Κατάλογος Street Cinema - Φεστιβάλ ÎšÎ¹Î½Î·Î¼Î±Ï„Î¿Î³ÏÎ¬Ï†Î¿Ï Î˜ÎµÏƒÏƒÎ±Î»Î¿Î½Î¯ÎºÎ·Ï‚

| 60 Τροχός. Ρόδα. Μπομπίνα. Δεν είναι μόνο αισθητική η ομοιότητα
ΠΟΔΗΛΑΤΟΓΡΑΦΟΣ
b i k e r e s p e c t
της ρόδας του ποδηλάτου με το κινηματογραφικό καρούλι. Η
σχέση τους εμπνέει τους Bike respect που εξορμούν με τα 50
ποδήλατά τους στην πόλη φορτωμένοι με ήχους και εικόνες.
«Ήταν ένα συνηθισμένο απόγευμα στο κέντρο της Θεσσαλονίκης
όταν μεταξύ άγνωστων ανθρώπων περπατούσα για να προλάβω
να τελειώσω κάποιες από τις δουλειές που καθημερινά προκύπτουν.
Μέσα στο συνεχή γκρίζο ήχο από τις μηχανές των αυτοκινήτων
και των μοτοσικλετών άκουσα νότες, νότες ζωηρές, αργές,
έντονες, ήρεμες, νότες από βιολί, νότες από τύμπανα… και
μετά άκουσα και λόγια, λόγια από φωνές κρυστάλλινες, καθημερινές,
γυναικείες, αντρικές, φωνές θυμού, γέλια… νότες και λόγια
από ταινίες… Και μετά είδα χρώματα… Κίτρινες, κόκκινες, πορτοκαλί,
μαύρες, μπλε, πράσινες, λευκές, ολοστρόγγυλα τεντωμένες
ομπρέλες. Ομπρέλες χαρούμενες, αισιόδοξες, ομπρέλες πάνω σε
πολύχρωμα ποδήλατα… Και θυμήθηκα τον ποδηλατόδρομο που
προχθές είδα για πρώτη φορά, και σκέφτηκα πόσο αθόρυβο είναι
το ποδήλατο και πόσο μου θύμισε τη θαμμένη μου παιδικότητα
ταξιδεύοντας με πίσω σε καιρούς ξένοιαστους. Είδα πολλούς ποδηλάτες
μαζί, με όλες αυτές τις ομπρέλες και τα soundtrack ταινιών…
Ήταν όλοι μαζί τόσο όμοιοι, με τα ποδήλατα και τις ομπρέλες
και τόσο διαφορετικοί ταυτόχρονα, ήταν γυναίκες, άντρες, παιδιά,
νέοι, μεσήλικες, μεγαλύτεροι σε ηλικία, ήταν όλοι μαζί… να
μου θυμίσουν σκηνές, εικόνες στιγμιότυπα όπου ένα ποδήλατο ή
μια ομπρέλα πρωταγωνιστεί… στο δικό της μικρό ή μεγάλο καρέ.
Και ένιωσα να ανασαίνω έναν αέρα διαφορετικό, κάτι γίνεται εκεί
έξω, κάτι διαφορετικό γίνεται στην πόλη.»