The Efficacy and Effectiveness of Online CBT - Jeroen Ruwaard

Samenvatting 153up-metingen suggereerden dat het effect van de behandeling toeneemt op de langetermijn. Ondanks de positieve uitkomsten waren de gecontroleerde effecten van debehandeling toch wat minder hoog dan verwacht. Dit wordt mogelijk verklaard doorde keuze om een heterogene groep te includeren voor dit onderzoek. Deze verklaringkrijgt enige ondersteuning uit exploratieve analyses, die suggereren dat het effect vande behandeling groter is bij ernstigere aanvangsklachten.Hoofdstuk 5 bevat een beschrijving van de opzet en resultaten van de vierde enlaatste RCT van deze dissertatie, waarin de werkzaamheid van online CBT op boulimischeklachten werd onderzocht. Dit onderzoek kende drie experimentele condities.Honderdenvijf deelnemers werden aselect toegewezen aan de online behandeling(n = 35), een wachtlijstconditie (n = 35) of een meer actieve pure zelfhulpconditie(n = 35) waarin een zelfhulpboek werd aangeboden zonder enige begeleiding vaneen behandelaar. De online behandeling, die ongeveer twintig weken duurt, omvatbewustwording van het klachtenpatroon via gedragsregistratie en schrijfopdrachten,exposure en responspreventie, cognitieve herstructurering, gedragsexperimenten,oefeningen voor de verbetering van lichaamsperceptie en zelfbeeld en het opstellenvan een plan om terugval te voorkomen of te recouperen. Het zelfhulpboekis op dezelfde principes gebaseerd en omvat vergelijkbare therapeutische technieken.De primaire uitkomstmaten waren de frequentie van de eetbuiaanvallen en(purgerende) compensatoire maatregelen en de globale ernst van de eetbuistoornis.Deze variabelen werden via zelfrapportage vastgesteld middels de Eating DisorderExamination-Questionnaire (EDE-Q). Verstoringen in de lichaamsbeleving werdengemeten via de LichaamsAttitudeVragenlijst (LAV).De veranderingen in de wachtlijstconditie waren marginaal. Deelnemers die deonline behandeling volgden ervoeren significant minder boulimische klachten dande deelnemers in beide controlecondities (d = .9, P < .04), terwijl de verbeteringenbij de deelnemers in de zelfhulpconditie niet noemenswaardig verschilden van dedeelnemers in de wachtlijstconditie (d = .2, P = .99). Het effect van de onlinebehandeling op verstoorde lichaamsperceptie was minder duidelijk en bereikte alleensignificantie ten opzichte van de wachtlijstconditie. De studie gaf aanwijzingen datde online behandelingen de kans op herstel van boulimische klachten verhoogt vanongeveer 20% naar 40%. De interpretatie van de resultaten werd bemoeilijkt door een