استالینیسم خجولانۀ آذرخش (در دفاع از گشتاورد مارکسیسم) - افق روشن

ص)‏نشده اند.‏ بعبارتی دیگر،‏ کارگران ذاتاً‏ ‏)ماداً(‏ سوسیالیستی اند،‏ یعنی منافع واقعیوحقیقی شان فقط درتحقق سوسیالیسم است و لذا حزب کمونیست با دیدن این زیربناواین وضعیت عینی،‏ می رود تا روبنا و ذهنیت مناسب ومنطبق با آن را ایجاد کند.‏مأموریت حزب پیشرو همانا زدودن توهم کارگران یعنی آگاه نمودن آنان نسبت بهمنافع حقیقی خویش و نقش تاریخی خویش است.‏ درست در بیان همین معنا بود کهدر ‏»گشتاورد..«‏ آنگاه که درباب تازه پرولترها و نیمه پرولتر ها بعنوان بخشی ازپایۀ مادی رویزیونیسم سخن گفته می شد،‏ آمده است:‏ ‏»تا زمانی که پرولتاریا بهمثابه یک طبقۀ اجتماعی امحاء نگردد،‏ درمیان الیه های آن-‏ علیرغم وضعیت عینیاقتصادی واحدی که دارند-‏ تفاوتهای چشمگیری درسطح آگاهی شان دیده می شود.‏لذا تضاد دیالکتیکی موجود در درون مارکسیسم،‏ در عین حال،‏ نشانگر وجود همیناختالف سطح ناگزیر در آگاهی طبقاتی پرولتاریا می باشد.«‏)21به بیان دیگر،‏ دریکسوحاکمانند که حافظ نظم موجودند و از دگرگونی آن متضررمی شوند؛ و در سوی دیگرمحکومان که دگرگونی بسود آنهاست اما امر برآنهامشتبه است یا آنها را به عمد در اشتباه انداخته اند وآنها به این موقعیت اشتباه آمیز،‏خوگر شده اند.‏بیک کالم،‏ در سرتاسر نوشته ‏»گشتاورد..«،‏ دربارۀ این توهم-‏ یعنی ناآگاهیکارگران و محکومان نسبت به منافع طبقاتی خویش و انعکاس این ناآگاهی ‏)یا،‏ آگاهیکاذب(‏ بصورت رویزیونیسم درحزب انقالبی پرولتاریا-‏ سخن گفته می شد و نهدرباب حاکمان همچون آدلف هیتلر،‏ مدرسان حوزه های دینی،‏ و نوکران بورژوازییعنی سوسیال-امپریالیستها!‏رویزیونیسم توهم است،‏ بیانگراین مضمون است.‏ یعنی بیانگراین حقیقت است کهمیان رویزیونیست ها و دشمنان طبقاتی پرولتاریا ‏)وازآن جمله سوسیال-امپریالیستها(،‏تفاوت ماهوی وجود دارد.‏ چیزی که استالینیست های خشک مغزی چون آذرخش،‏نه می خواهند و نه می توانند آن را فهم کنند!‏۵1