| 2 

Tο Φεστιβάλ είναι της Θεσσαλονίκης. Το Φεστιβάλ 

είναι η Θεσσαλονίκη. Η πόλη και η γιορτή είναι αξεδιάλυτες. 

Εδώ και πενήντα χρόνια το ένα δεν νοείται 

δίχως το άλλο. Φέτος, με αφορμή την 50η επέτειο 

του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, με κεντρικό 

σύνθημα το ερώτημα Why Cinema Now? αποφασίσαμε 

να τα δέσουμε ακόμη πιο στενά, να τυλίξουμε όλη την 

πόλη στα καρέ ενός φιλμ, να βγάλουμε τις ταινίες από την 

αίθουσα και να τις μεταμορφώσουμε σε δράση. Θέλουμε 

η φαντασία του σινεμά να διαποτίσει την καθημερινότητα. 

Θέλουμε οι εικόνες της πόλης να αποκτήσουν κάτι από 

το απρόβλεπτο μιας κινηματογραφικής ταινίας. Θέλουμε να 

δούμε την ζωή με διαφορετική τροπή, με καινούριο σενάριο, 

με χρώματα και μουσικές. Για να το κατορθώσουμε, 

στραφήκαμε και πάλι στην πόλη. Οι δράσεις που αποτελούν 

το Street Cinema, μια σειρά από εκδηλώσεις για τον εορτασμό 

των πενήντα χρόνων του Φεστιβάλ, γίνονται με ομάδες 

της Θεσσαλονίκης, δραστήριους πυρήνες σκέψης, φαντασίας, 

δημιουργικότητας, ανατροπής των συνηθισμένων. 

Μαζί τους κάνουμε την ζωή σινεμά όλοι εμείς που το σινεμά 

είναι η ζωή μας. Τώρα μαζί τους ας απολαύσουμε το 

αποτέλεσμα της ευρηματικής τους σκέψης και της παθιασμένης 

δουλειάς τους, ας βγούμε στο δρόμο για να ζήσουμε 

κι έξω από τις αίθουσες μια εμπειρία που ορίζει από την 

αρχή την σχέση του κινηματογράφου με την πόλη και την 

δική μας σχέση και με τα δυο. Ας γίνουν λοιπόν όλα σινεμά, 

κι εμείς μαζί θεατές και πρωταγωνιστές του. 

Δέσποινα Μουζάκη 

Διευθύντρια Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 

It’s Thessaloniki’s Festival. The Festival is Thessaloniki. 

City and celebration are indivisible: for fifty years 

now, the one has meant the other. On this, the Thessaloniki 

Film Festival’s 50th anniversary, and a year in 

which we pose the question “Why Cinema Now?”, we have 

resolved to tie the bond still tighter, to wrap the whole 

city up in celluloid, to take film out of the auditorium and 

turn it into action. We want our everyday life imbued with 

movie fantasy; we want our city scenes to acquire a touch 

of filmic unpredictability. We want to see life from a different 

camera angle, with a new script, in glorious Technicolor 

and with a soundtrack. And to do that, we turned 

once more to the city. The actions that make up “street 

cinema”, a series of happenings to celebrate the Festival’s 

first half century, are to be staged by local groupsincandescent 

cores of thought, imagination, creativity 

and subversion-in whose company all of us for whom the 

cinema is our life will turn life into cinema. So let’s enjoy 

with them the fruit of their innovation and passion; let’s 

quit the dark and take to the streets to live an experience 

that redefines cinema’s relationship with the city and the 

way we relate to both. Let everything be cinema, and us 

its viewers and protagonists both. 

Despina Mouzaki 

Director of Thessaloniki International Film Festival

| 4 

Don’t be taken aback if you happen to be waiting 

in a queue at your local tax office and suddenly 

see a couple straight out of the Fifties fiendishly 

dancing to the rhythms of swing just like in the movies, or 

if you’re just driving along and see floating money around 

a ‘60s convertible car, it’ll all just mean that you’re in 

Thessaloniki and that the Internatiional Film Festival is 

underway. 

Αν τύχει να περιμένετε στην ουρά της εφορίας σας 

και ξαφνικά δείτε ένα ζευγάρι βγαλμένο από την 

δεκαετία του ‘50 να χορεύει δαιμονισμένα στους 

ρυθμούς κινηματογραφικών swing, αν οδηγείτε και δείτε 

μπροστά σας λεφτά στον αέρα από μία κάμπριο του ‘60, 

μην ξαφνιαστείτε. Βρισκόσαστε απλά στη Θεσσαλονίκη και 

το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης ξεκινάει. 

Θέλοντας να ξανασκεφτούμε την σχέση του φεστιβάλ με 

την πόλη, και του κινηματογράφου με την πραγματικότητα 

και το όνειρο, βάλαμε σαν στόχο μας φέτος να επικοινωνήσουμε 

το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης με 

τρόπους πρωτότυπους που θα μετατρέψουν την ίδια την 

πόλη σε κινηματογράφο. Στόχος μας είναι να βγάλουμε τον 

κινηματογράφο στο δρόμο. Ο κινηματογράφος παντού. Το 

σινεμά να ξεπηδάει αναπάντεχα από την πραγματικότητα. 

Σαν μια ρωγμή εκεί που δεν το περιμένεις. Μέσα από οτιδήποτε, 

οποιαδήποτε στιγμή μέσα στην πόλη. Ακόμη και σε 

σημεία που το φεστιβάλ δύσκολα φτάνει. 

This year we wanted to rethink the relationship between 

the festival and the city, between the cinema and reality 

and the world of the dream, so we made it our goal 

to promote the festival in ways that would be original 

and would transform the city itself into a cinema. Thus, 

our aim was to take cinema out into the street: Cinema 

everywhere, cinema unexpectedly leaping out from reality, 

cinema like a crack where you wouldn’t expect it to 

be, coming out of anything and flooding into the city at 

any given moment, even in spots where the festival has 

difficulty reaching.

| 6 

«Για να παραμείνει ο κινηματογράφος ζωντανός θα έπρεπε 

να επινοεί τα πάντα από την αρχή.», έλεγε ο Ρενουάρ. Ακολουθώντας 

την φράση του, που βρίσκεται στον πυρήνα του 

σκεπτικού της φετινής 50 ης διοργάνωσης απευθύναμε μια 

ανοιχτή πρόσκληση σε καλλιτεχνικές ομάδες της πόλης ζητώντας 

τους να εμπνευστούν από το φετινό γενέθλιο θέμα 

του φεστιβάλ και να δημιουργήσουν κινηματογράφο εκεί 

που δεν το περιμένεις με τον πιο αναπάντεχο τρόπο. Τους 

ζητήσαμε να αφήσουν την φαντασία τους ελεύθερη και να 

εκπλήξουν την πόλη. Η συμμετοχή ήταν τεράστια. Προτάσεις 

έξυπνες, ζωντανές που ανανεώνουν και απαντούν με 

τον καλύτερο τρόπο στο ερώτημα του Why cinema now? 

που είναι και το κεντρικό «σύνθημα» της φετινής χρονιάς. 

Εικαστικοί, performers, μουσικοί, street artists και χορευτές, 

μια βδομάδα πριν και κυρίως κατά την διάρκεια του 

φεστιβάλ ξεχύνονται στην Θεσσαλονίκη δημιουργώντας 

ένα παράδοξο κινηματογραφικό χάρτη. Ένα ολόκληρο φεστιβάλ 

μέσα στο φεστιβάλ που θα γιορτάσει τα 50 α γενέθλια 

με τρόπο δημιουργικό και ουσιαστικό. Σχεδόν 30 διαφορετικές 

δράσεις θα καταλάβουν δρόμους, πλατείες, δημόσια 

κτίρια, ταράτσες πολυκατοικιών, καφέ, μέσα μαζικής 

μεταφοράς κτλ. δημιουργώντας ένα διάλογο του κινηματογράφου 

με τις άλλες τέχνες στον δημόσιο χώρο. 

Άγγελος Φραντζής 

To paraphrase Renoir, for cinema to remain alive it must 

re-invent everything from scratch. Staying true to these 

words, which lie at the core of the philosophy behind this 

year’s 50th edition of the event, we issued an open invitation 

to artistic groups throughout the city, asking them 

to draw inspiration from the festival’s special anniversary 

theme and create cinema in unexpected places and in the 

most unanticipated of ways. We asked them to let their 

imaginations loose and surprise the city. The response was 

overwhelming. Clever and lively suggestions inundated us, 

ideas which in the best manner possible expanded on and 

provided possible answers to the question of ‘Why cinema 

now?’ which also happened to be the main slogan of this 

year’s event. Visual artists, performers, musicians, street 

artists and dancers poured into the streets of Thessaloniki 

starting one week before the opening of the festival, 

their ranks growing even stronger during the course of its 

run. All this created a somewhat contradictory cinematic 

map-an entire festival within the official, regular festival 

celebrating its 50th birthday, and this whole undertaking 

carried out in a most creative and substantial way. Nearly 

30 distinct events took over streets, squares, public buildings, 

apartment block rooftops, cafes, public transport and 

other places, creating a dialogue between cinema and 

other arts in the public space. 

Angelos Frantzis

| 8 

ΟΜΑΔΕΣ ΔΡΑΣΗΣACTS

| 10 

ΕΡΑΣΤΕΣTHELOVERS 

σ φ ή να s f i n a 

Δυο εραστές που φιλιούνται. Πόσες φορές και πόσο διαφορετικά 

ο κινηματογράφος δεν έχει αναπαραστήσει αυτή την εικόνα; 

H Sfina, βάζει σε διάλογο αυτήν την κινηματογραφική εικόνα 

με τον ομότιτλο πίνακα του Magritte. 

Στους Εραστές τα μέλη της ομάδας θα αναπαραστήσουν τον πίνακα 

του René Magritte, οι Εραστές. Το έργο του ζωγράφου, 

ανήκει σε μια μικρή ομάδα πινάκων, τους οποίους ο Μαγκρίτ ζωγράφισε 

στο Παρίσι το διάστημα 1927 - 1928 και στους οποίους 

επιχειρείται η κάλυψη των ταυτοτήτων των ανθρώπων με τη 

χρήση υφασμάτων στο κεφάλι τόσο του άνδρα όσο και της γυναίκας 

καλύπτονται με τα μυστηριώδη υφάσματα σε γκρι αποχρώσεις, 

καθώς προσπαθούν να φιληθούν. Η Sfina Θα εμφανιστεί σε 

τόπο και χρόνο ανύποπτο και θα ζωγραφίσει με τον ανθρώπινο 

καμβά της, τον ιστορικό αυτό πίνακα. 

Two lovers kissing. Cinema has depicted this image so many 

times and in so many different ways. Sfina place this cinematic 

image in a dialogue with the Magritte painting of the 

same name. 

The members of the Sfina artistic team offer their own depiction 

of René Magritte’s painting The Lovers, a work that belongs to 

a small group of paintings the artist created in Paris in 1927- 

1928. In these works, Magritte attempts to conceal the identities 

of the figures through the use of pieces of cloth; the heads 

of both the man and the woman are covered by mysterious 

fabrics in shades of grey, and the two figures attempt to kiss. 

Sfina appear in an unanticipated place at an unexpected time 

and paint this famous work using their human canvas.

ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΠΟ 

Ε ι ρ ή ν η Χ α τ ζ ο π ο ύ λ ο υ / Σ τ έ λ λ α Κ α λ α μ π α λ ί κ η 

| 12 Το σπίτι του Πο είναι μία αρχιτεκτονική κάτοψη ενός φανταστικού 

σπιτιού χωρισμένου σε δωμάτια, στο κάθε ένα από τα 

οποία έχουν τοποθετηθεί αντικείμενα που σχετίζονται με ταινίες. 

Οι περαστικοί περνούν την πόρτα και καλούνται να συμμετέχουν 

σε αυτή την ασυνήθιστη εγκατάσταση με ποικίλους 

τρόπους. 

Ένα φανταστικό ‘σκηνικό’/εγκατάσταση που συνδυάζει στοιχεία 

από 4 κινηματογραφικές ταινίες και δημιουργεί ένα νέο χώρο 

μέσα στον ήδη υπάρχοντα, καθιστώντας τη συμμετοχή του περαστικού/θεατή 

αναπόφευκτη. Η επιλογή των κινηματογραφικών 

έργων έγινε άλλοτε με βάση την αισθητική και άλλοτε την αφηγηματική 

δομή τους. 

Πρόκειται για μια αρχιτεκτονική κάτοψη φανταστικού σπιτιού, στο 

οποίο οριοθετούνται οι χώροι του (δωμάτια) και μέρος των αντικειμένων 

μέσα σε αυτόν (έπιπλα, ηλεκτρικές συσκευές). Σε κάποια 

από τα δωμάτια απλές κατασκευές και κινηματογραφικές 

ατάκες παραπέμπουν στις παρακάτω ταινίες: 

The great Dictator (1940) 

Fear and loathing in Las Vegas (1998) 

Dogville (2003) 

Die fetten Jahre sind vorbei (The Εducators) (2004) 

Στο σύνολο τους οι ταινίες χειρίζονται κοινωνικοπολιτικά ζητήματα, 

προβάλλοντας με ηχηρές αντιθέσεις διαφορετικές όψεις της 

πραγματικότητας (η πραγματικότητα ως έχει κι η πραγματικότητα 

μέσα από τα μάτια του ήρωα).

| 14 The House of Po is an architectural floor plan of an imaginary 

THE HOUSE OF PO 

I r i n i H a d j o p o u l o u / S t e l l a K a l a b a l i k i 

house divided into rooms. Objects related to films have been 

placed in each of these rooms. Passers-by cross the threshold 

and are invited to take part in this unusual installation in 

a variety of ways. 

This work is an imaginary ‘set’/installation that combines elements 

from four films and creates a new space within the one 

already existing, thus making it impossible for the passer-by/ 

viewer not to participate. The films were selected on the basis 

of either style or narrative structure. 

The House of Po is an architectural floor plan of an imaginary 

house, in which its spaces (rooms) and a number of the objects 

found within these (like furniture and electrical appliances) have 

been demarcated. In some of these rooms, simple installations 

and lines taken from screenplays refer the participant to the 

following films: 

The Great Dictator (1940) 

Fear and Loathing in Las Vegas (1998) 

Dogville (2003) 

Die fetten Jahre sind vorbei (The Εdukators) (2004) 

All these films tackle socio-political issues, projecting different 

aspects of reality through the use of resounding contrasts (in 

other words, reality as is and reality as viewed through the eyes 

of the protagonist).

| 16 Οι Bookcrossers της Θεσσαλονίκης «απελευθερώνουν» τις παλαιότερες 

εκδόσεις του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 

και ακολουθούν τις περιπέτειες της διαδρομής των βιβλίων 

στην πόλη. 

Φαρενάιτ 451. Η κλασική ταινία του François Truffaut, βγαλμένη 

από τις λέξεις του Ray Bradbury, έρχεται σε αντιδιαστολή με 

το παγκόσμιο κίνημα του BookCrossing. BookCrossing είναι το να 

αφήνεις βιβλία σε παγκάκια, καφετέριες, μνημεία, κινηματογράφους 

και όπου αλλού μπορείς να σκεφτείς, και μετά να παρακολουθείς 

ηλεκτρονικά το ταξίδι που κάνουν, περνώντας από τον 

έναν αναγνώστη που τα βρίσκει, στον άλλο. Αυτό γίνεται μέσω 

της ιστοσελίδας του BookCrossing.com. 

Στο μέλλον του Φαρενάιτ 451, τα βιβλία καίγονται. Στο παρόν του 

BookCrossing, τα βιβλία αφήνονται ελεύθερα να βρούν τον επόμενο 

αναγνώστη τους. Γιατί η ανάγνωση είναι ό,τι κι ο κινηματογράφος. 

Ένα μεγάλο, ατέλειωτο ταξίδι. 

BOOKCROSSING 

b o o k c r o s s e r s 

Thessaloniki’s own BookCrossers ‘liberate’ the older editions 

of the International Film Festival and follow the adventures 

of the routes taken by books in the city. 

Fahrenheit 451, the classic film by François Truffaut based on 

the Ray Bradbury novel of the same name, lies in contradistinction 

to the global BookCrossing movement. BookCrossing is the 

activity of leaving a book behind on a public bench, in a cafe, at 

a monument, in a cinema and wherever else one can think of, 

and then electronically monitoring the trip taken by the book as 

it passes from one reader to the next. This takes place though 

the website www.bookcrossing.com. 

In the future world of Fahrenheit 451, books are burnt; in the 

present one of BookCrossing, books are released into the wild 

so as to find their next reader. This, because reading is what the 

cinema is, too: A great, endless trip.

| 18 Άγγελοι που περιπλανιούνται στους τοίχους των κτιρίων της 

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΓΓΕΛΟΙ 

a r t m i n d s 

ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ; 

πόλης ακούγοντας τις σκέψεις των ανθρώπων μέσα από τα 

«τείχη». Μια εναέρια χορογραφία το χάραμα στην πόλη. 

Δράση εμπνευσμένη από την ποιητική κινηματογραφική ελεγεία 

του Wim Wenders Wings of desire - Τα φτερά του έρωτα. Εδώ 

γίνεται αναφορά, όπως και στην ταινία, πέρα από το τείχος του 

Βερολίνου, στα τείχη που χωρίζουν και διαχωρίζουν τους ανθρώπους, 

στα τείχη που μέσα τους φωλιάζουν οι ανθρώπινες 

σκέψεις και στα τείχη που εμποδίζουν τον έρωτα. 

Σε ένα κτίριο σε μία κεντρική γειτονιά της πόλης, δύο πλάσματα-άγγελοι 

αιωρούνται σαν δυο κουκούλια που εκκολάπτονται, με 

την τεχνική υποστήριξη δύο εκπαιδευμένων αναρριχητών της Κερασίδου 

Στέλλας και του Χριστόπουλου Θεόδωρου, που τα σώματα 

τους λειτουργούν ως αντίβαρο με τα σώματα των χορευτών. 

Το ηχητικό τοπίο είναι η πόλη που πνίγεται μέσα στους ήχους των 

ανθρώπινων σκέψεων. Η ήχοι αυτοί αφυπνίζουν τα δυο πλάσματα 

που αρχίζουν να αφουγκράζονται το κτίριο, να ενεργοποιούνται 

κινητικά με ένα δικό τους αποκλειστικά λεξιλόγιο σε κάθετη 

σχέση με το κτίριο. Δύο σώματα που πάλλονται από τα ντεσιμπέλ 

των ανθρώπινων σκέψεων που έρχονται σε αντίθεση με 

τον αστικό θόρυβο. Παρατηρούν από ψηλά την εύθραυστη γήινη 

πραγματικότητα και έλκονται από αυτήν. Ο Έρωτας μαγικό ψέμα ή 

μαγική αλήθεια, παρασύρει τους αγγέλους στο γήινο κόσμο μας. 

Με το τέλος του δρώμενου οι άγγελοι - χορευτές εγκαταλείπουν 

το αιθέριο ένδυμα τους και πέφτουν από το κτίριο με την μέθοδο 

καταρρίχησης rappel. Πατούν στο έδαφος και χάνονται μέσα στο 

πλήθος σαν έκπτωτοι ερωτευμένοι άγγελοι.

| 20 Angels that wander about the walls of the buildings of the 

ARE THERE ANGELS 


IN THE CITY? 

city, listening to the thoughts of people through the ‘walls’. 

An airborne choreography in the city at dawn. 

The film Wings of Desire, a poetic elegy directed by Wim Wenders, 

provides the source of inspiration for this event. As in the 

film, reference is made not only to the Berlin Wall, but to all 

walls that divide and separate people, to all walls in which human 

thoughts nestle, to all walls that hinder love. 

Inside a building located in one of the city’s central neighbourhoods, 

two creatures / angels dangle like two incubating cocoons, 

through the technical support of two specially trained 

climbers whose bodies function as a counterweight to the bodies 

of the dancers. 

The sonic landscape is the city, which drowns within the sounds 

of human thoughts. These sounds awaken the two beings, which 

begin to listen attentively to the building, become activated and 

move into motion with a ‘vocabulary’ that is exclusively theirs, in 

a vertical relationship with the building, in a vertical dance. Two 

bodies pulsating from the decibels of human thoughts, which 

lie in contrast to the urban noise. From up high they observe the 

fragile earthly reality and are attracted by it. Eros, whether magical 

lie or magical truth, lures the angels to our terrestrial world. 

As the event concludes, the angels / dancers leave behind their 

airy clothing and fall from the building using a rappelling technique. 

They touch the ground and are lost in the crowd, like lovestruck 

fallen angels.

| 22 

ΤΙ ΞΕΡΩ ΓΙ’ΑΥΤΗΝ 

Β α γ γ έ λ η ς Κ ο λ ό τ σ ι ο ς 

Αν έχετε ονειρευτεί κάποια στιγμή να κάνετε μία προβολή στην 

ταράτσα της πολυκατοικίας σας, η δράση του Βαγγέλη Κολότσιου 

θα ικανοποιήσει αυτή σας την επιθυμία. Οι φουτουριστικές 

εικόνες του Μετρόπολις θα συναντήσουν την ποπ διάθεση 

του Δύο ή τρία πράγματα που ξέρω για αυτήν σε μία προβολή 

για την αλλαγή και την εξέλιξη του αστικού τοπίου. Μια πολυκατοικία 

γίνεται κινηματογράφος και δυο ταινίες για την πόλη 

συνομιλούν με την ίδια την Θεσσαλονίκη. 

Από τη φουτουριστική εικόνα του Metropolis και την εξουσία του 

επιστάτη, μοναδικού τυράννου, της μηχανής και της ανάπτυξης, 

στην pop εικόνα του Δύο ή Τρία πράγματα που ξέρω για αυτήν 

και την εξουσία της σύγχρονης κοινωνίας των πολλαπλών επιλογών, 

της κατανάλωσης και του προσωπείου του εκσυγχρονισμού. 

Μέσα από τις εν λόγω ταινίες που πραγματεύεται η εγκατάσταση, 

προκύπτουν ποικίλα ζητήματα και πολλά σημεία, που θα μπορούσαν 

να εννοηθούν από τους θεατές με διαφορετικούς τρόπους, 

όπως και κάθε ταινία άλλωστε. 

Ο επισκέπτης περπατά στο χώρο της πολυκατοικίας αντιπαραθέτοντάς 

τον με το χώρο του νου του, καθώς η εγκατάσταση σχηματοποιεί 

μια πορεία/εξέλιξη με αρχή, μέσον και τέλος, τα οποία 

αναδιατάσσονται αναλόγως προς την κατεύθυνση, που θα επιλεχθεί. 

Από την Είσοδο του προβληματισμού, στον Ανελκυστήρα του 

Λόγου, και τέλος στην Ταράτσα της κοινωνίας του θεάματος και 

των καταναλωτικών σημείων, (και τ’ανάποδο).

| 24 

WHAT I KNOW ABOUT HER 

Va n g e l i s K o l o t s i o s 

If at some point you’ve ever dreamt of staging a screening 

on the rooftop of your block of flats, then Vangelis Kolotsios’ 

event will certainly grant you your wish. The futuristic images 

of Metropolis meet the pop sensibilities of Two or Three 

Things I Know About Her in a screening about the change to 

and the evolution of the urban landscape. One block of flats 

becomes a cinema, and two films about the city converse 

with Thessaloniki itself. 

The installation includes two films: The futuristic-looking Metropolis, 

under the authority of the overseer, the sole tyrant commanding 

both machine and development; and, the pop-tinged 

Two or Three Things I Know About Her, ruled by a contemporary 

society led by multiple choice, consumption and the mask of 

modernisation. This unique pairing draws out various issues and 

raises many points, which could be interpreted by the viewer in 

a variety of ways (as can occur in the case of almost any film). 

The visitor walks inside the block of flats, juxtaposing it with the 

world found in his or her mind, as the installation forms a course 

/ evolution with a beginning, middle and end. This is rearranged 

according to the direction chosen-from the Entrance of questioning, 

to the Lift of the Word, to the Rooftop of the society of 

the spectacle and the areas of consumption (and the reverse).

| 26 “Supercalifragilisticexpialidocious”. 

H MARY POPPINS ΠΑΕΙ ΠΕΡΙΠΑΤΟ 


MARY POPPINS TAKES OFF 

Η Mairy Poppins αντιμέτωπη με την καθημερινότητα γίνεται 

φωτογραφία που εκτίθεται στο ζωντανό μουσείο της πόλης σε 

χιλιάδες αντίγραφα. 

Μέσα από το φωτογραφικό φακό ο φανταστικός κόσμος της 

Mary Poppins μπερδεύεται με τον πραγματικό, τον τωρινό και μεταπλάθεται 

σε μια σύγχρονη ιστορία. Σε αντίθεση με τη στερεοτυπική 

εικόνα της πρωταγωνίστριας, η νέα Mary Poppins κινείται 

σε μέρη απομακρυσμένα από την ονειρική διάσταση με μοναδικό 

και σταθερό οδηγό την ομπρέλα της. Μπορεί άραγε να πετάξει 

στον σύγχρονο ουρανό; Να περιπλανηθεί στους δρόμους της πόλης, 

να συναντήσει τους νέους ήρωες; 

“Supercalifragilisticexpialidocious”. 

Mary Poppins confronts everyday life and becomes a photograph 

exhibited in the living museum of the city in thousands 

of copies. 

Through the photo lens, the imaginary world of Mary Poppins 

becomes entangled with the real world, the world of today, and 

is reshaped into a contemporary story. In contrast to the stereotypical 

image of the protagonist, the new Mary Poppins moves 

in places distant to the dreamlike dimension, her umbrella being 

her sole and steady guide. Well then, can she fly in the contemporary 

sky? Can she wander the streets of the city, and meet 

new heroes?

| 28 Ο κινηματογράφος, μια σειρά από δισδιάστατα αποσπάσματα 

TIME STOPPER 


χρόνου, αναπαράγει ψευδαισθητικά την κίνηση. Μπορεί να ξεπεράσει 

τις διαστάσεις του και να ενώσει χρόνο και χώρο σε 

μια στιγμή. Η Sfina και 100 κάμερες απαντούν. 

Η Sfina φέτος θα πρωτοτυπήσει και πάλι, σε συνεργασία με την 

Hatzakis Photography και την Real Creations θα προσπαθήσει να 

σταματήσει τον χρόνο. Γιορτάζοντας τα 50 χρόνια του Φεστιβάλ 

Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, την ημέρα της δράσης φτιάχνει 

εικόνες με μία πρωτοποριακή τεχνική κινηματογράφισης, την τεχνική 

του Τime Splice. Αυτή, πρωτοχρησιμοποιείθηκε στα γυρίσματα 

του Μatrix και σε αυτήν χρησιμοποιήται μία συστοιχία 100 

ψηφιακών καμερών για την απεικόνιση αληθινούς τρισδιάστατης 

φωτογράφισης. 

Τα γυρίσματα θα γίνουν στο Γενί Τζαμί και η διαδικασία είναι 

ανοιχτή για το κοινό. 

The cinema, which is a series of two-dimensional excerpts of 

time, reproduces movement in an illusory manner. It can surpass 

its dimensions and unite time and space in an instant. 

Sfina and 100 cameras offer their take on the matter. 

Sfina breaks fresh ground this year as well and teams up with 

Hatzakis Photography and Real Creations in order to stop time. 

To celebrate the 50th anniversary of the International Film Festival 

of Thessaloniki, on the day of the event the group will create 

images using an innovative filming technique called Τime 

Splice. This was first used in the filming of Μatrix, and it lines 

up 100 digital cameras to create truly three-dimensional photography. 

Shooting will take place at the Yeni Tzami, and the procedure 

will be open to the public.

| 30 Μουσικοί, εικαστικοί και performers καταστρέφουν και αναδημιουργούν 

μπροστά στα μάτια έκπληκτων θεατών. Οι θεατές 

γίνονται πρωταγωνιστές στην οθόνη ενώ οι καλλιτέχνες αυτοσχεδιάζουν 

live. 

Η ομάδα αυτοσχεδιασμού και performance 6daEXIt πραγματοποιεί 

μια ζωντανή αυτοσχεδιαστική εγκατάσταση σε αστικούς 

χώρους. Έναυσμά μας η προβολή ενός κολάζ από σκηνές διαφορετικών 

ταινιών που αφορούν την εμπειρία της μουσικής ακρόασης 

(ανθρώπους που παίζουν ή ακούν μουσική και απεικονίζονται 

να αντιδρούν σε αυτήν). Δεν πρόκειται για μια παράσταση 

«βωβού κινηματογράφου» με ζωντανή μουσική, αλλά για ένα 

ζωντανό, πολυμεσικό «σχολιασμό» και για ανανοηματοδότηση 

IMAGINED EARS 

6 d a E X I t 

της κινηματογραφικής εικόνας και των πλαισίων που αυτή προϋποθέτει, 

μέσω ήχου, κίνησης και ζωγραφικής καθώς και μέσα 

από την ανοιχτή συμμετοχή των πραγματικών «ακροατών» στο 

χώρο της εγκατάστασης. 

Musicians, visual artists and performers destroy and then 

re-create, before the very eyes of astounded viewers. These 

spectators become protagonists on the screen, while the artists 

improvise live. 

The 6daEXIt improvisation and performance team create a live 

improv installation in urban settings. The spark is provided by 

the screening of a collage made up of scenes from various films 

that deal with the experience of hearing music (people playing 

or even just listening to music, shown as they react to it). This 

is not a silent film performance with live music; rather, it could 

be labelled a live multimedia ‘commentary’. It offers a redefinition 

of the cinematic image and the frameworks that this presupposes, 

through sound, movement and painting, as well as 

through the open participation of the real listeners in the area 

of the installation.

| 32 H ομάδα που έφερε στη μόδα ξανά το swing δημιουργώντας 

τα πιο απρόβλεπτα πάρτυ, εμπνέεται από το La vie en rose, 

το Grease, when Frankie met Fred και εισβάλλει σε δημόσιες 

υπηρεσίες, bowling centers και αίθουσες κινηματογράφου 

αναταράσσοντας την ροή της καθημερινότητας. 

Η διάδοση του Lindy Hop, στην αμερικανική και στη διεθνή 

mainstream κουλτούρα οφείλεται σε μεγάλο βαθμό σε τέσσερις 

παράγοντες: στις ταινίες του Χόλιγουντ, στα στούντιο χορού 

και στους εκπαιδευτές, όπως ο Arthur Murray, στα χορευτικά συγκροτήματα 

που πραγματοποιούσαν περιοδίες, και στους απλούς 

ανθρώπους (π.χ. στα αμερικανικά στρατεύματα στο Β ‘Παγκόσμιο 

Πόλεμο φέρνοντας Lindy Hop στις νέες χώρες). Ένας απο τους 

σημαντικοτερους εκπροσώπους του Lindy Hop στο Χόλιγουντ 

ήταν ο Dean Collins. 

Σύμφωνα με το μύθο της swing ιστορίας, ο Dean Collins έμαθε 

Lindy Hop στην αίθουσα χορού Savoy Ballroom και πήγε το χορό 

μέχρι τη Δυτική ακτή των Ηνωμένων Πολιτειών. Χόρεψε σε μια 

σειρά από ταινίες του Χόλιγουντ που γρήγορα εδραίωσαν τη δημοτικότητα 

της swing μουσικής και του swing χορού. Ο Frankie 

Manning και άλλοι αφρoαμερικανοί χορευτες εμφανίστηκαν επίσης 

σε βασικές ταινίες της εποχής, η οποία χαρακτηρίζεται ως η 

αρχή της τέχνης του κινηματογράφου. 

To Lindy Hop Greece, εκπροσωπώντας το χορό αυτό αλλά και 

κάθε παραστατικό χορό, παρουσιάζει σε δραματοποιημένες αναπαραγωγές 

σκηνές από το Grease, La Mome, Swing Kids καθώς 

και σκηνές lindy hop swing χορού απο τις ταινίες του ’20 μέχρι τα 

video clip του Merilyn Manson. 

SWINGIΝ’ CINEMA 

l i n d y h o p 

This team brought swing back into fashion, putting on the 

most unpredictable of parties. Inspired by La vie en rose, 

Grease and When Frankie Met Fred, they burst into public 

service offices, bowling centres and cinema halls, shaking up 

the steady flow of everyday life. 

The spread of Lindy Hop in American and international mainstream 

culture occurred, to a great degree, on account of four 

factors: Hollywood films; dance studios and coaches like Arthur 

Murray; touring dance groups; and, ordinary people (eg US World 

War Two military personnel who brought Lindy Hop to other 

countries). One of the most important exponents of Lindy Hop 

in Hollywood was Dean Collins. 

According to the myth on the origins and early history of swing, 

Dean Collins picked up the Lindy Hop in the Savoy Ballroom 

and from there took the dance as far as the US West Coast. He 

danced in a series of Hollywood films that quickly established 

the popularity of swing music and dance. Frankie Manning and 

other African-American dancers also appeared in key films of 

that period, one that has been considered the starting-point of 

the art of the cinema. 

Lindy Hop Greece, which represents this dance as well as every 

other type of performance dance, presents dramatised scenes 

reproduced from Grease, La Mome and Swing Kids, in addition 

to Lindy Hop swing dance scenes from films made in the Twenties 

all the way up to Marilyn Manson video clips.

| 34

| 36 Όταν οι πραγματικοί αποχαιρετισμοί μπλέκουν με τους φανταστικούς. 

Εκείνους που έχουμε γνωρίσει από το σινεμά. 

Ένας άνδρας αποχαιρετά την ερωμένη του που φεύγει ταξίδι, όταν 

καταφτάνει η εξοργισμένη σύζυγος και τους πιάνει επ’ αυτοφώρω. 

Ένας νεκρός. Πέντε μαυροντυμένοι πενθούντες. Δύο μουσικοί 

που παίζουν πνευστά και αποχαιρετούν τον νεκρό. Μια ομάδα 

ανθρώπων που αποχαιρετά το φίλο τους στο τελευταίο του ταξίδι, 

προς τον παράδεισο, ενώ άλλοι τρέχουν μανιασμένα να προλάβουν 

το τρένο που φεύγει. Πετούν τα μπαγκάζια τους στα βαγόνια 

και σαλτάρουν για να ανέβουν. Όπως στο The Darjeeling 

Limited. 

THE LONG GOODBYE 1/ 


BUS STATION 

When real farewells become entangled with imaginary onesthose 

we’ve come to know through the cinema. 

While a man is bidding farewell to his mistress, who is leaving 

on a trip, his enraged wife arrives on the scene and catches 

them red-handed. 

One person dead. Five people mourning, dressed in black. Two 

musicians playing wind instruments, saying goodbye to the 

deceased. A group of people sending their friend off on his 

final voyage, one towards paradise, while others frantically run 

to catch a train that’s leaving. They throw their baggage onto 

the coach and jump to get on board-just as in The Darjeeling 

Limited.

| 38 Η Μακεδονική Καλλιτεχνική Εταιρεία «ΤΕΧΝΗ», μας ταξιδεύει 

στο χρόνο, στις στιγμές που γέννησαν το Φεστιβάλ Κινηματογράφου 

Θεσσαλονίκης. Άτομα, ντυμένα με ρούχα της αντίστοιχης 

εποχής, ενημερώνουν τους περαστικούς και συζητούν 

μαζί τους στην περιοχή του κινηματογράφου «Αλέξανδρος». 

Θα μοιράζουν ακόμη αντίγραφα των πολυγραφημένων αναλύσεων 

του Παύλου Ζάννα για την προβολή μιας ταινίας. Η 

«Τέχνη» αναπλάθει την ατμόσφαιρα της εποχής όπου τα κείμενα 

του Παύλου Ζάννα γνώριζαν το μοντέρνο κινηματογράφο 

στην Θεσσαλονίκη. 

«Η «ΤΕΧΝΗ» σε συνεργασία με την Κινηματογραφική Λέσχη Αθηνών 

οργάνωσε και στην πόλη μας μία Κινηματογραφική Λέσχη. 

Σκοπός της είναι να δείξει στα μέλη της μερικά από τα πιο αντιπροσωπευτικά 

αριστουργήματα της 7ης Τέχνης, τόσο της παλιάς 

όσο και της σύγχρονης παραγωγής» (περιοδικό της «ΤΕΧΝΗΣ», 

τεύχος 1, Απρίλιος 1956). 

Σε αυτήν τη δράση δρόμου του 50ού Φεστιβάλ Κινηματογράφου 

Θεσσαλονίκης, θα θυμίσουμε στους συμπολίτες μας τις εκδηλώσεις-προβολές 

της «ΤΕΧΝΗΣ». 

Τρία-τέσσερα άτομα, ντυμένα με ρούχα της εποχής εκείνης ενημερώνουν 

τους περαστικούς και συζητούν με τους καθισμένους 

στην περιοχή του τότε κινηματογράφου «Αλέξανδρος», όπου γίνονταν 

οι προβολές, για την Κινηματογραφική Λέσχη. Μοιράζουν 

ακόμη αντίγραφα των πολυγραφημένων αναλύσεων του Παύλου 

Ζάννα για την προβολή μιας ταινίας. 

ΑΠΟΨΕ ΠΡΟΒΑΛΛΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ‘ΤΕΧΝΗ’ 

‘Η ΝΥΧΤΑ ΚΑΙ Η ΠΟΛΗ’ ΤΟΥ ΖΥΛ ΝΤΑΣΣΕΝ 

τ έ χ ν η ( Μ α κ ε δ ο ν ι κ ή Κ α λ λ ι τ ε χ ν ι κ ή Ε τ α ι ρ ε ί α ) 

The Techni Μacedonian Art Society takes us on a trip back 

in time, to the moments that created the Thessaloniki Film 

Festival. People dressed in clothing of that period will be 

providing passers-by with information and will be having 

discussions with them in the area where the Alexandros 

cinema is located. They’ll also be handing out copies of the 

carbon-copied analyses written by Pavlos Zannas related to 

a film screening. Techni re-creates the atmosphere of the 

time when the writings of Pavlos Zannas introduced modern 

cinema to Thessaloniki. 

«Techni, in cooperation with the Cinema Club of Athens, has organised 

a cinema club in our city as well. Its aim is to show its 

members some of the most representative masterpieces of the 

‘seventh art’, both old and modern productions» (Technis magazine, 

no. 1, April 1956). 

In this street event of the 50th Thessaloniki Film Festival, we 

will be reminding our fellow citizens about the Techni events 

and screenings that once took place here. 

Three or four people, dressed in period clothing, will be giving 

information to and talking with passers-by and others seated 

in the area where the Alexandros cinema, which used to host 

the screenings of the Cinema Club, once stood. They will also 

be giving out photocopies of carbon-copied analyses by Pavlos 

Zannas for a film screening. 

t e c h n i ( Μ a c e d o n i a n A r t S o c i e t y ) 

TONIGHT SEES THE SCREENING OF JULES DASSIN'S 

'NIGHT AND THE CITY' AT TECHNI

| 40

| 42 Πόσα δολάρια χρειάζονται για να μπορέσει μια κάμπριο του ‘60 

να αποδράσει από την πρωινή κίνηση της Λεωφόρου Νίκης; 

Αν καθώς οδηγείτε δείτε δίπλα σας μία κάμπριο του ‘60 με ασυνήθιστους 

επιβάτες να ταξιδεύει αργά και νωχελικά στους ψυχρούς 

χειμωνιάτικους δρόμους της Θεσσαλονίκης, μην απορήσετε. 

Απλώς απολαύστε το θέαμα και μην εκπλαγείτε αν δείτε 

να φεύγουν χαρτονομίσματα από την ανοιχτή βαλίτσα στο πίσω 

κάθισμα. 

THE ROBBERY 


How many dollars are needed for a ‘60s convertible car to 

be able to escape from morning rush-hour traffic in Nikis 

Avenue? 

If while driving you see in the lane next to you a ‘60s convertible 

with unusual passengers moving slowly and nonchalantly along 

the cold winter streets of Thessaloniki, do not be bewildered. 

Simply enjoy the sight and don’t be surprised if you see banknotes 

flying out of the open suitcase in the back seat.

X-RAY 

b e fo r e l i g h t 

| 44 Η ομάδα Beforelight έρχεται για να αποδείξει ότι ο κινηματογράφος, 

μπορεί να συνδεθεί με οποιαδήποτε άλλη τέχνη ή 

επιστήμη ακόμη και με την ακτινογραφία. Η δράση x-ray δίνει 

σάρκα και κυρίως οστά στους πιο διάσημους σταρ του παγκόσμιου 

κινηματογράφου. Με μία ιδιαίτερη τεχνική, ολόσωμες 

φωτογραφίες αγαπημένων αστέρων, μετατρέπονται σε ιδιότυπες 

ακτινογραφίες, προτείνοντας έτσι στο κοινό μία εντελώς 

καινούργια οπτική των πραγμάτων. 

Η ακτινογραφία, ως ανατομία του σώματος και ο κινηματογράφος, 

ως ανατομία της κίνησης, γεννήθηκαν ταυτόχρονα, το 1895 

και κατέπληξαν με την εμφάνιση τους το κοινό του 19ου αιώνα. 

Οι πρώτοι θεατές εγκατέλειπαν τα θέατρα, όχι μόνο, γιατί νόμιζαν 

ότι ένα τρένο έρχεται καταπάνω τους, αλλά και γιατί ένας ανθρώπινος 

σκελετός περπάτησε πίσω από μια κουρτίνα! 

Οι πορείες τους χώρισαν, για να ακολουθήσει η ακτινογραφία το 

δρόμο της επιστήμης και ο κινηματογράφος αυτόν της μαζικής 

ψυχαγωγίας. 

Οι δρόμοι τους συναντιούνται ξανά και βλέπουμε για πρώτη 

φορά τα κινηματογραφικά «αστέρια» να αποκτούν σάρκα και κυρίως… 

οστά, σε μια Θεσσαλονίκη που, προς τέρψιν των φεστιβαλικών 

οφθαλμών, μετατρέπεται σε σκοτεινή αίθουσα προβολής!

| 46 The Beforelight team arrive to prove that cinema can be 

linked with any other art or science whatsoever-even with 

radiography. The x-ray event gives flesh and blood (and even 

more so bones) to the most famous stars of world cinema. 

Using a special technique, full-body photographs of beloved 

stars are transformed into peculiar x-rays, thus offering the 

public an entirely different view of things. 

Radiography (anatomy of the body) and cinema (anatomy of 

movement) were born at the same time, in 1895, and upon 

making their appearance amazed the public at the turn of the 

19th century. The early viewers would leave theatres not only 

because they thought a train was heading straight for them, but 

also because a human skeleton could be seen walking behind 

a curtain! 

Their common road soon forked, with radiography taking the 

path of science and cinema that of popular entertainment. 

Now, their roads cross again and we see, for the first time, cinema 

stars receiving flesh and blood (and bones, most of all), in 

a Thessaloniki transformed into a dark projection hall, to the 

delight of festival viewers! 

X-RAY 

b e fo r e l i g h t

ARE YOU TALKING TO ME? 

o u t o f h a n d 

| 48 Η ομάδα Out of hand παρουσιάζει μία δράση video art με άξονα 

διάσημες κινηματογραφικές ατάκες, που έμειναν στην ιστορία 

και καθιέρωσαν αυτές τις ταινίες ως κλασικές. Μια μεταμοντέρνα 

προβολή εμπνευσμένη από αυτές, με σκοπό να εξετάσει 

εκ νέου τη δύναμη της εικόνας και τη διαχρονικότητά τους, 

σας περιμένει. 

Ένα ταξίδι στην ιστορία του κινηματογράφου, μέσα από απλούς 

ανθρώπους σε καθημερινές στιγμές. Ο κινηματογραφικός «νονός», 

Michael Corleone, ο Travis Bickle και άλλοι διάσημοι ήρωες 

του σινεμά ενταγμένοι στο σήμερα και στο τώρα. Κοινός τους 

άξονας, οι περίφημες ατάκες που σημάδεψαν γενιές και καθιέρωσαν 

τις συγκεκριμένες ταινίες κλασικές, τις οποίες το έργο μεταφέρει 

σε σημερινές καταστάσεις και αναζητά την επίδραση που 

μπορεί να έχουν σήμερα. 

Ένα video - συλλογή από τις πιο γνωστές και χαρακτηριστικές 

ατάκες στην ιστορία του κινηματογράφου βουτηγμένη στην δική 

μας καθημερινότητα. Η τέχνη του κινηματογράφου είναι όντως 

διαχρονική και πώς μπορούμε να επαναπροσδιορίσουμε το ρόλο 

της εικόνας στη σημερινή εποχή;

| 50 The Out of hand team put on a video art event revolving 



around famous lines from the cinema that went down in history 

and established their films as classics. Viewers will be 

greeted by a post-modern screening inspired by the above, 

an event that aims at re-examining the power of the image 

and what has made these lines and films so classic and 

timeless. 

A trip through the history of cinema, by way of ordinary people 

in their everyday moments. Cinematic godfather Michael Corleone, 

Travis Bickle and other famous protagonists in the world 

of film incorporated into the world of the here and now. What 

links the two are the great lines they delivered, which left an 

impact on generations of moviegoers and established these 

particular films as classics. The artistic event transports all of 

this to the present environment, and seeks to discover what effect 

it might have today. 

A video / collection culled from the best-known and most characteristic 

lines in the history of cinema, dipped into our everyday 

lives. Does the art of the cinema truly transcend time? How can 

we re-define the role of the image in the present age?

| 52 Το Κρουστόφωνο, η μπιτάτη ομάδα κρουστών που μας ξεσηκώνει 

με τους ρυθμούς της, φέρνει τις εικόνες του βωβού κινηματογράφου 

στα σχολεία και δημιουργεί εργαστήρια για παιδιά 

πάνω στο κινηματογραφικό ρυθμό και τη σχέση εικόνας 

και μουσικής. 

Στόχος του εργαστηρίου είναι να γνωρίσουν τα παιδιά το βουβό κινηματογράφο, 

τους ήρωες που ζωντάνευαν στο πανί και τις παράδοξες 

ιστορίες τους την εποχή της αθωότητας. Οι ξεκαρδιστικές 

BURLESQUE CHILDS 

κ ρ ο υ σ τ ό φ ω νο k r o u s t o p h o n o 

κωμωδίες του Τσάρλι Τσάπλιν, Λόρεν και Χάρντι, Μπάστερ Κίτον 

ζωντανεύουν και πάλι στο εργαστήρι που προτείνουμε. Μιμούμαστε 

τα είκοσι τέσσερα καρέ του κινηματογράφου και παίζουμε αυτοσχεδιάζοντας 

στις κωμικότερες Burlesque ιστορίες που πέρασαν 

ποτέ από την ιστορία του σινεμά. 

Τα παιδιά θα παρακολουθήσουν στιγμιότυπα από ταινίες βωβού 

κινηματογράφου, θα σχολιάσουν την ερμηνεία των πρωταγωνιστών 

καθώς και τη μουσική επένδυση και στη συνέχεια, μέσα 

από κατάλληλες ασκήσεις και μουσικοκινητικά και θεατρικά παιχνίδια 

θα επιχειρήσουν να αποδώσουν μουσικά ορισμένες σκηνές. 

Οι δικές τους ηχητικές, μουσικές και θεατρικές δημιουργίες 

θα συνταιριάξουν με την αναπαραστατική δράση, τις καταστάσεις 

και τα συναισθήματα αγωνίας, έκπληξης, φόβου ή γέλιου των κινηματογραφικών 

έργων που θα έρθουν σε επαφή. 

Rhythmic percussion group Kroustophono, which always gets 

people moving to its very special beat, brings the images of 

the silent cinema to schools and creates workshops for kids 

dealing with cinematic rhythm and the relationship between 

the image and music. 

The aim of the workshop is for kids to get an introduction to the 

silent cinema, to become better acquainted with the protagonists 

who came to life on the screen and to come to know the unique 

stories they related during the age of innocence. The hilarious 

comedies of Charlie Chaplin, Laurel and Hardy, and Buster Keaton 

come to life again in the workshop. We imitate the 24 cinema 

stills and also play, improvising the most comic of burlesque stories 

to ever appear in the history of cinema. 

The children will watch snippets from silent films, and comment 

on the performances of the protagonists and the music 

accompaniment. Following this, they will attempt to convey 

some scenes musically, through both related exercises and musical 

/ movement and theatrical games. Their audio, musical and 

theatrical creations will move into harmony with the films they 

come into contact with, and in particular with the action that 

these depict, their situations and the emotions of suspense, surprise, 

fear or laughter to be found in these films.

| 54

| 56 Μια μυσταγωγική performance γεμάτη χιούμορ από την αρπίστρια 

Ελένη Τσαουσάκη, που δέχεται τις παραγγελίες σας στις 

τσαγιερί της πόλης, μέσα από ένα μενού που συνδυάζει ένα 

σύγχρονο έργο για άρπα πάνω στην τελετουργία του τσαγιού 

με κινηματογραφικές σκηνές τσαγιού (βρετανικές και ιαπωνικές) 

και αντίστοιχες γεύσεις. 

Όπως φαίνεται και στον τίτλο, η Τελετουργία του Τσαγιού είναι 

εμπνευσμένη από το τελετουργικό της προετοιμασίας και κατάποσης 

τσαγιού. Το έργο για σόλο άρπα της Catherine Kontz αποτελείται 

από 40 μικρά τετράγωνα που περιλαμβάνουν μουσικές 

οδηγίες και πληροφορίες για τον αρπίστα. Η μορφή της παρτιτούρας 

είναι κατά το πρότυπο των ιαπωνικών κόμικς Manga και επιτρέπει 

πολλαπλές αναγνώσεις του υλικού. 

Η performance του έργου θα πραγματοποιηθεί στη Ζώγια, μαγαζί 

που σχετίζεται κατεξοχήν με το τσάι, και θα συνοδεύεται από 

έναν «κατάλογο - μενού» διαφόρων κινηματογραφικών σκηνών 

που σχετίζονται με το τσάι. Ενδεικτικά: Tea fight (Wang Yemin, 

2008), Tea with Musolini (Franco Zefirelli, 1999), The Bitter Tea 

of General Yen (Frank Capra, 1932) κ.ά. Κάθε κινηματογραφική 

σκηνή αντιστοιχεί σε κάποιο συγκεκριμένο τύπου τσαγιού και κατ’ 

επέκταση σε κάποια από τα κουτάκια του έργου, τα οποία θα παίζονται 

υπό την μορφή παραγγελίας ως μουσικά θραύσματα του 

έργου, όταν οι πελάτες του μαγαζιού ζητήσουν το συγκεκριμένο 

τσάι. Στο τέλος, το έργο θα ακουστεί ολόκληρο αποδίδοντας ολοκληρωμένα 

την μουσική Τελετουργία του Τσαγιού, συνδυάζοντας 

όλες τις κινηματογραφικές σκηνές του καταλόγου. 

TEA CEREMONY 

Ε λ έ ν η Τσ α ο υ σ ά κ η E l e n i Ts a o u s a k i 

A mystic performance chock-full of humour delivered by 

harpist Eleni Tsaousaki, who takes your order in the tearooms 

of the city. The menu combines a contemporary work for the 

harp with tea-related scenes from the cinema (British and 

Japanese), and their associated flavours. 

As is apparent from the title, the Tea Ceremony is inspired by 

the ritual surrounding the preparation and consumption of tea. 

Catherine Kontz’s composition for solo harp comprises 40 small 

squares that include musical instructions and information for 

the harpist. The score is presented in the form traditionally associated 

with Japanese Manga comics and this allows for multiple 

readings of the material. 

The performance of the work will take place at Zoyia, an establishment 

that is synonymous to the word ‘tea’, and will be accompanied 

by a ‘catalogue - menu’ of different cinema scenes 

related to tea. A small sample of the films providing scenes 

includes Tea Fight (Wang Yeming, 2008), Tea with Mussolini 

(Franco Zeffirelli, 1999) and The Bitter Tea of General Yen (Frank 

Capra, 1933). Each cinema scene corresponds to a certain type 

of tea and, by extension, to some of the squares of the music 

piece; these are then considered to be an order that has 

been placed. Following this, musical fragments of the work are 

performed whenever tearoom customers ask for that particular 

type of tea. In the end, the work is heard in its entirety, thus 

wholly rendering the music of the Tea Ceremony, combining all 

of the cinema scenes on the menu.

| 58

| 60 Τροχός. Ρόδα. Μπομπίνα. Δεν είναι μόνο αισθητική η ομοιότητα 

ΠΟΔΗΛΑΤΟΓΡΑΦΟΣ 

b i k e r e s p e c t 

της ρόδας του ποδηλάτου με το κινηματογραφικό καρούλι. Η 

σχέση τους εμπνέει τους Bike respect που εξορμούν με τα 50 

ποδήλατά τους στην πόλη φορτωμένοι με ήχους και εικόνες. 

«Ήταν ένα συνηθισμένο απόγευμα στο κέντρο της Θεσσαλονίκης 

όταν μεταξύ άγνωστων ανθρώπων περπατούσα για να προλάβω 

να τελειώσω κάποιες από τις δουλειές που καθημερινά προκύπτουν. 

Μέσα στο συνεχή γκρίζο ήχο από τις μηχανές των αυτοκινήτων 

και των μοτοσικλετών άκουσα νότες, νότες ζωηρές, αργές, 

έντονες, ήρεμες, νότες από βιολί, νότες από τύμπανα… και 

μετά άκουσα και λόγια, λόγια από φωνές κρυστάλλινες, καθημερινές, 

γυναικείες, αντρικές, φωνές θυμού, γέλια… νότες και λόγια 

από ταινίες… Και μετά είδα χρώματα… Κίτρινες, κόκκινες, πορτοκαλί, 

μαύρες, μπλε, πράσινες, λευκές, ολοστρόγγυλα τεντωμένες 

ομπρέλες. Ομπρέλες χαρούμενες, αισιόδοξες, ομπρέλες πάνω σε 

πολύχρωμα ποδήλατα… Και θυμήθηκα τον ποδηλατόδρομο που 

προχθές είδα για πρώτη φορά, και σκέφτηκα πόσο αθόρυβο είναι 

το ποδήλατο και πόσο μου θύμισε τη θαμμένη μου παιδικότητα 

ταξιδεύοντας με πίσω σε καιρούς ξένοιαστους. Είδα πολλούς ποδηλάτες 

μαζί, με όλες αυτές τις ομπρέλες και τα soundtrack ταινιών… 

Ήταν όλοι μαζί τόσο όμοιοι, με τα ποδήλατα και τις ομπρέλες 

και τόσο διαφορετικοί ταυτόχρονα, ήταν γυναίκες, άντρες, παιδιά, 

νέοι, μεσήλικες, μεγαλύτεροι σε ηλικία, ήταν όλοι μαζί… να 

μου θυμίσουν σκηνές, εικόνες στιγμιότυπα όπου ένα ποδήλατο ή 

μια ομπρέλα πρωταγωνιστεί… στο δικό της μικρό ή μεγάλο καρέ. 

Και ένιωσα να ανασαίνω έναν αέρα διαφορετικό, κάτι γίνεται εκεί 

έξω, κάτι διαφορετικό γίνεται στην πόλη.»

| 62 Wheel. Reel. The similarity between the bicycle wheel and 

BICYCLEOGRAPHY 

b i k e r e s p e c t 

the film reel does not lie in design alone. Their relationship 

proves to be a source of inspiration for the members of BikeRespect, 

who wheel into the city on their 50 bikes, laden 

with sounds and images. 

‘‘It was a regular afternoon in the centre of Thessaloniki, and I 

was walking amongst strangers, trying to finish up in time some 

of the tasks that pop up every day and need to be taken care 

of. Coming out along with the continuous grey sound of car and 

motorcycle engines I also heard notes, notes that were lively, 

slow, intense, calm, notes from a violin, notes from drums… 

and then I also heard words, words coming out of crystalline 

voices, everyday voices, female voices, male voices, voices of 

anger, laughter… notes and words from films… And then I saw 

colours… Yellow, red, orange, black, blue, green, white perfectly 

round open umbrellas. Umbrellas that were joyous, optimistic, 

umbrellas that were on colourful bicycles…And I remembered 

the bicycle lane I’d first seen a couple of days before, and I 

thought how noiseless the bicycle is, and how much it reminded 

me of my buried childishness, taking me back on a trip to carefree 

times. I saw a lot of bicyclists together, with all of those 

umbrellas and film soundtracks…All of these together were so 

similar, with the bicycles and the umbrellas, but at the same 

time so different, as they were women, men, children, young 

people, people who were middle-aged, advanced in years, all 

of them were together…so as to remind me of scenes, images, 

snapshots in which a bicycle or an umbrella is the protagonist, 

in its very own big or small still. And I felt myself breathing-in an 

air that was different; something’s happening out there, something 

different is happening in the city.”

| 64 Πάντα μου άρεσε να πλένω τα δόντια μου στα αεροδρόμια. 

Άπλωνα την οδοντόκρεμα προσεκτικά στην οδοντόβουρτσα και 

διέσχιζα αργά την αίθουσα των αφίξεων… 

Αν βρεθείτε στο αεροδρόμιο και ξαφνικά δείτε ανοιχτές βαλίτσες 

απλωμένες στην αίθουσα αναμονής και κάποιον με πυτζάμες να 

κατευθύνεται προς τις τουαλέτες για να ξυριστεί, τότε ξέρετε ότι 

μόλις βιώσατε στιγμιότυπα εμπνευσμένα από την ταινία Terminal. 

THE TERMINAL 


I’ve always liked to brush my teeth in airports. I carefully 

spread the toothpaste on my toothbrush, and then slowly 

make my way across the arrivals hall… 

If you find yourself at the airport and suddenly see open suitcases 

spread out in the waiting hall and someone in pyjamas 

heading for the toilets for a shave, then you know that you’ve 

just experienced moments inspired by the film The Terminal.

| 66 Οι σκιές μεταλλάσσονται. Από πρωταγωνιστές γίνονται θεατές. 

ΤΟ ΣΠΗΛΑΙΟ ΤΟΥ ΠΛΑΤΩΝΑ 

Ν ί κ ο ς I a v a z z o 

Ο κινηματογράφος συναντά το μύθο του σπηλαίου του Πλάτωνα. 

σε μια διαδραστική εγκατάσταση του Νίκου Iavazzo. 

Πρόκειται για μια εγκατάσταση η οποία αποτελείται από δύο δωμάτια 

που χωρίζονται από ένα πανί. Στο ένα δωμάτιο υπάρχει 

ένας φωτεινός προβολέας που στέλνει το φως του στο πανί απέναντι 

του και στο άλλο δωμάτιο μια ξύλινη εξέδρα που κοιτάει 

προς το πανί. Βασικό ρόλο σε αυτή την εγκατάσταση έχει το κοινό. 

Στο δωμάτιο με τον προβολέα θα υπάρχουν διάφορα αντικείμενα 

στα οποία θα έχει πρόσβαση το κοινό και θα μπορεί να τα χρησιμοποιήσει 

με σκοπό να δημιουργήσει ένα ρόλο που θα προβάλλεται 

στο πανί ως σκιά. Το κοινό από την άλλη πλευρά της εγκατάστασης, 

παρακολουθεί ως θεατής / παρατηρητής τους δισδιάστατους 

πρωταγωνιστές να κινούνται επάνω στο πανί. Έτσι μπορεί 

κάποιος την μια στιγμή να σκηνοθετεί και να πρωταγωνιστεί 

διάφορους ρόλους, κρυμμένος πίσω απ΄τη σκιά του και έπειτα, 

να βρίσκεται καθισμένος σε μια εξέδρα, ως θεατής, παρατηρώντας 

τις σκηνοθετικές απόπειρες κάποιου άλλου. 

Με το έργο αυτό γίνεται μια αναφορά σε 2 πραγματικότητες. Στην 

δισδιάστατη πραγματικότητα των σκιών που προβάλλονται σε 

πραγματικό χρόνο επάνω στο πανί και σε μια απτά πραγματικότητα 

ενεργής συμμετοχής του κοινού σε ένα παιχνίδι ρόλων.

| 68 Shadows transmute. From protagonists they change into 

PLATO'S CAVE 

N i k o s I a v a z z o 

viewers. The cinema meets Plato’s Myth of the Cave, in an 

interactive installation by Nikos Iavazzo. 

This work is an installation made up of two rooms, which are 

separated by a cloth. In one of the rooms there is a light projector 

that sends its light towards the cloth, which lies directly opposite. 

In the other room, there is a wooden platform that faces 

towards the cloth. The public plays a fundamental role in this 

installation. There are various objects in the room with the projector; 

the public has access to these objects and is able to use 

them in the aim of creating a role that will be projected upon 

the cloth, in the form of a shadow. The members of the public on 

the other side of the installation, being viewers / observers, follow 

the two-dimensional protagonists in the other room as they 

move upon the cloth. In this way, the one minute someone can 

be directing and starring in various roles, hidden behind his or 

her shadow, and the next be seated on the platform as a viewer, 

observing someone else’s efforts to direct. 

Through this work, reference is made to two realities: The twodimensional 

reality of the shadows projected in real time upon 

the cloth; and, the tangible reality of the active participation of 

the public in a role-playing game.

| 70 Μέχρι πού θα έφτανε κάποιος για να σταματήσει το καράβι; 

THE LONG GOODBYE 2/ 


THE PORT 

Ένας άνδρας αποχαιρετά την ερωμένη του που φεύγει ταξίδι, 

όταν καταφτάνει η εξοργισμένη σύζυγος και τους πιάνει επ’ αυτοφώρω. 

Η γυναίκα σε έξαλλη κατάσταση τους προπηλακίζει συνεχώς 

καθώς το πλοίο φεύγει. Ένας νεκρός. Πέντε μαυροντυμένοι 

πενθούντες. Δύο μουσικοί που παίζουν πνευστά και αποχαιρετούν 

τον νεκρό. Μια ομάδα ανθρώπων που αποχαιρετά το 

φίλο τους στο τελευταίο του ταξίδι. Φεύγει με το καράβι για τον 

παράδεισο. 

Ένα αυτοκίνητο που δεν προλαβαίνει το φέρι μποτ που φεύγει. 

How far would someone go to stop the ship? 

Just as a man is bidding farewell to his mistress who’s leaving on 

a trip, his enraged wife arrives on the scene and catches them in 

the act. The wife, who is in a frantic state, abuses them continuously 

as the boat is leaving. One person is dead. Five mourners 

are dressed in black. Two musicians playing wind instruments bid 

farewell to the deceased. A group of people saying goodbye to 

their friend, on his final journey. He’s leaving for paradise by ship. 

A car that isn’t able to make the ferryboat that’s leaving.

| 72 Μορφές του παγκόσμιου κινηματογράφου που σημάδεψαν το 

CINEMATOGRAFFITY 

l i v e 2 s t o r e 

Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης γίνονται οι ήρωες 

των τοίχων της πόλης. Τα σπρέυ των Live2, Apset, Jamer, Rino 

παίρνουν φωτιά. 

Το graffiti είναι κάτι παραπάνω από ένα χόμπι είναι τρόπος ζωής, 

είναι ιδέα, είναι ένας ιός που κυλάει στο αίμα σου, νιώθεις στερημένος 

χωρίς το χρώμα την υφή του τοίχου, άδειος, κενός. Mας 

έδωσε τα φτερά, μας έδειξε δρόμο και ελευθερία, ελευθερία 

στην έκφραση, έκφραση στην δημιουργία. 

Έτσι εδώ και χρόνια το graffiti είναι αυτό που μας ακολουθεί σε 

κάθε μας κίνηση και στον τρόπο έκφρασης μας. 

Figures from world cinema who left a mark on the Thessaloniki 

Film Festival become heroes on the walls of the city. The 

spray cans belonging to Live2, Apset, Jamer and Rino send 

sparks flying. 

Graffiti is something more than a hobby; it’s a way of life, an 

idea, a virus that flows through your veins, you feel deprived if 

you don’t have the colour, the feel of the wall, you feel empty, 

vacant. It has given us our wings, has shown us the way and 

has shown us freedom, freedom through expression, expression 

through creation. 

So, years now graffiti is what has been following us in our every 

move and in our way of expression.

| 74ΔΕΣΠΟΙΝΙΔΕΣ ΜΕ ΚΑΦΕ ΚΑΙ ΤΣΙΓΑΡΟ 

ΕΠΙΘΥΜΟΥΝ ΝΑ ΑΥΤΟΚΤΟΝΗΣΟΥΝ 

J u s t A d j u s t 

Θα μπορέσετε να βοηθήσετε κάποιον που επιθυμεί να αυτοκτονήσει 

ανεπιτυχώς; Θα συμμετείχατε σε ένα μουσικοχορευτικό 

νούμερο; Πόσους καφέδες και πόσα τσιγάρα μπορείτε να 

αντέξετε μέσα σε μια ημέρα; 

Οι JustAdjust εύχονται καλή προσαρμογή στις αναπάντεχες συναντήσεις 

τους. Οι Δεσποινίδες του Rochefort, το Καφές και τσιγάρα 

και το Delicatessen γίνονται αφορμή για να στηθούν οι πιο 

αναπάντεχες performances εκεί που κανείς δεν το περιμένει. Η 

ομάδα JustAdjust αυτοονομάζει τις δράσεις της, πειραματική 

ακουστική κωμωδία και στα τρία χρόνια από την ίδρύση της εχεί 

εμφανιστεί σε σκηνές θεάτρου, πεζοδρόμια, διεθνή φεστιβάλ, 

τρένα και αυτή τη φορά επισκέπτεται την πόλη μας με θέματα 

εμπνευσμένα από κινηματογραφικές δουλειές. Παράδοξα κωμικά 

ντουέτα, όπως στην ταινία του J.Jarmusch, Coffe and Cigarettes 

πίνουν καφέ στις καφετέριες της πόλης, ανάλαφρες φινετσάτες 

Γαλλίδες ξεπηδούν από την ταίνια Τα κορίτσια του Rochefort του 

Jacques Demi, τραγουδώντας και χορεύοντας για το πάθος της 

νιότης σε δημόσια δωμάτια αναμονής! 

Μια ανεπιτυχής προσπάθεια αυτοκτονίας με ύφος μαύρης κωμωδίας, 

αυτής του Μarc Caro και Jean-Pierre Jeunet, Delicatessen, 

λαμβάνει χώρο σε κάποια γωνία του δρόμου! 

Would you be able to help someone who wanted to commit 

suicide but was having no success? Would you participate in 

a music / dance number? How many cups of coffee and how 

many cigarettes could you handle in a single day? 

JustAdjust wish audiences a happy adjustment to their unpredictable 

meetings. Les Demoiselles de Rochefort, Coffee and 

Cigarettes and Delicatessen provide the inspiration for the most 

unexpected performances set up in places where no one would 

expect. The JustAdjust team describe their activities as experimental 

audio comedy, and in these three years since the group 

was founded have appeared on theatre stages, in pedestrian 

areas, international festivals and trains. This time, they visit 

the city of Thessaloniki with subject matter inspired by cinema 

projects. Odd humorous duets, like in the Jim Jarmusch film Coffee 

and Cigarettes, see them drinking coffee in the cafes around 

the city; breezy French ladies full of finesse jump out of the 

Jacques Demy movie Les Demoiselles de Rochefort, singing 

and dancing about the passion of youth in public waiting rooms; 

and, an unsuccessful suicide attempt in a black comedy style 

like that of the Marc Caro and Jean-Pierre Jeunet film Delicatessen, 

takes place on some street corner! 

YOUNG LADIES WITH A COFFEE AND CIGARETTE 

WISH TO COMMIT SUICIDE 

J u s t A d j u s t

| 76

| 78 Η σκηνή του εστιατορίου του Play time του Tati συναντά το 

Party του Blake Edwards σε ένα πραγματικό εστιατόριο. 

Με αφορμή τις δυο αυτές ταινίες, οι Art Minds αναπαριστούν 

στιγμιότυπα σε εστιατόριο στον πεζόδρομο της Ζεύξιδος όπου 

ένας σερβιτόρος, ένας γκαφατζής πελάτης και μια παρέα τριών 

ανθρώπων σε ένα τραπέζι μπλέκονται σε μία «παρεξήγηση». Τι 

σχέση μπορεί να έχουν μεταξύ τους; 

The restaurant scene in Tati’s Play Time meets Edwards’ The 

Party in a real restaurant. 

Using these two films as their point of departure, Art minds perform 

snapshots in a restaurant in the Zevxidos pedestrian precinct. 

In these, a waiter, a blundering customer and a company 

of three people at one table become entangled in a ‘misunderstanding’. 

What could be the relationship between them? 

MEAT-ING PLACE 

a r t m i n d s

| 80 H Όντρευ Χέμπορν, η Μάρλεν Ντίντριχ και η Ρίτα Χέιγουορθ 

ανταγωνίζονται ποια θα ξεπεράσει την άλλη σε ανέκδοτες ερμηνείες. 

Οι Feel Free To Throw Up δανείζουν στόματα και μάτια 

σε μια εξόχως ανατρεπτική video εγκατάσταση. 

Τρεις προβολές, τριών κινηματογραφικών ηρωίδων που εκτελούν 

κωμικές αποδόσεις γνωστών τραγουδιών, δικών τους η άλλων 

καλλιτεχνών. Οι ήρωες αυτοί αναγεννιούνται μέσα από την 

κωμική ματιά των Feel Free To Throw Up (Άρης Χαντζόπουλος- 

Γιώργος Παπαδόπουλος) και στέκονται σαν ολογράμματα μπροστά 

μας έτσι ώστε ως θεατές να αναβιώσουμε κάποιες από τις 

παλιές δοξασμένες εποχές αυτών των μεγάλων κινηματογραφικών 

αστέρων με μια ανατρεπτική και μινιμαλιστικά εκκεντρική 

προσέγγιση. 

SINGING STARS 

fe e l f r e e t o t h r o w u p 

Audrey Hepburn, Marlene Dietrich and Rita Hayworth compete 

as to which one will outdo the others in unreleased performances. 

Feel Free To Throw Up lend mouths and eyes to a 

video installation that skilfully turns everything on its head. 

Three screenings of three cinema heroines giving humorous 

renditions of well-known songs, both theirs and those by other 

artists. These leading ladies are reborn through the comic eyes 

of Feel Free To Throw Up (Aris Hantzopoulos and Yiorgos Papadopoulos), 

and stand before us as holograms, so that we as 

viewers are able to re-live some of the old glory days of these 

big cinema stars, all through a minimalistically eccentric approach 

that overturns everything.

| 82 30 νέα παιδιά οπλίζουν τα 30 σαξόφωνά τους και επιτίθενται 

στην πόλη δημιουργώντας ένα old fashion soundtrack χωρίς 

προηγούμενο. 

New York, Singing in the Rain, Fever, La Passerella di addio, Μy 

heart will go on, Pink Panther, Ι feel good, Indiana Jones κα. 

Η μοναδική στην Ελλάδα τριανταμελής ορχήστρα σαξοφώνων 

ΚουΚλουξσαξ (υπό την αιγίδα του Δημοτικού Ωδείου Θέρμης) 

καλεί τους λάτρεις της κινηματογραφικής μουσικής σε μια δράση-ακρόαση, 

με αφορμή τα πεντηκοστά γενέθλια του Φεστιβάλ 

Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. 

CIN(I)E MELODIES 

κ ο υ κ λ ο υ ξ σ α ξ k u k l u x s a x 

30 young people arm their 30 saxophones and attack the 

city, creating an unprecedented, ‘old-fashioned’ soundtrack. 

The ensemble perform New York, New York, Singing in the Rain, 

You Give Me Fever, La Passerella di addio, Μy Heart Will Go On, 

The Pink Panther Theme, Ι Feel Good, Indiana Jones Theme and 

other songs from the cinema. 

Under the aegis of the Municipal Conservatory of Thermi, Kukluxsax, 

the only 30-member saxophone orchestra in Greece 

invites all lovers of cinema music to enjoy an activity/sonic performance, 

on the occasion of the Thessaloniki International Film 

Festival’s 50th birthday.

| 84 Το λιμάνι της Θεσσαλονίκης φιλοξενεί το πιο γλυκό καράβι της 

ιστορίας του κινηματογράφου. 

Μια παρέα ανθρώπων που βρίσκεται πάνω σε ένα παράξενα διακοσμημένο 

καράβι ξεκινά από το λιμάνι για να φτάσει στο ξενοδοχείο 

Μακεδονία Παλλάς. Όλοι είναι χαρούμενοι και τραγουδάνε. 

Στην παραλία ένας ταχυδρόμος πάνω σ’ ένα ποδήλατο τους 

παρακολουθεί. Μια γλυκιά παρέα, μια Sweet Movie. 

The port of Thessaloniki hosts the sweetest ship in cinematic 

history. 

A company of people aboard a strangely decorated ship set out 

from the port to reach the Makedonia Palace hotel. Everyone is 

happy and singing. A postman on a bicycle sits watching them 

from the coast. A sweet company of people, a Sweet Movie. 

SWEET MOVIE 


με την υποστήριξη: 

supported dy:

PROJECT ΟΔΥΣΣΕΙΕΣ 

Α 4 Μ 

| 86 Το Street Cinema φιλοξενεί παράλληλα με τις άλλες δραστηριότητές 

του, την πειραματική ομάδα έρευνας παραστατικών τεχνών 

Α4Μ με το ιδιαίτερα ενδιαφέρον PROJECT ΟΔΥΣΣΕΙΕΣ, 

μια site-specific promenade performance που συναντά τον κινηματογράφο 

μέσα από έναν άλλο δρόμο. 

Πρόκειται για μία «περιπατητική» παράσταση που συνδυάζει 

διαφορετικές μορφές τέχνης όπως visual and sonic arts, 

installations, ζωντανή μουσική αλλά και διαφορετικές τεχνικές 

θεάτρου όπως σωματικό θέατρο, όπερα, acrobatics, κ.α. Οι 

ΟΔΥΣΣΕΙΕΣ επιλέγουν ως πεδίο δράσης τους δημόσιους χώρους 

της πόλης. Η πόλη μεταμορφώνεται σε ζωντανό οργανισμό όπου 

το καθημερινό γίνεται μη-καθημερινό και το οικείο παραδίδει τη 

θέση του στο άγνωστο και στο μυστηριώδες. Σκονισμένοι τοίχοι 

γκρεμισμένοι από άλλες εποχές, παλιές γραμμές τρένου που δεν 

οδηγούν πουθενά, ιστορίες της πόλης που ζωντανεύουν μπροστά 

μας, πόρτες που δεν άνοιξαν και ανθρώπινες ιστορίες που 

ζυμώθηκαν με το παρελθόν και αφέθηκαν να σβήσουν στη λήθη. 

Εμπνευσμένες από το έργο του Ομήρου προσκαλούν τον θεατή 

ως άλλο Οδυσσέα να περιδιαβεί μέσα στην πόλη της Θεσσαλονίκης, 

να ανακαλύψει θησαυρούς, να γνωρίσει το διαφορετικό και 

να οδηγηθεί μέσα σε μια αντιστοιχία περιπετειών ανάλογων με 

εκείνες του ομηρικού ήρωα. Ο θεατής καλείται να παρακολουθήσει 

μια σειρά ζωντανών εικόνων και να περπατήσει σε δρόμους 

υπαρκτούς και νοητικούς μέσα στην πόλη, μέσα στο χώρο 

και στο χρόνο. 

Παράλληλα κάποιοι από τους θεατές καταγράφουν με κάμερα 

την ίδια την παράσταση-ταξίδι δημιουργώντας έτσι μέσα από τις 

δικές τους επιλογές την δική τους Οδύσσεια, το δικό τους ντοκουμέντο. 

Οι ΟΔΥΣΣΕΙΕΣ δεν είναι μια παράσταση' είναι μια βιωματική 

εμπειρία.

PROJECT ODYSSEYS 

Α 4 Μ 

| 88 Alongside its other activities, the Street Cinema project welcomes 

the A4M experimental performance arts research 

group and its especially interesting Project Odysseys, a sitespecific 

promenade performance that meets the cinema by 

way of another road. 

This is an ‘ambulant’ performance that combines different art 

forms, such as visual and sonic arts, installations and live music, 

but also different theatre techniques like physical theatre, 

opera and acrobatics, among others. Project Odysseys selects 

the public areas of the city as its field of activity. The city is 

transformed into a living organism in which the everyday becomes 

non-everyday and the familiar surrenders its place to the 

unknown and the mysterious. Dusty walls half-knocked down by 

former times, old railway lines that lead to nowhere, stories of 

the city that come to life before our eyes, doors that we didn’t 

open and human stories that were fermented with the past and 

left to fizzle out into oblivion. Inspired by the Homeric epic, the 

viewer is invited-as another Odysseus-to perambulate in the 

city of Thessaloniki, discover treasures, meet whatever is different 

and be guided in corresponding adventures comparable 

to those experienced by the Homeric hero. The viewer is called 

upon to follow a series of live images and walk in both real and 

mental streets in the city, in space and in time. 

At the same time, some of the viewers use a camera to record 

the performance / journey itself, thus creating their own Odyssey, 

their own document, through the choices they themselves 

make. 

The Odysseys is not a performance-it is a life experience.

| 90 

Το OTHERWISE project δημιουργήθηκε για να ανακαλύψει και να 

προτείνει τρόπους διασκέδασης πιο πειραματικούς και πιο ενδιαφέροντες 

από αυτούς που συναντάμε στην Θεσσαλονίκη, σαν αυτούς 

που συναντάμε σε μεγάλες πόλεις του εξωτερικού. Θέλει να δημιουργήσει 

μέσα από την μουσική, τον χώρο, την διακόσμηση, τον κόσμο 

και την οπτική του επικοινωνία προς αυτόν όσο το δυνατόν περισσότερο 

πειραματικές καταστάσεις. 

Το OTHERWISE project δεν είναι μια ακόμα club βραδιά αλλά ένα 

art based party! 

Το Block 33 είναι ο ιδανικός χώρος για να συμβεί κάτι τέτοιο. 

Ένας ανακαινισμένος βιομηχανικός χωρος συνδυάζεται με την 

μουσική, τη φωτογραφία, τη ζωγραφική, το video art και γενικότερα 

οποιαδήποτε μορφή τέχνης. 

Το επόμενο OTHERWISE project ειναι την Κυριακή 15 Νοεμβρίου 

στις 19.00 και θα φιλοξενήσει όλες τις ομάδες που έλαβαν μέρος 

στο Street Cinema. 

PARTY TIME 

The OTHERWISE project was created as a way of discovering 

and offering more experimental and interesting ways of having 

a good time-the sort of events that take place in the world’s 

metropolises. 

The OTHERWISE project seeks to create experimental conditions 

through music, dance, design, the world and maximising our potential 

to communicate with it. 

The OTHERWISE project isn’t just another club party-it’s an artbased 

party! 

And Block 33 is the ideal venue: a converted industrial space 

combined with music, photography, painting, video art and any 

other art-form you can think of. 

The next OTHERWISE project will be on Sunday 15 November 

at 19.00 and will host all the groups which participated in the 

project Street Cinema.

| 92 

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ PROGRAMME 

ΣΥΜMΕΤΕΧΟΝΤΕΣ PARTICIPANTS

| 94 

9 / 1 1 

Δ ε υ τ έ ρ α Μ ο n d ay 

1 9 : 0 0 - 2 0 : 3 0 

Ποδηλατογράφος 

B i k e R e s p e c t 

αφετηρία Λιμάνι 

Podilatographer 


Port terminal 

1 0 / 1 1 

τ ρ ι τ η τ u e s d ay 

1 2 : 0 0 

Αλέξης Πορφυριάδης 

6 d a e x i t 

πανεπιστήμιο (κτίριο διοίκησης) 

Alexis Porfyriadis 

6 d a e x i t 

parking lot, Leontos Sofou St. 

2 4 : 0 0 

SWINGIN’ CINEMA 

L i n d y H o p G r e e c e 

Στοά Μοδιάνο 

Modiano Market 

1 1 / 1 1 

τ ε τ α ρ τ η w e d n e s d ay 

1 0 : 0 0 

cinematograffity 

L i v e 2 s t o r e 

Σχολείο 15ο, Καρ. Ντηλ 

15th Highschool, Karolou Diehl St. 

1 2 : 0 0 

SWINGIN’CINEMA 


δημόσια υπηρεσία 

civil service 

1 8 : 0 0 - 2 2 : 0 0 

τι ξέρω γι’αυτήν; 


ταράτσα Αγ. Μηνά 1 

what do I know about her? 


roof terrace, Ag. Mina 1 

1 9 : 0 0 - 2 0 : 3 0 






Port terminal

| 96 

1 1 / 1 1 


2 0 : 0 0 

Tea Ceremony 

Ε λ έ ν η Τσ α ο υ σ ά κ η 

Ζώγια (Βενιζέλου) 

Tea Ceremony 

H e l e n i Ts a o u s a k i 

Zoya (Venizelou St.) 

1 2 / 1 1 

π ε μ π τ η Τ h u r s d ay 

1 0 : 0 0 





1 2 : 3 0 




civil service 

1 3 : 0 0 




civil service 

1 8 : 0 0 - 2 2 : 0 0 

τι ξέρω γι’αυτήν? 






1 9 : 3 0 



Bowling,food court,εστιατόριο, Cosmos 

Bowling, food court, restaurant, Cosmos 

2 1 : 0 0 

Project οδύσσειες 

Α 4 Μ 

Λιμάνι (αφετηρία ΟΛΘ Πύλη 7) 

Project Odysseys 

Α 4 Μ 

Port (Port terminal, gate 7)

| 98 

1 3 / 1 1 

Π Α Ρ Α Σ Κ Ε Υ Η F R I D AY 

0 7 : 0 0 

Υπάρχουν άγγελοι στην Πόλη; 

A r t m i n d s 

ΙΕΚ ΔΕΛΤΑ Ερμού με Αριστoτέλους 

Are There Any Angels in the City? 


ΙΕΚ DELTA, corner of Hermou-Aristotelous 

1 0 : 0 0 





1 0 : 0 0 - 1 2 : 0 0 

Κρουστόφωνο 

Ιπποκράτειο 

Δ’αμφιθέατρο παιδιατρικής 

Kroustophono 

Hippocrateio Hospital 

D’ Pediatrics Auditorium 

1 2 : 0 0 - 2 4 : 0 0 

Tο σπίτι του Πο 

Σ τ έ λ λ α Κ α λ α μ π α λ ί κ η & Ε ι ρ ή ν η Χ α τ ζ ο π ο ύ λ ο υ 

Πάρκο Λευκός Πύργος 

Po’s House 

S t e l l a K a l a m b a l i k i & I r i n i C h a t z o p o u l o u 

White Tower park 

1 6 : 0 0 - 1 8 : 0 0 

sweet movie 


BEFORELIGHT 

Κτίριο Βηλαρά & Καθολικών, Λιμάνι 

Vilaras building, Port 

1 8 : 0 0 - 2 2 : 0 0 







2 1 : 0 0 


Α 4 Μ 



Α 4 Μ 

Port (Port terminal, gate 7) 

singing stars 

F e e l F r e e t o T h r ow U p 

ολύμπιον 

olympion

| 100 

1 4 / 1 1 

Σ Α Β Β Α Τ Ο S At u r d ay 

BEFORELIGHT 



1 2 : 0 0 - 2 1 : 0 0 

ΤΟ Σπήλαιο του Πλάτωνα 


Λιμάνι 

Spileo Platona [Plato’s Cave] 

N i c k I a v a z z o 

Port 

1 2 : 0 0 - 2 4 : 0 0 




Po’s House 



1 4 : 0 0 

Οι Εραστές 

S f i n a 

ΕΚΠΛΗΞΗ 

The Lovers 

S f i n a 

SURPRISE 

1 6 : 0 0 

Matrix 

S f i n a 

Γενί τζαμί 

Yeni Tzami 

1 8 : 0 0 - 2 2 : 0 0 







1 9 : 0 0 - 2 0 : 3 0 






Port terminal 

2 0 : 0 0 - 2 1 : 0 0 


O u t O f H a n d 

Block 33 

singing stars 



olympion

| 102 

1 4 / 1 1 

Σ Α Β Β Α Τ Ο S At u r d ay 

2 1 : 0 0 


Α 4 Μ 



Α 4 Μ 


1 5 / 1 1 

Κ Υ Ρ Ι Α Κ Η S U N D AY 

BEFORELIGHT 



1 0 : 0 0 - 1 2 : 0 0 

the robbery 


διαδρομή στο κέντρο της πόλης 

a walk through the city’s centre 

1 2 : 0 0 - 2 4 : 0 0 




Po’s House 



1 2 : 0 0 - 2 1 : 0 0 



Λιμάνι 



Port 

1 3 : 0 0 - 1 5 : 0 0 

ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ ΣΤΟ ΛΙΜΑΝΙ 

Various events at the Port 

1 4 : 0 0 

Σαπφώ Ταμπάκη 

Τ Ε Χ Ν Η ( M α κ ε δ ο ν ι κ ή Κ α λ λ ι τ ε χ ν ι κ ή Ε τ α ι ρ ε ί α ) 

περιοχή κινηματογράφου Αλέξανδρου 

Sappho Tambaki 

T E C H N I ( M a c e d o n i a n A r t A s s o c i a t i o n ) 

close to the Alexandros cinema theatre 

1 8 : 0 0 - 2 2 : 0 0 






roof terrace, Ag. Mina 1

| 104 

1 5 / 1 1 

Κ Υ Ρ Ι Α Κ Η S U N D AY 

2 1 : 0 0 


Α 4 Μ 



Α 4 Μ 


2 0 : 0 0 

Η ΜΑRY POPPINS ΠΑΕΙ ΠΕΡΙΠΑΤΟ 

Mary Poppins TAKES OFF 

A r t M i n d s 

Block 33 

2 0 : 0 0 - 2 1 : 0 0 



Cosmos 

2 0 : 0 0 

PARTY STREET CINEMA 

T H E LO N E LY P I L LOW 

Block 33 

singing stars 



olympion 

1 6 / 1 1 


BEFORELIGHT 



1 0 : 0 0 - 1 2 : 0 0 

Κρουστόφωνο 

Σχολείου 1ου Πειραματικού 

Δημ. Σχ. Θεσσσαλονίκης 

(αρχαιολογικού μουσείου) 

Kroustophono 

1st Experimental Primary 

School of Thessaloniki 

(Archaeologikou Mouseiou St.) 

1 2 : 0 0 - 2 1 : 0 0 



Λιμάνι 



Port 

1 5 : 0 0 

The long goodbye 2 / ΤΗΕ PORT 


Eπιβατικός σταθμός, Λιμάνι 

Passenger port station, Port

| 106 

1 6 / 1 1 


1 8 : 0 0 - 2 2 : 0 0 

τι ξέρω γι’αυτήν; 


(ταράτσα Αγ. Μηνά 1) 



(roof terrace, Ag. Mina 1) 

1 9 : 0 0 - 2 0 : 3 0 






Port terminal 

2 0 : 0 0 - 2 1 : 0 0 


O u t O f H a n d 

Block 33 

2 1 : 0 0 


Α 4 Μ 

Λιμάνι αφετηρία ΟΛΘ Πύλη 7 


Α 4 Μ 

Port terminal, gate 7 

singing stars 



Olympion 

2 3 : 0 0 - 0 1 : 0 0 



Βαλαωρήτου12, 1ος όροφος 

Valaoritou 12, 1st floor 

1 7 / 1 1 


BEFORELIGHT 



1 2 : 0 0 - 2 1 : 0 0 



Λιμάνι 



Port 

2 1 : 0 0 


Α 4 Μ 

Λιμάνι, αφετηρία ΟΛΘ Πύλη 7 


Α 4 Μ 

Port terminal, gate 7

| 108 

1 7 / 1 1 


2 1 : 0 0 

MEAT-ing place the party 


Ζεύξιδος 

Zeyfxidos St. 

2 4 : 0 0 



Modiano Market 

singing stars 


ολύμπιον, στοά Δημοσθένους, 

Αγίου Μηνά 2ος όροφος 

Olympion, Demosthenes’ Arcade, 

Agiou Mina St., 2nd floor 

2 4 : 0 0 - 0 2 : 0 0 



Βαλαωρήτου12, 1ος όροφος 

Valaoritou 12, 1st floor 

1 8 / 1 1 


BEFORELIGHT 



1 0 : 0 0 - 1 2 : 0 0 

the robbery 


διαδρομή στο κέντρο της πόλης 

a walk through the city’s centre 

1 2 : 0 0 - 2 1 : 0 0 



Λιμάνι 



Port 

1 9 : 0 0 - 2 0 : 3 0 






Port terminal

| 110 

1 8 / 1 1 


2 0 : 0 0 

Tea Ceremony 



Tea Ceremony 

H e l e n i Ts a o u s a k i 

Zoya (Venizelou St.) 

2 1 : 0 0 


Α 4 Μ 



Α 4 Μ 


singing stars 






1 9 / 1 1 


BEFORELIGHT 



1 9 / 1 1 


1 1 : 0 0 

The long goodbye 1 / THE BUS STATION 


ΚΤΕΛ 

KTEL bus station 

1 2 : 0 0 - 2 1 : 0 0 



Λιμάνι 



Port 

1 3 : 0 0 - 1 7 : 0 0 

Coffee & Cigarretes 

J u s t A j u s t 

καφέ στην περιοχή πανεπιστημίων 



café at the University area 

1 8 : 0 0 

BookCrossers Θεσσαλονίκης 

b o o k c r o s s i n g 

Δημοτική βιβλιοθήκη, Εθν. Αμύνης 

BookCrossers of Thessaloniki 

B o o k c r o s s i n g 

Municipal Library, Ethnikis Aminis St.

| 112 

1 9 / 1 1 


2 0 : 0 0 



Πλατεία Odeon 

Plateia, Odeon 

2 1 : 0 0 


Α 4 Μ 

Λ ι μ ά ν ι ( α φ ε τ η ρ ί α Ο Λ Θ Π ύ λ η 7 ) 


Α 4 Μ 


2 3 : 0 0 - 0 1 : 0 0 



(Βαλαωρήτου12, 1ος όροφος) 

(Βαλαωρήτου12, 1ος όροφος) 

singing stars 






2 0 / 1 1 

π α ρ α σ κ ε υ η f r i d ay 

BEFORELIGHT 



1 0 : 3 0 - 1 3 : 3 0 

Τα Κορίτσια του Rochefrot 


Δημόσιες υπηρεσίες 

The Young Girls of Rocheford 

J u s t A d j u s t 

civil services 

1 2 : 0 0 - 2 1 : 0 0 



Λιμάνι 



Port 

1 9 : 0 0 - 2 0 : 0 0 



Bowling, food court, restaurant, Cosmos 

2 0 : 0 0 - 2 0 : 1 5 

Delicatassen 


ΟΤΕ στην ερμού 

ΟΤΕ building, Hermou St.

| 114 

2 0 / 1 1 

π α ρ α σ κ ε υ η f r i d ay 

2 0 : 0 0 

Tea Ceremony 



Tea Ceremony 

Heleni Tsaousaki, Zoya (Venizelou St.) 

2 1 : 0 0 


Α 4 Μ 



Α 4 Μ 


2 2 : 0 0 

Αλέξης Πορφυριάδης 

6 d a e x i t 

πανεπιστημιο κτίριο διοίκησης 

Alexis Porfyriadis 

6 d a e x i t 

parking lot, Leontos Sofou St. 

singing stars 






2 1 / 1 1 

σ α β β α τ ο s at u r d ay 

BEFORELIGHT 



1 2 : 0 0 

κουκλουξσαξ 

Εμπορικό Odeon 

KuKluxSax 

Plateia, Odeon 

1 2 : 0 0 - 2 1 : 0 0 



Λιμάνι 



Port 

1 3 : 0 0 - 1 7 : 0 0 



καφέ στην περιοχή της παραλιακής 



café at the city’s promenade 

2 0 : 0 0 

The terminal 


αεροδρόμιο Μακεδονία 

Macedonia Airport

| 116 

2 1 / 1 1 

σ α β β α τ ο s at u r d ay 

2 1 : 0 0 


Α 4 Μ 



Α 4 Μ 


singing stars 


(ολύμπιον, στοά Δημοσθένους, 

Αγίου Μηνά 2ος όροφος) 



2 2 / 1 1 

κ υ ρ ι α κ η s u n d ay 

2 2 / 1 1 

κ υ ρ ι α κ η s u n d ay 

1 2 : 0 0 - 2 1 : 0 0 



Λ ι μ ά ν ι 



Port 

2 0 : 3 0 - 2 0 : 4 5 

Delicatassen 



ΟΤΕ building, Hermou St. 

2 1 : 0 0 - 2 1 : 1 5 

Delicatassen 



ΟΤΕ building, Hermou St. 

2 1 : 0 0 


Α 4 Μ 



Α 4 Μ 


BEFORELIGHT 


Vilaras building, Port

| 118 

ΟΙ ΕΡΑΣΤEΣ 

ΤΗΕ LOVERS 


Σφήνα 

Sfina 

ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΠΟ 

THE HOUSE OF PO 

Ε ι ρ ή ν η Χ α τ ζ ο π ο ύ λ ο υ & Σ τ έ λ λ α Κ α λ α μ π α λ ί κ η 

I r i n i H a d j o p o u l o u & S t e l l a K a l a b a l i k i 

Ειρήνη Χατζοπούλου & Στέλλα Καλαμπαλίκη 

Irini Hadjopoulou & Stella Kalabaliki 

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΓΓΕΛΟΙ 

ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ; 

ARE THERE ANGELS 

IN THE CITY? 


Ιδέα - Χορογραφία: Καλλιόπη Σφήκα 

Χορευτές: Καλλιόπη Σφήκα, Δέσποινα Καπουλίτσα 

Music design: Χρήστος Παππάς 

Σχεδιασμός και κατασκευή κοστουμιών: Διονυσία Μιχάλη 

Υπεύθυνοι αναρρίχησης: Κερασίδου Στέλλα, 

Χριστόπουλος Θεόδωρος 

Concept - Choreography: Calliope Sfika 

Dancers: Calliope Sfika, Despina Kapoulitsa 

Music Design: Christos Pappas 

Costume Designer - Maker: Dionyssia Michali 

Climbing advisors: Giorgos Galios, Theodoros Kyrvangelis 

BOOKCROSSING 

b o o k c r o s s e r s 

Γιάννης Σαχανίδης, Έφη Ρούση, Άννα Δραγατσίκα, Θοδωρής Νικολαΐδης, 

Μελίνα Τσιρκινίδου, Γεράσιμος Αυγουστάτος, Αλέξανδρος Λιώτας, 

Ευαγγελία Θεοδωρίδου 

Yannis Sachanidis, Efi Roussi, Anna Dragatsika, Thodoris Nikolaidis 

Melina Tsirkinidou, Gerassimos Avgoustatos, Alexandros Liotas, 

Evangelia Theodoridou

| 120 

ΤΙ ΞΕΡΩ ΓΙ’ΑΥΤΗΝ; 

WHAT I KNOW ABOUT HER? 

s o l o a r t i s t Β α γ γ έ λ η ς Κ ο λ ό τ σ ι ο ς 

s o l o a r t i s t Va n g e l i s K o l o t s i o s 

Vangelis Kolotsios 

Vangelis Kolotsios 

TIME STOPPER 


Σφήνα 

Sfina 

H MARY POPPINS 

ΠΑΕΙ ΠΕΡΙΠΑΤΟ 

MARY POPPINS 

TAKES OFF 


Φωτογράφοι: Ηρακλής Γκουντάρας, Τίνα Γκουντάρα 

Σκηνογράφος - κοστούμια: Λαμπριανίδου Δέσποινα 

Concept - επιμέλεια έκθεσης: Μάρω Ψύρρα 

Mary Poppins: Χαρά Ζησιμάτου 

Photographers: Heracles Goudaras - Tina Goudaras 

Scenography - costumes: Despina Lambrianidou 

Concept - organisation: Maro Psyrra 

Mary Poppins: Chara Zissimatou+C24 

IMAGINED EARS 

6 d a E X I t 

Οδυσσέας Γκάλλιος, Μαρία Μπατάνα, Σαπφώ Παντζάκη, Όλγα Παπακωνσταντίνου, 

Σοφία Πεντερίδου, Αλέξης Πορφυριάδης, Αντώνης 

Ρουβέλας, Δανάη Στεφάνου, Ανδρέας Στυλιανουδάκης, Μενέλαος 

Τούκας, Μαρία-Σελήνη Τριανταφύλλου, Στέλιος Τσαϊρίδης, Βασίλης 

Χατζημακρής 

Odysseas Gallios, Maria Batana, Sappho Pantzaki, Olga 

Papakonstantinou, Sofia Penteridou, Alexis Porfyriadis, Antonis 

Rouvelas, Danai Stefanou, Andreas Stylianoudakis, Menelaos 

Toukas, Maria-Selena Triantafyllou, Stelios Tsairidis, Vassilis 

Chatzimakris

| 122 


l i n d y h o p G r e e c e 

Χριστίνα Λουκάκη, Αλέξανδρος Μαρίνης, Michael Widmer, Γεωργία 

Δεμεριτζίδου, Ελένη Λάσκου, Ηλίας Καλπάκας, Μαρία Elbrus, Ράνια 

Ευαγγελινού, Σοφία Μούδιου, Gesa Singer, Γιώργος Πανάς, Χριστίνα 

Ζαχαρίδου, Μαίρη Βαρβούτη, Τάσος Αλευράς, Αγγελική Ρελάκη, 

Στέλλα, Βακουρλή, Ελένη Ρέντη, Στελλίνα Κεπαντσόγλου, Λιζέτα Μανίνη, 

‘Ευα Κουσιοπούλου, Σίμος Λαζαρίδης, Αγγελική Πετρίδου, Αθηναϊς 

Φραντζανά, Πρόδρομος Πογιατζίδης, Μαρία Πεταχτή, Δανάη Τσουφλίδου, 

Νίνα Μιχαηλίδου, Κώστας Μπίνας, Χριστίνα Αδαμίχου 

Christina Loukaki, Alexandros Marinis, Michael Widmer, Georgia 

Demeritzidou, Heleni Laskou, Ilias Kalpakas, Maria Elbrus, Rania 

Evangelinou, Sofia Moudiou, Gesa Singer, Giorgos Panas, Christina 

Zacharidou, Mary Varvouti, Tassos Alevras, Angeliki Relaki, Stella 

Vakourli, Heleni Renti, Stellina Kepantsoglou, Lizetta Manini, Eva 

Kousiopoulou, Simos Lazaridis, Angeliki Petridou, Athinais Frantzana, 

Prodromos Pogiatzidis, Maria Petachti, Danai Tsouflidou, Nina 

Michailidou, Costas Binas, Christina Adamichou 

THE LONG GOODBYE 1 / 

THE BUS STATION 


Σκηνοθεσία: Σακατζής Δημήτρης 

Ηθοποιοί: Πετροπούλου Ελένη, Εύα Νέδου, Νέλσον Λούκας, 

Παυλίνα Χαρέλα, Δημήτρης Μποζίνης, Νίκος Κασάπης, 

Δημήτρης Δαλέζης 

Ενδυματολόγος: Δέσποινα Λαμπριανίδου 

Director: Dimitris Sakatzis 

Cast: Heleni Petropoulou, Eva Nedou, Nelson Lucas, 

Pavlina Charela, Dimitris Bozinis, Nikos Kasapis, 

Dimitris Dalezis 

Costumes: Despina Lambrianidou 

ΑΠΟΨΕ ΠΡΟΒΑΛΛΕΤΑΙ 

ΣΤΗΝ ‘ΤΕΧΝΗ’ 

‘Η ΝΥΧΤΑ ΚΑΙ Η ΠΟΛΗ’ 

ΤΟΥ ΖΥΛ ΝΤΑΣΣΕΝ 

TONIGHT SEES THE SCREENING OF 

JULES DASSIN’S 

‘NIGHT AND THE CITY’ AT TECHNI 

τ έ χ ν η ( Μ α κ ε δ ο ν ι κ ή Κ α λ λ ι τ ε χ ν ι κ ή Ε τ α ι ρ ί α ) 

t e c h n i ( M a c e d o n i a n A r t A s s o c i a t i o n ) 

Ευθυμία Γεωργιάδου-Κούντουρα, Γιώργος Παλιαδέλης, Χριστίνα 

Γιαγκούλη, Σαπφώ Ταμπάκη, Jacob Brosda 

Efthimia Georgiadou-Kountoura, Giorgos Paliadelis, Christina 

Yangouli, Sappho Tambaki

| 124 

THE ROBBERY 












ARE YOU TALKING 

TO ME? 


Ελένη Τσιμίδου, Ελένη Κατρακαλίδη, Κώστας Κουκίδης, Άρης Μπασσιάς 

Heleni Tsimidou, Heleni Katrakalidi, Costas Koukidis, Aris Bassias 

BURLESQUE CHILDS 

κ ρ ο υ σ τ ό φ ω νο 

k r o u s t o p h o n o 

Νίκος Θεοδωρίδης, Βάνα Πασχάλη, Γιώργος Τσιμπραγός 

Nikos Theodoridis, Vana Paschali, Giorgos Tsimpragos 

X-RAY 

b e fo r e l i g h t 

Ελίζα Αλεξανδροπούλου, Δήμητρα Αλουτζανίδου, Χριστίνα Αμπατζίδου, 

Κωσταντίνα Ευαγγέλου, Κέλλυ Εφραιμίδου, Δημήτρης Θεοχαρούδης, 

Δανάη Κρυσταλλίδου, Μαρία Λαζαρίδου, Βασίλης Ντόβρος, 

Ειρήνη Στείρου 

Eliza Alexandropoulou, Dimitra Aloutzanidou, Christina Abatzidou 

Constantina Evangelou, Kelly Efraimidou, Dimitris Theocharoudis 

Danai Krystallidou, Maria Lazaridou, Vassilis Dovros, Irini Steirou 

TEA CEREMONY 

s o l o a r t i s t Ε λ έ ν η Τσ α ο υ σ ά κ η 

s o l o a r t i s t E l e n i Ts a o u s a k i 

Eleni Tsaousaki 

Eleni Tsaousaki

| 126 

ΠΟΔΗΛΑΤΟΓΡΑΦΟΣ 

BICYCLEOGRAPHY 

b i k e R e s p e c t 

THE LONG GOODBYE 2 / 

THE PORT 


bikeRespect 

THE TERMINAL 






















ΣΠΗΛΑΙΟ ΠΛΑΤΩΝΑ 

PLATO’S CAVE 

s o l o a r t i s t Ν ί κ ο ς I a v a z z o 

s o l o a r t i s t N i k o s I a v a z z o 

Νίκος Iavazzo 

Nikos Iavazzo 

CINEMATOGRAFFITY 

l i v e 2 s t o r e 

Γιάννης Λιβιεράτος, Στέλιος Κλιματσδάς, Κώστας Δαμουλάκης 

Giannis Livieratos, Stelios Klimatsdas, Costas Damoulakis

| 128 

ΤΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ 

ΤΟΥ ROCHEFORD 

THE YOUNG GIRLS 

OF ROCHEFORD 

j u s t A d j u s t 

Λία Δήμου, Solene Garnier 

Lia Dimou, Solene Garnier 

DELICATESSEN 


MEAT-ING PLACE 

THE PARTY 














COFFEE AND 

CIGGARETES 




SINGING STARS 

fe e l f r e e t o t h r ow u p 

Άρης Χαντζόπουλος, Γιώργος Παπαδόπουλος 

Aris Chantzopoulos, Giorgos Papadopoulos

| 130 

CIN(I)E MELODIES 

κ ο υ κ λ ο υ ξ σ α ξ 

k u k l u x s a x 

Σωτηριάδης Θεόφιλος, μαέστρος/συντονιστής 

1. Aγγουριδάκης Αλέξανδρος, κρουστά 

2. Aγγουριδάκης Χρήστος, σαξόφωνο 

3. Βαγιωνάς Χρήστος, σαξόφωνο 

4. Δημητρακόπουλος Δημήτρης, ενορχηστρώσεις 

5. Δημητρίου Κώστας, σαξόφωνο 

6. Ιορδανίδης Αθανάσιος, σαξόφωνο 

7. Καρακώστας Αντώνης, σαξόφωνο 

8. Κατσαβούνη Πωλίνα, σαξόφωνο 

9. Κοσμίδης Παναγιώτης, σαξόφωνο/ενορχηστρώσεις 

10. Κοντομιχάλης Γιώργος, σαξόφωνο 

11. Λαζόπουλος Αναστάσιος, σαξόφωνο 

12. Λαμπαδαρίδης Άγγελος, σαξόφωνο 

13. Μουντζέλη Κατερίνα, σαξόφωνο 

14. Παρίσης Γιώργος, σαξόφωνο 

15. Πιτούλιας Αχιλλέας - σαξόφωνο 

16. Ριζόπουλος Γιάννης, κρουστά 

17. Σαραντζίου Γιάννης, σαξόφωνο 

18. Σαρηγιαννίδης Οδυσσέας, σαξόφωνο 

19. Σαρίκας Βασίλης, σαξόφωνο 

20. Σαρήπουλος Χρήστος, σαξόφωνο 

21. Σιαγιαλίδης Δημήτρης, σαξόφωνο 

22. Σήμης Γιάννης, σαξόφωνο 

23. Χριστόπικος Δημήτρης, σαξόφωνο 

24. Φωτσεινός Δημήτρης, σαξόφωνο 

Theofilos Sotiriadis, conductor/leader 

1. Alexandros Angouridakis, percussion 

2. Christos Angouridakis, saxophone 

3. Christos Vagionas - saxophone 

4. Dimitris Dimitrakopoulos, arrangements 

5. Kostas Dimitriou, saxophone 

6. Athanasios Iordanidis, saxophone 

7. Antonis Karakostas, saxophone 

8. Polina Katsavouni, saxophone 

9. Panagiotis Kosmidis, saxophone/arrangements 

10. Giorgos Kondomichalis, saxophone 

11. Anastasios Lazopoulos, saxophone 

12. Angelos Lambadaridis, saxophone 

13. Katerina Mountzeli, saxophone 

14. Giorgos Parissis, saxophone 

15. Achilleas Pitoulias, saxophone 

16. Giannis Rizopoulos, percussion 

17. Giannis Sarantziou, saxophone 

18. Odysseus Sarigiannidis, saxophone 

19. Vasilis Sarikas, saxophone 

20. Christos Saripoulos, saxophone 

21. Dimitris Siagialidis, saxophone 

22. Giannis Simis, saxophone 

23. Dimitris Christopikos, saxophone 

24. Dimitris Fotsinos, saxophone

| 132 

SWEET MOVIE 



Ηθοποιοί: Πετροπούλου Ελένη, Εύα Νέδου, Νέλσον Λούκας, Παυλίνα 

Χαρέλα, Δημήτρης Μποζίνης, Νίκος Κασάπης, Δημήτρης Δαλέζης 


Σκηνογραφία-Ειδική κατασκευή για την δράση “sweet 

movie the boat”: Μάρθα Φωκά 


cast: Heleni Petropoulou, Eva Nedou, Nelson Lucas, Pavlina 

Charela, Dimitris Bozinis, Nikos Kasapis, Dimitris Dalezis 


Scenography - special construction for “sweet movie the 

boat”: Martha Foka 

PROJECT ΟΔΥΣΣΕΙΕΣ 

PROJECT ODYSSEYS 

Α 4 Μ 

Performers: Αλίκη Δουρμάζερ, Χριστίνα Λατσαρνάκη, Ιωσήφ 

Στεφανίδης, Σοφία Χατζηβασιλείου, Θάνος Νίκας, Δημήτρης 

Παπαδόπουλος, Κλοντιάν Κάκκο,Ειρήνη Μανδραβέλη, 

Αικατερίνη Μαργαρίτη 

Ακροβάτες: Ιωάννα Δημητριάδου, Daniel Arrando Amiguet 

Σαξόφωνο: Ανδρομάχη Φουντουλίδου 

Directors: Athina Drangou, Adjjima Na Patalung 

Original music - music score: Dimitris Papadopoulos 

Scenography - costumes: Alexandra Bousoulenga, Rania Ifantidou 

Interactive Arts: Best Before [Giorgos Kartalos, Andreas 

Karaoulanis] 

Light installation: Before Light 

Performers: Aliki Dourmazer, Christina Latsarnaki, Iossif Stefanidis, 

Sofia Chatzivassiliou, Thanos Nikas, Dimitris Papadopoulos, Claudiane 

Cacco, Irini C29Mandraveli, Ekaterini Margariti 

Acrobats: Ioanna Dimitriadou, Daniel Arrando Amiguet 

Saxophone: Andromachi Fountoulidou 

Violin: Irini Nikolacopoulou 

Σκηνοθεσία: Αθηνά Δράγκου, Adjjima Na Patalung 

Μουσική Σύνθεση-Μουσική Επιμέλεια: Δημήτρης Παπαδόπουλος 

Σκηνογραφία-Κοστούμια: Αλεξάνδρα Μπουσουλέγκα, 

Ράνια Υφαντίδου 

Δια-δραστικές Τέχνες: Best Before [Γιώργος Καρτάλος, 

Ανδρέας Καραουλάνης] 

Light installation: Before Light

| 134 

Η έκδοση αυτή πραγματοποιήθηκε με την ευκαιρία της δράσης «Street 

Cinema» (9-22 Νοεμβρίου 2009) που διοργανώθηκε από το 50ό Φεστιβάλ 

Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (13-22 Νοεμβρίου 2009). 

This publication was compiled on the occasion of the “Street Cinema” 

project (November, 9-22, 2009) that was organized by the 50th 

Thessaloniki International Film Festival (November, 13-22, 2009). 

Πρόεδρος Φεστιβάλ: Γιώργος Χωραφάς 

Διευθύντρια Φεστιβάλ: Δέσποινα Μουζάκη 

Καλλιτεχνικός υπεύθυνος Street Cinema: Άγγελος Φραντζής 

Διεύθυνση παραγωγής: Σταύρος Παρχαρίδης, Ε.Θ.Β.Ε ΜΑΙΩΤΡΟ 

Συντονισμός: Θεοδώρα Σακελλαρίδου 

Εκτέλεση παραγωγής: Θωμάς Τσιπουλάνης 

Επιμέλεια έκδοσης: Άγγελος Φρατζής 

Συντονισμός εκδόσεων Φεστιβάλ: Αθηνά Καρτάλου 

Επιμέλεια κειμένων: Θεοδώρα Σακελλαρίδου 

Διόρθωση τυπογραφικών δοκιμίων: Θεοδώρα Σακελλαρίδου 

Μεταφράσεις: Michael Eleftheriou 

Φωτογραφίες: Άγγελος Φραντζής 

Ευχαριστούμε θερμά τους: Άννα Μηλώση, Αντώνης Γεωργάκης, 

Μαρία Πολυβίου, Ιωάννα Σταματάκη, Παναγιώτης Γκάλιος, Ελένη 

Αποστόλου, Εύη Κωφίδου, Dolphins 

Σχεδιασμός: dolphins // communication design 

Παραγωγή εντύπου: Μαυρογένης Α.Ε. 

Festival President: George Corraface 

Festival Director: Despina Mouzaki 

Artistic advisor: Angelos Frantzis 

Production: Stavros Parharidis, MAIOTRON 

Coordination: Theodora Sakellaridou 

Executive producer: Thomas Tsipoulanis 

Editor: Angelos Frantzis 

Festival Publications Co-ordination: Athena Kartalou 

Texts editing: Theodora Sakellaridou 

Proof reading: Theodora Sakellaridou 

Translations: Michael Eleftheriou 

Photos: Angelos Frantzis 

Special thanks to: Anna Milossi, Antonis Georgakis, Maria Poliviou, 

Ioanna Stamataki, Panagiotis Galios, Eleni Apostolou, Evi Kofidou, 

Dolphins 

DEsign: dolphins // communication design 

Production: Μavrogenis 

Copyright © 2009, Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 

ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ 

Copyright © 2009, Thessaloniki International Film Festival 

HELLENIC MINISTRY OF CULTURE AND TOURISM

| 136

ÎÎ±ÏÎ¬Î»Î¿Î³Î¿Ï Street Cinema - Î¦ÎµÏÏÎ¹Î²Î¬Î» ÎÎ¹Î½Î·Î¼Î±ÏÎ¿Î³ÏÎ¬ÏÎ¿Ï ÎÎµÏÏÎ±Î»Î¿Î½Î¯ÎºÎ·Ï

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?

ÎÎ±ÏÎ¬Î»Î¿Î³Î¿Ï Street Cinema - Î¦ÎµÏÏÎ¹Î²Î¬Î» ÎÎ¹Î½Î·Î¼Î±ÏÎ¿Î³ÏÎ¬ÏÎ¿Ï ÎÎµÏÏÎ±Î»Î¿Î½Î¯ÎºÎ·Ï