του «Γαλλικού παραδόξου».Φαίνεται επομένως ότι μέχρι στιγμής δεν έχει βρεθεί κάποιακοινά αποδεκτή εξήγηση του «Γαλλικού παραδόξου»και ότι η κατανάλωση κρασιού αποτελεί μέχρις στιγμής τηνπιο διαδεδομένη θεωρεία. Η ερευνητική μας ομάδα πάνωαπό μια δεκαετία ασχολείται με την εξήγηση του «Γαλλικούπαραδόξου» και έχει πιστοποιήσει την ύπαρξη στο σταφύλι,τον μούστο και το κρασί την ύπαρξη βιοδραστικών ενώσεωνμε ισχυρή αντιφλεγμονώδη – αντιθρομβωτική δράση αφούαναστέλλουν τη δράση του Παράγοντα Ενεργοποίησης τωνΑιμοπεταλίων (Platelet Activating Factor, PAF).Τα συστατικά του κρασιού και οι δράσεις τουςΗ αθηροσκλήρωση αποτελεί τη βασική συνιστώσα γιατην ανάπτυξη καρδιαγγειακών νοσημάτων. Κατά την έναρξηκαι εξέλιξη της αθηροσκλήρωσης οι βασικοί φυσιοπαθολογικοίμηχανισμοί που κυριαρχούν είναι η φλεγμονή, η θρόμβωσηκαι το οξειδωτικό στρες. Η οξείδωση της λιποπρωτεΐνηςLDL θεωρείται ότι παίζει καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξητης βλάβης. Κατά την οξείδωσή της παράγονται ισχυράπρο-φλεγμονώδη μόρια, όπως είναι ο PAF και τα οξειδωμέναφωσφολιποειδή (οξειδωμένες φωσφατιδυλοχολίνες,oxPC), στα οποία οφείλει κατά κύριο λόγο την αθηρογόνοδράση της. Τα βασικά στάδια της αθηροσκληρωτικής βλάβηςείναι η ενδοθηλιακή δυσλειτουργία, η διήθηση της λιποπρωτεΐνηςLDL στον υποενδοθηλιακό χώρο και η οξείδωσή της,η μετατροπή των μακροφάγων σε αφρώδη κύτταρα, ο πολλαπλασιασμόςκαι η μετανάστευση των λείων μυϊκών κυττάρωνκαι τέλος ο σχηματισμός του θρόμβου 10 .Τα συστατικά του κρασιού έχει βρεθεί ότι μπορούν ναασκήσουν προστατευτική δράση αναστέλλοντας ή επιβραδύνονταςτα διάφορα στάδια της αθηροσκλήρωσης. Η αιθανόληπου αποτελεί το 10 με 13 % του όγκου του κρασιούέχει βρεθεί ότι προκαλεί αύξηση της HDL-χοληστερόλης,μείωση της LDL-χοληστερόλης και μείωση της συσσώρευσηςτων αιμοπεταλίων. Οι δράσεις αυτές της αιθανόλης μπορούννα εξηγήσουν μόνο εν μέρη την προστατευτική δράση τηςκατανάλωσης κρασιού 1 . Εκτός από την αιθανόλη το κρασίείναι πλούσιο σε άλλα μικρο-συστατικά, φαινολικές ενώσειςκαι τα κλασικά φωσφο- και γλυκο-λιποειδή 6,11 , τα οποίαπροέρχονται από το σταφύλι και φαίνεται να είναι υπεύθυναγια την υπεροχή του κρασιού έναντι των άλλων αλκοολούχωνποτών. Το κόκκινο κρασί λόγο του τρόπου οινοποίησηςέχει περισσότερες φαινολικές ενώσεις έναντι του λευκούκρασιού και για αυτό το λόγο αρχικά αποδόθηκαν μόνο σεαυτό οι προστατευτικές ιδιότητες του κρασιού. Πιο συγκεκριμένατα βιοδραστικά συστατικά του κρασιού αναστέλλουν:την οξείδωση της LDL δρώντας ως αντιοξειδωτικά(δεσμευτές προ-οξειδωτικών μετάλλων, εκκαθαριστές ελευθέρωνριζών, αναστολείς οξειδωτικών ενζύμων), τη συσσώρευσητων αιμοπεταλίων από διάφορους συσσωρευτικούςπαράγοντες (ADP, θρομβίνη), τον πολλαπλασιασμότων λείων μυϊκών κυττάρων, προκαλούν αγγειοχαλάρωσηκαι τέλος αναστέλλουν την δράση προ-φλεγμονωδών παραγόντωνόπως των κυτταροκινών 12-13 . Στο πλαίσιο αυτόη ερευνητική μας ομάδα έχει μελετήσει την βιολογική δράσηεκχυλισμάτων κρασιών από διάφορες ποικιλίες έναντι τηςεπαγόμενης από PAF συσσώρευσης αιμοπεταλίων. Τα αποτελέσματαέδειξαν ότι δυο κρασιά ένα κόκκινο, με κύριαποικιλία το Cabernet Sauvignon, και ένα λευκό κρασί, με κύριαποικιλία τη Ρομπόλα, παρουσίασαν την καλύτερη ανασταλτικήδράση 6,14 . Τα εκχυλίσματα των συγκεκριμένωνκρασιών παρατηρήσαμε ότι παρουσιάζουν και ισχυρή αντιοξειδωτικήδράση, αφού είχαν την ικανότητα να αναστέλλουντην δράση της λιποξυγονάσης, να εκκαθαρίζουν ελεύθερεςρίζες και να δεσμεύουν προ-οξειδωτικά μέταλλα 15 .Είναι σημαντικό να τονισθεί ότι δεν έχουν όλα τα φαινολικάσυστατικά την ίδια ικανότητα να εκδηλώνουν προστατευτικήδράση με τους παραπάνω μηχανισμούς. Αυτή η παρατήρησημπορεί να εξηγήσει αφενός το γεγονός ότι δεν εκδηλώνουνόλα τα κόκκινα κρασιά την ίδια δράση, αλλά καιαφετέρου γιατί υπάρχουν λευκά κρασιά τα οποία εκδηλώνουνπαρόμοια ή και καλύτερη δράση από τα κόκκινα κρασιά.Επιπρόσθετα, είναι σημαντικό πριν αξιολογηθεί η διατροφικήαξία του κρασιού να μελετηθεί η απορρόφηση καιη βιοδιαθεσιμότητα των συστατικών του από τον ανθρώπινοοργανισμό. Αρκετές μελέτες έχουν δείξει ότι κάποια από ταφαινολικά συστατικά του κρασιού, όπως οι ανθοκυανίνες,η κερκετίνη και η ρεσβερατρόλη, απορροφούνται σε ικανοποιητικέςσυγκεντρώσεις, ώστε να εκδηλώσουν τη βιολογικήτους δράση 16,17 . Σε κλινικές μελέτες έχει βρεθεί ότι κατά

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!