13.05.2015 Views

126 - راه توده

126 - راه توده

126 - راه توده

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

١٢۶<br />

– ديماه http://www.rahetude.de ١٣٨٢<br />

٤<br />

دوره دوم <strong>راه</strong> <strong>توده</strong> آذر<br />

<br />

یک دوره طولانی تاریخی فریب داد.‏ دشمنی با حزب <strong>توده</strong> ایران،‏<br />

از جمله بدليل پایداری و استواری برسر همين اصول است.‏<br />

اصولی که برسرآن جان ها باخته شده است،‏ اما هربار-‏ حتی در<br />

نبود آنها که برچنين اصول سياسی پافشاری کرده بودند-‏ آنچه به<br />

تصدیق و تائيد زمان رسيده است همانا پایبندی و پایداری بر<br />

سراصول عام یک سياست به معنای علمی برشمرده شده در بالا<br />

بوده است.‏ خميرمایه همين سياست و نگاه به تحولات ایران است<br />

که امروز جان مایه اصلاحات درایران است.‏ هرآنکس که تردید<br />

داشته باشد،‏ می تواند به تحليل های هفته حزب <strong>توده</strong> ایران در<br />

سالهای ١٣۶٠-١٣۶٢ بازگردد تا به چشم خود ببيند چگونه آن<br />

سياست و روشی که حزب <strong>توده</strong> ایران آن را سياست و روش<br />

ممکن و عملی برای پيشبرد جامعه و تثبيت هر دستآورد مثبت-‏<br />

هراندازه اندک-‏ می دانست امروز به سياست عام اصلاحات<br />

تبدیل شده است.‏ سياست علم عبور از یک دوران به دورانی دیگر<br />

است،‏ گرچه حوادث پوسته هائی از درخت تناور دوران بتراشد.‏<br />

یکی از شرایط مهم صداقت سياسي بيان صریح نظریات<br />

بنيادي خود،‏ دیدن اشتباهات خویش،‏ اعتراف بدانها و اصلاح<br />

آنهاست.‏ این امر در عين حال از علائم و دلایل مهم نضج و<br />

پختگي و جدي بودن سياسي است؛ زیرا چنين سياستمداري درك<br />

ميآند آه صراحت او در بيان نظر خویش و صداقت او در<br />

پذیرش خطا،‏ درجه اعتبار او و مشي او را تنزل نميبخشد،‏ بلكه<br />

بالاتر ميبرد.‏<br />

آنچه که <strong>توده</strong> ای ها از گذشته پيکار سياسی خود می<br />

آموزند و باید بيآموزند تصحيح خطاهاست نه دوری از پایه های<br />

علمی سياست عمومی حزب <strong>توده</strong> ایران در برابر تحولات جامعه<br />

ایران.‏ سياستی که از زمان بنيانگذاری این حزب پيگيری شده<br />

است،‏ آنچنان که دشمنان تحولات اجتماعی،‏ به کرات دنبال<br />

کنندگان مشی <strong>توده</strong> ای را بی اعتناء به اینکه آنها مذهبی اند یا غير<br />

مذهبی و ملی اند یا نيمه ملی نيمه مذهبی،‏ <strong>توده</strong> ای خطاب کرده<br />

اند.‏ اگر ما در گذشته افراد و شخصيت های حزبی و یا حکومتی<br />

را بی خطا انگاشته ایم،‏ امروز آموخته ایم و باید بيآموزیم که<br />

چنين نباشيم و یا اگر دربرابر کين و نفرت طبقاتی اقشار حاکم<br />

دچار خوشبينی شده ایم،‏ امروز نباید بشویم و...‏ اما،‏ همه این<br />

درس ها نمی تواند موجب تجدید نظر در اصول علمی شناخت<br />

جامعه ایران و علم برخورد با تحولات جامعه و برآورد نيروها و<br />

نگرش های مذهبی و ایدئولوژیکی سازمان ها و حرکت سياسی<br />

همگام با واقعيات جامعه شود.‏ بحث اینجاست،‏ نه دل خوش کردن<br />

به موج سواری در مهاجرت دور از بطن پرتلاطم جامعه و برای<br />

راضی ساختن این و یا آن سازمان سياسی تيغ برچهره سياست<br />

اصولی حزب کشيدن.‏ چنين انگيزه ها و خام اندیشی هائی که<br />

اساسا زائيده مهاجرت و دوری از جامعه است،‏ حتی اگر در<br />

زرورق کنگره و پلنوم و کنفرانس هم پيچيده شود بی اعتباراست،‏<br />

چنان بی اعتبار که حتی نياز به عبور طولانی زمان هم نيست و<br />

چون کلوخی دردیگ جوشان تحولات جامعه از هم وا رفته و حل<br />

می شود.‏<br />

تردید نيست آه استواري در اصول درست اجتماعي،‏<br />

هرگز بمعناي نفي نرمش،‏ رد سازشها و توافقها نيست.‏ منتها<br />

توافق معقول با توافق مباین با اصول،‏ در مقابل هم قرار دارند.‏<br />

باید در هر مرحله مشخصي توانست حد و مرز توافق اصولي را<br />

در عين مراعات استواري و وفاداري اصولي تميز داد.‏<br />

بخشی از بورژوازي ایران آه در مراحلي با انقلاب<br />

همگامي آرده،‏ به طمع بيرون آشيدن انحصار قدرت از چنگ<br />

هيئت حاآمه سرنگون شده بوده است،‏ ولي <strong>راه</strong> تاریخي او با <strong>راه</strong><br />

تاریخي رقباي رانده شدهاش تفاوت ماهوي ندارد.‏ ما امروز این<br />

پدیده را در بنيادهای عظيم مالی و اقتصادی با رنگ و لعاب<br />

مذهبی اما در چنگ سرمایه داری تجاری ایران می بينيم.‏ این<br />

واقع بينی اساس سياست حزب <strong>توده</strong> ایران را از همان ابتدای<br />

پيروزی انقلاب ۵٧ تشکيل داد و اتفاقا متمرکزترین کينه حکومتی<br />

عليه حزب <strong>توده</strong> ایران نيز توسط همين بخش از نيروهای به<br />

حاکميت <strong>راه</strong> یافته(سرمایه داری بزرگ تجاری و روحانيون به<br />

آنها پيوسته)‏ عليه ما اعمال شد.‏ پایه های این سياست از ابتدا<br />

درست بود و امروز نيز همچنان درست است و عدول از آن<br />

اشتباه بزرگ تاریخی.‏ بنابراین،‏ مشی و سياست حزب <strong>توده</strong> ایران<br />

در ٢۴ سال گذشته ‏(بویژه آنچه که طی ١١ سال اخير <strong>راه</strong> <strong>توده</strong><br />

برآن پای فشرده)‏ یک سياست طبقاتی است و نه سياستی متاثر از<br />

زدوبندهای سازمانی و گروهی و یا شتاب برای سوار شدن بر<br />

موج حوادث!‏<br />

چهره ها<br />

تاریخ سياست در ایران از باستان تاکنون نشانه ها و<br />

یادمانده هائی در حد کشوری باستانی نظير ایران دارد.‏ تاریخی<br />

که گاه در قالب بوذرجمهر،‏ خواجه نصير،‏ قائم مقام و یا تا تاریخ<br />

نزدیک،‏ در چهره امثال اميرکبير و محمد مصدق و دیگران و<br />

دیگران به رشته تحریر درآمده است.‏ در طول و عرض این<br />

تاریخ که پيوسته متاثر از طبقات حاکمه در ایران بوده است،‏<br />

چهره هائی در لباس خدمت و چهره هائی پرشمار در پيرایه<br />

خيانت به ملک و ميهن و ملت و خدمت به دشمنان و بيگانگان<br />

ظاهر شده اند،‏ و صد البته،‏ پيوسته در ستيز با آزادی و حق مردم<br />

برای تعيين سرنوشت خویش.‏ برهمين اساس،‏ برای آنکه،‏ حداقل<br />

خيانتها و جنایتهاي دوسده اخير تكرار نشود بررسي تحليلي<br />

زندگي سياسي دولتمرداني آه استعمار کهنه و نو استعمار روس،‏<br />

انگليس و امریكا،‏ در دوران قاجار و پهلوي،‏ بعنوان افزارهاي<br />

عمل خود،‏ تربيت آردند و عنان سرنوشت مملکت را با حادثه<br />

سازی و سرکوب مردم بدست آنان دادند،‏ آاری سودمند است.‏ این<br />

دولتمردان،‏ معمولا در سراسر پهنه جهان سوم،‏ ازميان وابستگان<br />

به طبقات مالك و بورژوا ‏(آه خود سيادت دولتهاي سيطرهجو را<br />

خواستار بودند)‏ برگزیده شدند.‏ گاه جاسوساني گمنام به مقامات<br />

عاليه دولتي،‏ امنيتی و قدرت مالي متناسب با آن رسيدند.‏ تا بي<br />

چون چرا،‏ تابع و مجري دستورهاي خارج باشند و یا همآهنگ با<br />

آن قدرتها سياست پيشه کنند.‏<br />

طبيعي است آه در هر آشوری آنان مهر و نشان سنت<br />

و فرهنگ خود را بر پيشانی داشته اند.‏ مثلاً‏ ایوبخان و<br />

ضياءالحق در پاآستان،‏ نحاس پاشا و انورسادات در مصر،‏ نوري<br />

سعيد و صدامحسين در عراق،‏ وثوقالدوله و قوامالسلطنه در<br />

ایران،‏ ژنرال عبود و جعفر نميري در سودان...‏ از جهت<br />

تيپهاي سياسي گوناگونند و به سبب عوامل متغير جغرافيایي،‏<br />

سياسي،‏ فرهنگي،‏ انساني و غيره با هم تفاوت دارند؛ ولي همه<br />

محصول دیپلماسي استعماري و نواستعماري در جامعه بومي خود

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!