Scilab_Book2

คํานํา 

การจัดการเรียนการสอนในประเทศไทยปัจจุบันนี้จะเน้นให้ผู้เรียนเป็นศูนย์กลางสําหรับ 

การศึกษาค้นคว้าข้อมูลด้วยตัวเอง ซึ ่งได้มีการนําอุปกรณ์คอมพิวเตอร์และซอฟต์แวร์ต่างๆ มาใช้ 

ช่วยในการเรียนการสอนและทํางานวิจัยในหลายสาขาวิชา โดยมีการนําเสนอในรูปบทเรียนอิเล็ก 

ทรอนิกส์ เช่น ซีดี สื ่อการเรียนการสอนผ่านทางโทรทัศน์และเครือข่ายดาวเทียม สื ่อการเรียนการ 

สอนผ่านทางเครือข่ายอินเทอร์เน็ต (E-leaning) เป็นต้น 

โปรแกรม SCILAB เป็นโปรแกรมภาษาขั้นสูงที ่ถูกพัฒนาขึ้นโดยความร่วมมือกันระหว่าง 

นักวิจัยจากสถาบัน Institut National De Recherche En Informatique Et En Automatique 

(INRIA) และ École nationale des ponts et chausses (ENPC) ประเทศฝรั่งเศส ตั้งแต่ ค.ศ. 

1990 โดยมีจุดมุ่งหมายเพื ่อใช้ในการคํานวณเชิงตัวเลขและแสดงผลกราฟิกที ่ซับซ้อนต่างๆ ได้ ดังนั้น 

โปรแกรม SCILAB จึงเหมาะกับการใช้งานทางด้านวิศวกรรมและวิทยาศาสตร์ นอกจากนี้โปรแกรม 

SCILAB ยังเป็นโปรแกรมที ่ให้ฟรี (freeware) อนุญาตให้ผู้ใช้สามารถนําไปพัฒนาต่อได้ และมี 

ความสามารถในการทํางานที ่ใกล้เคียงกับโปรแกรม MATLAB ซึ ่งเป็นโปรแกรมที ่นิยมใช้งานมาก 

ทางด้านวิศวกรรมและวิทยาศาสตร์ แต่ค่าลิขสิทธิ์ซอฟต์แวร์ของ MATLAB มีราคาแพงมาก 

หนังสือ “การพัฒนาสื ่อการสอนโดยใช้โปรแกรม SCILAB ร่วมกับ Visual Basic / 

PHP / Flash Animation” มีจุดมุ่งหมายเพื ่ออธิบายตั้งแต่พื ้นฐานการใช้งานโปรแกรม SCILAB 

การนําโปรแกรม SCILAB มาประยุกต์ใช้งานร่วมกับโปรแกรม Visual Basic, PHP และ Flash 

Animation เพื ่อสร้างบทเรียนช่วยสอนบนอินเทอร์เน็ตทางด้านวิศวกรรมและวิทยาศาสตร์ที ่สามารถ 

โต้ตอบกับผู้เรียนได้ นอกจากนี้ยังช่วยให้นักศึกษาเข้าใจทฤษฏีในบทเรียนง่ายขึ้น รวมทั้งสนุกกับ 

บทเรียนต่างๆ ที ่มีภาพเคลื ่อนไหวประกอบคําบรรยาย 

หนังสือเล่มนี้จะเริ ่มต้นอธิบายจาก ความรู้ทั่วไปเกี ่ยวกับโปรแกรม SCILAB เช่น ประวัติ 

ความเป็นมาของโปรแกรม SCILAB และการใช้งานคําสั่งพื ้นฐานทั่วไป บทที ่ 2 จะอธิบายเครื ่องมือ 

ต่างๆ ของโปรแกรม Visual Basic และขั้นตอนการเขียนโปรแกรมติดต่อกับโปรแกรม SCILAB 

บทที ่ 3 ยกตัวอย่างการพัฒนาสื ่อการเรียนการสอนด้วยโปรแกรม Visual Basic ร่วมกับ SCILAB 

เช่น การบวก/ลบ/คูณ/หาร ของเลขสองจํานวน การบวกและลบสมการพหุนาม และการวาดกราฟ 

สองมิติ บทที ่ 4 อธิบายพื ้นฐานการใช้งานโปรแกรมภาษา PHP รวมถึงการนําไปประยุกต์ใช้งาน

ร่วมกับโปรแกรม SCILAB บทที ่ 5 ยกตัวอย่างการพัฒนาสื ่อการเรียนการสอนผ่านเว็บไซต์หลายๆ 

แบบโดยใช้โปรแกรมภาษา PHP ร่วมกับโปรแกรม SCILAB บทที ่ 6 อธิบายความรู้เบื ้องต้นเกี ่ยวกับ 

การใช้งานโปรแกรม SWISH Max ที ่ใช้สร้างไฟล์ภาพเคลื ่อนไหวแบบแฟลช (Flash Animation) 

เพื ่อนําไปประยุกต์ใช้งานร่วมกับโปรแกรม SCILAB สุดท้ายบทที ่ 7 ยกตัวอย่างการสร้างสื ่อการสอน 

ด้วยโปรแกรม SWISH Max และ SCILAB โดยโค้ดต้นฉบับทั้งหมดของทุกตัวอย่างในหนังสือ 

เล่มนี้สามารถดาวน์โหลดได้ที ่ http://home.npru.ac.th/piya/webscilab/book2 

หนังสือเล่มนี้จะไม่สามารถทําให้สําเร็จขึ้นมาได้ ถ้าหากขาดบุคคลต่างๆ ที ่คอยให้ความ 

ช่วยเหลือและเป็นกําลังใจให้ข้าพเจ้าตลอดมา ดังนั้นข้าพเจ้าขอกราบขอบพระคุณอาจารย์ทุกท่านที ่ 

ให้ความรู้และคําปรึกษาตลอดระยะเวลาการศึกษา รวมทั้งคุณเกียรติ โควินท์ทวีวัฒน์, คุณพรรณี 

โควินท์ทวีวัฒน์, คุณรัชนิศ โรจนกิจ, คุณอนุทัศน์ โรจนกิจ, คุณฉัตรชัย โควินท์ทวีวัฒน์, คุณกิตติ 

ศักดิ์ โควินท์ทวีวัฒน์, พ.ญ.ศิรสุดา โสมนัส, ดร.พัชรศักดิ์ อาลัย, ร้อยตํารวจตรีบุญหลง บู๊ฮวดใช้, 

จ่าสิบตํารวจพงษ์พันธ์ บู๊ฮวดใช้, นางอําพร บู๊ฮวดใช้ (จันทรอําพร), และเจ้าหน้าที ่สถาบันวิจัยและ 

พัฒนาทุกท่าน นอกจากนี้ข้าพเจ้าขอขอบคุณมหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐมที ่ให้การสนับสนุนและ 

ให้ความสะดวกแก่ข้าพเจ้าตลอดระยะเวลาในการเขียนหนังสือเล่มนี้ 

ท้ายสุดนี้ข้าพเจ้าพยายามอย่างยิ ่งในการที ่จะทําให้หนังสือเล่มนี้ง่ายต่อการเรียนรู้ เพื ่อให้ 

ผู้อ่านสามารถทําความเข้าใจได้ด้วยตนเองอย่างรวดเร็วและมีประสิทธิผล ดังนั้นหากมีข้อบกพร่อง 

ประการใด ข้าพเจ้ามีความยินดีและจักขอบพระคุณยิ ่ง ถ้าท่านผู้ใช้หนังสือเล่มนี้จะส่งข้อคิดเห็นและ 

คําแนะนําที ่เป็นประโยชน์สําหรับการปรับปรุงหนังสือเล่มนี้มาที ่อีเมล์ piya@npru.ac.th หรือ 

jirundon_bu@npru.ac.th เพื ่อที ่ข้าพเจ้าจะได้ดําเนินการปรับปรุงและแก้ไขในการพิมพ์ครั้งต่อไป 

รศ.ดร.ปิยะ โควินท์ทวีวัฒน์ 

จิรันดร บู๊อวดใช้ 

มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม 

มิถุนายน พ.ศ. 2556

สารบัญ 

บทที ่ 1 พื ้นฐานการใช้งานโปรแกรม SCILAB ......................................................... 1 

1.1 ประวัติความเป็นมาของโปรแกรม SCILAB .................................................................... 1 

1.2 การติดตั้งโปรแกรม SCILAB ........................................................................................ 3 

1.3 การสร้างสเกล่าร์ เวกเตอร์ และเมทริกซ์ ......................................................................... 3 

1.3.1 การหาทรานส์โพส ดีเทอร์มิแนนต์ อินเวอร์สการคูณ ของเมทริกซ์ ...................... 7 

1.3.2 การแก้ระบบสมการเชิงเส้น ................................................................................. 8 

1.4 พหุนาม ........................................................................................................................ 9 

1.5 การดําเนินการทางคณิตศาสตร์.................................................................................... 11 

1.6 การดําเนินการทางคณิตศาสตร์.................................................................................... 13 

1.6.1 ฟังก์ชันพื ้นฐานที ่เกี ่ยวกับตัวเลข ........................................................................ 13 

1.6.2 ฟังก์ชันตรีโกณมิติ ........................................................................................... 15 

1.6.3 ฟังก์ชันพื ้นฐานทางสถิติ ................................................................................... 16 

1.7 เมทริกซ์พิเศษ ............................................................................................................ 17 

1.7.1 เมทริกซ์สุ่ม ..................................................................................................... 18 

1.8 การเขียนโปรแกรมด้วย SCILAB ................................................................................ 19 

1.8.1 คําสั่งวนซํ้า ...................................................................................................... 19 

1.8.2 คําสั่งทดสอบเงื ่อนไข ........................................................................................ 21 

1.8.3 การเขียนฟังก์ชันแบบอินไลน์............................................................................ 22 

1.9 การวาดกราฟสองมิติ................................................................................................... 23 

1.9.1 กราฟเชิงขั้ว ...................................................................................................... 24 

1.10 การวาดกราฟสามมิติ ................................................................................................. 26 

1.11 สรุปท้ายบท .............................................................................................................. 29

1.12 แบบฝึกหัดท้ายบท .................................................................................................... 29 

บทที ่ 2 การใช้งานโปรแกรม VISUAL BASIC ร่วมกับ SCILAB ....................... 31 

2.1 ประวัติความเป็นมาของโปรแกรม VISUAL BASIC ......................................................... 31 

2.2 โปรแกรม VISUAL BASIC 2010 EXPRESS ................................................................... 32 

2.2.1 แถบเมนู.......................................................................................................... 32 

2.2.2 แถบเครื ่องมือมาตราฐาน .................................................................................. 32 

2.2.3 หน้าต่างโซลูชัน ................................................................................................ 33 

2.2.4 หน้าต่างคุณสมบัติ ........................................................................................... 34 

2.2.5 หน้าต่างกล่องเครื ่องมือ .................................................................................... 35 

2.2.6 ประเภทข้อมูลพื ้นฐาน ...................................................................................... 35 

2.3 การใช้งานโปรแกรม VISUAL BASIC ร่วมกับ SCILAB................................................. 35 

2.3.1 ขั้นตอนการเรียกใช้งานไลบรารี Microsoft Scripting Runtime ........................ 38 

2.3.2 รูปแบบการใช้งาน FileSystemObject ............................................................... 39 

2.3.3 ฟังก์ชันที ่เกี ่ยวของโปรแกรม Visual Basic 2010 ............................................. 41 

2.4 ฟังก์ชันที ่เกี ่ยวข้องของโปรแกรม SCILAB ................................................................... 45 

2.4.1 คําสั่ง file ........................................................................................................ 45 

2.4.2 คําสั่ง fprintf ................................................................................................... 46 

2.4.3 คําสั่ง exec ...................................................................................................... 47 

2.4.4 คําสั่ง savematfile ........................................................................................... 48 

2.4.5 คําสั่ง xs2gif .................................................................................................... 48 

2.5 การเขียนโปรแกรม VISUAL BASIC ติดต่อกับ SCILAB ............................................... 49 

2.5.1 การสร้างไฟล์สคริปต์........................................................................................ 50 

2.5.2 การเขียนไฟล์สคริปต์........................................................................................ 52 

2.5.3 การประมวลผลไฟล์สคริปต์ .............................................................................. 53 

2.5.4 การบันทึกผลลัพธ์ลงไฟล์ข้อมูล ......................................................................... 55 

2.5.5 การแสดงผลลัพธ์ ............................................................................................. 58 

2.6 สรุปท้ายบท ................................................................................................................ 60 

2.7 แบบฝึกหัดท้ายบท ...................................................................................................... 60

บทที ่ 3 การสร้างสื ่อการสอนด้วยโปรแกรม VISUAL BASIC ร่วมกับ SCILAB .... 61 

3.1 การบวก/ลบ/คูณ/หาร ของเลขสองจํานวน .................................................................... 61 

3.2 การหาดีเทอร์มิแนนต์และอินเวอร์สของเมทริกซ์........................................................... 64 

3.2.1 ฟอร์มกําหนดขนาดของเมทริกซ์ ....................................................................... 65 

3.2.2 ฟอร์มสําหรับหาดีเทอร์มิแนนต์และอินเวอร์สของเมทริกซ์ขนาด 2×2 ................. 66 

3.2.3 ฟอร์มสําหรับหาดีเทอร์มิแนนต์และอินเวอร์สของเมทริกซ์ขนาด 3×3 ................. 72 

3.2.4 ทดสอบการใช้งาน ............................................................................................ 77 

3.3 การพิสูจน์คุณสมบัติของเมทริกซ์................................................................................. 80 

3.3.1 การพิสูจน์คุณสมบัติ (kA) T = kA T ................................................................... 80 

3.3.2 การพิสูจน์คุณสมบัติ (A + B) T = A T + B T ................................................... 88 

3.3.3 การพิสูจน์คุณสมบัติ (AB) T = B T A T ................................................................ 94 

3.4 การหาค่าลอการิทึมฐานใดๆ ....................................................................................... 100 

3.5 การบวกและลบสมการพหุนาม .................................................................................. 103 

3.6 การวาดกราฟสองมิติ................................................................................................. 107 

3.7 สรุปท้ายบท .............................................................................................................. 110 


บทที ่ 4 ความรู้เบื ้องต้นเกี ่ยวกับภาษา PHP .......................................................... 111 

4.1 ประวัติความเป็นมาของ PHP ..................................................................................... 111 

4.2 การเตรียมตัวก่อนเขียนเว็บไซต์ด้วยภาษา PHP .......................................................... 111 

4.2.1 การติดตั้งโปรแกรม AppServ ......................................................................... 111 

4.2.2 การติดตั้งโปรแกรม Adobe Dreamweaver CS5.5 ......................................... 113 

4.2.3 แนวทางการเขียนโปรแกรมเว็บไซต์ภาษา PHP ร่วมกับ SCILAB .................... 115 

4.3 เริ ่มต้นกับการเขียนภาษา PHP .................................................................................. 116 

4.3.1 การแสดงผล .................................................................................................. 116 

4.3.2 การเขียนคอมเมนต์........................................................................................ 116 

4.3.3 การกําหนดตัวแปร ......................................................................................... 117 

4.3.4 การใช้เครื ่องหมายอัญประกาศเดี ่ยวและเครื ่องหมายอัญประกาศ ...................... 117 

4.3.5 การนิยามตัวแปรล่วงหน้า ............................................................................... 118

4.3.6 แบบชนิดข้อมูล .............................................................................................. 119 

4.3.7 ตัวดําเนินการเลขคณิต .................................................................................... 119 

4.3.8 ตัวดําเนินการเพิ ่ม/ลดค่า ................................................................................. 119 

4.3.9 ตัวดําเนินการเปรียบเทียบ ............................................................................... 120 

4.3.10 ตัวดําเนินการทางตรรกะ ............................................................................... 121 

4.3.11 การทดสอบเงื ่อนไข ...................................................................................... 121 

4.3.12 การทําซํ้า ..................................................................................................... 125 

4.4 ฟังก์ชันและการใช้งาน ............................................................................................... 127 

4.4.1 การสร้างฟังก์ชัน ............................................................................................ 129 

4.4.2 ฟังก์ชันที ่เกี ่ยวกับสายอักขระ .......................................................................... 130 

4.4.3 ฟังก์ชันที ่เกี ่ยวกับตัวเลข ................................................................................. 134 

4.5 การจัดการไฟล์.......................................................................................................... 135 

4.5.1 การสร้างไฟล์ ................................................................................................. 135 

4.5.2 การอ่านไฟล์ .................................................................................................. 135 

4.5.3 การลบไฟล์ .................................................................................................... 136 

4.5.4 การใช้งานโปรแกรมภายนอก .......................................................................... 136 

4.6 สรุปท้ายบท .............................................................................................................. 137 


บทที ่ 5 การสร้างสื ่อการสอนผ่านเว็บไซต์ .............................................................. 139 

5.1 การบวก/ลบ/คูณ/หาร ของเลขสองจํานวน .................................................................. 139 

5.2 การหาดีเทอร์มิแนนต์และอินเวอร์สของเมทริกซ์......................................................... 145 

5.2.1 หน้าเพจกําหนดขนาดของเมทริกซ์.................................................................. 145 

5.2.2 หน้าเพจสําหรับหาดีเทอร์มิแนนต์และอินเวอร์สของเมทริกซ์ขนาด 2×2 ............ 149 

5.2.3 หน้าเพจสําหรับหาดีเทอร์มิแนนต์และอินเวอร์สของเมทริกซ์ขนาด 3×3 ............ 153 

5.2.4 ทดสอบการใช้งาน .......................................................................................... 159 

5.3 การพิสูจน์คุณสมบัติของเมทริกซ์............................................................................... 160 

5.3.1 การพิสูจน์คุณสมบัติ (kA) T = kA T ................................................................. 160 

5.2.2 การพิสูจน์คุณสมบัติ (A+B) T = A T + B T ..................................................... 170

5.2.3 การพิสูจน์คุณสมบัติ (AB) T = A T B T .............................................................. 183 

5.3 การหาค่าลอการิทึมฐานใดๆ ....................................................................................... 184 

5.4 การบวกและลบของสมการพหุนาม ............................................................................ 190 

5.5 การวาดกราฟสองมิติ................................................................................................. 196 

5.6 สรุปท้ายบท .............................................................................................................. 201 


บทที ่ 6 ความรู้เบื ้องต้นโปรแกรม SWISH MAX ................................................ 203 

6.1 ประวัติความเป็นมาของโปรแกรม SWISH MAX ........................................................ 203 

6.2 การติดตั้งโปรแกรม SWISH MAX4 .......................................................................... 204 

6.3 ส่วนต่อประสานกับผู้ใช้ของโปรแกรม SWISH MAX4 ................................................ 207 

6.4 การสร้างชิ้นงานด้วยโปรแกรม SWISH MAX4 .......................................................... 213 

6.4.1 การแทรกไฟล์รูปภาพ ..................................................................................... 214 

6.4.2 การแทรกไฟล์เสียง ......................................................................................... 216 

6.4.3 การแทรกไฟล์วีดีโอ ........................................................................................ 217 

6.4.4 การแทรกข้อความ .......................................................................................... 218 

6.4.5 การวาดเส้นและวาดรูป ................................................................................... 220 

6.4.6 การบันทึกชิ้นงาน .......................................................................................... 221 

6.4.7 การส่งออกชิ้นงาน ......................................................................................... 221 

6.5 การใส่ลูกเล่น ............................................................................................................ 221 

6.5.1 ตัวอย่างการใส่ลูกเล่นให้กับชิ้นงาน ................................................................. 222 

6.6 การใส่สคริปต์เบื ้องต้น............................................................................................... 223 

6.6.1 การใส่สคริปต์เกี ่ยวกับการควบคุมการแสดงผล ................................................ 223 

6.6.2 การใส่สคริปต์เพื ่อสร้างการเชื ่อมโยง ................................................................ 225 

6.6.3 การใส่สคริปต์เกี ่ยวกับเสียง ............................................................................ 226 

6.7 สรุปท้ายบท .............................................................................................................. 226 


บทที ่ 7 การสร้างสื ่อการสอนด้วยโปรแกรม SWISH MAX และ SCILAB ........... 229 

7.1 ประวัติความเป็นมาของแอคชันสคริปต์....................................................................... 229

7.2 ขั้นตอนการเขียนสคริปต์โปรแกรม SWISH MAX ร่วมกับ SCILAB .............................. 229 

7.2.1 การส่งหรือโหลดข้อมูลระหว่างไฟล์ภาพเคลื ่อนไหวแบบแฟลชกับไฟล์ PHP ........ 230 

7.2.2 ตัวอย่างการสร้างเว็บไซต์ที ่มีภาพเคลื ่อนไหวแบบแฟลชร่วมกับ SCILAB ........... 230 

7.3 สรุปท้ายบท .............................................................................................................. 247 


บรรณานุกรม ....................................................................................................... 249

1 

บทที ่ 1 

พื ้นฐานการใช้งานโปรแกรม SCILAB 

บทนี้จะสรุปพื ้นฐานการใช้งานโปรแกรม SCILAB ที ่จําเป็นสําหรับการนําไปใช้งานร่วมกับโปรแกรม 

ต่างๆ เพื ่อสร้างสื ่อการเรียนการสอนในบทต่อไป โดยบทนี้จะเริ ่มต้นกล่าวถึงประวัติความเป็นมาของ 

โปรแกรม SCILAB จากนั้นจะอธิบายการสร้างตัวแปรสเกล่าร์ เวกเตอร์ เมทริกซ์ และพหุนาม 

การใช้ตัวดําเนินการทางคณิตศาสตร์แบบต่างๆ รวมถึงวิธีการเขียนโปรแกรม และการวาดกราฟสอง 

มิติและสามมิติด้วยโปรแกรม SCILAB 

1.1 ประวัติความเป็นมาของโปรแกรม SCILAB 

SCILAB เป็นโปรแกรมภาษาขั้นสูงที ่ถูกพัฒนาขึ้นโดยความร่วมมือกันระหว่างนักวิจัยจากสถาบัน 

Institut National De Recherche En Informatique Et En Automatique (INRIA) และ École 

nationale des ponts et chausses (ENPC) ประเทศฝรั่งเศส ตั้งแต่ ค.ศ. 1989 [1] โดยมีจุดมุ่งหมาย 

เพื ่อใช้ในการคํานวณเชิงตัวเลขและแสดงผลกราฟิกที ่ซับซ้อน ดังนั้นโปรแกรม SCILAB จึงเหมาะ 

สําหรับการใช้งานทางด้านวิทยาศาสตร์และวิศวกรรมศาสตร์ นอกจากนี้โปรแกรม SCILAB ยังเป็น 

โปรแกรมที ่ให้ฟรี1 และอนุญาตให้ผู้ใช้สามารถนําไปพัฒนาต่อยอดได้ ผู้สนใจสามารถดาวน์โหลด 

ไฟล์โปรแกรม SCILAB และข้อมูลที ่เกี ่ยวข้องต่างๆ ได้จากเว็บไซต์ http://www.scilab.org หรือที ่ 

http://home.npru.ac.th/piya/webscilab 

สิ ่งที ่สําคัญอีกประการหนึ ่งของโปรแกรม SCILAB 2 คือความสามารถในการทํางานที ่ใกล้ 

เคียงกับโปรแกรม MATLAB [3] ซึ ่งเป็นโปรแกรมที ่นิยมมากสําหรับผู้ใช้งานทางด้านวิทยาศาสตร์ 

และวิศวกรรมศาสตร์ แต่ค่าลิขสิทธิ์ซอฟต์แวร์ของโปรแกรม MATLAB นั้นมีราคาแพงมาก 

1 ไม่ต้องเสียเงินค่าลิขสิทธิ์ซอฟต์แวร์ แต่การใช้งานต้องอยู่ภายใต้เงื ่อนไขของใบอนุญาต CeCILL [2] 

2 

นอกจากนี้ยังมีโปรแกรมอื ่นๆ อีกที ่ให้ฟรี (freeware) และทํางานคล้ายกับโปรแกรม SCILAB เช่น โปรแกรม Octave 

(http://www.octave.org) อย่างไรก็ตามจากการทดลองใช้งานพบว่าโปรแกรม SCILAB สามารถทํางานได้เป็นอย่างดี 

รวมทั้งได้รับการพัฒนาอย่างต่อเนื ่องตลอดเวลา

2 

เพราะฉะนั้นในปัจจุบันนี้หลายๆ หน่วยงานทั้งภาคอุตสาหกรรมและภาคการศึกษาทั้งในและนอก 

ประเทศได้เริ่มนําโปรแกรม SCILAB มาช่วยในการทํางาน การเรียนการสอน และการทําวิจัย 

ทั้งนี้เป็นเพราะว่าโปรแกรม SCILAB สามารถทํางานได้อย่างมีประสิทธิภาพ และไม่ต้องเสียเงิน 

ค่าลิขสิทธิ์ซอฟต์แวร์ 

โดยทั่วไปโปรแกรม SCILAB มีข้อดีสรุปได้ดังนี้ 

• มีความง่ายต่อการเรียนรู้และทําความเข้าใจ 

• มีขั้นตอนการเขียนโปรแกรมไม่ยุ่งยาก 

• มีฟังก์ชัน (function) สําหรับการคํานวณทางคณิตศาสตร์จํานวนมากพร้อมใช้งาน 

• มีกล่องเครื ่องมือ (toolbox) จํานวนมากที ่ประกอบด้วยฟังก์ชันต่างๆ ที ่จําเป็นสําหรับการแก้ไข 

ปัญหาทางด้านวิทยาศาสตร์และวิศวกรรมศาสตร์ เช่น กล่องเครื ่องมือด้านการควบคุมทนทาน 

(robust control), กล่องเครื ่องมือด้านการประมวลผลสัญญาณ (signal processing), และ 

กล่องเครื ่องมือด้านการหาค่าเหมาะที ่สุด (optimization) เป็นต้น 

• ประมวลผลข้อมูลที่อยู่ในรูปของเมทริกซ์ (matrix) และในรูปเชิงสัญลักษณ์ (symbolic) ได้ 

อย่างรวดเร็วและมีประสิทธิภาพ 

• สามารถพัฒนาฟังก์ชันใหม่ๆ ขึ้นมาใช้งานร่วมกับโปรแกรม SCILAB ได้โดยง่าย 

• ใช้งานร่วมกับโปรแกรมภาษาฟอร์แทรน (FORTRAN), ภาษาซี (C) และ MATLAB ได้ 

• ใช้งานร่วมกับโปรแกรม LabVIEW เพื ่อทําการเชื ่อมต่อกับอุปกรณ์ฮาร์ดแวร์ได้ 

• สร้างโปรแกรมสําเร็จรูปสําหรับการจําลองระบบ (system simulation) ได้โดยใช้เครื ่องมือของ 

โปรแกรม SCILAB ที ่เรียกว่า “Xcos” 

• พัฒนาต่อยอดได้เนื ่องจากมีรหัสต้นฉบับ (source code) และคู่มือการใช้งานให้ ซึ ่งสามารถ 

ดาวน์โหลดได้จากเว็บไซต์ http://www.scilab.org 

จากที ่กล่าวมาข้างต้นจะเห็นได้ว่าโปรแกรม SCILAB ทํางานได้หลากหลาย อย่างไรก็ตาม 

บทนี้จะสรุปเฉพาะพื ้นฐานการใช้งานโปรแกรม SCILAB เพื ่อให้ผู้อ่านสามารถนําไปใช้งานได้อย่าง 

ถูกต้องและรวดเร็ว สําหรับผู้สนใจรายละเอียดของพื ้นฐานการใช้งานโปรแกรม SCILAB สามารถ 

ศึกษาได้จาก [4] นอกจากนี้โปรแกรม SCILAB ยังสามารถใช้งานได้ในหลายระบบปฏิบัติการ เช่น 

ระบบปฏิบัติการวินโดวส์ (Windows XP, Vista, 7), ระบบปฏิบัติการลีนุกซ์ (Linux), และระบบ 

ปฏิบัติการ Mac OS X โดยหนังสือเล่มนี้จะอ้างอิงถึงโปรแกรม SCILAB เวอร์ชัน 4.1.2 3 ที ่ทํางาน 

บนระบบปฏิบัติการวินโดวส์เท่านั้น 

3 ดาวน์โหลดได้ที ่ http://home.npru.ac.th/piya/webscilab/download.php ขนาด 15.3 เมกะไบต์

3 

รูปที ่ 1.1 การเลือกสารบบที ่ต้องการติดตั้งโปรแกรม SCILAB 

1.2 การติดตั้งโปรแกรม SCILAB 

ไฟล์ติดตั้งโปรแกรม SCILAB เวอร์ชัน 4.1.2 นั่นคือ “scilab-4.1.2.exe” (15.3 MB) สามารถ 

ดาวน์โหลดได้ที ่เว็บไซต์ home.npru.ac.th/piya/webscilab/download.php หรือ www.scilab.org 

และเมื ่อได้ไฟล์ scilab-4.1.2.exe มาแล้ว ก็ให้ทําการดับเบิลคลิกที ่ชื ่อไฟล์นี้เพื ่อติดตั้งโปรแกรม 

SCILAB โดยจะต้องติดตั้งโปรแกรมนี้ไว้ที ่สารบบ C:\WINDOWS ตามรูปที ่ 1.1 จึงจะสามารถ 

นํามาประยุกต์ใช้งานร่วมกับโปรแกรมอื ่นๆ เพื ่อสร้างสื ่อการเรียนการสอนที ่อธิบายในบทต่อไปได้ 

จากนั้นกดปุ่ม Next ไปเรื ่อยๆ จนกระทั่งติดตั้งโปรแกรม SCILAB เสร็จ 

1.3 การสร้างสเกล่าร์ เวกเตอร์ และเมทริกซ์ 

ค่าสเกลาร์ (scalar) สามารถกําหนดลงในตัวแปรได้ทันที เช่น ถ้าต้องการกําหนดให้ตัวแปร a มีค่า 

เท่ากับเลขเชิงซ้อน 2 + 3i และตัวแปร b มีค่าเท่ากับ 5 ก็ทําได้ดังนี้ 

-->a = 2 + 3*%i 

a 

2. + 3.i 

//กําหนดให้ a = 2 + 3i 

-->b = 5; //กําหนดให้ b = 5 

-->

4 

เมื ่อ %i คือค่าคงที ่พิเศษที ่ใช้ในการแสดงตัวเลขเชิงซ้อน โดยมีค่าเท่ากับหน่วยจินตภาพ (imaginary 

unit) นั่นคือ i = −1 

ส่วนเครื ่องหมายเครื ่องหมายอัฒภาค (semicolon) “ ; ” ที ่ใช้ปิด 

ท้ายคําสั่งที่สองเป็นการบอกให้โปรแกรมไม่ต้องแสดงผลลัพธ์ออกทางหน้าต่างคําสั่ง ในขณะที ่ 

เครื ่องหมายทับสองอัน (double slash) “ // ” หรือเครื ่องหมายคอมเมนต์ (comment) จะบอกให้ 

โปรแกรม SCILAB ไม่ทําการประมวลผลต่อคําสั่งหรือข้อความที ่อยู่หลังเครื ่องหมายคอมเมนต์นี้ 

ในการใช้งานโปรแกรม SCILAB เครื ่องหมายขึ้นบรรทัดใหม่ “ ... ” ซึ ่งมีลักษณะเป็น 

จุดที ่เรียงต่อกันสามจุด จะมีประโยชน์มากในการเขียนโปรแกรมโดยเฉพาะอย่างยิ ่งเมื ่อคําสั่งที ่ใช้มี 

ความยาวมาก เครื ่องหมายนี้เอาไว้ใช้ต่อท้ายคําสั่งเพื ่อบอกว่าคําสั่งในบรรทัดนั้นยังไม่สิ้นสุด ดังนั้น 

ถึงแม้ว่าจะกดปุ่ม Enter หลังเครื ่องหมายขึ้นบรรทัดใหม่นี้ โปรแกรม SCILAB ก็ยังไม่นําคําสั่งนั้น 

ไปประมวลผล แต่จะรอรับข้อมูลส่วนที ่เหลือที ่จะเขียนต่อไปในบรรทัดใหม่จนกระทั่งหมดคําสั่งแล้ว 

กดปุ่ม Enter อีกครั้ง จากนั้นโปรแกรม SCILAB จึงนําข้อความทั้งหมดมารวมกันเป็นประโยค 

คําสั่งเดียว แล้วจึงนําไปประมวลผล ตัวอย่างเช่น 

-->x = 5; y = 3; 

-->z = x + y 

z = 

8. 

-->z = x + ... 

-->y 

z = 

//หาผลบวกของตัวแปร x กับตัวแปร y แล้วนําผลลัพธ์ที ่ได้ 

//ไปบรรจุไว้ในตัวแปร z 

//หมายถึงยังไม่สิ้นสุดคําสั่ง โปรแกรม SCILAB ยังไม่นําข้อมูลนี้ไปประมวลผล 

//เมื ่อกดปุ่ม Enter ก็ถือว่าเป็นการสิ้นสุดคําสั่งที ่ป้อนจากบรรทัดก่อนหน้านี้ 

//โปรแกรม SCILAB จึงนําคําสั่งทั้งหมดคือ z = x + y ไปประมวลผล 

8. //ผลลัพธ์ที ่ได้มีค่าเท่ากัน 

นอกจากนี้โปรแกรม SCILAB ได้เตรียมค่าคงที ่พิเศษอื ่นๆ เพื ่อรองรับการคํานวณทาง 

คณิตศาสตร์ ได้แก่ 

• %pi คือค่าอัตราส่วนระหว่างความยาวเส้นรอบวงกับเส้นผ่านศูนย์กลางของวงกลม มีค่าเท่ากับ 

3.1415927 

• %e คือค่าคงที ่ตรีโกณมิติ (trigonometric constant) มีค่าเท่ากับ 2.7182818 

• %inf ใช้แทนตัวเลขที ่มีค่าเป็นอนันต์ (infinity) นั่นคือ %inf = ∞ เช่น ค่า 1/0 

• %eps มาจากคําว่า “epsilon” คือค่าหน่วยย่อยขนาดเล็กสุด (≈ 2.22×10 -16 ) ที่โปรแกรม 

SCILAB รองรับได้ กล่าวคือตัวเลขที ่มีค่าน้อยกว่าค่า %eps โปรแกรม SCILAB ถือว่ามีค่า 

เท่ากับ 0

5 

• %nan ใช้แทนค่าที ่ไม่สามารถแสดงให้อยู่ในรูปของตัวเลขได้ (มาจากคําว่า Not-A-Number) 

เช่น ค่า 0/0 

• ans คือตัวแปรชั่วคราว (temporary variable) ที ่เก็บค่าของผลลัพธ์ที ่ได้จากการคํานวณของ 

คําสั่ง ซึ ่งจะถูกนํามาใช้โดยอัตโนมัติ ในกรณีที ่ไม่มีการระบุตัวแปรมารับค่าของผลลัพธ์ 

• %t หรือ %T ค่าคงตัวบูลีน (Boolean constant) ที ่แสดงว่าเป็นจริง (True) 

• %f หรือ %F ค่าคงตัวบูลีนที ่แสดงว่าเป็นเท็จ (False) 

เวกเตอร์ (vector) คือเมทริกซ์ (matrix) ขนาดหนึ ่งแถว หรือเมทริกซ์ขนาดหนึ ่งแนวตั้ง 

เวกเตอร์แถว (row vector) สามารถสร้างได้โดยการใช้เครื ่องหมายจุลภาค (comma) “ , ” หรือ 

ช่องว่าง (space) เป็นตัวแยกสมาชิกแต่ละสมาชิกในเวกเตอร์แถว ตัวอย่างเช่น 

-->v = [1, 2, -3] 

v = 

1. 2. - 3. 

-->v = [1 2 -3] 

v = 

1. 2. - 3. 

ถ้าต้องการทราบว่าเวกเตอร์ v มีความยาวเท่าใดหรือมีจํานวนสมาชิกทั้งหมดเท่าใด ก็ทําได้โดยการ 

ใช้คําสั่ง length ดังนี้ 

-->length(v) 

ans = 

3. //หมายความว่าเวกเตอร์ v มีสมาชิกสามตัว 

ในขณะที่เวกเตอร์แนวตั้ง (column vector) สร้างได้โดยการทรานส์โพส (transpose) 

เวกเตอร์แถวซึ ่งใช้เครื ่องหมายอะพอสทรอฟี (apostrophe) “ ' ” ตามหลังตัวแปรเวกเตอร์แถว 

หรือสามารถสร้างเวกเตอร์แนวตั้งขึ้นมาได้โดยตรง โดยใช้เครื ่องหมายอัฒภาค “ ; ” เป็นตัวแยก 

สมาชิกแต่ละสมาชิกในเวกเตอร์แนวตั้ง เช่น 

-->v = [1 2 3]; 

-->v' 

ans = 

1. 

//สร้างเวกเตอร์แถว v 

//ใช้ทรานส์โพสกับเวกเตอร์แถวเพื ่อให้ได้เป็นเวกเตอร์แนวตั้ง

6 

2. 

3. 

-->w = [1; 2; -3] //สร้างเวกเตอร์แนวตั้งขึ้นมาโดยใช้เครื ่องหมายเซมิโคล่อน 

w = 

1. 

2. 

- 3. 

นอกจากการกําหนดค่าโดยตรงให้กับเวกเตอร์แล้ว ผู้ใช้ยังสามารถกําหนดค่าของเวกเตอร์ 

ให้มีค่าเพิ ่มขึ้นหรือลดลงแบบอัตโนมัติได้ โดยการใช้เครื ่องหมายทวิภาค (colon) “ : ” ซึ ่งมีรูปแบบ 

การใช้งานดังนี้ 

ชื ่อตัวแปร = ค่าเริ ่มต้น : ค่าที ่เพิ ่มขึ้น (หรือค่าที ่ลดลง) : ค่าสุดท้าย 

ในกรณีที ่ไม่มีการกําหนดค่าที ่เพิ ่มขึ้น (หรือค่าที ่ลดลง) โปรแกรม SCILAB จะกําหนดให้เป็นค่าที ่ 

เพิ ่มขึ้นเท่ากับ +1 โดยอัตโนมัติ (ค่าโดยปริยาย) ตัวอย่างเช่น 

-->z = 1:2:10 //เริ ่มต้นที ่ค่า 1 แล้วเพิ ่มขึ้นทีละ +2 จนกระทั่งถึงค่าที ่มากสุดที ่ไม่เกิน 10 

z = 

1. 3. 5. 7. 9. 

-->z = 0:5 //เริ ่มต้นที ่ค่า 0 แล้วเพิ ่มขึ้นทีละ +1 จนกระทั่งถึง 5 

z = 

0. 1. 2. 3. 4. 5. 

-->z = 5:0 

z = 

//ค่าเริ ่มต้นที ่ 5 ไม่สามารถเพิ ่มขึ้นทีละ +1 จนถึง 0 ได้ ดังนั้นผลลัพธ์ที ่ได้ 

//จึงมีค่าเท่ากับเมทริกซ์ว่าง (empty matrix) นั่นคือมีจํานวนแถวกับจํานวน 

[] //แนวตั้งเท่ากับศูนย์ 

เมทริกซ์ขนาด m×n คือเมทริกซ์ที ่มีจํานวน m แถว และ n แนวตั้ง เช่น ถ้าต้องการสร้าง 

เมทริกซ์ขนาด 2×3 ก็สร้างได้ เช่น 

-->A = [1 2 3; 4 5 6] 

A =

7 

1. 2. 3. 

4. 5. 6. 

และหากต้องการทราบว่าเมทริกซ์ A มีขนาดเท่าใด ก็ทําได้โดยใช้คําสั่ง size ดังนี้ 

-->size(A) 

ans = 

2. 3. //บอกว่าเมทริกซ์ A มีขนาด 2×3 (หรือ 2 แถว และ 3 แนวตั้ง) 

งานดังนี้ 

นอกจากนี้ผู้ใช้ยังสามารถอ้างถึงสมาชิกแต่ละตัวในเมทริกซ์ได้โดยตรงตามรูปแบบการใช้ 

-->b = A(2, 3) 

b = 

6. 

คําสั่งนี้เป็นการบอกโปรแกรม SCILAB ให้นําค่าของสมาชิกในแถวที่สองและแนวตั้งที่สามของ 

เมทริกซ์ A ไปบรรจุไว้ในตัวแปร b ในทํานองเดียวกันผู้ใช้ยังสามารถกําหนดค่าให้แก่สมาชิกแต่ละ 

ตัวในเมทริกซ์ได้โดยตรง เช่น 

-->A(2, 3) = 10 

A = 

1. 2. 3. 

4. 5. 10. 

ซึ ่งเป็นการกําหนดให้ค่าของสมาชิกในแถวที ่สองและแนวตั้งที ่สามของเมทริกซ์ A มีค่าเท่ากับ 10 

ดังนั้นเมทริกซ์ A จึงมีผลลัพธ์ตามที ่แสดงไว้ข้างต้น 

1.3.1 การหาทรานส์โพส ดีเทอร์มิแนนต์ อินเวอร์สการคูณ ของเมทริกซ์ 

ทรานส์โพสเมทริกซ์ (matrix transpose) เป็นการเปลี ่ยนแนวตั้งให้เป็นแถว หรือการเปลี ่ยนแถว 

ให้เป็นแนวตั้ง โปรแกรม SCILAB สามารถทําการทรานส์โพสเมทริกซ์ได้ 2 รูปแบบ คือ 

1) ทรานส์โพสแบบสังยุค (conjugate transpose) จะใช้เครื ่องหมาย “ ' ” เป็นตัวดําเนินการ 

โดยทําหน้าที ่สร้างทรานส์โพสเมทริกซ์ พร้อมทั้งทําการสังยุคของตัวเลขเชิงซ้อนด้วย 

2) ทรานส์โพสแบบธรรมดา (transpose) จะใช้เครื ่องหมาย “ .' ” เป็นตัวดําเนินการ โดยจะสร้าง 

เฉพาะทรานส์โพสเมทริกซ์เท่านั้น

8 

ตัวอย่างการใช้งานเช่น 

-->A = [1 + 2*%i; 3; 2 - %i]; 

-->A' 

//ใช้ทรานส์โพสแบบสังยุค 

ans = 

1. - 2.i 3. 2. + i //ทําการสังยุคของตัวเลขเชิงซ้อนด้วย 

-->A.' 

//ใช้ทรานส์โพสแบบธรรมดา 

ans = 

1. + 2.i 3. 2. - i 

สําหรับการหาดีเทอร์มิแนนต์ (determinant) และอินเวอร์สการคูณของเมทริกซ์ A ทําได้ 

โดยการใช้คําสั่ง det(A) และ inv(A) ตามลําดับ เช่น 

-->A = [1 2; 3 4]; 

//สร้างเมทริกซ์ A 

-->det(A) 

//หาดีเทอร์มิแนนต์ ของเมทริกซ์ A 

ans = 

- 2. 

-->inv(A) 

//หาอินเวอร์สการคูณของเมทริกซ์ A 

ans = 

- 2. 1. 

1.5 - 0.5 

1.3.2 การแก้ระบบสมการเชิงเส้น 

โปรแกรม SCILAB สามารถนํามาใช้แก้ไขปัญหาระบบสมการเชิงเส้น (linear equation system) 

ได้โดยง่าย ตัวอย่างเช่น ถ้าต้องการแก้สมการสองตัวแปรเพื ่อหาค่าของตัวแปร x 1 และ x 2 จาก 

2x 1 + x 2 = 3 (1.1) 

x 1 – x 2 = 3 (1.2)

9 

ถ้าใช้หลักการแก้สมการสองตัวแปรทั่วไปเพื ่อแก้สมการที ่ (1.1) และ (1.2) จะได้ผลลัพธ์คือ x 1 = 2 

และ x 2 = -1 เช่นเดียวกันผู้ใช้สามารถแก้สมการทั้งสองนี้ได้โดยใช้หลักการของเมทริกซ์ดังนี้ 

สมการที ่ (1.1) และ (1.2) สามารถเขียนให้อยู่ในรูปของเมทริกซ์ได้คือ 

⎡2 1 ⎤⎡x1 

⎤ ⎡3⎤ 

⎢ 

⎣ 

⎥ 

⎦ 

⎢ ⎥ 

= 

1 -1 ⎣x 

⎢ ⎥ 

2 

⎦ 

⎣3 

⎦ 

A 

x 

b 

(1.3) 

หรือ Ax = b ผลเฉลยของสมการ (1.3) หาได้โดยการนํา A -1 (อินเวอส์การคูณของเมทริกซ์ A) 

-1 -1 

-1 

มาคูณทั้งสองข้างของสมการ (.3) ก็จะได้ผลลัพธ์เป็น A Ax = A b นั่นคือ x=A b ดังนั้น 

คําตอบของสมการที ่ (1.1) และ (1.2) หาได้จากการใช้ชุดคําสั่งดังนี้ 

-->A = [2 1; 1 -1]; //เมทริกซ์ขนาด 2×2 

-->b = [3; 3]; //เวกเตอร์แนวตั้งขนาด 2×1 

-->x = inv(A)*b //คําตอบของสมการสองตัวแปรเป็นเวกเตอร์แนวตั้งขนาด 2×1 

x = 

2. 

- 1. 

ผลลัพธ์ที ่ได้คือ x 1 = 2 และ x 2 = -1 

1.4 พหุนาม 

พหุนาม (polynomial) คือผลรวมของจํานวนที ่เขียนในรูปการคูณของค่าคงตัวกับตัวแปรตั้งแต่ 1 

ตัวขึ้นไป โดยเลขชี้กําลังของตัวแปรแต่ละตัวมีค่าเป็นศูนย์หรือจํานวนเต็มบวก อย่างไรก็ตามในที ่นี้ 

จะพิจารณาเฉพาะกรณีที่พหุนามเป็นฟังก์ชันของตัวแปรเพียงตัวเดียวเท่านั้น กล่าวคือโปรแกรม 

SCILAB จะรองรับพหุนามที ่มีรูปแบบดังนี้ 

2 n 

0 1 2 … +anx 

y=a +a x+a x + 

เมื ่อ a = [a 0 a 1 a 2 ... a n ] คือเวกเตอร์ที ่มีสมาชิกแต่ละตัวเป็นค่าสัมประสิทธิ์ของพหุนาม, x 

คือตัวแปรพหุนาม, n คือดีกรี (degree) ของพหุนาม, และ y คือสมการพหุนาม ในโปรแกรม 

SCILAB สมการพหุนามสร้างได้โดยใช้คําสั่ง poly ดังนี้

10 

y = poly(a, "x", [flag]) 

ซึ ่งมีรูปแบบการใช้งานอยู่ 2 แบบ คือ 

1) ถ้าพารามิเตอร์ a เป็นเวกเตอร์ ผลลัพธ์ที ่ได้คือสมการพหุนาม y ที ่ถูกกําหนดโดยพารามิเตอร์ 

x และ flag เมื ่อ x คือตัวแปรพหุนาม และ flag เป็นตัวเลือก (option) ที ่มีการเรียกใช้ 


flag = "coeff" สร้างสมการพหุนามจากค่าสัมประสิทธิ์ที ่กําหนดโดยเวกเตอร์ a 

flag = "roots" (ค่าโดยปริยาย) สร้างสมการพหุนามจากคําตอบของสมการพหุนามที ่ 

ตัวอย่างเช่น 

กําหนดโดยเวกเตอร์ a 

-->q = poly([1 2 3], "x", "coeff") //สร้างสมการพหุนามจากค่าสัมประสิทธิ์ 

q = 

2 

1 + 2x + 3x 

-->p = poly([1 2], "s") //สร้างสมการพหุนามจากคําตอบของสมการพหุนาม 

p = 

2 

2 - 3s + s //นั่นคือ s = 1 และ s = 2 เป็นคําตอบของ s 2 – 3s + 2 = 0 

-->roots(p) 

ans = 

1. 

2. 

//คําสั่งที ่ใช้หาคําตอบของสมการพหุนาม p 

2) ถ้าพารามิเตอร์ a เป็นเมทริกซ์ ผลลัพธ์ที ่ได้คือสมการลักษณะเฉพาะ (characteristic equation) 

ของเมทริกซ์ a ซึ ่งในทางคณิตศาสตร์สมการลักษณะเฉพาะของเมทริกซ์ A หาได้จาก 

การการแก้สมการ det(A – λI) = 0 โดย λ คือค่าคงตัวใดๆ และ I คือเมทริกซ์เอกลักษณ์ 

ที ่มีขนาดกับเมทริกซ์ A เช่น ถ้าให้เมทริกซ์ 

⎡1 2 

A= 

⎤ 

จะได้ว่าสมการลักษณะเฉพาะของ 

⎢⎣ 

3 4⎥⎦ 

เมทริกซ์ A คือสมการ λ 

2 -5λ-2=0 โปรแกรม SCILAB สามารถหาสมการลักษณะเฉพาะ 

ของเมทริกซ์ A ได้โดยใช้คําสั่ง poly ดังนี้

11 

-->A = [1 2; 3 4]; 

-->y = poly(A, "x") 

y = 

2 

- 2 - 5x + x //ผลลัพธ์เท่ากันกับสมการ λ 2 -5λ-2=0 เมื ่อแทนค่า x = λ 

1.5 การดําเนินการทางคณิตศาสตร์ 

การคํานวณทางคณิตศาสตร์ระหว่างค่าสเกลาร์กับค่าสเกลาร์ เครื ่องหมายที ่ใช้ในการคํานวณกับ 

เครื ่องหมายที ่ใช้ในโปรแกรม SCILAB จะแตกต่างกันเล็กน้อยตามตารางที ่ 1.1 ตัวอย่างเช่น 

-->a = 3; 

-->b = 2; 

-->M = [a + b, a - b, a * b; a \b, a /b, a^b] 

M = 

5. 1. 6. 

0.6666667 1.5 9. 

ในขณะที ่ตัวดําเนินการที ่ใช้ในการคํานวณทางคณิตศาสตร์สําหรับเมทริกซ์ แสดงในตาราง 

ที ่ 1.2 ตัวอย่างเช่น 

-->A = [1 2 3; 4 5 6]; 

-->B = [1 1 1; -1 -1 -1]; 

-->A + B 

ans = 

2. 3. 4. 

3. 4. 5. 

-->A – B 

ans = 

0. 1. 2. 

5. 6. 7.

12 

ตารางที ่ 1.1 การดําเนินการที ่ใช้ในการคํานวณทางคณิตศาสตร์ของค่าสเกลาร์ 

การดําเนินการ รูปแบบพีชคณิต รูปแบบของ SCILAB 

การบวก (addition) a + b a + b 

การลบ (subtraction) a – b a – b 

การคูณ (multiplication) a × b a * b 

การหารซ้าย (left division) 

การหารขวา (right division) 

b 

a 

a 

b 

a \ b 

a / b 

การยกกําลัง (exponentiation) a b a^b หรือ a**b 

ตารางที ่ 1.2 ตัวดําเนินการที ่ใช้ในการคํานวณทางคณิตศาสตร์ของเมทริกซ์ 

ตัวดําเนินการ 

คําอธิบาย 

+ การบวก (addition) 

– การลบ (subtraction) 

* การคูณ (multiplication) 

.* การคูณในระดับสมาชิก (element-wise multiplication) 

.*. การคูณแบบโครเนคเกอร์ (Kronecker product) 

\ การหารซ้าย (left division) 

.\ การหารซ้ายในระดับสมาชิก (element-wise left division) 

.\. การหารซ้ายแบบโครเนคเกอร์ (Kronecker left division) 

/ การหารขวา (right division) 

./ การหารขวาในระดับสมาชิก (element-wise right division) 

./. การหารขวาแบบโครเนคเกอร์ (Kronecker right division) 

^ หรือ ** 

การยกกําลัง (exponentiation) 

.^ การยกกําลังในระดับสมาชิก (element-wise exponentiation) 

-->A * B 

//จํานวนแนวตั้งของตัวตั้งไม่เท่ากับจํานวนแถวของตัวคูณ 

!--error 10 

Inconsistent multiplication.

13 

-->A * B' 

ans = 

6. - 6. 

15. - 15. 

-->A .* B 

ans = 

1. 2. 3. 

– 4. – 5. – 6. 

-->A .\ B 

ans = 

1. 0.5 0.3333333 

- 0.25 - 0.2 - 0.1666667 

-->A .^ B 

ans = 

1. 2. 3. 

0.25 0.2 0.1666667 

//การคูณในระดับสมาชิก 

//การหารซ้ายในระดับสมาชิก 

//การยกกําลังในระดับสมาชิก 

จะเห็นได้ว่าการดําเนินการในระดับสมาชิกเกิดขึ้นได้ ก็ต่อเมื ่อเมทริกซ์ทั้งสองมีขนาดเท่ากัน 

1.6 การดําเนินการทางคณิตศาสตร์ 

โปรแกรม SCILAB มีฟังก์ชันที ่ใช้ในการคํานวณทางคณิตศาสตร์จํานวนมากพร้อมเรียกใช้งาน เช่น 

ฟังก์ชันพื ้นฐานที ่เกี ่ยวกับตัวเลข ฟังก์ชันตรีโกณมิติ และฟังก์ชันพื ้นฐานทางสถิติ เป็นต้น โดยมี 

รายละเอียดดังต่อไปนี้ 

1.6.1 ฟังก์ชันพื ้นฐานที ่เกี ่ยวกับตัวเลข 

ตารางที ่ 1.3 แสดงฟังก์ชันพื ้นฐานที ่เกี ่ยวกับตัวเลข ซึ ่งมีตัวอย่างการใช้งานเช่น 

-->abs([1, %i, -2, -2*%i, 3 + 4*%i]) 

ans = 

1. 1. 2. 2. 5.

14 

ตารางที ่ 1.3 ตัวอย่างฟังก์ชันพื ้นฐานที ่เกี ่ยวกับตัวเลข 

ฟังก์ชัน 

abs(x) 

sqrt(x) 

modulo(m,n) 

ceil(x) 

floor(x) 

sign(x) 

roots(p) 

real(x) 

imag(x) 

conj(x) 


หาค่าสัมบูรณ์ (absolute value) ของตัวแปร x 

หาค่ารากที ่สอง (square root) ของตัวแปร x 

หาค่าเศษที ่เหลือการหารตัวแปร n ด้วย m 

หาค่าจํานวนเต็มที ่มีค่าใกล้กับค่า x ไปทางค่า ∞ มากที ่สุด 

หาค่าจํานวนเต็มที ่มีค่าใกล้กับค่า x ไปทางค่า -∞ มากที ่สุด 

หาค่าเครื ่องหมายของตัวแปร x 

หาค่ารากหรือคําตอบของสมการพหุนาม p 

หาค่าจํานวนจริงของตัวแปร x 

หาค่าจํานวนจินตภาพของตัวแปร x 

หาค่าสังยุคของจํานวนจํานวนเชิงซ้อนของตัวแปร x 

exp(x) หาค่า e x ของตัวแปร x 

log(x) 

log2(x) 

log10(x) 

หาค่า log ฐาน e ของตัวแปร x 

หาค่า log ฐาน 2 ของตัวแปร x 

หาค่า log ฐาน 10 ของตัวแปร x 

-->sqrt([2, 4, -1, -4]) 

ans = 

1.4142136 2. i 2.i 

-->real([0.1, %i, -1.5 + 2*%i, 2 - %i]) 

ans = 

0.1 0. - 1.5 2. 

-->imag([0.1, %i, -1.5 + 2*%i, 2 - %i]) 

ans = 

0. 1. 2. - 1. 

-->log([1, %e, 10, 20, 100]) 

ans = 

0. 1. 2.3025851 2.9957323 4.6051702

15 

ตารางที ่ 1.4 ฟังก์ชันตรีโกณมิติและฟังก์ชันตรีโกณมิติผกผัน 



sin(x) 

cos(x) 

tan(x) 

asin(y) 

acos(y) 

atan(y) 

หาค่า sine ของตัวแปร x 

หาค่า cosine ของตัวแปร x 

หาค่า tangent ของตัวแปร x 

หาค่า sine inverse ของตัวแปร y 

หาค่า cosine inverse ของตัวแปร y 

หาค่า tangent inverse ของตัวแปร y 

-->log10([1, 2, 10, 20, 100]) 

ans = 

0. 0.30103 1. 1.30103 2. 

1.6.2 ฟังก์ชันตรีโกณมิติ 

โปรแกรม SCILAB ได้เตรียมคําสั่งพื ้นฐานสําหรับฟังก์ชันตรีโกณมิติและฟังก์ชันตรีโกณมิติผกผัน 

ไว้ตามตารางที ่ 1.4 โดยค่ามุมที ่ใช้หรือที ่ได้รับจากฟังก์ชันทางตรีโกณมิติจะต้องมีหน่วยเป็นเรเดียน 

(radian) ตัวอย่างเช่น 

-->y = sin([0, 1, %pi/2, -%pi/2]) 

y = 

0. 0.8414710 1. - 1. 

-->x = asin(y) 

x = 

0. 1. 1.5707963 - 1.570796 //มีหน่วยเป็นเรเดียน 

-->y = tan([0, %pi/6, %pi/4, %pi/3]) 

y = 

0. 0.5773503 1. 1.7320508 

-->x = atan(y) 

x = 

0. 0.5235988 0.7853982 1.0471976 //มีหน่วยเป็นเรเดียน

16 

ตารางที ่ 1.5 ตัวอย่างฟังก์ชันพื ้นฐานทางสถิติ 



min(x) หาค่าตํ่าสุด (minimum) ของตัวเลขทั้งหมดในตัวแปร x 

max(x) 

mean(x) 

median(x) 

variance(x) 

sum(x) 

cumsum(x) 

prod(x) 

cumprod(x) 

sort(x) 

histplot(n,x) 

หาค่าสูงสุด (maximum) ของตัวเลขทั้งหมดในตัวแปร x 

หาค่าเฉลี ่ย (mean) ของตัวเลขทั้งหมดในตัวแปร x 

หาค่ามัธยฐาน (median) ของตัวเลขทั้งหมดในตัวแปร x 

หาค่าความแปรปรวน (variance) ของตัวเลขทั้งหมดในตัวแปร x 

หาค่าผลบวกของตัวเลขทั้งหมดในตัวแปร x 

หาค่าผลบวกสะสม (cumulative sum) ของตัวเลขทั้งหมดในตัวแปร x 

หาค่าผลคูณของตัวเลขทั้งหมดในตัวแปร x 

หาค่าผลคูณสะสม (cumulative product) ของตัวเลขทั้งหมดในตัวแปร x 

เรียงลําดับตัวเลขทั้งหมดในตัวแปร x จากค่ามากไปหาค่าน้อย 

วาดรูปฮิสโตแกรม (histogram) ของค่าทั้งหมดในเวกเตอร์ x เป็น 

จํานวน n ช่วงระหว่างค่าตํ่าสุดและค่าสูงสุดของเวกเตอร์ x 

1.6.3 ฟังก์ชันพื ้นฐานทางสถิติ 

โปรแกรม SCILAB ได้เตรียมฟังก์ชันสําหรับการใช้งานทางด้านสถิติ ตามที ่แสดงในตารางที ่ 1.5 


-->x = [3 1 4 9 2 5 7 8 6]; 

-->[min(x), max(x), mean(x), median(x), sum(x)] 

ans = 

1. 9. 5. 5. 45. 

-->sort(x) 

ans = 

9. 8. 7. 6. 5. 4. 3. 2. 1. 

ในการใช้งานทางด้านสถิติ คําสั่งที ่นิยมใช้คือคําสั่ง histplot(n,x) ซึ ่งเป็นคําสั่งที ่ 

ใช้วาดรูปฮิสโตแกรม (histogram) ของค่าทั้งหมดในเวกเตอร์ x เป็นจํานวน n ช่วงระหว่างค่าตํ่าสุด 

และค่าสูงสุดของเวกเตอร์ x ตัวอย่างเช่น

17 

รูปที ่ 1.2 ตัวอย่างรูปฮิสโตแกรม 

-->d = rand(1, 10000, 'normal'); //สร้างตัวแปรสุ่มจํานวน 10000 ตัว 

-->subplot(1,2,1); 

-->histplot(10, d, normalization = %F); 

//รูปที ่ 1.2 ด้านซ้าย 

-->subplot(1,2,2); 

-->histplot(20, d, normalization = %F); 

//รูปที ่ 1.2 ด้านขวา 

คําสั่งแรกจะทําการสร้างจํานวนสุ่ม (random number) จํานวน 10000 ตัว (บรรจุไว้ในเวกเตอร์ 

ขนาด 1×10000) โดยมีลักษณะการแจกแจงปรกติ (normal distribution) หรือการแจกแจงแบบ 

เกาส์เซียน (Gaussian) นั่นคือมีค่าเฉลี ่ย (mean) เท่ากับค่า 0 และมีค่าความแปรปรวน (variance) 

เท่ากับค่า 1 จากนั้นทําการวาดรูปฮิสโตแกรมของจํานวนสุ่มทั้งหมดโดยแบ่งข้อมูลเป็น 10 ช่วง 

(รูปที ่ 1.2 ด้านซ้าย) และแบ่งข้อมูลเป็น 20 ช่วง (รูปที ่ 1.2 ด้านขวา) 

1.7 เมทริกซ์พิเศษ 

ในการประยุกต์ใช้งานเมทริกซ์ บางครั้งมีความจําเป็นต้องสร้างเมทริกซ์ที ่มีรูปแบบเฉพาะ เช่น ถ้า 

ต้องการสร้างเมทริกซ์ที ่มีค่าเป็น 1 ทั้งหมดขนาด m×n เมื ่อ m และ n มีค่ามาก โดยการพิมพ์ค่า 

แต่ละค่าเข้าไปอาจจะทําให้เสียเวลามากและอาจเกิดข้อผิดพลาดได้ง่าย ดังนั้นโปรแกรม SCILAB 

จึงได้เตรียมฟังก์ชันพื ้นฐานสําหรับสร้างเมทริกซ์พิเศษหลายรูปแบบขึ้นมาไว้ใช้งานตามตารางที ่ 1.6 

ตัวอย่างเช่น

18 

ตารางที ่ 1.6 ตัวอย่างเมทริกซ์พิเศษในโปรแกรม SCILAB 

คําสั่ง คําอธิบาย 

eye 

ones 

zeros 

เมทริกซ์เอกลักษณ์ (identity matrix) 

เมทริกซ์ค่าหนึ ่ง (one matrix) 

เมทริกซ์ค่าศูนย์ (zero matrix) 

rand เมทริกซ์สุ่ม (random matrix) 

diag 

tril 

triu 

toeplitz 

เมทริกซ์ทแยงมุม (diagonal matrix) 

เมทริกซ์สามเหลี ่ยมด้านล่าง (lower triangular matrix) 

เมทริกซ์สามเหลี ่ยมด้านบน (upper triangular matrix) 

เมทริกซ์ Toeplitz (toeplitz matrix) 

-->A = eye(3,3) 

//สร้างเมทริกซ์เอกลักษณ์ที ่มีขนาด 3×3 

A = 

1. 0. 0. 

0. 1. 0. 

0. 0. 1. 

-->diag([1 2 3]) //ค่า 1, 2, และ 3 อยู่ ณ เส้นทแยงมุมหลัก 

ans = 

1. 0. 0. 

0. 2. 0. 

0. 0. 3. 

1.7.1 เมทริกซ์สุ่ม 

เมทริกซ์สุ่ม (random matrix) เป็นเมทริกซ์ที ่มีสมาชิกเป็นจํานวนสุ่ม โปรแกรม SCILAB สร้าง 

เมทริกซ์สุ่มได้โดยใช้คําสั่ง rand ซึ ่งมีลักษณะการเรียกใช้งานดังนี้ 

rand(m1, m2, [key]) 

โดย

19 

• m1, m2 คือเลขจํานวนเต็มบวกที ่ใช้กําหนดขนาดของเมทริกซ์สุ่มที ่สร้างขึ้นมา เช่น คําสั่ง 

rand(m1,m2) จะสร้างเมทริกซ์สุ่มขนาด m1 แนวนอน และ m2 แนวตั้ง 

• key เป็นตัวเลือกที ่กําหนดลักษณะการแจกแจง (distribution) ของจํานวนสุ่มที ่สร้าง 

กล่าวคือถ้า 

o key = "uniform" จํานวนสุ่มที ่สร้างขึ้นมาจะมีลักษณะการแจกแจงเอกรูปมีค่าอยู่ 

ระหว่าง 0 ถึง 1 (เป็นค่าโดยปริยาย) 

o key = "normal" จํานวนสุ่มที ่สร้างขึ้นมาจะมีลักษณะการแจกแจงปรกติ (หรือแบบ 

เกาส์เซียน) ที ่มีค่าเฉลี ่ยเท่ากับ 0 และมีค่าความแปรปรวน (varaince) เท่ากับ 1 

ตัวอย่างการใช้งานของคําสั่งนี้ เช่น 

-->X = rand(2, 4, 'uniform') //สร้างเมทริกซ์สุ่มขนาด 2×4 

X = 

0.3095371 0.9706916 0.0204748 0.3490364 

0.6762972 0.5441797 0.8941365 0.1105365 

-->W = rand(1, 100000, 'normal'); 

-->[mean(W), variance(W)] 

ans = 

//ค่าเฉลี ่ยและค่าความแปรปรวนสอดคล้องกับ 

//ลักษณะการแจกแจงปรกติ 

0.0048048 0.9988003 

1.8 การเขียนโปรแกรมด้วย SCILAB 

ในส่วนนี้จะอธิบายวิธีการใช้งานคําสั่งวนซํ้าและคําสั่งทดสอบเงื ่อนไข เพื ่อให้ผู้อ่านสามารถเขียน 

โปรแกรมอย่างง่ายขึ้นมาใช้งานได้อย่างรวดเร็วและมีประสิทธิผล 

1.8.1 คําสั่งวนซํ้า 

ในการเขียนโปรแกรม บางครั้งมีความจําเป็นต้องคํานวณชุดคําสั่งบางชุดซํ้าหลายครั้ง ซึ ่งในกรณีนี้ 

การใช้คําสั่งวนซํ้าจึงมีความจําเป็นมาก โปรแกรม SCILAB ได้เตรียมคําสั่งสําหรับการวนซํ้าไว้สอง 

รูปแบบคือ คําสั่ง for และคําสั่ง while ซึ ่งมีหลักการใช้งานดังนี้

20 

1.8.1.1 คําสั่ง for 

คําสั่ง for เหมาะสําหรับการใช้งานที ่ต้องการให้โปรแกรมทําซํ้าชุดคําสั่งเดิมที ่อยู่ภายในลูป (loop) 

เป็นจํานวนรอบตามที ่กําหนดไว้ในนิพจน์ (expression) ซึ ่งมีรูปแบบการใช้งานดังนี้ 

for variable = expression 

instruction_1; 

end 

instruction_n; 

กล่าวคือโปรแกรมจะทําซํ้าคําสั่ง (instruction) ทั้งหมดภายในลูปเป็นจํานวนรอบตามที ่กําหนดโดย 

ตัวแปรที ่เป็นไปตามเงื ่อนไขของนิพจน์ ตัวอย่างการใช้งานคําสั่ง for เช่น 

-->L = 5; 

-->x = []; 

-->for i = 1:L 

--> x(i) = i; 

-->end 

ชุดคําสั่งนี้หมายความว่าเมื ่อเริ ่มต้นใช้งานตัวแปร L มีค่าเท่ากับ 5 และกําหนดให้ x เป็นเมทริกซ์ 

ว่าง (empty matrix) จากนั้นทําการวนซํ้าโดยใช้ตัวแปร i เป็นตัวนับจํานวนครั้ง นั่นคือตัวแปร i 

จะเริ ่มจากค่า 1 แล้วเพิ่มขึ้นทีละ +1 จนถึงค่า 5 โดยค่าของตัวแปร i แต่ละค่าจะถูกบรรจุไว้ใน 

สมาชิกลําดับที ่ i ของเวกเตอร์ x ผลลัพธ์ของการประมวลผลชุดคําสั่งนี้คือ 

-->x' 

ans = 

1. 2. 3. 4. 5. 

1.8.1.2 คําสั่ง while 

คําสั่ง while มีลักษณะการทํางานคล้ายกับคําสั่ง for เพียงแต่คําสั่ง while จะมีการทดสอบ 

เงื ่อนไขที ่ผู้เขียนโปรแกรมกําหนดไว้ในนิพจน์ทุกรอบของการวนซํ้า กล่าวคือถ้าผลการทดสอบให้ 

ค่าตรรกะเป็นค่า 1 (เป็นจริง) โปรแกรมก็จะทําซํ้าชุดคําสั่งภายในลูปนั้นต่ออีกหนึ ่งรอบ แต่ถ้าผล 

การทดสอบให้ค่าตรรกะเป็นค่า 0 (เป็นเท็จ) โปรแกรมก็จะยกเลิกการทํางานชุดคําสั่งภายในลูปนั้น 

ทันที คําสั่ง while มีรูปแบบการใช้งานดังนี้

21 

while expression 


end 



-->L = 5; x = []; 

-->i = 1; 

-->while i x(i) = i; 

--> i = i + 1; 

-->end 

ชุดคําสั่งนี้ให้ผลลัพธ์เหมือนกับตัวอย่างของการใช้คําสั่ง for เพียงแต่การใช้คําสั่ง while ต้อง 

กําหนดค่าเริ ่มต้นของตัวแปร i ก่อนนําค่า i ไปทําการเปรียบเทียบกับค่า L ตามเงื ่อนไขที ่กําหนด 

1.8.2 คําสั่งทดสอบเงื ่อนไข 

คําสั่งทดสอบเงื ่อนไขมีความจําเป็นมากสําหรับการเขียนโปรแกรมคอมพิวเตอร์ที ่ซับซ้อน โดยทั่วไป 

คําสั่งทดสอบเงื ่อนไขที ่นิยมใช้คือ คําสั่ง if ซึ ่งมีหลักการใช้งานดังนี้ 

if expression then 


end 


กล่าวคือถ้าผลการทดสอบเงื ่อนไขในนิพจน์เป็นจริง โปรแกรม SCILAB ก็จะทําคําสั่งทั้งหมดที ่อยู่ 

ระหว่างคําว่า then และ end แต่ถ้าผลการทดสอบเป็นเท็จ โปรแกรม SCILAB จะไม่ทําคําสั่ง 

ทั้งหมดที ่อยู่ระหว่างคําว่า then และ end 

นอกจากนี้คําสั่ง if ยังสามารถนําไปใช้งานกับการตัดสินใจที ่ซับซ้อนมากขึ้นได้โดยการ 

ใช้งานร่วมกับ else ซึ ่งมีรูปแบบการใช้งานคือ

22 

if expression then 

instructions_set1; 

else 


end 

กล่าวคือถ้าผลการทดสอบเงื ่อนไขในนิพจน์เป็นจริง โปรแกรม SCILAB จะทําคําสั่งทั้งหมดที ่อยู่ 

ระหว่างคําว่า then และ else แต่ถ้าผลการทดสอบเป็นเท็จ โปรแกรม SCILAB จะทําคําสั่ง 

ทั้งหมดที ่อยู่ระหว่างคําว่า else และ end 

ในการใช้งานที่มีการตัดสินใจที่ซับซ้อนมากยิ่งขึ้น ผู้ใช้ก็ยังคงสามารถใช้งานคําสั่ง if 

ร่วมกับ elseif ได้ โดยมีรูปแบบการใช้งานดังนี้ 

if expression_1 then 


elseif expression_2 then 


else 


end 

นั่นคือถ้าผลการทดสอบเงื ่อนไขในนิพจน์ expression_1 เป็นจริง โปรแกรม SCILAB จะทํา 

ชุดคําสั่ง instructions_set1 แต่ถ้าผลการทดสอบเป็นเท็จ โปรแกรม SCILAB ก็จะทํา 

การทดสอบเงื ่อนไขในนิพจน์ expression_2 ต่อไปทันที โดยที่ถ้าผลการทดสอบในนิพจน์ 

expression_2 เป็นจริง โปรแกรม SCILAB ก็จะทําชุดคําสั่ง instructions_set2 แต่ 

ถ้าผลการทดสอบเป็นเท็จ ก็จะทําชุดคําสั่ง instructions_set3 

1.8.3 การเขียนฟังก์ชันแบบอินไลน์ 

โปรแกรม SCILAB อนุญาตให้ผู้ใช้สร้างฟังก์ชันใหม่ๆ ขึ้นมาใช้งานร่วมกับโปรแกรม SCILAB ได้ 

ในที ่นี้จะอธิบายเฉพาะการเขียนฟังก์ชันแบบอินไลน์ (in-line function) ซึ ่งมีลักษณะการใช้งานดังนี้ 

function [เอาต์พุต] = function_name(อินพุต), ชุดคําสั่ง, endfunction

23 

นั่นคือจะต้องเริ ่มต้นด้วยคําว่า function และปิดท้ายด้วยคําว่า endfunction โดยที ่ภายใน 

ฟังก์ชันจะมีคําสั่งแต่ละคําสั่งจะต้องคั้นด้วยเครื ่องหมายจุลภาค ตัวอย่างเช่นถ้าต้องการสร้างฟังก์ชัน 

แบบอินไลน์ที ่ชื ่อ MyMax เพื ่อใช้หาค่าสูงสุดของเลขจํานวนจริงสองจํานวน ก็ทําได้ดังนี้ 

-->function [y] = MyMax(x1, x2), if x1 >= x2 then y = x1, ... 

-->else y = x2; end; endfunction; 

-->y = MyMax(1, 5) 

//เรียกฟังก์ชัน MyMax ขึ้นมาใช้งาน 

y = 

5. 

นอกจากนี้ยังสามารถใช้คําสั่ง deff ในการสร้างฟังก์ชันแบบอินไลน์ได้เช่นกัน โดยมีรูปแบบการ 

ใช้งานคือ 

deff('[เอาต์พุต] = function_name(อินพุต)', 'ชุดคําสั่ง') 


-->deff('y = MyMax(x1, x2)', 'if x1 > x2 then y = x1; ... 

-->else y = x2; end'); 

-->y = MyMax(1,5) 

y = 

5. 

ซึ ่งให้ผลลัพธ์เท่ากัน 

1.9 การวาดกราฟสองมิติ 

คําสั่งพื ้นฐานสําหรับการวาดกราฟสองมิติบนระบบพิกัดฉาก x-y คือคําสั่ง plot ซึ ่งมีรูปแบบการ 

เรียกใช้งานดังนี้ 

plot(x, y)

24 

เมื ่อเวกเตอร์ x เป็นตัวแปรอิสระที ่กําหนดค่าในเส้นแกน x และเวกเตอร์ y ซึ ่งเป็นตัวแปรตามที ่ 

กําหนดค่าในเส้นแกน y (โดยเวกเตอร์ y ต้องมีขนาดเท่ากับเวกเตอร์ x เสมอ) นอกจากนี้คําสั่ง 

plot ยังสามารถเรียกใช้งานได้ในอีกรูปแบบหนึ ่งคือ 

plot(y) 

ซึ ่งในกรณีนี้โปรแกรม SCILAB จะสมมติว่าพารามิเตอร์ x มีค่าเท่ากับค่า 1 ถึงจํานวนสมาชิก 

ทั้งหมดของเวกเตอร์ y นั่นคือ x = 1:length(y) โดยอัตโนมัติ 

ตัวอย่างที ่ 1.1 จงวาดกราฟของรูปสัญญาณไซนูซอยด์ (sinusoid waveform) ตามสมการ y = 

sin(2πft) สําหรับเวลาที ่ t = 0 ถึง 2 วินาที ถ้ากําหนดให้ความถี ่ f = 1 เฮิตร์ซ (Hertz) 

วิธีทํา จากโจทย์สามารถเขียนเป็นชุดคําสั่งของโปรแกรม SCILAB ได้ดังนี้ 

-->t = 0:0.01:2; 

-->f = 1; 

-->y = sin(2*%pi*f*t); 

-->plot(t, y) 

-->xtitle('A sinusoidal wave','Time (t)','Amplitude') 

คําสั่งแรกเป็นการกําหนดให้ตัวแปร t ให้มีค่าอยู่ระหว่าง 0 ถึง 2 โดยสมาชิกแต่ละตัวที ่อยู่ติดกัน 

จะมีค่าห่างกันเท่ากับ 0.01 (ขนาดของตัวแปร t คือ 1×201) จากนั้นกําหนดให้ความถี่ f = 1 

แล้วก็หาค่าของสัญญาณ y โดยค่า y ที ่หามาได้จะมีขนาดเท่ากับตัวแปร t จากนั้นก็สั่งให้วาดกราฟ 

ขึ้นมา ซึ ่งผลลัพธ์ที ่ได้จะเป็นกราฟตามรูปที ่ 1.3 ส่วนคําสั่ง xtitle เป็นคําสั่งที ่ใช้ในการกําหนด 

ชื ่อของกราฟ ชื ่อของเส้นแกน x และชื ่อของเส้นแกน y 

1.9.1 กราฟเชิงขั้ว 

โดยทั่วไปจุดพิกัด (x, y) ที ่แสดงถึงตําแหน่ง (location) บนรูปกราฟในระบบพิกัดฉากสามารถเปลี ่ยน 

ให้อยู่ในรูปของจุดพิกัด (r, θ) ในระบบพิกัดเชิงขั้วได้ เมื ่อ r คือขนาด และ θ คือมุมเรเดียน (เทียบ 

กับแกน x ในทิศทวนเข็มนาฬิ กา) โดยอาศัยกฎของตรีโกณมิติ ดังนั้นจากรูปที ่ 1.4 จะได้ว่า 

2 2 

r = x + y และ 

θ = tan 

−1 ⎛y 

⎞ 

⎜ ⎟ 

⎝ ⎠ 

x

25 

รูปที ่ 1.3 สัญญาณไซนูซอยด์ y = sin(2πft) 

y 

r 

( x,y) 

θ 

x 

รูปที ่ 1.4 ความสัมพันธ์ระหว่างจุด (x, y) ในระบบพิกัดฉาก และจุด (r, θ) ในระบบพิกัดเชิงขั้ว 

ในทํานองเดียวกันจุดพิกัด (r, θ) ในระบบพิกัดเชิงขั้วก็สามารถแปลงกลับไปเป็นจุดพิกัด (x, y) 

ในระบบพิกัดฉากได้จากความสัมพันธ์ดังนี้ 

x = r cos( θ) 

และ y = r sin( θ) 

การวาดกราฟเชิงขั้วในโปรแกรม SCILAB ทําได้โดยการใช้คําสั่ง 

polarplot(theta, r) 

เมื ่อพารามิเตอร์ theta คือค่ามุม θ (มีหน่วยเป็นเรเดียน) และพารามิเตอร์ r คือค่าความยาวของ 

รัศมี ตัวอย่างเช่น

26 

รูปที ่ 1.5 ตัวอย่างรูปกราฟแสดงผลลัพธ์จากการใช้คําสั่ง polarplot 

-->t = 0:0.01:2*%pi; 

-->polarplot(sin(7*t), cos(8*t)) 

ผลลัพธ์แสดงในรูปที ่ 1.5 

หมายเหตุ นอกจากนี้โปรแกรม SCILAB ยังได้เตรียมคําสั่งสําหรับการวาดกราฟสองมิติแบบอื ่นๆ 

ไว้ใช้งานเฉพาะด้านมากมายดังแสดงในตารางที ่ 1.7 

1.10 การวาดกราฟสามมิติ 

สมการคณิตศาสตร์แบบสามตัวแปรใดๆ สามารถแสดงให้อยู่ในรูปของกราฟสามมิติได้ เพื ่อใช้แสดง 

ความสัมพันธ์ของตัวแปรทั้งสาม การใช้งานคําสั่งวาดกราฟสามมิตินั้นไม่ยากเพียงแต่ต้องเข้าใจถึง 

รูปแบบของข้อมูลที ่จะป้อนให้กับคําสั่งเหล่านี้ การวาดกราฟสามมิติใช้ข้อมูลทั้งหมดสามชุดสําหรับ 

เส้นแกน x, เส้นแกน y, และเส้นแกน z ที ่อยู่ในพิกัดคาร์ทีเซียน (Cartesian coordinate) x-y-z 

โดยเวกเตอร์ x จะเป็นตัวกําหนดค่าในเส้นแกน x, เวกเตอร์ y จะเป็นตัวกําหนดค่าในเส้นแกน y, 

และตัวแปรตามที ่มีค่าเปลี ่ยนแปลงไปตามค่า x และ y ซึ ่งก็คือขนาดของค่าบนเส้นแกน z นั่นเอง 

ดังนั้นตัวแปรตาม z นี้จะต้องมีจํานวนเท่ากับผลคูณของจํานวนข้อมูลในเวกเตอร์ x กับจํานวน 

ข้อมูลในเวกเตอร์ y 

คําสั่งพื ้นฐานสําหรับวาดกราฟแบบสามมิติในโปรแกรม SCILAB มีรูปแบบดังนี้

27 

ตารางที ่ 1.7 ตัวอย่างคําสั่งในการวาดกราฟสองมิติสําหรับการใช้งานเฉพาะด้าน 

คําสั่ง คําอธิบาย 

contour2d 

champ 

fchamp 

bode 

gainplot 

nyquist 

evans 

plzr 

วาดกราฟคอนทัวร์ (contour surface) จากรูปกราฟสองมิติ 

วาดกราฟสนามเวกเตอร์แบบสองมิติ (2-D vector field) 

วาดกราฟสนามเวกเตอร์แบบสองมิติ ที ่กําหนดโดยสมการอนุพันธ์อันดับหนึ ่ง 

(first-order ordinary differential equation) 

วาดกราฟของโบดไดอะแกรม (Bode diagram) ทั้งกราฟแสดงขนาด (magnitude 

plot) และกราฟแสดงมุม (phase plot) ซึ ่งมีประโยชน์มากทางด้านวิศวกรรม 

วาดกราฟแสดงขนาดของโบดไดอะแกรม 

วาดกราฟไนควิตซ์ (Nyquist plot) 

วาดกราฟอีแวนรูทโลคัส (Evans root locus) 

วาดกราฟโพล-ซีโร่ (pole-zero plot) 

plot3d(x, y, z) 

เมื ่อพารามิเตอร์ x และ y คือเวกเตอร์ที ่มีขนาดเท่ากัน และพารามิเตอร์ z คือตัวแปรตามที ่ขึ้นกับ 

ค่าของ x และ y ซึ ่งมีจํานวนสมาชิกเท่ากับผลคูณของจํานวนสมาชิกในเวกเตอร์ x กับจํานวน 

สมาชิกในเวกเตอร์ y 

ตัวอย่างที ่ 1.2 กําหนดให้ตัวแปร x และ y มีค่าระหว่าง 0 ถึง 1 จงวาดกราฟสามมิติจากสมการ 

( 2xπ) ( 2yπ) 

z = 0.5 cos cos 

วิธีทํา จากโจทย์สามารถวาดกราฟสามมิติได้โดยใช้ชุดคําสั่งของโปรแกรม SCILAB ดังนี้ 

-->x = linspace(0, 1, 21); 

-->y = linspace(0, 1, 21); 

-->z = abs(0.5 * cos(2*%pi*x)' * cos(2*%pi*y)); 

-->plot3d(x, y, z); 

ผลลัพธ์ที ่ได้จากชุดคําสั่งเหล่านี้แสดงในรูปที ่ 1.6

28 

รูปที ่ 1.6 ตัวอย่างรูปกราฟแสดงผลลัพธ์จากการใช้คําสั่ง plot3d 

ถ้าต้องการให้มีการไล่โทนสีตามขนาดของค่าในแกน z ก็สามารถทําได้โดยการใช้คําสั่ง 

plot3d1 และถ้าต้องการทราบความสัมพันธ์ระหว่างสีกับขนาดของค่าในแกน z ก็สามารถทําได้โดย 

ใช้คําสั่ง colorbar ซึ ่งมีรูปแบบการใช้งานคือ 

colorbar(umin, umax, [colminmax]) 

โดยพารามิเตอร์ umin เป็นเลขจํานวนจริงของค่าตํ่าสุดของขนาดของค่าในแกน z, umax เป็นเลข 

จํานวนจริงของค่าสูงสุดของขนาดของค่าในแกน z, และ colminmax เป็นตัวเลือกที ่มีรูปแบบ 

การใช้งานคือ colminmax = [1 nb_colors] เป็นเวกเตอร์ขนาด 1×2 เมื ่อ nb_colors 

คือจํานวนสีที ่ใช้ในรูปกราฟ ตัวอย่างการใช้งานคําสั่งนี้ เช่น (ต่อเนื ่องจากรูปที ่ 1.6) 

-->clf; zmin = min(z); 

-->zmax = max(z); 

-->colorbar(zmin, zmax, [1 30]); 

-->plot3d1(x, y, z); 

ผลลัพธ์ที ่ได้แสดงในรูปที ่ 1.7 ซึ ่งมีแถบสีแสดงความสัมพันธ์ระหว่างสีและขนาดของค่าในเส้นแกน z 

หมายเหตุ จากที ่กล่าวมาทั้งหมดนี้เป็นเพียงพื ้นฐานการใช้งานโปรแกรม SCILAB สําหรับผู้ที ่สนใจ 

วิธีการใช้งานโปรแกรม SCILAB เพิ ่มเติมสามารถศึกษารายละเอียดได้จาก [4]

29 

รูปที ่ 1.7 ตัวอย่างรูปกราฟแสดงผลลัพธ์จากการใช้คําสั่ง colorbar ร่วมกับ plot3d1 

1.11 สรุปท้ายบท 

บทนี้ได้สรุปพื ้นฐานการใช้งานโปรแกรม SCILAB ที ่จําเป็นต่างๆ (เช่น การสร้างสเกล่าร์ เวกเตอร์ 

เมทริกซ์ และพหุนาม ตัวดําเนินการทางคณิตศาสตร์ ฟังก์ชันพื ้นฐานทางคณิตศาสตร์ รวมทั้งอธิบาย 

หลักการการเขียนโปรแกรมด้วย SCILAB และการวาดกราฟสองมิติและสามมิติ) เพื ่อเป็นแนวทาง 

ในการนําไปใช้งานร่วมกับโปรแกรมต่างๆ เพื ่อสร้างสื ่อการเรียนการสอนที ่จะอธิบายในบทต่อไป 

1.12 แบบฝึกหัดท้ายบท 

1. จงคํานวณหาค่าของฟังก์ชันต่อไปนี้ เมื ่อ x มีค่าเท่ากับ −2, 0, 2, −2i และ 2i 

1.1) f ( x) 

2x 5 

2. กําหนดให้ 

3 

= − 1.2) f ( x) = x − 2x + log10 

( 3x − 5) 

⎡ 

⎢ 

⎢ 

⎣ 

5 8 7 

A = 4 2 6 

9 8 9 

⎤ 

⎥ , 

⎥ 

⎦ 

⎡ 

⎢ 

⎢ 

⎣ 

−1 2 −3 

B = 2 −4 5 

2 3 1 

⎤ 

⎥ , 

⎥ 

⎦ 

⎡ 

⎢ 

⎢ 

⎣ 

3 1 2 

C = −1 2 1 

−2 −1 1 

⎤ 

⎥ 

⎥ 

⎦ 

และ 

⎡ 

⎢ 

⎢ 

⎣ 

−2 

E = 0 

2 

⎤ 

⎥ 

⎥ 

⎦ 

จงหาค่าต่อไปนี้ 

2.1) AB + BC 2.2) (A + B)/C 

2.3) (A + B)C 2.4) AE + CE

30 

3. จงหาคําตอบของสมการลักษณะเฉพาะของเมทริกซ์ต่อไปนี้ 

3.1) 

2 3 

A = ⎡ ⎢ 

⎤ 

4 5⎥ 

⎣ 

⎦ 

3.2) B = 

⎡ 

⎢ 

⎣ 

1 −5 

−2 3 

⎤ 

⎥ 

⎦ 

4. จงแก้สมการเพื ่อหาค่าของตัวแปรทั้งหมดในระบบสมการเชิงเส้นต่อไปนี้ 

4.1) 2x – 3y = 5 4.2) x + y + z = 6 

−6x + 9y = −12 x – 2y + z = 0 

5. จงหารากหรือคําตอบของสมการต่อไปนี้ 

3x + y – 2z = −1 

5.1) x 2 – 2x + 5 = 0 5.2) x 3 – 6x 2 + 11x – 6 = 0 

5.3) x 4 – 14x 3 + 49x 2 – 36x = 0 5.4) x 7 + 3x 5 – 2x 3 + 5x 2 – 10x = 0 

6. กําหนดให้ตัวแปร N เป็นเลขจํานวนเต็มบวกใดๆ จงเขียนโปรแกรมโดยใช้คําสั่ง for เพื ่อหา 

ค่าต่อไปนี้ 

6.1) 

N 

∑ i = 1+ 2+ 3+ … + N 6.2) 

i= 

1 

N 2 2 2 2 2 

∑ i = 1 + 2 + 3 + … + N 

i= 

1 

7. จงเขียนไฟล์ฟังก์ชันที ่มีรูปแบบการเรียกใช้งานคือ 

[a, b, c, d] = MoneyExchange(m) 

เพื ่อเปลี ่ยนจํานวนเงิน m บาท ให้เป็นธนบัตรใบละ 100 บาท จํานวน a ใบ, ธนบัตรใบละ 20 

บาท จํานวน b ใบ, เหรียญสิบบาท จํานวน c เหรียญ และเหรียญหนึ ่งบาท จํานวน d เหรียญ 

8. กําหนดให้ y = (e x − e -x )/2 โดยที ่ −10 ≤ x ≤ 10 

8.1) วาดกราฟเชิงเส้น 

8.2) วาดกราฟลอการิทึมทั้งในแนวแกน x และแกน y 

9. กําหนดให้ 0 ≤ x ≤ 1 และ 0 ≤ y ≤ 1 จงวาดกราฟสามมิติของฟังก์ชันต่อไปนี้ 

9.1) z = sin( 2πx) cos( 3πy) 

9.2) z = cos( 2πx) sin( 2πy)

31 


การใช้งานโปรแกรม Visual Basic 

ร่วมกับ SCILAB 

ในบทนี้จะกล่าวถึงพื ้นฐานการใช้งานโปรแกรม Visual Basic เพื ่อติดต่อกับโปรแกรม SCILAB 

โดยจะเริ ่มจากประวัติความเป็นมาของโปรแกรม Visual Basic จากนั้นจะอธิบายหลักการใช้งาน 

โปรแกรม Visual Basic 2010 Express 4 รวมทั้งการเชื ่อมต่อกับโปรแกรม SCILAB สําหรับใช้ 

สร้างสื ่อการเรียนการสอน 

2.1 ประวัติความเป็นมาของโปรแกรม Visual Basic 

Visual Basic [5, 6] เป็นภาษาคอมพิวเตอร์ที ่พัฒนาโดยบริษัทไมโครซอฟต์ (Microsoft) ซึ ่งเป็น 

บริษัทที ่สร้างระบบปฏิบัติการวินโดวส์ (Windows) โดยภาษานี้มีรากฐานมาจากภาษา Basic [7] 

ย่อมาจาก “Beginner’s All Purpose Symbolic Instruction” ซึ ่งแปลว่า ชุดคําสั่งหรือภาษา 

คอมพิวเตอร์สําหรับผู้เริ ่มต้น โดยทั่วไปภาษา Basic มีจุดเด่นคือผู้ใช้สามารถเรียนรู้และนําไปใช้งาน 

ได้อย่างรวดเร็วโดยไม่จําเป็นต้องมีพื ้นฐานเรื ่องการเขียนโปรแกรม (เมื ่อเทียบกับการเรียนภาษา 

คอมพิวเตอร์อื ่น) 

บริษัทไมโครซอฟต์ได้พัฒนาโปรแกรมภาษา Basic มาหลายสิบปี ตั้งแต่ภาษา MBASIC 

(Microsoft Basic), BASICA (Basic Advanced), GWBASIC และ QBASIC (QuickBasic) 

ซึ ่งได้ติดตั้งมาพร้อมกับระบบปฏิบัติการ MSDOS โดยแต่ละเวอร์ชันที ่ออกมา ได้มีการพัฒนาและ 

เพิ ่มเติมคําสั่งใหม่ๆ เข้าไป ในอดีตโปรแกรมภาษาเหล่านี้จะทํางานในโหมดตัวอักษร (text mode) 

นั่นคือไม่มีรูปกราฟิกสวยงามแบบระบบวินโดวส์ที ่ใช้ในปัจจุบัน จนกระทั่งเมื ่อระบบปฏิบัติการ 

วินโดวส์ได้เข้ามาแทนที ่ระบบปฏิบัติการ MSDOS บริษัทไมโครซอฟต์จึงได้ปรับปรุงโปรแกรมภาษา 

4 โปรแกรม Visual Basic 2010 Express ซึ ่งเป็นฟรีแวร์ (freeware) ที ่ใช้ในบทนี้

32 

รูปที ่ 2.1 แถบเมนูของโปรแกรม Visual Basic 2010 Express 

Basic ให้รองรับการทํางานในระบบปฏิบัติการวินโดวส์ จึงทําให้เกิดเป็นโปรแกรม Visual Basic 

ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ในบทนี้จะพิจารณาเฉพาะโปรแกรม Visual Basic 2010 5 ซึ ่งออกวางตลาด 

ใน ค.ศ. 2010 พร้อมกับ Microsoft .NET Framework 4 เพื ่อเพิ่มความสามารถในการเขียน 

โปรแกรมติดต่อกับเครือข่ายอินเทอร์เน็ตและการเชื ่อมต่อกับระบบฐานข้อมูล รวมทั้งปรับปรุง 

เครื ่องมือสําหรับการเขียนโปรแกรมเชิงวัตถุ (object oriented programming) ให้ใช้งานได้ง่ายขึ้น 

2.2 โปรแกรม Visual Basic 2010 Express 

ในส่วนนี้จะแสดงเมนูต่างๆ ที ่จําเป็นสําหรับการใช้งานโปรแกรม Visual Basic 2010 Express ดังนี้ 

2.2.1 แถบเมนู 

เมื ่อเรียกใช้งานโปรแกรม Visual Basic 2010 Express ก็จะพบว่าแถบเมนูหลัก (menu bar) 

ตามรูปที ่ 2.1 ซึ ่งเป็นแถบเมนูที ่รวบรวมคําสั่งควบคุมการทํางานของโปรแกรม โดยเมนูที ่นิยมใช้มี 

ดังนี้ 

• Project 

• Build 

• Debug 

• Data 

• Format 

ประกอบด้วยคําสั่งที ่ใช้จัดการกับโปรเจ็ค (project) ที ่กําลังทําอยู่ 

เป็นคําสั่งที ่ใช้คอมไพล์ (compile) โปรเจ็ค 

เป็นคําสั่งที ่ช่วยในการตรวจสอบหาข้อผิดพลาดของโปรแกรม 

เป็นคําสั่งที ่ใช้ติดต่อกับฐานข้อมูล 

เป็นคําสั่งที ่ใช้จัดตําแหน่งให้กับอ็อบเจกต์ (object) ต่างๆ บนฟอร์ม (Form) 

2.2.2 แถบเครื ่องมือมาตราฐาน 

แถบเครื ่องมือมาตราฐาน (standard 

toolbar) เป็นแถบเครื ่องมือที ่สามารถเลือกใช้งานได้ทันที 

เพื ่ออํานวยความสะดวกและความรวดเร็วในการดําเนินการคําสั่งที ่นิยมใช้งานตามที ่แสดงในรูปที ่ 

2.2 โดยแถบเครื ่องมือที ่ควรทราบแสดงในตารางที ่ 2.1 

5 โปรแกรม Visual Basic 2010 นี้สนับสนุนระบบปฏิบัติการ Windows 7 ซึ ่งสามารถดาวน์โหลดเวอร์ชัน Express ฟรี 

ได้ที ่เว็บไซต์ http://www.microsoft.com/express/downloads/

33 

รูปที ่ 2.2 แถบเครื ่องมือมาตราฐานของโปรแกรม Visual Basic 2010 Express 

ตารางที ่ 2.1 แถบเครื ่องมือมาตราฐานที ่นิยมใช้ 

ใช้สร้างโปรเจ็คใหม่ หรือกดปุ่ม Ctrl + N (NEW) 

ใช้เปิดไฟล์ (Open File) 

ใช้เพิ ่มไอเท็ม (Item) หรือกดปุ่ม Ctrl + Shift + A (Add New Item) 

ใช้บันทึกโปรเจ็ค หรือกดปุ่ม Ctrl + S (Save) 

ใช้ประมวลผลโปรแกรม หรือกดปุ่ม F5 (Run) 

ใช้หยุดโปรแกรมชั่วคราว (Stop) 

ใช้เรียกหน้าต่างโซลูชัน (Solution Explorer) 

ใช้เรียกหน้าต่างคุณสมบัติ (Properties) 

ใช้เรียกหน้าต่างกล่องเครื ่องมือ (toolbox) 

แถบเครื ่องมือ 

รูปที ่ 2.3 หน้าต่างโซลูชันของโปรแกรม Visual Basic 2010 Express 

2.2.3 หน้าต่างโซลูชัน 

หน้าต่างโซลูชัน (Solution Explorer) จะแสดงรายชื ่อไอเท็มที ่เป็นส่วนประกอบของโปรเจ็คและไฟล์ 

ต่างๆ ที ่เกี ่ยวข้องกับการแก้ไขโปรเจ็คที ่ใช้งานในปัจจุบัน โดยมีแถบเครื ่องมือตามตารางที ่ 2.2

34 

ตารางที ่ 2.2 แถบเครื ่องมือในหน้าต่างโซลูชัน 

เรียกหน้าต่างคุณสมบัติ (Properties) หรือกดปุ่ม Alt + Enter 

แสดงไฟล์ทั้งหมด (Show All File) 

ฟื ้นฟูไอเท็ม (Refresh) 

เรียกหน้าต่างการเขียนโค้ด (View Code) 

เรียกหน้าต่างฟอร์ม (View Designer) 

รูปที ่ 2.4 หน้าต่างคุณสมบัติของโปรแกรม Visual Basic 2010 Express 

2.2.4 หน้าต่างคุณสมบัติ 

หน้าต่างคุณสมบัติ (Properties) นิยมใช้ในการเปลี ่ยนแปลงคุณสมบัติต่างๆ ของอ็อบเจกต์ระหว่าง 

การออกแบบฟอร์ม โดยเมื ่อทําการเลือกอ็อบเจกต์ในฟอร์ม หน้าต่างคุณสมบัติก็จะแสดงคุณสมบัติ 

ของอ็อบเจกต์นั้น ซึ ่งถ้าต้องการเปลี่ยนแปลงคุณสมบัติของอ็อบเจกต์ ก็ทําได้โดยการเลือกที ่ 

คุณสมบัตินั้นและป้อนค่าใหม่ลงไป

35 

รูปที ่ 2.5 หน้าต่างกล่องเครื ่องมือของโปรแกรม Visual Basic 2010 Express 

2.2.5 หน้าต่างกล่องเครื ่องมือ 

หน้าต่างกล่องเครื ่องมือ (toolbox) เป็นส่วนที ่บรรจุตัวควบคุมต่างๆ เพื ่อใช้ออกแบบหน้าจอของ 

โปรแกรม (นั่นคือหน้าต่างการออกแบบ ดูรูปที ่ 2.10) ตามที ่แสดงในรูปที ่ 2.5 โดยทั่วไปหน้าต่าง 

กล่องเครื ่องมืออาจถูกซ่อนไว้ ซึ ่งจะอยู่ทางด้านซ้ายมือของโปรแกรมคอนโทรลใน toolbox 

2.2.6 ประเภทข้อมูลพื ้นฐาน 

ประเภทข้อมูล (data type) ที ่ใช้งานได้ในโปรแกรม Visual Basic 2010 Express แสดงใน 

ตารางที ่ 2.3 

2.3 การใช้งานโปรแกรม Visual Basic ร่วมกับ SCILAB 

การใช้งานโปรแกรม Visual Basic ร่วมกับ SCILAB จะมีลักษณะเป็นการรับส่งข้อมูลผ่านไฟล์ 

ชั่วคราว (temporary file) โดยจะใช้โปรแกรม Visual Basic สร้างหน้าต่างสําหรับส่วนต่อประสาน 

(interface) ได้แก่ ส่วนรับข้อมูล (Textbox) และปุ่มควบคุม (Button) เพื ่อเขียนข้อมูลลงในไฟล์ 

สคริปต์ (script file) ในขณะที ่โปรแกรม SCILAB ทําหน้าที ่ประมวลผลลัพธ์ไฟล์สคริปต์ จากนั้น 

นําผลลัพธ์ที ่ได้เก็บในไฟล์ข้อมูล (text file) และส่งมาแสดงผลที ่โปรแกรม Visual Basic ดังรูปที ่ 

2.6 แสดงแนวคิด 6 ในการใช้งานร่วมกันระหว่างโปรแกรม Visual Basic และ SCILAB 

6 โดยทั่วไปการส่งข้อมูลจากโปรแกรมหนึ ่งไปยังอีกโปรแกรมหนึ ่งทําได้ไม่ยาก (ขึ้นอยู่กับข้อกําหนดของแต่ละโปรแกรม) 

ดังนั้นโปรแกรม SCILAB จึงสามารถนํามาประยุกต์ใช้งานร่วมกับโปรแกรมภาษาอื ่นๆ ได้อีกด้วย เช่น ภาษาซี

36 

ตารางที ่ 2.3 ประเภทข้อมูลที ่ใช้ในโปรแกรม Visual Basic 2010 Express 

ประเภทข้อมูล ประเภท ขนาด การเก็บข้อมูลหรือช่วงข้อมูล 

Integer จํานวนเต็ม 2 ไบต์ –32,768 ถึง 32,767 

Long จํานวนเต็ม 4 ไบต์ –2,147,483,648 ถึง 2,147,483,647 

Boolean จํานวนเต็ม 2 ไบต์ เก็บค่า 0 และ 1 ซึ ่งแทน False หรือ True 

Byte จํานวนเต็ม 1 ไบต์ เก็บค่าในช่วง 0 ถึง 255 

Single จํานวนทศนิยม 4 ไบต์ ค่าลบ –3.402823E38 ถึง –1.401298E-45 

ค่าบวก 1.401298E-45 ถึง 3.402823E38 

Double จํานวนทศนิยม 8 ไบต์ ค่าลบ –1.79769313486232E308 ถึง 

-4.94065645841247E-324 

ค่าบวก 4.94065645841247E-324 ถึง 

1.79769313486232E308 

Currency จํานวนทศนิยม 8 ไบต์ เก็บตัวเลขจํานวนจริงที ่มีค่าระหว่าง 

-922,337,203,685,477.5808 ถึง 

922,337,203,685,477.5807 เหมาะสําหรับเก็บตัวเลข 

ทางการเงิน เพราะมีความละเอียดสูง 

String ข้อความ 1 ไบต์ ใช้เก็บตัวอักษร หรือข้อความ 

Date 

วันที ่/เวลา 8 ไบต์ เก็บค่าระหว่าง 1 มกราคม ค.ศ. 100 ถึง 31 ธันวาคม 

ค.ศ. 9999 และเวลาใดๆ โดยส่วนจํานวนเต็มเป็นข้อมูล 

ของวัน และส่วนทศนิยมเป็นข้อมูลของเวลา 

Variant Variant 16 ไบต์ ตัวแปรที ่สามารถแทนตัวแปรชนิดอื ่นๆ ได้ทุกตัวแปร 

แต่จะใช้พื ้นที ่เก็บข้อมูลมากสุด 

่ 

Object อ็อบเจกต์ 4 ไบต์ เก็บการอ้างอิงสําหรับแทนวัตถุ (หรืออ็อบเจกต์) ที 

Visual Basic สนับสนุน 

การเขียนโปรแกรม Visual Basic จะมีชุดอ็อบเจกต์ที ่เกี ่ยวข้องคือ FileSystemObject ซึ ่ง 

ใช้จัดการกับระบบไฟล์ของวินโดวส์ โดย FileSystemObject มีโครงสร้างตามรูปที ่ 2.7 ซึ ่งประกอบ 

ด้วยอ็อบเจกต์ย่อยอีก 4 ตัว ที่เป็นตัวแทนของไดร์ฟ (Drive), โฟลเดอร์ (Folder), ไฟล์ (File), 

และไฟล์ข้อมูล (Text Stream) ดังนี้ 

• FileSystemObject เป็นอ็อบเจกต์หลักที ่ใช้สร้างหรือลบข้อมูล และจัดการการทํางานของ 

ไดร์ฟ โฟลเดอร์ ไฟล์ และไฟล์ข้อมูล ได้โดยตรง

37 

VISUAL BASIC 

Temporary File 

Script 

TEXT 

SCILAB 

รูปที ่ 2.6 แนวคิดในการใช้งานร่วมกันระหว่างโปรแกรม Visual Basic และ SCILAB 

รูปที ่ 2.7 โครงสร้างของชุดอ็อบเจกต์ FileSystemObject 

• Drive เป็นอ็อบเจกต์ที ่ให้ข้อมูลเกี ่ยวกับไดร์ฟทั้งหมดของระบบคอมพิวเตอร์ที ่กําลังทํางานอยู่ 

• Folder เป็นอ็อบเจกต์ที ่รวบรวมวิธีการต่างๆ ที ่เรียกใช้ เพื ่อให้ข้อมูลและจัดการกับโฟลเดอร์ 

• File เป็นอ็อบเจกต์ที ่รวบรวมวิธีการต่างๆ ที ่เรียกใช้ เพื ่อให้ข้อมูลและจัดการกับไฟล์ 

• Text Stream เป็นอ็อบเจกต์ที ่ใช้ในการอ่านและเขียนไฟล์ข้อมูล 

ในทางปฏิบัติการใช้งานอ็อบเจกต์ FileSystemObject จะต้องมีการเรียกไลบรารีที่ชื ่อว่า 

Microsoft Scripting Runtime ขึ้นมาก่อน จึงจะสามารถใช้งานอ็อบเจกต์อื ่นๆ ได้

38 

คลิกเลือก New Project… 

รูปที ่ 2.8 การสร้างโปรเจ็คใหม่ (New Project) 

รูปที ่ 2.9 ขั้นตอนการสร้าง Window Forms Application ในหน้าต่างโปรเจ็คใหม่ 

โดยในที ่นี้จะอธิบายเฉพาะอ็อบเจกต์ Text Stream เท่านั้น เพราะเป็นส่วนที ่ใช้ในการอ่านและเขียน 

ไฟล์เพื ่อติดต่อกับโปรแกรม SCILAB สําหรับสร้างสื ่อการเรียนการสอน 

2.3.1 ขั้นตอนการเรียกใช้งานไลบรารี Microsoft Scripting Runtime 

การเรียกใช้งานไลบรารีในโปรแกรม Visual Basic 2010 ทําได้โดยให้พิจารณาว่าอ็อบเจกต์นั้นคือ 

ตัวแปรหนึ ่งตัวซึ ่งมีประเภทเป็น “อ็อบเจกต์” ดังนั้นขั้นตอนการเรียกใช้งานไลบรารี Microsoft 

Scripting Runtime มีดังนี้ 

1) เปิดโปรแกรม Visual Basic 2010 Express แล้วสร้างโปรเจ็คใหม่ขึ้นมาใช้งาน โดยเลือกที ่ 

New Project… ตามรูปที ่ 2.8 ก็จะได้หน้าต่างตามรูปที ่ 2.9

39 

หน้าต่างการออกแบบ (Design) 

รูปที ่ 2.10 หน้าต่าง Window Forms Application 

2) จากนั้นเลือก Visual Basic → Windows Forms Application และกดปุ่ม OK เพื ่อสร้าง 

ฟอร์ม (Form) ขึ้นมาใช้งาน ก็จะได้หน้าต่างตามรูปที ่ 2.10 

3) การเรียก FileSystemObject มาใช้งาน ต้องบอกให้โปรแกรม Visual Basic 2010 ให้ทราบ 

ก่อน โดยการเลือกเมนู Project Add Reference… ตามรูปที ่ 2.11 ก็จะได้หน้าต่าง Add 

Reference ตามรูปที ่ 2.12 

4) ที ่หน้าต่าง Add Reference ในรูปที ่ 2.12 ให้ไปที ่แถบ COM และเลือก Microsoft Scripting 

Runtime และคลิกปุ่ม OK ก็ถือว่าเสร็จขั้นตอนการเรียกใช้งาน Microsoft Scripting Runtime 

2.3.2 รูปแบบการใช้งาน FileSystemObject 

วิธีการใช้งานของ FileSystemObject จะมีรูปแบบที ่เกี ่ยวกับอ็อบเจกต์ Drive, Folder, File และ 

Text Stream โดยในที ่นี้จะกล่าวถึงวิธีการใช้งานของอ็อบเจกต์ File และ Text Stream เท่านั้น 

เพราะจะนํามาใช้ในการแลกเปลี ่ยนข้อมูลกับโปรแกรม SCILAB โดยวิธีการใช้งานมีรูปแบบดังนี้ 

• รูปแบบการประกาศตัวแปรแบบ FileSystemObject แสดงในรูปที ่ 2.13 

• รูปแบบการเรียกใช้งาน FileSystemObject แสดงในรูปที ่ 2.14

40 

1 

2 

รูปที ่ 2.11 การเลือกหน้าต่าง Add Reference 

1 

2 

รูปที ่ 2.12 หน้าต่าง Add Reference 

3 

Public fso As New Scripting . FileSystemObject 

ชื ่อตัวแปรที ่ตั้งขึ้น เครื ่องหมายจุด 

อ็อบเจกต์ที ่ต้องการ 

รูปที ่ 2.13 การประกาศตัวแปรแบบ FileSystemObject

41 

oFileSysObj . Method 

วิธี 

ชื ่ออ็อบเจกต์ 

เครื ่องหมายจุด 

รูปที ่ 2.14 การเรียกใช้งาน FileSystemObject 

หมายเหตุ โปรแกรม Visual Basic 2010 Express มีตัวช่วยเหลือในการเขียนโปรแกรมคือ เมื ่อใส่ 

เครื ่องหมายจุด “ . ” ต่อท้ายคําสั่ง ก็จะแสดงตัวช่วยที ่ชื ่อว่า Auto List Members ซึ ่งจะมีรายการ 

คุณสมบัติและฟังก์ชันต่างๆ ที ่เกี ่ยวข้องกับอ็อบเจกต์ File และ Text Stream ตามรายละเอียดดังนี้ 

2.3.3 ฟังก์ชันที ่เกี ่ยวของโปรแกรม Visual Basic 2010 

2.3.3.1 คําสั่งที ่เกี ่ยวข้องกับ FileSystemOject 

• FileSystemObject เป็นการประกาศตัวแปรที่ใช้อ้างอิง FileSystemObject มีรูปแบบการ 

เรียกใช้งานดังนี้ 

Public fso As New Scripting.FileSystemObject 

ซึ ่งเป็นการกําหนดให้ fso เป็นอ็อบเจกต์ FileSystemObject โดยจะต้องมีการใส่พารามิเตอร์ 

New เข้าไปในคําสั่งด้วย (ตัวแปรที ่เป็นอ็อบเจกต์ของ FileSystemObject ต้องใส่นิพจน์ New 

เสมอ) 

• CreateTextFile ใช้สร้างไฟล์ในระบบปฏิบัติการวินโดวส์ ซึ ่งมีรูปแบบการเรียกใช้งานดังนี้ 

oFileSysObj.CreateTextFile (Filename [, Overwrite[, Unicode]]) 

โดย oFileSysObj คืออ็อบเจกต์ที ่เรียกใช้งาน, Filename คือชื ่อไฟล์ที ่มีประเภทข้อมูลเป็นแบบ 

String, Overwrite คือตัวเลือกที ่บอกว่าสามารถเขียนทับไฟล์ที ่มีชื ่อซํ้ากันได้โดยมีประเภทข้อมูล 

เป็นแบบบูลีน (Boolean: True หรือ False), และ Unicode คือตัวเลือกที ่บอกว่าไฟล์ที ่สร้าง 

จะเก็บข้อมูลแบบ Unicode หรือ ASCII โดยมีประเภทข้อมูลแบบบูลีน 

• DeleteFile ใช้ลบไฟล์ข้อมูล โดยมีรูปแบบการเรียกใช้งานดังนี้

42 

oFileSysObj.DeleteFile( FileSpec [, Force]) 

เมื ่อ oFileSysObj คืออ็อบเจกต์ที ่เรียกใช้งาน, FileSpec คือชื ่อและที ่อยู่ของไฟล์ที ่ต้องการลบ 

ซึ ่งมีประเภทข้อมูลเป็นแบบ String, และ Force คือตัวเลือกสําหรับการลบซึ ่งมีประเภทข้อมูล 

เป็นแบบบูลีน (โดยไม่สนใจว่าไฟล์นั้นเป็นแบบไฟล์ที ่อ่านอย่างเดียวหรือไม่) 

• FileExists ใช้ตรวจสอบว่าไฟล์ที ่กําหนดมีอยู่จริงหรือไม่ โดยมีรูปแบบการเรียกใช้งานดังนี้ 

oFileSysObj.FileExists(FileSpec) 

เมื ่อ oFileSysObj คืออ็อบเจกต์ที ่เรียกใช้งาน และ FileSpec คือชื ่อและที ่อยู่ของไฟล์ที ่ต้องการ 

ตรวจสอบซึ ่งมีประเภทข้อมูลเป็นแบบ String 

• GetFile ใช้รับค่าจากไฟล์ข้อมูล โดยมีรูปแบบการเรียกใช้งานดังนี้ 

oFileSysObj.GetFile(FilePath) 

เมื ่อ oFileSysObj คืออ็อบเจกต์ที ่เรียกใช้งาน และ FilePath คือชื ่อและที ่อยู่ของไฟล์ที ่มีประเภท 

ข้อมูลเป็นแบบ String 

• GetFileName ใช้รับค่ากลับมาเป็นชื ่อไฟล์ในตําแหน่งที ่ระบุไว้ มีรูปแบบการเรียกใช้งานคือ 

oFileSysObj.GetFileName(Path) 

เมื ่อ oFileSysObj คืออ็อบเจกต์ที ่เรียกใช้งาน และ FilePath คือที ่อยู่ของไฟล์ที ่มีประเภทข้อมูล 

เป็นแบบ String และแสดงอยู่ภายในเครื ่องหมาย “….” 

2.3.3.2 คําสั่งที ่เกี ่ยวข้องกับ TextStream 

• TextStream เป็นการประกาศตัวแปรที ่ใช้อ้างอิง TextStream มีรูปแบบการเรียกใช้งานดังนี้ 

Public w_file As Scripting.TextStream 

ซึ ่งเป็นการกําหนดให้ w_file เป็นอ็อบเจกต์ TextStream

43 

• Close ใช้ยกเลิกการเชื ่อมต่อกับอ็อบเจกต์ TextStream มีรูปแบบการเรียกใช้งานดังนี้ 

oTextStreamObj.Close 

เมื ่อ oTextStreamObj คืออ็อบเจกต์ TextStream ที ่ต้องการยกเลิกการเชื ่อมต่อ 

• Read ใช้อ่านข้อมูลตามจํานวนที ่กําหนดจากไฟล์ข้อมูล มีรูปแบบการเรียกใช้งานดังนี้ 

oTextStreamObj.Close 

เมื ่อ oTextStreamObj คืออ็อบเจกต์ TextStream ที ่ต้องการอ่านข้อมูล และ Character คือ 

สายอักขระหรือจํานวนของอักษร (alphabet) ที ่ต้องการอ่านจากไฟล์ข้อมูล โดยมีประเภทข้อมูล 

เป็นแบบ Long (ดูตารางที ่ 2.3) 

• ReadAll ใช้อ่านข้อมูลทั้งหมดจากไฟล์ข้อมูล มีรูปแบบการเรียกใช้งานดังนี้ 

oTextStreamObj.ReadAll 

เมื ่อ oTextStreamObj คืออ็อบเจกต์ TextStream ที ่ต้องการอ่านข้อมูลทั้งหมด 

• ReadLine ใช้อ่านข้อมูลทีละหนึ ่งบรรทัดจากไฟล์ข้อมูล มีรูปแบบการเรียกใช้งานคือ 

oTextStreamObj.ReadLine 

เมื ่อ oTextStreamObj คืออ็อบเจกต์ TextStream ที ่ต้องการอ่านอ่านข้อมูลทีละหนึ ่งบรรทัด 

• Skip ใช้กระโดดข้ามข้อมูลจากไฟล์ข้อมูลที ่กําหนด มีรูปแบบการเรียกใช้งานคือ 

oTextStreamObj.Skip(Characters) 

เมื ่อ oTextStreamObj คืออ็อบเจกต์ TextStream ที่เรียกใช้งาน และ Characters คือสาย 

อักษระที ่ไม่สนใจที ่จะอ่าน (มีประเภทข้อมูลเป็นแบบ Long) 

• SkipLine ใช้กระโดดข้ามข้อมูลจากไฟล์ข้อมูลทีละหนึ ่งบรรทัด มีรูปแบบการเรียกใช้งานคือ

44 

oTextStreamObj.SkipLine 

เมื ่อ oTextStreamObj คืออ็อบเจกต์ TextStream ที ่เรียกใช้งาน 

• Write ใช้เขียนข้อมูลเก็บไว้ในไฟล์ที ่กําหนด (เมื ่อเขียนจบ จะไม่ขึ้นบรรทัดใหม่) โดยมีรูปแบบ 

การเรียกใช้งานดังนี้ 

oTextStreamObj.Write(Text) 

เมื ่อ oTextStreamObj คืออ็อบเจกต์ TextStream ที่เรียกใช้งาน และ Text คือข้อความที ่ 

ต้องการเขียนลงไปเก็บไว้ในไฟล์ โดยข้อความนี้ต้องอยู่ภายในเครื ่องหมาย “….” 

• WriteLine ใช้เขียนข้อมูลลงไฟล์ข้อมูลทีละหนึ ่งบรรทัด (เมื ่อเขียนจบ จะขึ้นบรรทัดใหม่ให้) 

มีรูปแบบการเรียกใช้งานดังนี้ 

oTextStreamObj.WriteLine(String) 

เมื ่อ oTextStreamObj คืออ็อบเจกต์ TextStream ที ่เรียกใช้งาน และ String คือข้อความแต่ละ 

บรรทัดที ่ต้องการเขียนลงในไฟล์ โดยข้อความนี้ต้องอยู่ภายในเครื ่องหมาย “….” 

• WriteBlankLines ใช้เขียนไฟล์แล้วเว้นบรรทัดตามที ่กําหนด มีรูปแบบการเรียกใช้งานคือ 

oTextStreamObj.WriteBlankLines(Lines) 

เมื ่อ oTextStreamObj คืออ็อบเจกต์ TextStream ที ่เรียกใช้งาน และ Lines คือจํานวนตัวอักษร 

หรืออักขระที ่ต้องการเพิ ่มลงในบรรทัดนั้น โดยมีประเภทข้อมูลเป็นแบบ Long 

2.3.3.3 คําสั่งอื ่นที ่น่าสนใจ 

• Shell เป็นฟังก์ชันที ่ใช้เรียกโปรแกรมประยุกต์ขึ้นมาทํางาน มีรูปแบบการเรียกใช้งานคือ 

Shell(PathName, [Window Style])

45 

โดย PathName คือที ่อยู่ของโปรแกรมประยุกต์ที ่ต้องการ และ Window Style คือค่าสถานะ 

ในการเรียกโปรแกรมนั้น 

• Msgbox เป็นฟังก์ชันที ่ใช้โต้ตอบระหว่างโปรแกรมกับผู้ใช้ โดยจะแสดงข้อมูลเพียงอย่างเดียว 

แล้วให้ผู้ใช้กดปุ่มเลือก (ในกรณีที ่ต้องการให้ผู้ใช้เลือกตอบ) มีรูปแบบการเรียกใช้งานคือ 

MsgBox Prompt[,Buttons][,Title] 

เมื ่อ Prompt คือข้อความที ่ต้องการแสดงในกล่องข้อความ (message box) ในกรณีที ่ต้องการ 

แสดงข้อมูลหลายบรรทัด ทําได้โดยนําข้อมูลในแต่ละบรรทัดมาเชื ่อมด้วยว่า “+chr(13)+”, 

Buttons คือส่วนที ่ใช้กําหนดการแสดงปุ่มและกําหนดสัญรูป (icon) ในกล่องข้อความ, และ 

Title คือข้อความที ่ต้องการแสดงบนแถบด้านบนของกล่องข้อความ 

• Application.StartupPath เป็นฟังก์ชันที ่ใช้ตั้งค่าโฟลเดอร์ปัจจุบันให้ตรงกับโปรแกรมประยุกต์ 

โดยถ้าโปรแกรมประยุกต์ทํางานเริ ่มจากเครื ่องแม่ข่าย คุณสมบัติของ App.Path จะส่งออกค่า 

เป็นชื ่อแบบ UNC (Universal Naming Convention) เช่น \ชื ่อเครื ่องแม่ข่าย\ชื ่อโฟลเดอร์\… 

ซึ ่งวิธีการเรียกใช้งานคือ 

Application.StartupPath 

2.4 ฟังก์ชันที ่เกี ่ยวข้องของโปรแกรม SCILAB 

ในหัวข้อนี้จะอธิบายฟังก์ชันต่างๆ ของโปรแกรม SCILAB ที ่จําเป็นสําหรับการนํามาใช้งานร่วมกับ 

โปรแกรม Visual Basic เพื ่อสร้างสื ่อการเรียนการสอน ดังต่อไปนี้ 

2.4.1 คําสั่ง file 

เป็นคําสั่งที ่ใช้เปิดหรือปิดแฟ้มข้อมูลหรือไฟล์ โดยมีรูปแบบการใช้งานทั่วไปดังนี้ 

unit = file('open', filename, [status]) 

เมื ่อ 'open' เป็นการบอกโปรแกรมให้เปิดไฟล์ filename ขึ้นมาใช้งาน, filename คือชื ่อ 

ไฟล์ข้อมูลที ่ต้องการเรียกใช้งาน, status เป็นการกําหนดสถานะของไฟล์ที ่เปิดขึ้นมาใช้งานซึ ่งมี 

อยู่ 4 รูปแบบคือ

46 

ตารางที ่ 2.4 รหัสรูปแบบในโปรแกรม SCILAB 

รหัสรูปแบบ 


%d แสดงผลเป็นเลขจํานวนเต็มฐานสิบแบบมีเครื ่องหมาย (signed integer) 

%u แสดงผลเป็นเลขจํานวนเต็มฐานสิบแบบไม่มีเครื ่องหมาย (unsigned integer) 

%x หรือ %X แสดงผลเป็นเลขจํานวนเต็มฐานสิบหกแบบไม่มีเครื ่องหมาย 

%f แสดงผลเป็นเลขจํานวนจริง 

%e แสดงผลเป็นเลขจํานวนจริงในรูปของเลขยกกําลัง 

%c แสดงผลตัวอักขระ 

%s แสดงผลสายอักขระ 

• "new" หมายถึงไฟล์ที ่เปิดขึ้นมาต้องไม่เคยมีอยู่ในสารบบทํางาน (ค่าโดยปริยาย) 

• "old" หมายถึงไฟล์ที ่เปิดขึ้นมาต้องมีอยู่แล้วในสารบบทํางาน 

• "unknown" หมายถึงไฟล์ที ่เปิดขึ้นมาจะมีอยู่หรือไม่มีอยู่ในสารบบทํางานก็ได้ 

• "scratch" หมายถึงไฟล์ที ่เปิดขึ้นมาจะถูกลบทิ้งหลังจากเสร็จสิ้นการทํางาน 

และ unit เป็นเลขจํานวนเต็มที ่โปรแกรมใช้อ้างถึงชื ่อไฟล์ filename นั้น โดยหลังจากใช้งาน 

ไฟล์ที ่เปิดขึ้นมาเสร็จแล้ว ผู้ใช้จะต้องปิดการทํางานของไฟล์นั้นเสมอด้วยคําสั่ง 

file('close', unit) 

2.4.2 คําสั่ง fprintf 

เป็นคําสั่งที ่ทําหน้าที ่พิมพ์ค่าของตัวแปรลงไปเก็บไว้ในไฟล์ แทนที ่จะแสดงผลลัพธ์ออกมาที ่หน้าต่าง 

คําสั่ง รูปแบบการใช้งานของคําสั่งนี้คือ 

fprintf(fd, format, value_1, ..., value_n) 

โดย fd คือชื ่อของไฟล์ที ่ต้องการเก็บค่าของตัวแปร value_i, format คือรหัสควบคุมการพิมพ์ 

(ตามตารางที ่ 2.4 และ 2.5), และ value_i เป็นตัวกําหนดว่าจะให้ข้อมูลใดแสดงผลออกมาที ่ 

หน้าต่างคําสั่ง ตัวอย่างการใช้งาน เช่น 

-->fd = file('open', 'results.txt', 'unknown');

47 

ตารางที ่ 2.5 รหัสบังคับการพิมพ์ในโปรแกรม SCILAB 

รหัสบังคับการพิมพ์ 


\n ขึ้นบรรทัดใหม่ 

\t แท็ป (tab) ในแนวนอน 

\v แท็ปในแนวตั้ง 

\b เลื ่อนเคอร์เซอร์ไปลบตัวอักขระทางซ้ายมือหนึ ่งตัวอักขระ 

\r เครื ่องหมาย return เหมือนกับการกดปุ่ม Enter 

\f ขึ้นหน้าใหม่ 

\a ส่งเสียงดังออกลําโพงหนึ ่งครั้ง 

\\ เครื ่องหมาย \ (backslash) 

\’ เครื ่องหมาย ' (single quote) 

\” เครื ่องหมาย " (double quote) 

\? เครื ่องหมาย ? (question mark) 

\ooo 

\xhh 

พิมพ์ตัวอักขระที ่มีเลขฐานแปดตรงกับค่า ooo 

พิมพ์ตัวอักขระที ่มีเลขฐานสิบหกตรงกับค่า hh 

-->for t = 0:%pi/10:%pi 

--> fprintf(fd, 'time = %6.3f value = %6.3f\n', t, cos(t)); 

-->end 

-->file('close', fd); 

ผลลัพธ์ที ่ได้คือโปรแกรม SCILAB จะสร้างไฟล์ที ่ชื ่อว่า results.txt ในสารบบที ่กําลังทํางาน 

อยู่ซึ ่งจะบันทึกข้อมูลที ่กําหนดด้วยคําสั่ง fprintf ปรากฏอยู่ (นั่นคือค่าของสัญญาณโคไซน์ ณ 

เวลา t) โดยถ้าลองเปิดไฟล์ results.txt ด้วยโปรแกรมเอดิเตอร์ (เช่น Notepad) ก็จะพบ 

ข้อมูลตามที ่กําหนดไว้ดังแสดงในรูปที ่ 2.15 

2.4.3 คําสั่ง exec 

เป็นคําสั่งที ่ใช้โหลดฟังก์ชันเข้ามาประมวลผลในโปรแกรม SCILAB โดยมีลักษณะการใช้งานดังนี้ 

exec(filename) 

เมื ่อ filename คือชื ่อและที ่อยู่ (path) ของไฟล์ ซึ ่งต้องเขียนภายในเครื ่องหมาย "…"

48 

รูปที ่ 2.15 ข้อมูลภายในไฟล์ results.txt โดยใช้โปรแกรม Notepad 

2.4.4 คําสั่ง savematfile 

เป็นคําสั่งที ่ใช้บันทึกข้อมูลให้อยู่ในรูปไบนารี (binary) หรือแอสกี (ASCII) โดยมีรูปแบบการเรียก 

ใช้งานดังนี้ 

savematfile('filename', 'var1') 

เมื ่อ filename คือชื ่อและที ่อยู่ของไฟล์ ซึ ่งต้องเขียนภายในเครื ่องหมาย "…" และ var1 คือ 

ชื ่อตัวแปรที ่ต้องการเขียนลงในไฟล์ เช่น คําสั่ง savematfile('Test1.txt','x') จะ 

เป็นการนําค่าของตัวแปร x ไปเก็บไว้ในไฟล์ Test1.txt 

2.4.5 คําสั่ง xs2gif 

เป็นคําสั่งที ่ใช้บันทึกรูปกราฟที ่วาดขึ้นด้วยโปรแกรม SCILAB ให้เป็นไฟล์รูปภาพที ่มีนามสกุลเป็น 

แบบ .gif โดยมีรูปแบบการเรียกใช้งานดังนี้

49 

เริ ่มต้น 

สร้างไฟล์สคริปต์ 

เขียนข้อมูลไฟล์สคริปต์ 

ประมวลผลไฟล์สคริปต์ 

บันทึกผลลัพธ์ลงไฟล์ข้อมูล 

แสดงผลลัพธ์ 

จบ 

รูปที ่ 2.16 แผนภาพบล็อกแสดงการเขียนโปรแกรม Visual Basic เพื ่อติดต่อกับ SCILAB 

xs2gif(win_num, filename) 

เมื ่อ win_num คือตัวเลขจํานวนเต็มบวกที ่ใช้อ้างถึงหมายเลขของหน้าต่างกราฟ และ filename 

คือชื ่อไฟล์ (ที่มีนามสกุล .gif) ที่ต้องการบันทึกรูปกราฟที่ปรากฏในหน้าต่างกราฟหมายเลข 

win_num ตัวอย่างเช่น คําสั่ง xs2gif(1,'F1.gif') จะบันทึกรูปกราฟในหน้าต่างกราฟ 

หมายเลข 1 เป็นไฟล์ชื ่อ F1.gif 

2.5 การเขียนโปรแกรม Visual Basic ติดต่อกับ SCILAB 

ในส่วนนี้จะแสดงตัวอย่างการเขียนโปรแกรม Visual Basic ติดต่อกับ SCILAB ซึ ่งมีการขั้นตอน 

การทํางานตามแผนภาพบล็อกในรูปที ่ 2.16 โดยซอฟต์แวร์ที ่ใช้ประกอบด้วย 

• โปรแกรม Microsoft Visual Basic 2010 Express 

• โปรแกรม SCILAB เวอร์ชัน 4.1.2 

• ระบบปฏิบัติการ Window XP

50 

รูปที ่ 2.17 ฟอร์มทดสอบการสร้างไฟล์สคริปต์ 

และฮาร์ดแวร์ที ่ใช้มีคุณลักษณะดังนี้ CPU แบบ Core2Duo 2.4 GHz, RAM ขนาด 1 GB, ฮาร์ด 

ดิสก์ไดรฟ์ขนาด 160 GB, และการ์ดจอ VGA แบบ 128 MB 

ในที ่นี้จะยกตัวอย่างการหาค่าลอการิทึมฐานสอง 7 ของเลขจํานวนเต็ม โดยจะใช้โปรแกรม 

Visual Basic สร้างหน้าต่างส่วนต่อประสาน (interface) เพื ่อรับค่าตัวเลขที ่ผู้ใช้ป้อนเข้าไป จากนั้น 

เมื ่อกดปุ่มคํานวณ โปรแกรม Visual Basic ก็จะนําตัวเลขนี้มาเขียนเป็นไฟล์สคริปต์ แล้วส่งไปให้ 

โปรแกรม SCILAB คํานวณโดยใช้ฟังก์ชัน log2(x) เพื ่อหาค่าลอการิทึมฐานสองของตัวแปร x 

แล้วส่งผลลัพธ์ที ่ได้ไปแสดงผลที ่หน้าต่างส่วนต่อประสาน โดยขั้นตอนการทํางานสรุปได้ดังนี้ 

2.5.1 การสร้างไฟล์สคริปต์ 

หัวข้อนี้จะแสดงวิธีการสร้างไฟล์สคริปต์จากหน้าต่างส่วนต่อประสานของโปรแกรม Visual Basic 

2010 Express ดังต่อไปนี้ 

1) ให้เปิดโปรแกรม Visual Basic 2010 Express แล้วสร้างโปรเจ็กต์แบบ Windows Forms 

Application จากนั้นทําการออกแบบหน้าฟอร์มโดยนําปุ่ม Button มาวางไว้ใน Form หนึ ่งปุ่ม 

แล้วเปลี ่ยนชื ่อปุ่มเป็น “ทดสอบการสร้างไฟล์สคริปต์” ตามรูปที ่ 2.17 

2) กําหนดค่าคุณสมบัติของฟอร์มตามตารางที ่ 2.6 

3) เรียกฟังก์ชัน FileSystemObject มาใช้งาน โดยเลือกที ่เมนู Project → Add Reference… 

→ Microsoft Scripting Runtime และกดปุ่ม OK (ตามรูปที ่ 2.11 และ 2.12) 

4) ดับเบิลคลิกที ่ปุ่ม Button หรือกดปุ่ม View Code 

แล้วเขียนโค้ดโปรแกรมดังนี้ 

ที ่หน้าต่างโซลูชัน (Solution Explorer) 

7 ลอการิทึม (logarithm) เป็นฟังก์ชันผกผันของฟังก์ชันเอ็กซ์โพเนนเชียล กล่าวคือลอการิทึมฐาน b ของค่า x ก็คือค่า n 

ที ่ทําให้สมการ x = b n หรือเขียนได้เป็น log b (x) = n เป็นจริง เช่น log 2 (128) = 7

51 

ตารางที ่ 2.6 การกําหนดค่าคุณสมบัติของฟอร์มที ่ใช้ในรูปที ่ 2.17 

อ็อบเจกต์ / คอนโทรล คุณสมบัติ ค่าที ่กําหนด 

Form Text ทดสอบการสร้างไฟล์สคริปต์ 

CommandButton 

Name 

Text 

Button1 

ทดสอบการสร้างไฟล์สคริปต์ 

รูปที ่ 2.18 ผลลัพธ์ที ่ได้จากฟังก์ชัน CreateTextFile 

1 

2 

3 

4 

5 

6 

Public Class Form1 


Private Sub Button1_Click(ByVal sender As System.Object, ByVal e As 

System.EventArgs) Handles Button1.Click 

w_file = fso.CreateTextFile("D:\test.sce") 'สร้างไฟล์สคริปต์ 

End Sub 

End Class 

5) ทดสอบการทํางานของโปรแกรม โดยการคลิกที ่ปุ่ม 

หรือกดปุ่ม ที ่คีย์บอร์ด จากนั้น 

ทดสอบโปรแกรมโดยกดปุ่ม “ทดสอบการสร้างไฟล์สคริปต์” ในรูปที ่ 2.17 ก็จะได้ไฟล์สคริปต์ 

ที ่มีชื ่อว่า test.sce ปรากฏอยู่ในสารบบ D:\ ดังแสดงในรูปที ่ 2.18 

หมายเหตุ ฟังก์ชัน CreateTextFile ในบรรทัดที ่ 4 จะสร้างไฟล์สคริปต์ของโปรแกรม SCILAB 

ที่ชื ่อว่า test.sce เพื ่อทําหน้าที่เป็นไฟล์ชั่วคราวสําหรับส่งข้อมูลต่างๆ ไปประมวลผลที ่ 

โปรแกรม SCILAB

52 

รูปที ่ 2.19 ฟอร์มแสดงการเขียนข้อมูลลงไฟล์สคริปต์ 



Form Text ทดสอบการเขียนข้อมูลลงไฟล์สคริปต์ 

CommandButton 

Name 

Text 

Button1 

ทดสอบการเขียนข้อมูลลงไฟล์สคริปต์ 

TextBox1 Text N/A 

2.5.2 การเขียนไฟล์สคริปต์ 

ในที ่นี้จะแสดงวิธีการนําข้อมูลที ่ป้อนผ่านหน้าต่างส่วนต่อประสานของโปรแกรม Visual Basic 2010 

Express ไปเก็บไว้ในไฟล์สคริปต์ดังนี้ 

1) เปิดโปรแกรม Visual Basic 2010 Express แล้วสร้างโปรเจ็กต์แบบ Windows Forms 

Application จากนั้นทําการออกแบบหน้าฟอร์มโดยนําปุ่ม Button มาวาง 1 ตัว (เปลี ่ยนชื ่อเป็น 

“ทดสอบการเขียนไฟล์สคริปต์”) และนํา Textbox1 มาวาง 1 ตัว (เปลี ่ยนชื ่อเป็น “Input”) 

ตามรูปที ่ 2.19 


3) เรียกฟังก์ชัน FileSystemObject มาใช้งานโดยเลือกที ่เมนู Project → Add Reference… 


4) ดับเบิลคลิกที ่ปุ่ม Button หรือคลิกที ่ปุ่ม View Code 

โปรแกรมดังนี้ 

ที ่หน้าต่างโซลูชัน แล้วเขียนโค้ด 

5) ทดสอบการทํางานของโปรแกรม โดยการกดปุ่ม หรือกดปุ่ม ที ่คีย์บอร์ด จากนั้น 

ทําการทดสอบโปรแกรมโดยการป้อนตัวเลขเข้าไป (เช่น เลข 5) และกดปุ่ม “ทดสอบการเขียน 

ไฟล์สคริปต์” หนึ ่งครั้ง ก็จะได้ผลลัพธ์ตามรูปที ่ 2.20

53 

รูปที ่ 2.20 ข้อมูลที ่เขียนลงไฟล์สคริปต์ test.sce 

1 

2 

3 

4 

5 

6 

7 

8 






w_file = fso.CreateTextFile("D:\test.sce") 

'สร้างไฟล์สคริปต์ 

w_file.WriteLine("X=" & TextBox1.Text & ";") 'เขียนไฟล์สคริปต์ 

End Sub 

End Class 

หมายเหตุ ฟังก์ชัน WriteLine ในบรรทัดที ่ 6 เป็นการเขียนข้อมูลลงในไฟล์สคริปต์ที ่สร้างขึ้น 

เพื ่อนําข้อมูลไปประมวลผลที ่โปรแกรม SCILAB ซึ ่งเมื ่อป้อนค่าที ่ต้องการ (เช่น เลข 5) ลงไป 

ในช่อง Input แล้วกดปุ่ม “ทดสอบการเขียนข้อมูลลงไฟล์สคริปต์” ก็จะทําการสร้างไฟล์สคริปต์ 

test.sce ในสารบบ D:\ และเขียนข้อมูล X=5 ลงในไฟล์ (ตามที ่กําหนดในบรรทัดที ่ 6) 

2.5.3 การประมวลผลไฟล์สคริปต์ 


Express ไปเก็บไว้ในไฟล์สคริปต์ แล้วส่งไฟล์สคริปต์ไปประมวลผลที ่โปรแกรม SCILAB ดังนี้ 


Application จากนั้นทําการออกแบบหน้าฟอร์มโดยนําปุ่ม Button มาวาง 1 ตัว (เปลี ่ยนชื ่อ 

เป็น “ทดสอบการประมวลผลไฟล์สคริปต์”) และนํา Textbox1 มาวาง 1 ตัว (เปลี ่ยนชื ่อเป็น 

“Input”) และ Label มาวาง 1 ตัว ตามรูปที ่ 2.21 

2) กําหนดค่าคุณสมบัติของฟอร์มตามตารางที ่ 2.8

54 

รูปที ่ 2.21 ฟอร์มทดสอบการประมวลผลไฟล์สคริปต์ 



Form Text ทดสอบการประมวลผลไฟล์สคริปต์ 

CommandButton 

Name 

Text 

Button1 

TextBox1 Text N/A 

ทดสอบการประมวลผลไฟล์สคริปต์ 






1 

2 

3 

4 

5 

6 

7 

8 

9 









Shell("C:\WINDOWS\scilab-4.1.2\bin\Scilex.exe -f D:\test.sce", vbHide) 

'ประมวลผล 

End Sub 

End Class

55 

รูปที ่ 2.22 ฟอร์มทดสอบการบันทึกผลลัพธ์ลงไฟล์ข้อมูล 


ทดสอบการทํางานของโปรแกรมโดยการป้อนตัวเลข (เช่น เลข 5) ลงไป และกดปุ่ม “ทดสอบ 

การเขียนไฟล์สคริปต์” หนึ ่งครั้ง ก็จะได้ไฟล์สคริปต์ test.sce ในสารบบ D:\ ที่มีข้อมูล 

X=5 จากนั้นไฟล์สคริปต์นี้จะถูกนําไปประมวลผลในโปรแกรม SCILAB 8 ผ่านทางคําสั่ง Shell 

ตามบรรทัดที ่ 7 โดยการประมวลผลไฟล์สคริปต์จะถูกซ่อนด้วยคําสั่ง vbHide (ในที ่นี้จึงทําให้ 

ไม่มีการแสดงผลลัพธ์ใดๆ เกิดขึ้น) 

2.5.4 การบันทึกผลลัพธ์ลงไฟล์ข้อมูล 


Express ไปเก็บไว้ในไฟล์สคริปต์แล้วส่งไฟล์นี้ไปประมวลผล จากนั้นนําผลลัพธ์ที ่ได้มาบันทึกเก็บ 

ไว้ในไฟล์ข้อมูล ดังแสดงต่อไปนี้ 


Application จากนั้นทําการออกแบบหน้าฟอร์มโดยนําปุ่ม Button มาวาง 1 ตัว (เปลี ่ยนชื ่อเป็น 

“ทดสอบการบันทึกผลลัพธ์ลงเท็กซ์ไฟล์”) และนํา Textbox1 มาวาง 1 ตัว (เปลี่ยนชื ่อเป็น 

“Input”) และ Label มาวาง 1 ตัว ตามรูปที ่ 2.22 


3) เรียกฟังก์ชัน FileSystemObject มาใช้งานโดยเลือกที่เมนู Project → Add Reference… 





8 ไฟล์ที ่ใช้ประมวลผลของโปรแกรม SCILAB เวอร์ชัน 4.1.2 คือไฟล์ Scilex.exe

56 



Form Text ทดสอบการบันทึกผลลัพธ์ลงไฟล์ข้อมูล 

CommandButton 

Name 

Text 

Button1 

TextBox1 Text N\A 

ทดสอบการบันทึกผลลัพธ์ลงไฟล์ข้อมูล 

1 

2 

3 

4 

5 

6 

7 

8 

9 

10 

11 

12 

13 









w_file.WriteLine("output=log2(X);") 

'เขียนไฟล์สคริปต์ 

w_file.WriteLine("savematfile('D:\001.txt', 'output')") 'บันทึกผลลัพธ์ 

w_file.WriteLine("exit();") 'ออกจากโปรแกรม SCILAB 

w_file.Close() 

'ออกจากการเขียนไฟล์สคริปต์ 


'ประมวลผล 

End Sub 

End Class 


ทําการทดสอบโปรแกรมโดยการป้อนตัวเลข (เช่น เลข 8) ลงไปตามรูปที่ 2.22 และกดปุ่ม 

“ทดสอบการบันทึกผลลัพธ์ลงเท็กซ์ไฟล์” หนึ ่งครั้ง ก็จะได้ผลลัพธ์ดังรูปที ่ 2.23 

หมายเหตุ การบันทึกผลลัพธ์ลงในไฟล์ข้อมูลจะต้องเขียนโค้ดลงในไฟล์สคริปต์ไว้ก่อน 

(บรรทัดที ่ 8) โดยใช้คําสั่ง savematfile จากนั้นออกจากการโปรแกรม SCILAB โดยใช้ 

คําสั่ง exit (บรรทัดที ่ 9) และสิ้นสุดการเขียนข้อมูล (บรรทัดที ่ 10) หลังจากนั้นเมื ่อป้อน 

ข้อมูลลงไปและกดปุ่ม “ทดสอบการบันทึกผลลัพธ์ลงไฟล์ข้อมูล” ก็จะได้ไฟล์สคริปต์ที่ชื ่อว่า 

test.sce ปรากฏอยู่ในสารบบ D:\ และบันทึกผลลัพธ์ที ่ได้จากการประมวลผลเข้าไปเก็บ 

ในไฟล์ข้อมูลที ่ชื ่อว่า 001.txt ซึ ่งเมื ่อเปิดไฟล์ข้อมูล 001.txt เพื ่อดูผลลัพธ์ก็จะได้ตาม 

รูปที ่ 2.24

57 

รูปที ่ 2.23 การบันทึกผลลัพธ์ลงไฟล์ข้อมูล 001.txt 

รูปที ่ 2.24 ผลลัพธ์ที ่ได้ในไฟล์ 001.txt แสดงด้วยโปรแกรม NotePad 

รูปที ่ 2.25 ฟอร์มการแสดงผลลัพธ์ของ Log ฐาน 2

58 



Form Text การแสดงผลลัพธ์ของ Log ฐาน 2 

CommandButton 

Name 

Button1 

Text ประมวลผลลัพธ์ Log ฐาน 2 

Textbox1 Text N\A 

Textbox2 Text N\A 

Timer1 

Interval 1000 

Enabled 

False 

2.5.5 การแสดงผลลัพธ์ 


Express ไปเก็บไว้ในไฟล์สคริปต์แล้วส่งไฟล์นี้ไปประมวลผล จากนั้นนําผลลัพธ์ที ่ได้มาบันทึกเก็บ 

ไว้ในไฟล์ข้อมูลแล้วส่งกลับมาแสดงผลที ่หน้าต่างส่วนต่อประสานของโปรแกรม Visual Basic 2010 

Express ดังแสดงต่อไปนี้ 


Application จากนั้นทําการออกแบบหน้าฟอร์มโดยนําปุ่ม Button มาวาง 1 ตัว (เปลี ่ยนชื ่อ 

เป็น “ประมวลผลลัพธ์ Log ฐาน 2”), Textbox1 มาวาง 2 ตัว (เปลี ่ยนชื ่อเป็น “Input” และ 

“Output”), Label มาวาง 2 ตัว, และ Timer1 มาวางไว้นอกฟอร์มอีก 1 ตัว ตามรูปที ่ 2.25 







1 

2 

3 

4 

5 




Public r_file As Scripting.TextStream 


System.EventArgs) Handles Button1.Click

59 

6 

7 

8 

9 

10 

11 

12 

13 

14 

15 

16 

17 

18 

19 

20 

21 

22 

23 

24 


w_file.WriteLine("X=" & TextBox1.Text & ";") 

w_file.WriteLine("output=log2(X);") 




w_file.WriteLine("savematfile('D:\001.txt','output')") 'บันทึกผลลัพธ์ 

w_file.WriteLine("exit();") 


'ออกจากโปรแกรม SCILAB 

'ออกจากการเขียนไฟล์สคริปต์ 


Timer1.Enabled = True 

End Sub 

'เริ ่มการทํางานของ Timer1 

Private Sub Timer1_Tick(ByVal sender As System.Object, ByVal e As 

System.EventArgs) Handles Timer1.Tick 

If Timer1.Interval = 1000 Then 

r_file = fso.OpenTextFile("D:\001.txt") 

Do Until r_file.AtEndOfStream 

Loop 

End If 

TextBox2.Text = Val(r_file.ReadLine) 

Timer1.Enabled = False 

End Sub 

End Class 

'หน่วยเวลาเพื ่อรอประมวลผล 

'เปิดไฟล์ข้อมูล 

'อ่านข้อมูลจากไฟล์ข้อมูลจนจบ 

'แสดงข้อมูล Textbox2 

'จบการทํางานของ Timer1 

รูปที ่ 2.26 ผลลัพธ์ของ Log ของเลข 256 ฐาน 2 (8 = log 2 (256)) 


ทําการทดสอบโปรแกรมโดยการป้อนตัวเลข (เช่น เลข 256) และกดปุ่ม “ประมวลผลลัพธ์ Log 

ฐาน 2” หนึ ่งครั้ง ก็จะได้ผลลัพธ์ดังรูปที ่ 2.26

60 

รูปที ่ 2.27 ตัวอย่างโปรแกรมเข้าสู่ระบบ 


บทนี้ได้สรุปพื ้นฐานการใช้งานโปรแกรม Visual Basic เพื ่อติดต่อกับโปรแกรม SCILAB โดยเริ ่ม 

จากประวัติความเป็นมาของโปรแกรม Visual Basic จากนั้นอธิบายหลักการใช้งานของโปรแกรม 

Visual Basic 2010 Express รวมทั้งการเชื ่อมต่อกับโปรแกรม SCILAB เพื ่อเป็นแนวทางใช้การ 

สร้างสื ่อการเรียนการสอนที ่จะอธิบายในบทต่อไป 


1. จงอธิบายเมนูหลัก (menu bar) ที ่นิยมใช้งานของโปรแกรม Visual Basic 2010 Express 

2. การใช้งานอ็อบเจกต์ FileSystemObject จะต้องมีการเรียกไลบรารีที ่ชื ่อว่าอะไร 

3. จงอธิบายความหมายและรูปแบบการใช้งานของฟังก์ชัน Shell 

4. ฟังก์ชัน savematfile ของโปรแกรม SCILAB มีรูปแบบการใช้งานอย่างไร 

5. จงออกแบบโปรแกรมเข้าสู่ระบบ โดยเมื ่อป้อนชื ่อลงใน Textbox และคลิกที ่ปุ่ม “เข้าสู่ระบบ” 

จะแสดงข้อความยินดีตอบรับและชื ่อผู้ใช้งาน ดังตัวอย่างในรูปที ่ 2.27

61 


การสร้างสื ่อการสอนด้วยโปรแกรม Visual 

Basic ร่วมกับ SCILAB 

ในบทนี้จะแสดงตัวอย่างขั้นตอนการสร้างสื ่อการสอนด้วยโปรแกรม Visual Basic (VB) ร่วมกับ 

SCILAB ซึ ่งประกอบด้วยการบวก/ลบ/คูณ/หาร ของเลขสองจํานวน การหาดีเทอร์มิแนนต์และ 

อินเวอร์สของเมทริกซ์ การพิสูจน์คุณสมบัติของเมทริกซ์ การหาค่าลอการิทึมฐานใดๆ การบวกและ 

ลบสมการพหุนาม และการวาดกราฟสองมิติ เพื ่อเป็นแนวทางให้ผู้อ่านสามารถนําไปพัฒนาต่อยอด 

หรือประยุกต์ใช้งานด้านอื ่นได้ 

3.1 การบวก/ลบ/คูณ/หาร ของเลขสองจํานวน 

ในส่วนนี้จะแสดงการใช้โปรแกรม VB 2010 Express เพื ่อสร้างหน้าต่างส่วนต่อประสาน (interface) 

เพื ่อใช้สําหรับการบวก ลบ คูณ และหาร ของเลขสองจํานวน ดังต่อไปนี้ 

1) เปิดโปรแกรม VB 2010 Express แล้วสร้างโปรเจ็กต์แบบ Windows Forms Application 

จากนั้นออกแบบหน้าฟอร์มตามรูปที ่ 3.1 

2) กําหนดค่าคุณสมบัติของฟอร์มในรูปที ่ 3.1 ตามตารางที ่ 3.1 



4) ดับเบิลคลิกที ่ฟอร์มหรือคลิกที ่ปุ่ม View Code 

แล้วเขียนโค้ดโปรแกรมดังนี้ 

ที ่หน้าต่างโซลูชัน (solution explorer)

62 

รูปที ่ 3.1 ฟอร์มสําหรับทําหน้าที ่การบวก ลบ คูณ และหาร ของเลขสองจํานวน 

ตารางที ่ 3.1 ค่าคุณสมบัติของฟอร์มในรูปที ่ 3.1 


Form Text การบวก/ลบ/คูณ/หาร ด้วย SCILAB 

CommandButton1 




Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Button1 

+ (บวก) 

Button2 

- (ลบ) 

Button3 

X (คูณ) 

Button4 

/ (หาร) 

Textbox1 (A) Text N/A 

Textbox2 (B) Text N/A 

Textbox3 (C) Text N/A 

Timer1 

Enabled 

False 

Interval 1000 

โค้ดของฟอร์มในรูปที ่ 3.1 

1 

2 


Public fso As New Scripting.FileSystemObject

63 

3 

4 

5 

6 

7 

8 

9 

10 

11 

12 

13 

14 

15 

16 

17 

18 

19 

20 

21 

22 

23 

24 

25 

26 

27 

28 

29 

30 

31 

32 

33 

34 



Public oparation As String 



oparation = "+" 

F_scilab() 

End Sub 

'การบวก 

'เรียกใช้ฟังก์ชัน F_scilab 



oparation = "-" 

F_scilab() 

End Sub 

'การลบ 




oparation = "*" 

F_scilab() 

End Sub 

'การคูณ 




oparation = "/" 

F_scilab() 

End Sub 

Private Sub F_scilab() 

TextBox3.Text = "" 

'การหาร 


'รายละเอียดของฟังก์ชัน F_scilab 

'ลบข้อมูลใน textbox3 

w_file = fso.CreateTextFile("D:\temp.sce") 

w_file.WriteLine("A=" & TextBox1.Text & ";") 

w_file.WriteLine("B=" & TextBox2.Text & ";") 

w_file.WriteLine("C=A" & oparation & "B;") 

ตัวดําเนินการและ B 

w_file.WriteLine("otext=string(C);") 

w_file.WriteLine("fid = mopen('D:\001.txt', 'w');") 

w_file.WriteLine("mfprintf(fid,'%s\n', otext);") 

w_file.WriteLine("mclose(fid);") 

w_file.WriteLine("exit") 


'สร้างไฟล์สคริปต์ชื ่อ temp.sce 

'ให้ตัวแปร A = Textbox1.Text 

'ให้ตัวแปร B = Textbox2.Text 

'ให้ตัวแปร C มีค่าเท่ากับ A ตามด้วย 

'แปลงข้อมูล C เป็นสายอักขระเก็บไว้ที ่ตัวแปร otext 

'สร้างไฟล์ผลลัพธ์ 001.txt 

'เขียนข้อมูล otext ลงในไฟล์ 001.txt 

'จบการเขียนข้อมูลลงไฟล์ 001.txt 


'จบการเขียนข้อมูลลงไฟล์สคริปต์ 

Shell("C:\WINDOWS\scilab-4.1.2\bin\Scilex.exe -f D:\temp.sce", vbHide) 'ประมวลผล

64 

35 

36 

37 

38 

39 

40 

41 

42 

43 

44 

45 

46 

47 


End Sub 

'เปิดการทํางาน Timer1 



If fso.FileExists("D:\001.txt") = True And Timer1.Interval = 1000 Then 

'ตรวจสอบเงื ่อนไขไฟล์ 001.txt มีอยู่จริงหรือไม่และหน่วงเวลาเท่ากับ 1 วินาที 



Loop 

End If 

End Sub 

End Class 

TextBox3.Text = Val(r_file.ReadLine) 

r_file.Close() 


'เปิดไฟล์ 001.txt 

'ตรวจสอบเงื ่อนไข อ่านข้อมูลจาก 001.txt จบหรือไม่ 

'นําข้อมูลที ่อ่านได้ใส่ลง textbox3.text 

'วนลูปไปตรวจสอบเงื ่อนไข 

'จบการอ่านข้อมูล 

'ปิดการทํางาน Timer1 

'จบทํางานเงื ่อนไข 

กดปุ่มบวก 

รูปที ่ 3.2 ทดสอบการบวกเลขสองจํานวน 

5) ทดสอบการทํางานของโปรแกรมโดยการกดปุ่ม หรือกดปุ่ม ที ่คีย์บอร์ด จากนั้น 

ป้อนข้อมูลดังนี้ A มีค่าเท่ากับ 5 และ B มีค่าเท่ากับ 5 และกดปุ่ม “+ (บวก)” หนึ ่งครั้ง 

ก็จะได้ผลลัพธ์ตามรูปที ่ 3.2 แต่ถ้ากดปุ่ม “× (คูณ)” หนึ ่งครั้ง ก็จะได้ผลลัพธ์ตามรูปที ่ 3.3 

3.2 การหาดีเทอร์มิแนนต์และอินเวอร์สของเมทริกซ์ 

ในที ่นี้จะแสดงการหาดีเทอร์มิแนนต์ (determinant) และอินเวอร์ส (inverse) ของเมทริกซ์ขนาด 

2×2 และ 3×3 โดยจะสร้างฟอร์มทั้งหมด 3 หน้าต่าง ดังรายละเอียดต่อไปนี้

65 

กดปุ่มคูณ 

รูปที ่ 3.3 ทดสอบการคูณเลขสองจํานวน 

รูปที ่ 3.4 ฟอร์มเลือกขนาดเมทริกซ์ 2×2 หรือ 3×3 (Form1) 

• Form1 คือฟอร์มกําหนดขนาดของเมทริกซ์ที ่จะใช้งาน 

• Form2 คือฟอร์มสําหรับการหาดีเทอร์มิแนนต์และอินเวอร์สของเมทริกซ์ขนาด 2×2 

• Form3 คือฟอร์มสําหรับการหาดีเทอร์มิแนนต์และอินเวอร์สของเมทริกซ์ขนาด 3×3 

3.2.1 ฟอร์มกําหนดขนาดของเมทริกซ์ 

การสร้างฟอร์มกําหนดขนาดของเมทริกซ์ (Form1) ทําได้ดังนี้ 


โดยหน้าต่างนี้จะให้ผู้ใช้งานเลือกขนาดของเมทริกซ์ที ่ต้องการ โดยจะมีปุ่มเลือกเมทริกซ์ขนาด 

2×2 และ 3×3 ดังแสดงในรูปที ่ 3.4 

2) กําหนดค่าคุณสมบัติของฟอร์มในรูปที ่ 3.4 ตามตารางที ่ 3.2

66 



Form 

Text 

StartPosition 

เมทริกซ์ 

CenterScreen 



Name 

Button1 

Text 2 x 2 

Name 

Button2 

Text 3 x 3 





ที ่หน้าต่างโซลูชัน แล้วเขียนโค้ดโปรแกรม 

โค้ดของฟอร์ม Form1 ในรูปที ่ 3.4 

1 

2 

3 

4 

5 

6 

7 

8 

9 

10 




Hide() 

Form2.Show() 

End Sub 

'ซ่อนฟอร์มที ่ใช้งานอยู่ (Form1) 

'แสดง Form2 



Hide() 

Form3.Show() 

End Sub 

End Class 



3.2.2 ฟอร์มสําหรับหาดีเทอร์มิแนนต์และอินเวอร์สของเมทริกซ์ขนาด 2×2 

การสร้างฟอร์มสําหรับการหาดีเทอร์มิแนนต์และอินเวอร์สของเมทริกซ์ขนาด 2 ×2 (Form2) ทําได้ 

ดังนี้

67 

ดีเทอร์มิแนนต์ 

อินเวอร์ส 

รูปที ่ 3.5 ฟอร์มสําหรับการหาดีเทอร์มิแนนต์และอินเวอร์สของเมทริกซ์ขนาด 2×2 (Form2) 

รูปที ่ 3.6 เครื ่องมือ Panel ที ่ใช้ในการออกแบบผลลัพธ์ของ Form2 


โดยหน้าต่างนี้จะใช้สําหรับหาดีเทอร์มิแนนต์และอินเวอร์สของเมทริกซ์ขนาด 2×2 ซึ ่งต้องมีปุ่ม 

สําหรับคํานวณ 2 ปุ่ม โดยการหาดีเทอร์มิแนนต์จะแสดง Textbox จํานวน 1 ช่อง เป็น Panel 

ที ่หนึ ่ง และการหาอินเวอร์สจะแสดง Textbox จํานวน 4 ช่อง เป็น Panel ที ่สอง ดังแสดงใน 

รูปที ่ 3.5 

หมายเหตุ การออกแบบฟอร์มผลลัพธ์นั้นจะใช้เครื ่องมือ (Toolbox) ที ่มีชื ่อว่า Panel ตามรูปที ่ 

3.6 ซึ ่งจะต้องสร้าง Panel สองอันซ้อนกัน ณ ตําแหน่งที ่แสดงผลลัพธ์ โดย Panel ที ่หนึ ่งใช้ 

แสดงผลลัพธ์ของการหาดีเทอร์มิแนนต์ และ Panel ที ่สองใช้แสดงผลลัพธ์ของการหาอินเวอร์ส 

นอกจากนี้จะต้องทําการซ่อน Panel ทั้งสองไว้ก่อน โดยการกําหนดค่า Visible เท่ากับ False 

ตามรูปที ่ 3.7

68 

รูปที ่ 3.7 การตั้งค่าการซ่อน Panel 

แถวที ่ 1 แนวตั้งที ่ 2 

รูปที ่ 3.8 ตัวอย่างรหัสที ่ใช้กําหนด Textbox (XY) 


หมายเหตุ รหัสที ่ใช้ในการตั้งชื ่อ Textbox (XY) หมายถึง Textbox แถวที ่ X และแนวตั้งที ่ 

Y เช่น ถ้ากําหนดให้ Textbox (12) จะหมายถึง Textbox แถวที ่ 1 และแนวตั้งที ่ 2 ตามที ่ 

แสดงในรูปที ่ 3.8 





ที ่หน้าต่างโซลูชันแล้วเขียนโค้ดโปรแกรม

69 



Form 

Text เมทริกซ์ขนาด 2 × 2 

StartPosition 

CenterScreen 




Textbox (A11) 

Textbox (A12) 

Textbox (A21) 

Textbox (A22) 

Textbox (1) Panel1 





Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Button1 


Button2 


Button3 

ยัอนกลับ 

a0 

N/A 

a1 

N/A 

a2 

N/A 

a3 

N/A 

da 

N/A 

inva0 

N/A 

inva1 

N/A 

inva2 

N/A 

inva3 

N/A 

Timer1 

Enabled 

False 

Interval 1000

70 


1 

2 

3 

4 

5 

6 

7 

8 

9 

10 

11 

12 

13 

14 

15 

16 

17 

18 

19 

20 

21 

22 

23 

24 

25 

26 

27 

28 

29 

30 

31 





Public codeline As String 



da.Text = "" 

'ลบข้อมูลใน da.Text 

w_file = fso.CreateTextFile("D:\temp.sce") 'สร้างไฟล์สคริปต์ชื ่อว่า temp.sce 

w_file.WriteLine("A=[" & a0.Text & " " & a1.Text & ";" & a2.Text & " " & a3.Text 

& "];") 'สร้างตัวแปรเมทริกซ์ A เท่ากับ a0.text - a3.text ตามลําดับ 

ตัวแปร otext 

w_file.WriteLine("output=det(A);") 

'หาดีเทอร์มิแนนต์ของเมทริกซ์ A 

w_file.WriteLine("otext=string(output);") 'แปลงข้อมูล output เป็นสายอักขระเก็บไว้ที ่ 



w_file.WriteLine("mfprintf(fid,'%s\n',otext);") 'นําข้อมูล output เขียนลงในไฟล์ 001.txt 







Shell("C:\WINDOWS\scilab-4.1.2\bin\Scilex.exe -f D:\temp.sce", vbHide) 


End Sub 




If fso.FileExists("D:\001.txt") = True And Timer1.Interval = 1000 Then 'ตรวจสอบ 

เงื ่อนไขไฟล์ 001.txt มีอยู่จริงหรือไม่และหน่วงเวลาเท่ากับ 1 วินาที 



Loop 

End If 

End Sub 

da.Text = r_file.ReadLine 


Panel2.Visible = False 

Panel1.Visible = True 




'นําข้อมูลที ่อ่านได้ใส่ลง da.text 



'ปิด Panel2 

'เปิด Panel1 


'จบทํางานเงื ่อนไข

71 

32 

33 

34 

35 

36 

37 

38 

39 

40 

41 

42 

43 

44 

45 

46 

47 

48 

49 

50 

51 

52 

53 

54 

55 

56 

57 

58 

59 

60 

61 

62 

63 



& "];") 


inva0.Text = "" 




'ลบข้อมูลใน inva0.text 





'สร้างไฟล์สคริปต์ชื ่อว่า temp.sce 


'สร้างตัวแปรเมทริกซ์ A เท่ากับ a0.text - a3.text ตามลําดับ 

w_file.WriteLine("output=inv(A);") 

w_file.WriteLine("otext=string(output);") 

'หาอินเวอร์สของเมทริกซ์ A 

'แปลงข้อมูล output เป็นสายอักขระเก็บไว้ที ่ 

w_file.WriteLine("fid = mopen('D:\001.txt', 'w');") 'สร้างไฟล์ผลลัพธ์ 001.txt 

w_file.WriteLine("mfprintf(fid,'%s\n',otext(1));") 'นําข้อมูล otext(1) เขียนลงใน 001.txt 












End Sub 








Loop 

inva0.Text = r_file.ReadLine 









'นําข้อมูลที ่อ่านได้ใส่ลง inva0.text 







'เปิด Panel2

72 

64 

65 

66 

67 

68 

69 

70 

71 

End If 

End Sub 






Hide() 

Form1.Show() 

End Sub 

End Class 





รูปที ่ 3.9 ฟอร์มสําหรับการหาดีเทอร์มิแนนต์และอินเวอร์สของเมทริกซ์ขนาด 3×3 (Form3) 

3.2.3 ฟอร์มสําหรับหาดีเทอร์มิแนนต์และอินเวอร์สของเมทริกซ์ขนาด 3×3 

การสร้างฟอร์มสําหรับหาดีเทอร์มิแนนต์และอินเวอร์สของเมทริกซ์ขนาด 3 ×3 (Form3) ทําได้ดังนี้ 


โดยหน้าต่างนี้จะใช้สําหรับหาดีเทอร์มิแนนต์และอินเวอร์สของเมทริกซ์ขนาด 3×3 โดยการ 

ออกแบบในส่วนแสดงผลลัพธ์จะมีลักษณะเหมือนกับแบบฟอร์มที ่ 2 (Form2) โดยจะใช้ Panel 

ซ่อนผลลัพธ์ไว้ตามที ่กําหนดในรูปที ่ 3.6 และ 3.7 แต่จะมีขนาดของเมทริกซ์เป็น 3×3 ตาม 

รูปที ่ 3.9 

2) กําหนดค่าคุณสมบัติของฟอร์มในรูปที ่ 3.9 ตามตารางที ่ 3.4

73 



Form 

Text เมทริกซ์ขนาด 3 × 3 

StartPosition 

CenterScreen 




Textbox (A11) 

Textbox (A12) 

Textbox (A13) 

Textbox (A21) 

Textbox (A22) 

Textbox (A23) 

Textbox (A31) 

Textbox (A32) 

Textbox (A33) 


Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Button1 


Button2 


Button3 

ยัอนกลับ 

a0 

N/A 

a1 

N/A 

a2 

N/A 

a3 

N/A 

a4 

N/A 

a5 

N/A 

a6 

N/A 

a7 

N/A 

a8 

N/A 

da 

N/A

74 











Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

inva0 

N/A 

inva1 

N/A 

inva2 

N/A 

inva3 

N/A 

inva4 

N/A 

inva5 

N/A 

inva6 

N/A 

inva7 

N/A 

inva8 

N/A 

Timer1 

Enabled 

False 

Interval 1000 

หมายเหตุ การเรียงรหัส Textbox (XY) ในตารางที ่ 3.4 จะเหมือนกับ Form2 ที ่แสดงในตารางที ่ 

3.3 เพียงแต่ขนาดเมทริกซ์จะเป็น 3×3 





ที ่หน้าต่างโซลูชัน แล้วเขียนโค้ดโปรแกรม

75 


1 

2 

3 

4 

5 

6 

7 

8 

9 

10 

11 

12 

13 

14 

15 

16 

17 

18 

19 

20 

21 

22 

23 

24 

25 

26 

27 

28 

29 





Public codeline As String 



da.Text = "" 


'ลบข้อมูลใน da.text 


w_file.WriteLine("A=[" & a0.Text & " " & a1.Text & " " & a2.Text & ";" & a3.Text 

& " " & a4.Text & " " & a5.Text & ";" & a6.Text & " " & a7.Text & " " & _ a8.Text & 

"];") 'สร้างตัวแปรเมทริกซ์ A เท่ากับ a0.text - a8.text ตามลําดับ 


w_file.WriteLine("output=det(A);") 


'หาดีเทอร์มิแนนต์ของเมทริกซ์ A 

'แปลงข้อมูล output เป็นสายอักขระเก็บไว้ที ่ 


w_file.WriteLine("mfprintf(fid,'%s\n',otext);") 




'นําข้อมูล otext เขียนลงใน 001.txt 






End Sub 







Loop 

da.Text = r_file.ReadLine 







'นําข้อมูลที ่อ่านได้ใส่ลง da.text 





'ปิดการทํางาน Timer1

76 

30 

31 

32 

33 

34 

35 

36 

37 

38 

39 

40 

41 

42 

43 

44 

45 

46 

47 

48 

49 

50 

51 

52 

53 

54 

55 

56 

57 

58 

59 

60 

61 

End If 

End Sub 
























w_file.WriteLine("A=[" & a0.Text & " " & a1.Text & " " & a2.Text & ";" & a3.Text 

& " " & a4.Text & " " & a5.Text & ";" & a6.Text & " " & a7.Text & " " & _ a8.Text & 

"];") 'สร้างตัวแปรเมทริกซ์ A เท่ากับ a0.text - a8.text ตามลําดับ 

w_file.WriteLine("output=inv(A);") 


'หาอินเวอร์สของเมทริกซ์ A 



















End Sub 

'เปิดการทํางาน Timer2

77 

62 

63 

64 

65 

66 

67 

68 

69 

70 

71 

72 

73 

74 

75 

76 

77 

78 

79 

80 

81 

82 

83 

84 

85 

86 






Do Until r_file.AtEndOfStream 'ตรวจสอบเงื ่อนไข อ่านข้อมูลจาก 001.txt จบหรือไม่ 

Loop 

End If 

End Sub 














'นําข้อมูลใส่ลง inva0.text 














'จบการทํางานของเงื ่อนไข 



Hide() 

Form1.Show() 

End Sub 

End Class 



3.2.4 ทดสอบการใช้งาน 

ในส่วนนี้จะทดสอบการทํางานของโปรแกรมการหาดีเทอร์มิแนนต์และอินเวอร์สของเมทริกซ์ขนาด 

2 ×2 และ 3 ×3 ดังนี้

78 

รูปที ่ 3.10 ตัวอย่างการหาผลลัพธ์ของดีเทอร์มิแนนต์ของเมทริกซ์ขนาด 2×2 

รูปที ่ 3.11 ตัวอย่างการหาผลลัพธ์ของอินเวอร์สเมทริกซ์ขนาด 2×2 


ทําการป้อนข้อมูลโดยแบ่งออกเป็น 2 ตัวอย่างต่อไปนี้ 

2) สําหรับตัวอย่างเมทริกซ์ขนาด 2×2 ให้กดเลือกขนาดของเมทริกซ์เป็น 2×2 ในรูปที ่ 3.4 ก็จะได้ 

หน้าต่าง “เมทริกซ์ขนาด 2×2” ตามรูปที ่ 3.10 

• ป้อนข้อมูลให้เมทริกซ์ A มีค่าเท่ากับ [1, 2; 3, 4] ตามรูปที ่ 3.10 โดยถ้าต้องการหาค่า 

ดีเทอร์มิแนนต์ของเมทริกซ์ A ให้กดปุ่มดีเทอร์มิแนนต์ในรูปที ่ 3.10 ก็จะได้ผลลัพธ์เท่ากับ 

-2 ตามที ่ต้องการ ในทํานองเดียวกันถ้าต้องการหาค่าดีเทอร์มิแนนต์ของเมทริกซ์ A ให้กด 

ปุ่มอินเวอร์สในรูปที ่ 3.11 ก็จะได้ผลลัพธ์เท่ากับ [-2, 1; 1.5, -0.5] ตามที ่ต้องการ

79 

รูปที ่ 3.12 ตัวอย่างการหาผลลัพธ์ของดีเทอร์มิแนนต์ของเมทริกซ์ขนาด 3×3 


3) สําหรับตัวอย่างเมทริกซ์ขนาด 3×3 ให้กดเลือกขนาดของเมทริกซ์เป็น 3×3 ในรูปที ่ 3.4 ก็จะได้ 

หน้าต่าง “เมทริกซ์ขนาด 3×3” ตามรูปที ่ 3.12 

• ป้อนข้อมูลให้เมทริกซ์ A มีค่าเท่ากับ [2, 2, 1; 1, 2, 4; 8, 2, 3] ตามรูปที ่ 3.12 โดยถ้า 

ต้องการหาค่าดีเทอร์มิแนนต์ของเมทริกซ์ A ให้กดปุ่มดีเทอร์มิแนนต์ของเมทริกซ์ A ให้ 

กดปุ่มดีเทอร์มิแนนต์ในรูปที ่ 3.12 ก็จะได้ผลลัพธ์เท่ากับ 40 ในทํานองเดียวกันถ้าต้องการ 

หาค่าดีเทอร์มิแนนต์ของเมทริกซ์ A ให้กดปุ่มอินเวอร์สในรูปที ่ 3.13 ก็จะได้ผลลัพธ์เท่ากับ 

[-0.05, -0.1, 0.15; 0.725, -0.05, -0.175; -0.35, 0.3, 0.05] ตามต้องการ

80 

รูปที ่ 3.14 เครื ่องมือ TabControl ในกล่องเครื ่องมือ 

3.3 การพิสูจน์คุณสมบัติของเมทริกซ์ 

ในส่วนนี้จะแสดงตัวอย่างการใช้โปรแกรม VB 2010 Express สร้างหน้าต่างส่วนต่อประสานเพื ่อ 

ใช้ในการพิสูจน์คุณสมบัติ (property) ของเมทริกซ์ 3 แบบคือ 

• (kA) T = kA T 

• (A + B) T = A T + B T 

• (AB) T = B T A T 

เมื ่อ k คือค่าคงตัว, A และ B คือเมทริกซ์จัตุรัสขนาด 2×2, และ (⋅) T คือทรานส์โพสของเมทริกซ์ 

ดังรายละเอียดต่อไปนี้ 

3.3.1 การพิสูจน์คุณสมบัติ (kA) T = kA T 

การสร้างหน้าต่างส่วนต่อประสานเพื ่อใช้ในการพิสูจน์คุณสมบัติ (kA) T = kA T ทําได้ดังนี้ 


จากนั้นทําการออกแบบหน้าฟอร์มสําหรับการเขียนโปรแกรมพิสูจน์คุณสมบัติของเมทริกซ์โดย 

ในที ่นี้จะใช้เครื ่องมือที ่เรียกว่า TabControl ตามรูปที ่ 3.14 เพื ่อออกแบบการพิสูจน์คุณสมบัติ 

ทั้ง 3 แบบลงในฟอร์มเดียวกัน รูปที ่ 3.15 และ 3.16 แสดงตัวอย่างการออกแบบฟอร์มตาม 

Tab ที ่หนึ ่ง

81 

คลิกที ่ Tab ที ่ต้องการ 

คลิกเลือกพื ้นที ่ (กรอบเส้นปะ) 

รูปที ่ 3.15 การกําหนดชื ่อ Tab ทั้งสามแบบ 

2) กําหนดค่าคุณสมบัติของฟอร์มสําหรับ Tab ที ่หนึ ่งในรูปที ่ 3.16 ตามตารางที ่ 3.5 

หมายเหตุ การเรียงรหัสเลข Textbox (XX) จะเหมือนกับที ่ใช้ในตารางที ่ 3.4 ตัวอย่างเช่น 

ส่วนแสดงผลลัพธ์ในช่อง Output ตามรูปที ่ 3.17 ในที ่นี้จะได้ว่า Textbox (21) หมายถึง 

Textbox แถวที ่ 2 และแนวตั้งที ่ 1 ในขณะที ่ Textbox (25) หมายถึง Textbox แถวที ่ 2 

และแนวตั้งที ่ 5

82 

รูปที ่ 3.16 ฟอร์มของ Tab ที ่หนึ ่ง สําหรับการพิสูจน์ (kA) T = kA T 



รูปที ่ 3.17 ตัวอย่างรหัสที ่ใช้กําหนด Textbox (Output)

83 

ตารางที ่ 3.5 ค่าคุณสมบัติของฟอร์มสําหรับ Tab ที ่หนึ ่งในรูปที ่ 3.16 


Form 


Textbox (K) Input 

Textbox (A11) Input 




Textbox (11) output 







Text 

StartPosition 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

เมทริกซ์ขนาด 2 × 2 พิสูจน์คุณสมบัติ 

CenterScreen 

Button1 

คํานวณ 

K 

N/A 

a0 

N/A 

a1 

N/A 

a2 

N/A 

a3 

N/A 

ako 

N/A 

aa0 

N/A 

ak1 

N/A 

aa1 

N/A 

bk0 

N/A 

ba0 

N/A 

bk1 

N/A

84 











Textbox C1(11) Output 





Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

ba1 

N/A 

ak2 

N/A 

aa2 

N/A 

ak3 

N/A 

aa3 

N/A 

bk2 

N/A 

ba2 

N/A 

bk3 

N/A 

ba3 

N/A 

ac0 

N/A 

ac1 

N/A 

ac2 

N/A 

ac3 

N/A 

bc0 

N/A 

Textbox C2(12) Output Name bc1

85 




Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

N/A 

bc2 

N/A 

bc3 

N/A 

Timer1 

Enabled 

False 

Interval 1000 






โค้ดของฟอร์มสําหรับ Tab ที ่หนึ ่งในรูปที ่ 3.16 

1 

2 

3 

4 

5 

6 

7 

8 

9 

10 

11 

12 

13 

14 

15 

16 

17 





Public i As Integer 



& "];") 




'สร้างตัวแปรเมทริกซ์ A เท่ากับ a0.text - a3.text ตามลําดับ 

w_file.WriteLine("k=[" & k.Text & "];") 'สร้างตัวแปร k เท่ากับ k.text 

w_file.WriteLine("output1=(k*A)';") 

w_file.WriteLine("output2=k*A';") 

w_file.WriteLine("otext1=string(output1);") 

w_file.WriteLine("otext2=string(output2);") 

'ให้ output1 มีค่าเท่ากับทรานส์โพสของ k×A 

'ให้ output2 มีค่าเท่ากับ k คูณทรานส์โพสของ A 

'แปลงค่า output1 เป็นข้อความ 

'แปลงค่า output2 เป็นข้อความ 


w_file.WriteLine("mfprintf(fid,'%s\n',otext1(1));") 'นําข้อมูล output1(1) เขียนลง 001.txt 


w_file.WriteLine("mfprintf(fid,'%s\n',otext1(2));") 'นําข้อมูล output1(2) เขียนลง 001.txt

86 

18 

19 

20 

21 

22 

23 

24 

25 

26 

27 

28 

29 

30 

31 

32 

33 

34 

35 

36 

37 

38 

39 

40 

41 

42 

43 

44 

45 

46 

47 

48 














End Sub 







Loop 

ac0.Text = r_file.ReadLine 




bc0.Text = r_file.ReadLine 





Dim con0() As TextBox = {a0, a1, a2, a3} 

array เท่ากับ a0 - a3 

Dim con1() As TextBox = {ak0, ak1, ak2, ak3} 

array เท่ากับ ak0 - ak3 

Dim con2() As TextBox = {bk0, bk1, bk2, bk3} 

array เท่ากับ bk0 - bk3 

Dim con3() As TextBox = {aa0, aa1, aa2, aa3} 

array เท่ากับ aa0 - aa3 

Dim con4() As TextBox = {ba0, ba1, ba2, ba3} 

array เท่ากับ ba0 - ba3 



'นําข้อมูลที ่อ่านได้ใส่ลง ac0.text 




'นําข้อมูลที ่อ่านได้ใส่ลง bc0.text 






For Me.i = 0 To 3 'ลูป i = 0 จนถึง i = 3 

'ประกาศตัวแปร con0 มีข้อมูล 




'ประกาศตัวแปร con4 มีข้อมูล

87 

49 

50 

51 

52 

53 

54 

55 

56 

57 

Next 

End If 

End Sub 

End Class 

con1(i).Text = k.Text 

con2(i).Text = k.Text 

con3(i).Text = con0(i).Text 



'นําข้อมูล k.text ส่งให้กับ con1(i) 

'นําข้อมูล k.text ส่งให้กับ con2(i) 

'นําข้อมูล con0(i) ส่งให้กับ con3(i) 


'วนลูปที ่ไปที ่ for จนสิ้นสุดเงื ่อนไข 



'จบการทํางานของ Class เพื ่อทดสอบการทํางานของ Tab ที ่หนึ ่ง 

รูปที ่ 3.18 ตัวอย่างการคํานวณเพื ่อพิสูจน์คุณสมบัติ (kA) T = kA T 


ทําการป้อนข้อมูล k = 2 และเมทริกซ์ A เท่ากับ [1, 2; 3, 4] ตามรูปที ่ 3.18

88 

รูปที ่ 3.19 ฟอร์มของ Tab ที ่สอง สําหรับการพิสูจน์ (A+B) T = A T + B T 

3.3.2 การพิสูจน์คุณสมบัติ (A + B) T = A T + B T 

การพิสูจน์คุณสมบัติที ่สองนี้จะทําการออกแบบภายในฟอร์มเดียวกัน แต่เปลี ่ยนเป็นการใช้ Tab ที ่ 

สอง (แบบที ่ 2) จากนั้นทําการออกแบบฟอร์มภายใน Tab ที ่สองตามรูปที ่ 3.19 จากนั้นทําตาม 

ขั้นตอนดังนี้ 

1) กําหนดค่าคุณสมบัติของฟอร์มสําหรับ Tab ที ่สองในรูปที ่ 3.19 ตามตารางที ่ 3.6 

2) เนื ่องจากการเขียนโปรแกรม Tab ที ่หนึ ่ง (หัวข้อที ่ 3.3.1) ได้เรียกฟังก์ชัน FileSystemObject 

มาใช้งานแล้ว ดังนั้นจึงไม่จําเป็นต้องเรียกฟังก์ชันนี้ซํ้าอีกครั้ง

89 

ตารางที ่ 3.6 ค่าคุณสมบัติของฟอร์มสําหรับ Tab ที ่สองในรูปที ่ 3.19 


Form 






Textbox (B11) Input 

Textbox B12) Input 



Textbox (11) Output 




Text 

StartPosition 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 


CenterScreen 

Button2 


at0 

N/A 

at1 

N/A 

at2 

N/A 

at3 

N/A 

bt0 

N/A 

bt1 

N/A 

bt2 

N/A 

bt3 

N/A 

ata0 

N/A 

ata1 

N/A 

bta0 

N/A 

bta1 

N/A

90 
















Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

atb0 

N/A 

atb1 

N/A 

btb0 

N/A 

btb1 

N/A 

ata2 

N/A 

ata3 

N/A 

bta2 

N/A 

bta3 

N/A 

atb2 

N/A 

atb3 

N/A 

btb2 

N/A 

btb3 

N/A 

tac0 

N/A 

tac1 

N/A 

Textbox C1(13) Output Name tac2

91 







Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

N/A 

tac3 

N/A 

tbc0 

N/A 

tbc1 

N/A 

tbc2 

N/A 

tbc3 

N/A 

Timer2 

Enabled 

False 

Interval 1000 



โดยเขียนต่อจากบรรทัดที ่ 56 9 (จากโค้ดของฟอร์มสําหรับ Tab ที ่หนึ ่งในรูปที ่ 3.16) ดังนี้ 

โค้ดของฟอร์มสําหรับ Tab ที ่สองในรูปที ่ 3.19 

57 

58 

59 

60 

61 

62 

63 

Private Sub Button2_Click(ByVal sender As System.Object, ByVal e As System.EventArgs) 

Handles Button2.Click 

w_file = fso.CreateTextFile("D:\temp2.sce") 

'สร้างไฟล์สคริปต์ชื ่อว่า temp2.sce 

w_file.WriteLine("A=[" & at0.Text & " " & at1.Text & ";" & at2.Text & " " & 

at3.Text & "];") 

'สร้างตัวแปรเมทริกซ์ A เท่ากับ at0.text - at3.text ตามลําดับ 

w_file.WriteLine("B=[" & bt0.Text & " " & bt1.Text & ";" & bt2.Text & " " & 

bt3.Text & "];") 

'สร้างตัวแปรเมทริกซ์ B เท่ากับ bt0.text - bt3.text ตามลําดับ 

w_file.WriteLine("output1=(A+B)';") 

w_file.WriteLine("output2=A'+B';") 

กับทรานส์โพสของ B 

'ให้ output1 มีค่าเท่ากับทรานส์โพสของ (A+B) 

'ให้ output2 มีค่าเท่ากับทรานส์โพสของ A บวก 

w_file.WriteLine("otext1=string(output1);") 'แปลง output1 เป็นสายอักขระเก็บใน otext1 

9 คําสั่ง End Class ที ่ใช้ในบรรทัดที ่ 57 ต้องตัดทิ้งก่อน เพื ่อใส่โค้ดของฟอร์มสําหรับ Tab ที ่สอง ในทางปฏิบัติฟอร์มหนึ ่ง 

ฟอร์มจะต้องมี Public Class และ End Class เพียงคู่เดียวเท่านั้น

92 

64 

65 

66 

67 

68 

69 

70 

71 

72 

73 

74 

75 

76 

77 

78 

79 

80 

81 

82 

83 

84 

85 

86 

87 

88 

89 

90 

91 

92 

93 

94 

95 

96 

97 

98 

99 


















Shell("C:\WINDOWS\scilab-4.1.2\bin\Scilex.exe -f D:\temp2.sce", vbHide) 


End Sub 







Loop 

tac0.Text = r_file.ReadLine 




tbc0.Text = r_file.ReadLine 





Dim con0() As TextBox = {at0, at1, at2, at3} 



'นําข้อมูลที ่อ่านได้ใส่ลง tac0.text 




'นําข้อมูลที ่อ่านได้ใส่ลง tbc0.text 






Dim con1() As TextBox = {bt0, bt1, bt2, bt3} 

Dim con2() As TextBox = {ata0, ata1, ata2, ata3} 

Dim con3() As TextBox = {atb0, atb1, atb2, atb3} 

Dim con4() As TextBox = {bta0, bta1, bta2, bta3} 

Dim con5() As TextBox = {btb0, btb1, btb2, btb3}

93 

100 

101 

102 

103 

104 

105 

106 

107 

108 

109 


Next 

End If 

End Sub 

End Class 













'จบการทํางานของ Class เพื ่อทดสอบการทํางานของ Tab ที ่หนึ ่งและสอง 

รูปที ่ 3.20 ตัวอย่างการคํานวณเพื ่อพิสูจน์คุณสมบัติ (A + B) T = A T + B T 


ป้อนค่าเมทริกซ์ A เท่ากับ [1, 2; 3, 4] และเมทริกซ์ B เท่ากับ [5, 6; 7, 8] และกดที ่ปุ่ม 

คํานวณก็จะได้ผลลัพธ์ตามรูปที ่ 3.20

94 

รูปที ่ 3.21 ฟอร์มของ Tab ที ่สาม สําหรับการพิสูจน์ (AB) T = B T A T 

3.3.3 การพิสูจน์คุณสมบัติ (AB) T = B T A T 

ในทํานองเดียวกันการพิสูจน์คุณสมบัติที ่สามจะออกแบบภายในฟอร์มเดียวกัน แต่เปลี ่ยนเป็นการ 

ใช้ Tab ที ่สาม (แบบที ่ 3) จากนั้นทําการออกแบบฟอร์มภายใน Tab ที ่สามตามรูปที ่ 3.21 

จากนั้นทําตามขั้นตอนดังนี้ 

1) กําหนดค่าคุณสมบัติของฟอร์มสําหรับ Tab ที ่สามในรูปที ่ 3.21 ตามตารางที ่ 3.7 

2) เช่นเดียวกัน เนื ่องจากการเขียนโปรแกรม Tab ที ่หนึ ่ง (หัวข้อที ่ 3.3.1) ได้เรียกใช้งานฟังก์ชัน 

FileSystemObject แล้ว ดังนั้นจึงไม่จําเป็นต้องเรียกฟังก์ชันนี้ซํ้าอีกครั้ง

95 

ตารางที ่ 3.7 ค่าคุณสมบัติของฟอร์มสําหรับ Tab ที ่สามในรูปที ่ 3.21 


Form 







Textbox B12) Input 







Text 

StartPosition 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 


CenterScreen 

Button3 


au0 

N/A 

au1 

N/A 

au2 

N/A 

au3 

N/A 

bu0 

N/A 

bu1 

N/A 

bu2 

N/A 

bu3 

N/A 

aua0 

N/A 

aua1 

N/A 

bta0 

N/A 

bua1 

N/A

96 
















Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

aub0 

N/A 

aub1 

N/A 

bub0 

N/A 

bub1 

N/A 

aua2 

N/A 

aua3 

N/A 

bua2 

N/A 

bua3 

N/A 

aub2 

N/A 

aub3 

N/A 

bub2 

N/A 

bub3 

N/A 

uac0 

N/A 

uac1 

N/A 

Textbox C1(13) Output Name uac2

97 







Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

N/A 

uac3 

N/A 

ubc0 

N/A 

ubc1 

N/A 

ubc2 

N/A 

ubc3 

N/A 

Timer2 

Enabled 

False 

Interval 1000 



โดยเขียนต่อจากบรรทัดที ่ 108 10 จากโค้ดของฟอร์มสําหรับ Tab ที ่สองในรูปที ่ 3.19 ดังนี้ 

โค้ดของฟอร์มสําหรับ Tab ที ่สามในรูปที ่ 3.21 

109 

110 

111 

112 

113 

114 

115 

116 

Private Sub Button3_Click(ByVal sender As System.Object, ByVal e As System.EventArgs) 

Handles Button3.Click 

w_file = fso.CreateTextFile("D:\temp3.sce") 

'สร้างไฟล์สคริปต์ชื ่อว่า temp3.sce 

w_file.WriteLine("A=[" & au0.Text & " " & au1.Text & ";" & au2.Text & " " & 

au3.Text & "];") 

'สร้างตัวแปรเมทริกซ์ A เท่ากับ au0.text - au3.text ตามลําดับ 

w_file.WriteLine("B=[" & bu0.Text & " " & bu1.Text & ";" & bu2.Text & " " & 

bu3.Text & "];") 

'สร้างตัวแปรเมทริกซ์ B เท่ากับ bu0.text - bu3.text ตามลําดับ 

w_file.WriteLine("output1=(A*B)';") 

w_file.WriteLine("output2=B'*A';") 

กับทรานส์โพสของ B 

'ให้ output1 เท่ากับ A คูณ B 

'ให้ output1 เท่ากับทรานส์โพสของ A คูณ 



10 ต้องตัดคําสั่ง End Class ที ่ใช้ในบรรทัดที ่ 109 ออกก่อน เพื ่อให้ฟอร์มที ่สร้างขึ้นมาสามารถใช้งาน Tab ทั้งสาม Tab ได้

98 

117 

118 

119 

120 

121 

122 

123 

124 

125 

126 

127 

128 

129 

130 

131 

132 

133 

134 

135 

136 

137 

138 

139 

140 

141 

142 

143 

144 

145 

146 

147 

148 

149 

150 

151 
















Shell("C:\WINDOWS\scilab-4.1.2\bin\Scilex.exe -f D:\temp3.sce", vbHide) 


End Sub 








Loop 

uac0.Text = r_file.ReadLine 




ubc0.Text = r_file.ReadLine 







'นําข้อมูลที ่อ่านได้ใส่ลง uac0.text 




'นําข้อมูลที ่อ่านได้ใส่ลง ubc0.text 






Dim con0() As TextBox = {au0, au1, au2, au3} 

Dim con1() As TextBox = {bu0, bu1, bu2, bu3} 

Dim con2() As TextBox = {aua0, aua1, aua2, aua3} 

Dim con3() As TextBox = {aub0, aub1, aub2, aub3} 

Dim con4() As TextBox = {bua0, bua1, bua2, bua3} 

Dim con5() As TextBox = {bub0, bub1, bub2, bub3}

99 

152 

153 

154 

155 

156 

157 

158 

159 

160 

161 


Next 

End If 

End Sub 

End Class 













'จบการทํางานของ Class เพื ่อทดสอบการทํางานของ Tab ทั้งสาม Tab 

รูปที ่ 3.22 ตัวอย่างการคํานวณเพื ่อพิสูจน์คุณสมบัติ (AB) T = B T A T

100 

รูปที ่ 3.23 ฟอร์มสําหรับหาค่าลอการิทึมของ X ฐาน Base นั่นคือหาค่า log Base (X) 

4) ทดสอบการทํางานของโปรแกรมโดยการกดปุ่ม หรือกดปุ่ม ที ่คีย์บอร์ด จากนั้นป้อน 

ค่าเมทริกซ์ A เท่ากับ [1, 2; 3, 4] และเมทริกซ์ B เท่ากับ [5, 6; 7, 8] และกดที ่ปุ่มคํานวณ 

ก็จะได้ผลลัพธ์ตามรูปที ่ 3.22 

3.4 การหาค่าลอการิทึมฐานใดๆ 

ในส่วนนี้จะแสดงการใช้โปรแกรม VB 2010 Express เพื ่อสร้างหน้าต่างส่วนต่อประสานสําหรับ 

ใช้หาค่าลอการิทึมฐานใดๆ ดังต่อไปนี้ 









101 



Form 


Textbox (X) Input 

Textbox (Base) Input 

Textbox (log) output 

Timer1 

Text 

การหาผลลัพธ์ของ Log ฐานใด ๆ 

StartPosition CenterScreen 

Name 

Button1 

Text 


Name 

TextBox1 

Text 

N/A 

Name 

TextBox2 

Text 

N/A 

Name 

TextBox3 

Text 

N/A 

Enabled 

False 

Interval 1000 


1 

2 

3 

4 

5 

6 

7 

8 

9 

10* 

11 

12 

13 

14 

15 

16 

17 

18 

19 







TextBox3.Text = "" 


'ลบข้อมูลใน textbox3.text 


w_file.WriteLine("x=" & TextBox1.Text & ";") 'สร้างตัวแปร x เท่ากับ Textbox1.text 

w_file.WriteLine("Base=" & TextBox2.Text & ";") 

w_file.WriteLine("exec('D:\logXN.sci');") 

w_file.WriteLine("output=logXN(x, Base);") 


'เรียกใช้งานฟังก์ชัน logXN.sci 

'หาค่า Log(X) ฐาน Base 

'แปลง output เป็นสายอักขระเก็บใน otext 


w_file.WriteLine("mfprintf(fid,'%s\n',otext);") 




'นําข้อมูล otext เขียนลงในไฟล์ 001.txt 






'เปิดการทํางาน Timer1

102 

20 

21 

22 

23 

24 

25 

26 

27 

28 

29 

30 

31 

End Sub 






Loop 

End If 

End Sub 

End Class 



TextBox3.Text = Val(r_file.ReadLine) 'นําข้อมูลที ่อ่านได้ใส่ลง textbox3.text 







รูปที ่ 3.24 ตัวอย่างการหาค่าลอการิทึมของ 8 ฐาน 2 ซึ ่งมีค่าเท่ากับ 3 นั่นคือ log 2 (8) = 3 

หมายเหตุ ในบรรทัดที ่ 10 จะเป็นการเรียกฟังก์ชัน logXN.sci ในสารบบ D:\ ที ่ผู้ใช้สร้าง 

ขึ้นมาตามข้อกําหนดของโปรแกรม SCILAB ดังนี้ 

1 

2 

3 

function y = logXN(x, N) 

y = log(x)/log(N); 

endfunction 


ป้อนข้อมูลดังนี้ ให้ X มีค่าเท่ากับ 8 และ Base มีค่าเท่ากับ 2 แล้วกดปุ่ม “คํานวณ” หนึ ่ง 

ครั้งก็จะได้ผลลัพธ์ตามรูปที ่ 3.24

103 

รูปที ่ 3.25 ฟอร์มสําหรับการบวกและลบสมการหหุนาม 

3.5 การบวกและลบสมการพหุนาม 


ใช้บวกและลบสมการพหุนาม ดังต่อไปนี้ 









104 



Form 


Textbox p(x) Input 

Textbox q(x) Input 

WebBrowser1 output 

Text 

StartPosition 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

Text 

Name 

ScrollBarsEnabled 

การบวก ลบสมการหหุนามด้วย SCILAB 

CenterScreen 

Button1 


TextBox1 

N/A 

TextBox2 

N/A 

WebBrowser1 

False 

Timer1 

Enabled 

False 

Interval 1000 


1 

2 

3 

4 

5 

6 

7 

8 

9 

10 

11* 

12* 

13* 

14 

15 

16 

17 







w_file.WriteLine("x=poly(0,'x');") 


'สร้างตัวแปร x เป็นตัวแปรพหุนาม 

w_file.WriteLine("p=" & TextBox1.Text & ";") 'สร้างตัวแปร p เท่ากับ TextBox1.text 

w_file.WriteLine("q=" & TextBox2.Text & ";") 'สร้างตัวแปร q เท่ากับ TextBox2.text 

w_file.WriteLine("pq1=p+q;") 

w_file.WriteLine("pq2=p-q;") 

'ให้ pq1 มีค่าเท่ากับ p บวก q 

'ให้ pq2 มีค่าเท่ากับ p ลบ q 

w_file.WriteLine("exec('D:\pohtml01.sci',-1);") 'เรียกใช้ฟังก์ชัน pohtml01.sci 



w_file.WriteLine("p1 = pol2tex(p)") 

w_file.WriteLine("q1 = pol2tex(q)") 

'แปลงข้อมูล p เป็น LaTeX และให้เท่ากับ p1 

'แปลงข้อมูล p เป็น LaTeX และให้เท่ากับ q1 

w_file.WriteLine("pl1 = pol2tex(pq1)") 'แปลงข้อมูล pq1 เป็น LaTeX และให้เท่ากับ pl1 

w_file.WriteLine("pl2 = pol2tex(pq2)") 'แปลงข้อมูล pq2 เป็น LaTeX และให้เท่ากับ p12

105 

18 

19 

20 

21 

22 

23 

24 

25 

26 

27 

28 

29 

30 

31 

32 

33 

pohtml01 

w_file.WriteLine("pohtml01('D:\001.html');") 

w_file.WriteLine("pohtml02('D:\001.html',pl1,'p + q');") 

ด้วยฟังก์ชัน pohtml02 

w_file.WriteLine("pohtml02('D:\001.html',pl2,'p - q');") 

ด้วยฟังก์ชัน pohtml02 

pohtml03 

w_file.WriteLine("pohtml03('D:\001.html');") 



'กําหนดชื ่อไฟล์ D:\001.html ด้วยฟังก์ชัน 

'กําหนดเขียน p + q = pl1 

'กําหนดเขียน p - q = pl2 

'จบไฟล์ D:\001.html ด้วยฟังก์ชัน 





End Sub 




If fso.FileExists("D:\001.html") = True And Timer1.Interval = 1000 Then 

End If 

End Sub 

End Class 

WebBrowser1.Navigate("D:\001.html") 


'อ่านไฟล์ 001.html 


'จบทํางานของเงื ่อนไข 

หมายเหตุ ในบรรทัดที ่ 11 – 13 มีการเรียกฟังก์ชัน pohtml01.sci, pohtml02.sci 

และ pohtml03.sci ในสารบบ D:\ ที ่ผู้ใช้สร้างขึ้นมาตามข้อกําหนดของโปรแกรม SCILAB 


1 

2 

3 

4 

5 

6 

7 

8 

9 

10 

function [] = pohtml01(ftext) 

fid = mopen(ftext, 'w'); 

mfprintf(fid, "\n\n"); 

mfprintf(fid, "\n"); 



mfprintf(fid, "body {\n"); 

mfprintf(fid, "margin-left: 0px;\n"); 

mfprintf(fid, "margin-top: 0px;\n");

106 

11 

12 

13 

14 

15 

16 

17 

mfprintf(fid, "margin-right: 0px;\n"); 

mfprintf(fid, "margin-bottom: 0px;\n"); 

mfprintf(fid, "}\n"); 



mclose(fid); 

endfunction 

1 

2 

3 

4 

5 

6 

7 

8 

9 

10 

11 

12 

13 

14 

15 

16 

17 

18 

19 

function [] = pohtml02(ftext,stext,stype) 

fid = mopen(ftext, 'a'); 

mfprintf(fid," %s = ",stype); 

mfprintf(fid," "); 

Lstext = length(stext); 

for i = 1:Lstext 

L2stext = part(stext,i) 

if L2stext =="^" then 

elseif L2stext =="{" then 

mfprintf(fid,""); 

elseif L2stext =="}" then 

mfprintf(fid,""); 

elseif L2stext "\" & L2stext "*" then 

mfprintf(fid,"%s",L2stext); 

end 

end 

mfprintf(fid,"\n"); 

mclose(fid); 

endfunction 

1 

2 

3 

4 

5 

function [] = pohtml03(ftext) 

fid = mopen(ftext, 'a'); 



mclose(fid); 

endfunction

107 

รูปที ่ 3.26 ตัวอย่างการบวกและลบสมการหหุนาม 

5) ทดสอบการทํางานของโปรแกรมโดยการกดปุ่ม หรือกดปุ่ม ที ่คีย์บอร์ด จากนั้นป้อน 

ข้อมูลที ่อยู่ในรูปของ LaTeX ดังนี้ p(x) เท่ากับเลข x^2 + 50 และ q(x) เท่ากับ x^2 + 25 

แล้วกดปุ่ม “คํานวณ” หนึ ่งครั้งก็จะได้ผลลัพธ์ตามรูปที ่ 3.26 



ใช้วาดกราฟสองมิติของสมการ y(x) นั่นคือสมการ y ที ่เป็นฟังก์ชันของตัวแปร x ดังนี้ 









108 

ส่วนที ่เป็นเอาต์พุต 

(แสดงกราฟ) 

ส่วนที ่เป็นอินพุต (ป้อนสมการ y 

และช่วงของค่า x ที ่ต้องการวาดกราฟ) 

รูปที ่ 3.27 ฟอร์มสําหรับวาดกราฟสองมิติ 



Form 


Textbox1(x) ค่าเริ ่มต้น 

Textbox2 (x) ค่าระหว่างขั้น 

Textbox3(x) ค่าสุดท้าย 

Textbox4 (y) 

PictureBox1 output 

Timer1 

Text 

การวาดกราฟ 2 มิติ 

StartPosition CenterScreen 

TopMost 

True 

WindowState Maximized 

Name 

Button1 

Text 


Name 

TextBox1 

Text 

N/A 

Name 

TextBox2 

Text 

N/A 

Name 

TextBox3 

Text 

N/A 

Name 

TextBox4 

Text 

N/A 

Name 

PictureBox1 

BoderStyle 

FixedSingle 

Size 610, 461 

Enabled 

False 

Interval 1000

109 


1 

2 

3 

4 

5 

6 

7 

8 

9 

10 

11 

12 

13 

14 

15 

16 

17 

18 

19 

20 

21 

22 






& ";") 

PictureBox1.Refresh() 


'รีเฟรช PictureBox1 


w_file.WriteLine("x=" & TextBox1.Text & ":" & TextBox2.Text & ":" & TextBox3.Text 

เท่ากับ TextBox2 

'สร้างตัวแปร x มีค่าเท่ากับค่าระหว่าง TextBox1 ถึง TexBox3 โดยมีค่าระยะห่างคงที ่ 

w_file.WriteLine("y=" & TextBox4.Text & ";") 'สร้างตัวแปร y เท่ากับ TextBox4 

w_file.WriteLine("plot(x,y)" & ";") 

w_file.WriteLine("xs2gif(0,'D:\001.gif');") 



'วาดกราฟ 2 มิติจากค่า X และ y 

'บันทึกกราฟเป็นรูปรูปเก็บไว้ที ่ D:\001.gif 





End Sub 




If fso.FileExists("D:\001.gif") = True And Timer1.Interval = 1000 Then 

End If 

End Sub 

End Class 

PictureBox1.ImageLocation = "D:\001.gif" 'อ่านไฟล์ 001.gif แสดง PictureBox1 





ทําการวาดกราฟสองมิติ เช่น ถ้าต้องการวาดรูปสัญญาณ y = sin(2πfx) เมื ่อความถี ่ f = 1 

เฮิรตซ์ ก็ให้ป้อนข้อมูลของอินพุต x = 0 : 0.01 : 2 และ y = sin(2*%pi*1*x) ตามรูปที ่ 

3.28 (เมื ่อ %pi ≈ 22/7 คือค่า π) แล้วกดปุ่ม “คํานวณ” หนึ ่งครั้ง จะได้ผลลัพธ์ตามรูปที ่ 3.28

110 

อินพุต 

เอาต์พุต 

รูปที ่ 3.28 ตัวอย่างการวาดกราฟสองมิติของสมการ y = sin(2*%pi*1*x) 


บทนี้ได้ยกตัวอย่างการสร้างสื ่อการสอนด้วยโปรแกรม Visual Basic ร่วมกับ SCILAB เพื ่อเป็น 

แนวทางให้ผู้อ่านสามารถนําไปพัฒนาต่อยอดหรือประยุกต์ใช้งานในด้านอื ่นๆ ได้ ซึ ่งประกอบด้วย 

การบวก/ลบ/คูณ/หาร ของเลขสองจํานวน การหาดีเทอร์มิแนนต์และอินเวอร์สของเมทริกซ์ การ 

พิสูจน์คุณสมบัติของเมทริกซ์ การหาค่าลอการิทึมฐานใดๆ การบวกและลบสมการพหุนาม และ 

การวาดกราฟสองมิติ 


1. จงเขียนโปรแกรมหาค่าตัวคูณร่วมน้อย (ครน.) จํานวน 3 ค่า 

2. จงเขียนโปรแกรมแก้สมการพหุนามที ่เป็นฟังก์ชันของตัวแปรเดียว 

3. จงเขียนโปรแกรมสําหรับวาดกราฟ 2 มิติ ดังรูปที ่ 1.5 (คําสั่ง polarplot) 

4. จงเขียนโปรแกรมสําหรับวาดกราฟ 3 มิติ ดังรูปที ่ 1.6 (คําสั่ง plot3d)

111 


ความรู้เบื ้องต้นเกี ่ยวกับภาษา PHP 

บทนี้จะกล่าวถึงประวัติความเป็นมาของภาษา PHP [8 – 10] โครงสร้างทั่วไป คําสั่งพื ้นฐานของ 

ภาษา PHP และการจัดการไฟล์ สําหรับการนําไปประยุกต์ใช้งานร่วมกับโปรแกรม SCILAB 

4.1 ประวัติความเป็นมาของ PHP 

PHP ย่อมาจาก “PHP Hypertext Preprocessor” (เดิมย่อมาจาก Personal Home Page) โดย 

คําสั่งของ PHP จะอยู่ในไฟล์ที ่เรียกว่าสคริปต์ (script) ในทางปฏิบัติ PHP ถือเป็นภาษาสคริปต์ 

ฝั่งแม่ข่าย (server-side scripting language) ซึ ่งหมายถึงการประมวลผลจะเกิดขึ้นบนเครื ่องแม่ข่าย 

(server) แล้วส่งผลลัพธ์ที ่ได้มายังเครื ่องลูกข่าย (client) โดยทั่วไปการเขียน PHP จะแทรกอยู่ใน 

เอกสาร HTML (HyperText Markup Language) ด้วยการเปิดป้ายระบุ (tag) หรือใช้ป้ายระบุ ก็ได้เช่นกัน ดังนั้นภาษา PHP จึงเป็นที ่นิยมนํามาใช้เขียน 

เว็บแอพลิเคชัน (web application) ที ่สามารถทํางานโต้ตอบกับผู้ใช้งานได้ และเป็นโอเพ่นซอร์ส 

(open source) ซึ ่งผู้ใช้สามารถนํามาใช้งานได้ฟรี เพราะฉะนั้นภาษา PHP จึงได้รับการพัฒนาไป 

อย่างรวดเร็วและเป็นที ่นิยมใช้งานอย่างแพร่หลาย 

4.2 การเตรียมตัวก่อนเขียนเว็บไซต์ด้วยภาษา PHP 

ในส่วนนี้จะอธิบายการติดตั้งโปรแกรม AppServ และ Adobe Dreamweaver CS5.5 ที่จําเป็น 

สําหรับการเขียนโปรแกรมเว็บไซต์ภาษา PHP ร่วมกับ SCILAB 

4.2.1 การติดตั้งโปรแกรม AppServ 

หนังสือเล่มนี้จะใช้โปรแกรม AppServ ซึ ่งเป็นชุดติดตั้งที ่รวมซอฟต์แวร์ฟรีหลายๆ อย่างมารวมกัน 

โดยมีโปรแกรมสําเร็จ (package) คือ Apache, PHP, MySQL และ phpMyAdmin ผู้ใช้สามารถ

112 

รูปที ่ 4.1 ตัวอย่างการติดตั้งโปรแกรม AppServ 2.5.10 

รูปที ่ 4.2 การจัดเก็บไฟล์และสารบบของโปรแกรม AppServ 

ดาวน์โหลดได้ที ่เว็บไซต์ www.appservnetwork.com โดยหนังสือเล่มนี้ได้ใช้ AppServ เวอร์ชัน 

2.5.10 ตามรูปที ่ 4.1 ซึ ่งสามารถติดตั้งโปรแกรมได้ตามปกติ (ผู้สนใจศึกษารายละเอียดการติดตั้ง 

โปรแกรมเพิ ่มเติมได้จากเว็บไซต์ www.appservnetwork.com)

113 

นอกจากนี้การจัดเก็บไฟล์ PHP จะต้องจัดเก็บไว้ใน Document Root ที ่ผู้ใช้กําหนดดัง 

แสดงในรูปที ่ 4.2 สําหรับค่าโดยปริยาย (default) ของ AppServ คือ C:\AppServ\www\ ซึ ่งเป็น 

สิ ่งสําคัญมากและมีผลต่อการประมวลผลไฟล์ PHP ถ้าไม่จัดเก็บไฟล์ไว้ใน Document Root ก็จะ 

ไม่สามารถประมวลผลไฟล์ PHP ได้ เนื ่องจาก PHP จะประมวลผลบนเครื ่องแม่ข่ายเท่านั้น ดังนั้น 

ในการเขียนโปรแกรม PHP ร่วมกับโปรแกรม SCILAB ไฟล์ต่างๆ ที ่พัฒนาขึ้นมาจะต้องเก็บไว้ที ่ 

สารบบ www นี้เท่านั้น 

หมายเหตุ สําหรับการเขียนภาษา PHP ไฟล์ที ่ได้จะถูกเก็บไว้ในเครื ่องแม่ข่ายจําลองด้วยโปรแกรม 

AppServ นี้ การตั้งหน้าเริ ่มต้นจะต้องตั้งชื ่อไฟล์ว่า index.php (หรือ index.html) เพื ่อที ่จะชี้ไปยัง 

หน้าแรกของเว็บไซต์ได้อย่างถูกต้อง 

4.2.2 การติดตั้งโปรแกรม Adobe Dreamweaver CS5.5 

หนังสือเล่มนี้จะใช้โปรแกรม Adobe Dreamweaver CS5.5 เพื ่อช่วยในการออกแบบและเขียนหน้า 

เว็บเพจ (web page) ซึ ่งเป็นโปรแกรมที ่มีลิขสิทธิ์ซอฟต์แวร์ อย่างไรก็ตามในที ่นี้จะยกตัวอย่างการ 

ติดตั้งโปรแกรม Adobe Dreamweaver CS5.5 แบบ 30 วัน (เวอร์ชันทดลองใช้งาน) ซึ ่งสามารถ 

ดาวน์โหลดมาทดลองใช้งานได้ฟรี (trail version) โดยมีขั้นตอนดังนี้ 

1) ดาวน์โหลดโปรแกรมได้ที ่เว็บไซต์ 

http://home.npru.ac.th/piya/webscilab/book2/program/DreamweaverCS5.5.exe.rar 

หมายเหตุ ผู้ใช้สามารถเข้าไปดาวน์โหลดโปรแกรม Adobe Dreamweaver เวอร์ชันใหม่ ได้ที ่ 

เว็บไซด์ http://www.adobe.com/sea/downloads/ 

2) ทําการ Extract ไฟล์โปรแกรม Adobe Dreamweaver CS5.5 และคลิกที ่ปุ่ม Next ตามรูปที ่ 

4.3(ก) ก็จะได้หน้าต่างในรูปที ่ 4.3(ข) จากนั้นกดปุ่ม ACCEPT เพื ่อยอมรับเงื ่อนไขลิขสิทธิ์ 

ของโปรแกรม ก็จะได้หน้าต่างในรูปที ่ 4.3 (ค) 

3) เลือกรายการ “Install this product as a trial.” ตามรูปที ่ 4.3 (ค) เพื ่อใช้งานแบบ 30 วัน 

และกดปุ่ม Next ก็จะได้หน้าต่างในรูปที ่ 4.3 (ง) เพื ่อทําการเลือกที ่อยู่สําหรับติดตั้งโปรแกรม 

และกดปุ่ม INSTALL ตามรูปที ่ 4.3 (ง) เพื ่อเริ ่มติดตั้งโปรแกรม 

4) เมื ่อระบบติดตั้งโปรแกรมเสร็จ ก็จะแสดงหน้าต่าง “Thank You” ตามรูปที ่ 4.3 (จ) จากนั้น 

ให้กดปุ่ม DONE ก็จะได้หน้าต่างในรูปที ่ 4.3 (ฉ) ซึ ่งเตือนว่าสามารถใช้งานได้อย่างถูกต้อง 

ภายใน 30 วัน 

5) กดปุ่ม START TRIAL ในรูปที ่ 4.3 (ฉ) เพื ่อทดสอบการใช้งานโปรแกรม Adobe Dreamweaver 

CS5.5 ก็จะได้หน้าต่างเริ ่มต้นใช้งานโปรแกรมนี้ตามรูปที ่ 4.4

114 

(ก) 

(ข) 

(ค) 

(ง) 

(จ) 

(ฉ) 

รูปที ่ 4.3 ขั้นตอนการติดตั้งโปรแกรม Adobe Dreamweaver CS5.5

115 

รูปที ่ 4.4 หน้าต่างเริ ่มต้นใช้งานโปรแกรม Adobe Dreamweaver CS5.5 

4.2.3 แนวทางการเขียนโปรแกรมเว็บไซต์ภาษา PHP ร่วมกับ SCILAB 

การสร้างเว็บไซต์โดยใช้ภาษา PHP ร่วมกับโปรแกรม SCILAB จะต้องติดตั้งโปรแกรม SCILAB 

ไว้ที ่ C:\WINDOWS จึงสามารถเรียนใช้งานโปรแกรม SCILAB ผ่านบรรทัดคําสั่ง (command 

line) ของดอส (DOS) ได้ ซึ ่งเป็นหัวใจสําคัญที ่ทําให้สามารถใช้ฟังก์ชัน exec ของภาษา PHP ได้ 

โดยผู้เขียนสรุปโค้ดได้ดังนี้ 

1 $path=$_SERVER["SystemRoot"]; 

2 $com = SCILAB -nwni -nb -f Parameter 

3 exec($com); 

เมื ่อ $path หมายถึงที ่อยู่ของสารบบหลักคือ “C:\WINDOWS”, $com คือตัวแปรสําหรับบันทึก 

ค่าโค้ดประมวลผลคําสั่ง (command), SCILAB หมายถึงที ่อยู่ของโปรแกรม Scilex.exe, -nwni 

หมายถึงไม่ต้องแสดงหน้าต่างของโปรแกรม SCILAB, -nb หมายถึงไม่แสดงข้อความต้อนรับ, -f 

หมายถึงสั่งให้โปรแกรม SCILAB ประมวลผลไฟล์สคริปต์, Parameter หมายถึงไฟล์สคริปต์ที ่ 

ส่งให้โปรแกรม SCILAB ประมวลผล, และ exec หมายถึงคําสั่งประมวลผลโค้ดผ่านบรรทัดคําสั่ง

116 

4.3 เริ ่มต้นกับการเขียนภาษา PHP 

4.3.1 การแสดงผล 

คําสั่งที ่นิยมใช้การแสดงผลลัพธ์ของ PHP คือคําสั่ง print และ echo ซึ ่งมีรายละเอียดดังนี้ 

ฟังก์ชัน print 

ฟังก์ชัน print มีรูปแบบการใช้งานคือ 

print(ผลลัพธ์); หรือ print ผลลัพธ์; 

ก็จะแสดงคําว่า “ผลลัพธ์” ออกหน้าจอ เช่น ถ้าใช้คําสั่ง 

print("SCILAB"); 

print "SCILAB"; 

จะได้คําว่า SCILAB ปรากฏที ่หน้าจอ 

ฟังก์ชัน echo 

ฟังก์ชัน echo นิยมนํามาใช้มากสุด เพราะทํางานได้รวดเร็วกว่าฟังก์ชัน print เนื ่องจากคําสั่งนี้ 

ไม่มีการตรวจสอบข้อผิดพลาดใดๆ รูปแบบการใช้งานคําสั่ง echo มีดังนี้ 

echo("ผลลัพธ์"); หรือ echo "ผลลัพธ์"; 

ก็จะแสดงคําว่า “ผลลัพธ์” ออกหน้าจอ เหมือนกับฟังก์ชัน print 

4.3.2 การเขียนคอมเมนต์ 

การคอมเมนต์ (comment) หรือการเขียนคําอธิบาย คือการแทรกข้อความเข้าไปในตัวโปรแกรม 

(เพื ่อใช้อธิบายตัวโปรแกรมซึ ่งทําให้ง่ายต่อการทําความเข้าใจและแก้ไขโปรแกรมในภายหลัง) แต่จะ 

ไม่ถูกนําไปประมวลผล การเขียนคอมเมนต์ในภาษา PHP จะมีลักษณะเดียวกับภาษาจาวาสคริปต์ 

(JavaScript) ซึ ่งมี 2 รูปแบบคือ

117 

• การเขียนคอมเมนต์แบบหนึ ่งบรรทัดจะใช้เครื ่องหมายทับสองอัน (double slash) “ // ” นําหน้า 

ข้อความที ่ต้องการคอมเมนต์ทีละบรรทัด เช่น //Comment PHP 

• การเขียนคอมเมนต์แบบหลายบรรทัดจะใช้เครื ่องหมาย /* เป็นจุดเริ ่มต้น และเครื ่องหมาย */ 

เป็นจุดสิ้นสุด ของการคอมเมนต์ กล่าวคือข้อความทั้งหมด (หลายบรรทัดก็ได้) ที ่อยู่ภายใน 

เครื ่องหมาย /* และ */ จะไม่ถูกนําไปประมวลผล ตัวอย่างเช่น 

/* This is a comment for PHP. 

*/ 

This is the multiple-line comment. 

4.3.3 การกําหนดตัวแปร 

การเขียนโปรแกรม PHP จะเหมือนกับการเขียนโปรแกรมด้วยภาษาอื ่นๆ ซึ ่งจะต้องมีการกําหนด 

ตัวแปรเพื ่อจองพื ้นที ่ในหน่วยความจําสําหรับเก็บข้อมูล ในทางปฏิบัติการกําหนดตัวแปรที ่ใช้ใน PHP 

มีข้อกําหนดดังนี้ 

• ตัวแปรทุกตัวต้องขึ้นต้นด้วยเครื ่องหมาย “$” และตามด้วยตัวอักษร (ห้ามขึ้นต้นด้วยตัวเลข) 

หรือเครื ่องหมายสัญประกาศ (underscores) “ _ ” (สัญลักษณ์อื ่นห้ามใช้) เช่น $name, 

$data และ $_file เป็นต้น 

• ตัวแปรใน PHP ไม่จําเป็นต้องระบุแบบชนิดข้อมูล (data type) เพราะตัวแปรแต่ละตัวสามารถ 

เก็บข้อมูลชนิดใดก็ได้ 

• โปรแกรม PHP จะพิจารณาถึงความแตกต่างของตัวอักษรตัวพิมพ์ใหญ่กับอักษรตัวพิมพ์เล็ก 

ดังนั้นตัวแปรที ่มีชื ่อเหมือนกันแต่ใช้ตัวอักษรต่างกันจะถือว่าเป็นตัวแปรคนละตัวกัน เช่น $abc 

$ABC และ $aBC ถือเป็นคนละตัวกัน 

หมายเหตุ การกําหนดค่าให้กับตัวแปรชนิดสายอักขระ (string) ต้องกําหนดให้อย่ ูภายในเครื ่องหมาย 

อัญประกาศเดี ่ยว “ '...' ” หรือเครื ่องหมายอัญประกาศ “ "..." ” เช่น $name = "SCILAB" 

ในขณะที ่การกําหนดค่าให้กับตัวแปรที ่เป็นตัวเลข สามารถระบุค่าเข้าไปได้โดยไม่ต้องใส่เครื ่องหมาย 

อัญประกาศเดี ่ยว (หรือเครื ่องหมายอัญประกาศ) เช่น $number = 12 

4.3.4 การใช้เครื ่องหมายอัญประกาศเดี ่ยวและเครื ่องหมายอัญประกาศ 

การกําหนดค่าให้กับตัวแปรชนิดสายอักขระใน PHP สามารถใช้ได้ทั้งเครื ่องหมายอัญประกาศเดี ่ยว 

“ '...' ” หรือเครื ่องหมายอัญประกาศ “ "..." ” อย่างไรก็ตามเครื ่องหมายทั้งสองนี้มีข้อแตกต่าง 

เล็กน้อยในเรื ่องของการแสดงผล กล่าวคือถ้าต้องการแสดงค่าของตัวแปรออกหน้าจอผ่านทางคําสั่ง

118 

print หรือ echo จะต้องใช้ร่วมกับเครื ่องหมายอัญประกาศ ถ้าใช้กับเครื ่องหมายอัญประกาศเดี ่ยว 

จะไม่สามารถแสดงค่าของตัวแปรได้ แต่จะแสดงชื ่อของตัวแปรแทน ให้พิจารณาชุดคําสั่งต่อไปนี้ 

 

$dou = "DoubleQuote"; 

echo 'This test is $sin และ $dou'; 

echo "This test is $sin และ $dou"; 

ผลลัพธ์ที ่ได้คือ 

This test is $sin และ $dou 

This test is SingleQuote และ DoubleQuote 

ซึ ่งจะเห็นได้ว่าค่าของตัวแปรจะถูกแสดงผลออกมา ก็ต่อเมื ่อคําสั่ง echo ใช้ร่วมกับเครื ่องหมาย 

อัญประกาศเท่านั้น 

4.3.5 การนิยามตัวแปรล่วงหน้า 

ตัวแปรที ่ถูกนิยามล่วงหน้า (predefined variable) คือตัวแปรที ่โปรแกรม PHP ได้สร้างไว้ล่วงหน้า 

เพื ่อความสะดวกและเป็นค่าพื ้นฐานสําหรับการใช้งาน โดยทั่วไปตัวแปรเหล่านี้จะเก็บข้อมูลสําคัญ 

บางอย่างไว้และมีลักษณะเป็นอาร์เรย์ (array) ในที ่นี้จะกล่าวถึงตัวแปรที ่ถูกนิยามล่วงหน้าที ่จําเป็น 

ต่อการใช้งานเพื ่อติดต่อกับโปรแกรม SCILAB เท่านั้น ผู้สนใจศึกษารายละเอียดเพิ ่มเติมได้ที ่ไฟล์ 

phpinfo.php ไปที ่หัวข้อ PHP Variables (อยู่ในสารบบชื ่อ C:\AppServ\www) 

$_SERVER 

ตัวแปร $_SERVER ที ่ใช้เก็บข้อมูลที ่เกี ่ยวข้องกับการเชื ่อมต่อระหว่างลูกข่าย (client) และเครื ่อง 

แม่ข่าย (server) เช่น ชื ่อโฮสต์ (host), เส้นทาง (path) ในการเก็บข้อมูล, และวิธี (method) ใน 

การส่งข้อมูล ตัวแปร $_SERVER เริ ่มใช้งานตั้งแต่ PHP 4.1.0 เป็นต้นมา (เวอร์ชันก่อนหน้านี้ 

จะใช้ชื ่อตัวแปรนี้ว่า $HTTP_SERVER_VARS) การอ้างถึงข้อมูลในตัวแปร $_SERVER จะใช้ 

รูปแบบคือ 

$_SERVER[‘variable_name’]

119 

เมื ่อ variable_name คือข้อมูลที ่ผู้ใช้ต้องการทราบ ซึ ่งการใช้งาน PHP เพื ่อติดต่อกับโปรแกรม 

SCILAB จะมีการใช้งานฟังก์ชันต่อไปนี้ 

• $_SERVER[‘SystemRoot’] เก็บชื ่อสารบบที ่เก็บไฟล์ของระบบปฏิบัติการ 

• $_SERVER[‘DOCUMENT_ROOT’] เก็บสารบบสู่ที ่เดิม (home directory) ซึ ่งคือสารบบ 

ที ่เก็บไฟล์เว็บไซต์ที ่ผู้ใช้สร้างขึ้นทั้งหมด 

4.3.6 แบบชนิดข้อมูล 

แบบชนิดข้อมูล (data type) พื ้นฐานในโปรแกรม PHP มีดังนี้ 

แบบชนิดข้อมูล 

ตรรกศาสตร์ 

เลขจํานวนเต็ม 

จํานวนจริง (float หรือ double) 

สายอักขระ (string) 


ค่าทางตรรกะ มีค่าเป็นจริง (True) หรือ เท็จ (False) 

เลขจํานวนเต็มบวก จํานวนเต็มลบ หรือศูนย์ 

เลขทศนิยม 

ตัวอักษรทั้งหมด 

4.3.7 ตัวดําเนินการเลขคณิต 

ตัวดําเนินการเลขคณิต (arithmetic operator) พื ้นฐานในโปรแกรม PHP มีดังนี้ 

ตัวดําเนินการ ความหมาย ตัวอย่าง ($a=20 และ $b=3) 

+ การบวก (addition) $a + $b = 23 

- การลบ (subtraction) $a - $b = 17 

* การคูณ (multiplication) $a * $b = 60 

/ การหาร (division) $a / $b = 6.66 

% มอดุลัส (modulus) เป็นการหาเศษที ่ได้จากหาร $a % $b = 2 

4.3.8 ตัวดําเนินการเพิ ่ม/ลดค่า 

ตัวดําเนินการเพิ ่ม/ลดค่า (incrementing/decrementing operator) หมายถึงตัวดําเนินการ ++ หรือ 

-- ซึ ่งต้องการตัวถูกดําเนินการเพียงตัวเดียวและต้องเป็นตัวแปรเท่านั้น โดยจะเพิ ่มค่าของตัวแปร 

หนึ ่งค่าหรือลดค่าของตัวแปรหนึ ่งค่า ตามลําดับ การใช้งานมีทั้งระบุไว้หน้าตัวแปรหรือหลังตัวแปร 

ซึ ่งจะมีความหมายต่างกัน (เหมือนกับวิธีการใช้ในภาษาซี) ดังรายละเอียดในต่อไปนี้

120 

ตัวอย่างการใช้งาน 

++$a 

$a++ 

--$a 

$a-- 

ผลลัพธ์ 

คําสั่งนี้จะทําการเพิ ่มค่าของตัวแปร $a ขึ้น 1 ค่าก่อน นั่นคือ $a = $a + 1 

แล้วจึงนําตัวแปร $a ไปประมวลผลในชุดคําสั่ง 

คําสั่งนี้จะนําตัวแปร $a ไปประมวลผลในชุดคําสั่งให้เรียบร้อยก่อน แล้วจึงเพิ ่ม 

ค่าของตัวแปร $a ขึ้น 1 ค่า 

คําสั่งนี้จะทําการลดค่าของตัวแปร $a ขึ้น 1 ค่าก่อน นั่นคือ $a = $a - 1 

แล้วจึงนําตัวแปร $a ไปประมวลผลในชุดคําสั่ง 

คําสั่งนี้จะนําตัวแปร $a ไปประมวลผลในชุดคําสั่งให้เรียบร้อยก่อน แล้วจึงลด 

ค่าของตัวแปร $a ขึ้น 1 ค่า 

4.3.9 ตัวดําเนินการเปรียบเทียบ 

ตัวดําเนินการเปรียบเทียบ (comparison operator) เป็นตัวดําเนินการที ่ใช้ในการตรวจสอบความ 

สัมพันธ์ระหว่างค่าของตัวแปร โดย 

• ถ้าความสัมพันธ์เป็นจริง ผลลัพธ์ที ่ได้มีค่าเท่ากับ True (เป็นจริง) หรือมีค่าทางตรรกะเท่ากับ 1 

• ถ้าความสัมพันธ์เป็นเท็จ ผลลัพธ์ที ่ได้มีค่าเท่ากับ False (เป็นเท็จ) หรือมีค่าทางตรรกะเท่ากับ 0 

(แต่จะไม่แสดงผลลัพธ์ใดๆ ออกหน้าจอ) 


ชื ่อ ตัวอย่าง คําอธิบาย 

== เท่ากับ (equal) $a == $b ให้ค่า True เมื ่อ $a มีค่าเท่ากับ $b 

=== 

เหมือนกับ 

(identical) 

$a === $b 

ให้ค่า True เมื ่อ $a มีค่าเท่ากับ $b และต้อง 

เป็นข้อมูลชนิดเดียวกัน 

!= หรือ ไม่เท่ากับ $a != $b ให้ค่า True เมื ่อ $a มีค่าไม่เท่ากับ $b 

!== ไม่เหมือนกับ $a !=== $b 

ให้ค่า True เมื ่อ $a มีค่าไม่เท่ากับ $b หรือเมื ่อ 

เป็นข้อมูลคนละชนิดกัน 

< น้อยกว่า $a < $b ให้ค่า True เมื ่อ $a มีค่าน้อยกว่า $b 

> มากกว่า $a > $b ให้ค่า True เมื ่อ $a มีค่ามากกว่า $b 

= $b 

ให้ค่า True เมื ่อ $a มีค่าน้อยกว่าหรือเท่ากับ 

$b

121 

4.3.10 ตัวดําเนินการทางตรรกะ 

ตัวดําเนินการตรรกะ (logical operator) เป็นตัวดําเนินการที ่ใช้เชื ่อมความสัมพันธ์ระหว่างค่าของ 

ตัวแปรที ่เกิดขึ้นจากตัวดําเนินการสัมพันธ์ โดย 

• ถ้าความสัมพันธ์สอดคล้องกันผลลัพธ์ที ่ได้ จะมีค่าเท่ากับ True หรือมีค่าทางตรรกะเท่ากับ 1 

• ถ้าความสัมพันธ์ไม่สอดคล้องกันผลลัพธ์ที ่ได้ จะมีค่าเท่ากับ False หรือมีค่าทางตรรกะเท่ากับ 0 

ตัวดําเนินการตรรกะที ่ใช้ในโปรแกรม PHP มีดังนี้ 


ชื ่อ ตัวอย่าง คําอธิบาย 

&& หรือ and และ $a && $b 

|| หรือ or หรือ $a || $b 

ให้ค่า True ก็ต่อเมื ่อ $a และ $b เป็นจริงทั้งคู่ 

(และในทางตรงกันข้าม) 

ให้ค่า True เมื ่อ $a หรือ $b ตัวใดตัวหนึ ่งเป็นจริง 

หรือเป็นจริงทั้งสองตัว มิฉะนั้นจะให้ค่า False 

(และในทางตรงกันข้าม) 

xor 

exclusive 

or 

$a xor $b 

ให้ค่า True เมื ่อ $a หรือ $b ตัวใดตัวหนึ ่งเป็นจริง 

เท่านั้น แต่จะให้ค่า False เมื ่อทั้งสองตัวเป็นจริง 

หรือเท็จ เหมือนกัน 

! นิเสธ !$a 

ให้ค่าตรงกันข้ามกับ $a ถ้า $a เป็นจริงจะได้ค่า 

False แต่ถ้า $a เป็นเท็จจะได้ค่า True 

4.3.11 การทดสอบเงื ่อนไข 

การทดสอบเงื ่อนไขมีความจําเป็นมากสําหรับการเขียนโปรแกรมคอมพิวเตอร์ที ่ซับซ้อน เพื ่อให้ 

โปรแกรมที ่เขียนขึ้นมาสามารถทํางานได้ถูกต้องตรงตามความต้องการ หนังสือเล่มนี้จะอธิบาย 

คําสั่งทดสอบเงื ่อนไข 2 คําสั่งคือ คําสั่ง if และ switch ซึ ่งมีหลักการใช้งานดังนี้ 

คําสั่ง if 

คําสั่ง if จะทําการทดสอบเงื ่อนไขความสัมพันธ์ว่าเป็นจริงหรือเท็จ โดยมีรูปแบบการใช้งานคือ 

if (expression) { 


} 

instruction_n;

122 

กล่าวคือถ้าผลการทดสอบเงื ่อนไขในนิพจน์เป็นจริง โปรแกรม PHP จะทําคําสั่งทั้งหมดที ่อยู่ระหว่าง 

เครื ่องหมายปีกกาเปิด { และเครื ่องหมายปีกกาปิด } แต่ถ้าผลการทดสอบเป็นเท็จ โปรแกรม PHP 

จะไม่ทําคําสั่งทั้งหมดที ่อยู่ระหว่างเครื ่องหมายปีกกา { ... } ตัวอย่างเช่น 

 

ซึ ่งให้ผลลัพธ์เป็น 

ค่าของ $a คือ : 200 

คําสั่ง if ยังสามารถนําไปใช้ในการตัดสินใจที ่ซับซ้อนมากขึ้นได้ โดยการใช้งานร่วมกับ 

คําสั่ง else ซึ ่งมีรูปแบบการใช้งานดังนี้ 

if expression { 


} 

else { 

} 


กล่าวคือโปรแกรม PHP จะทําชุดคําสั่ง instructions_set1 เมื ่อผลการทดสอบเงื ่อนไขใน 

นิพจน์เป็นจริง แต่จะทําชุดคําสั่ง instructions_set2 ถ้าผลการทดสอบเป็นเท็จ ตัวอย่างเช่น 

123 

}else{ 

echo "ค่าของ $a > $b "; 

} 

?> 

ซึ ่งให้ผลลัพธ์เป็น 

ค่าของ 200 > 100 

นอกจากนี้ในการใช้งานที ่มีการตัดสินใจที ่ซับซ้อนมากยิ ่งขึ้น ผู้ใช้ก็สามารถใช้งานคําสั่ง if 

ร่วมกับ elseif ได้ โดยมีรูปแบบการใช้งานดังนี้ 

if expression_1 { 


} 

elseif expression_2 { 


} 

else { 


} 

กล่าวคือถ้าผลการทดสอบเงื ่อนไขในนิพจน์ expression_1 เป็นจริง โปรแกรม PHP จะทํา 

ชุดคําสั่ง instructions_set1 แต่ถ้าผลการทดสอบเป็นเท็จ โปรแกรม SCILAB ก็จะทํา 

การทดสอบเงื ่อนไขในนิพจน์ expression_2 ต่อไปทันที โดยถ้าผลการทดสอบในนิพจน์ 

expression_2 เป็นจริง โปรแกรม PHP ก็จะทําชุดคําสั่ง instructions_set2 แต่ถ้า 

ผลการทดสอบเป็นเท็จ ก็จะทําชุดคําสั่ง instructions_set3 

คําสั่ง switch 

คําสั่ง switch เป็นการตัดสินใจแบบหลายทางเลือก โดยจะตรวจสอบเงื ่อนไขต่างๆ ตามที ่กําหนด 

ถ้าเงื ่อนไขใดเป็นจริงก็จะทําชุดคําสั่งที ่อยู่ภายในเงื ่อนไขนั้น แล้วจึงออกจากคําสั่ง switch รูปแบบ 

การใช้งานคําสั่ง switch มีดังนี้

124 

switch (var) { 

case value1: 


break; 

case value2: 


break; 

default: 


break; 

} 

นั่นคือเริ ่มต้นคําสั่ง switch จะตรวจสอบเงื ่อนไขว่าตัวแปร var มีค่าเท่ากับเท่าใด (ตามที ่กําหนด 

ใน case) เช่น ถ้า var = value1 โปรแกรม PHP จะทําชุดคําสั่ง instructions_set1 

และถ้า var = value2 ก็จะทําชุดคําสั่ง instructions_set2 แต่ถ้า var มีค่าไม่เท่ากับ 

ค่าใดๆ ใน case โปรแกรม PHP จะทําชุดคําสั่ง instructions_set3 ตัวอย่างเช่น 

 

ซึ ่งให้ผลลัพธ์คือ 

Number1 = 100

125 

4.3.12 การทําซํ้า 

บางครั้งในการเขียนโปรแกรมมีความจําเป็นต้องคํานวณชุดคําสั่งบางอย่างซํ้าเป็นจํานวนหลายรอบ 

ตามที ่กําหนด ซึ ่งในกรณีนี้การใช้คําสั่งวนซํ้าจึงมีความจําเป็นมาก โดยโปรแกรม PHP ได้เตรียม 

คําสั่งสําหรับการวนซํ้าไว้อยู่ 3 คําสั่งคือ คําสั่ง for, while และ do-while ซึ ่งมีหลักการใช้ 


คําสั่ง for 

คําสั่ง for เหมาะสําหรับการใช้งานที ่ต้องการให้โปรแกรมทําซํ้าชุดคําสั่งเดิมที ่อยู่ภายในลูป (loop) 

เป็นจํานวนรอบตามที ่กําหนดไว้ในนิพจน์ (expression) โดยมีรูปแบบการใช้งานดังนี้ 

for (ค่าเริ ่มต้น; ค่าสิ้นสุด; ค่าสะสม) { 


} 


กล่าวคือโปรแกรมจะทําซํ้าคําสั่ง (instruction) ทั้งหมดภายในลูปเป็นจํานวนรอบตามที ่กําหนดโดย 

ตัวแปรที ่เป็นไปตามเงื ่อนไขของนิพจน์ ตัวอย่างการใช้งานเช่น 

 

ชุดคําสั่งนี้หมายความว่าเมื ่อเริ ่มต้นใช้งาน ตัวแปร $i จะมีค่าเท่ากับ 1 แล้วพิมพ์ผลออกหน้าจอ 

เป็นคําว่า “Hello! 1” และทําการขึ้นบรรทัดใหม่ด้วยคําสั่ง จากนั้นทําการวนซํ้าโดยใช้ตัว 

แปร $i เป็นตัวนับจํานวนซํ้าจากค่า 1 เพิ ่มขึ้นทีละ +1 จนถึงค่า 5 ซึ ่งผลลัพธ์ของการประมวลผล 

ชุดคําสั่งนี้คือ

126 

Hello! 1 

Hello! 2 

Hello! 3 

Hello! 4 

Hello! 5 

คําสั่ง while 

คําสั่ง while มีลักษณะการทํางานคล้ายกับคําสั่ง for เพียงแต่คําสั่ง while จะมีการทดสอบ 

เงื ่อนไขตามที ่กําหนดในนิพจน์ทุกรอบของการวนซํ้า กล่าวคือถ้าผลการทดสอบให้ค่าตรรกะเป็นจริง 

โปรแกรมจะทําซํ้าชุดคําสั่งภายในลูปนั้นต่ออีกหนึ ่งรอบ แต่ถ้าผลการทดสอบให้ค่าตรรกะเป็นเท็จ 

โปรแกรมจะยกเลิกการทํางานชุดคําสั่งภายในลูปนั้นทันที คําสั่ง while มีรูปแบบการใช้งานดังนี้ 

while (expression) { 


} 



 

ชุดคําสั่งนี้ให้ผลลัพธ์เท่ากับตัวอย่างของการใช้คําสั่ง for เพียงแต่การใช้คําสั่ง while ต้องกําหนด 

ค่าเริ ่มต้นของตัวแปร $i ก่อน เพื ่อจะได้นําค่า $i มาเปรียบเทียบกับค่า 5 ตามเงื ่อนไขที ่กําหนด 

ดังนั้นสรุปได้ว่าคําสั่ง while และ for มีลักษณะการทํางานคล้ายกันมาก เพียงแต่คําสั่ง while 

จะมีการทดสอบเงื ่อนไขก่อนตัดสินใจว่าจะสั่งให้โปรแกรมทํางานชุดคําสั่งภายในลูปหรือไม่

127 

คําสั่ง do-while 

คําสั่ง do-while มีลักษณะการทํางานเหมือนกับคําสั่ง while เพียงแต่คําสั่ง do-while จะทํา 

ชุดคําสั่งที ่กําหนดก่อน แล้วจึงทําการตรวจสอบเงื ่อนไขทีหลัง ถ้าเงื ่อนไขเป็นจริงก็จะกลับมาทํางาน 

ในชุดคําสั่งเดิมอีกครั้ง ทําเช่นนี้ไปเรื ่อยๆ จนกระทั่งเงื ่อนไขจะเป็นเท็จ รูปแบบการใช้งานคือ 

do { 



} while (expression); 


 

ซึ ่งจะให้ผลลัพธ์ดังนี้เท่ากับตัวอย่างของการใช้คําสั่ง for และ while 

4.4 ฟังก์ชันและการใช้งาน 

ฟังก์ชัน (function) คือกลุ่มคําสั่งที ่ถูกรวบรวมไว้ด้วยกันเพื ่อให้การทํางานตามที ่กําหนดหรือสร้าง 

เป็นคําสั่งใหม่ขึ้นมาใช้งานเพื ่อความสะดวกและลดความซํ้าซ้อนของโปรแกรมหลัก โดยทั่วไป PHP 

มีฟังก์ชันสองแบบคือ ฟังก์ชันในตัว (built-in function) ซึ ่งเป็นฟังก์ชันที ่สามารถเรียกใช้ได้ทันที 

(เช่น echo, fgets, fopen และ date) และฟังก์ชันที ่ผู้ใช้สร้างขึ้นมา (user-defined function) 

ในบทนี้จะอธิบายวิธีการสร้างฟังก์ชันใหม่ขึ้นมาใช้งาน การเรียกใช้ฟังก์ชัน และฟังก์ชัน 

สําเร็จรูปที่นิยมใช้งาน ให้พิจารณาตัวอย่างต่อไปนี้สําหรับการเขียนโปรแกรมแบบสร้างฟังก์ชัน 

ขึ้นมาใช้งาน

128 

 

โปรแกรมนี้จะมีการสร้างฟังก์ชัน hello ขึ้นมา ซึ ่งจะแสดงผลข้อความ $txt เป็นจํานวน $n 

ครั้งออกหน้าจอ ซึ ่งผลลัพธ์ของโปรแกรมนี้คือ 

Hello! 1 

Hello! 2 

Project! 1 

Project! 2 

Project! 3 

จะเห็นได้ว่าการสร้างฟังก์ชันขึ้นมาใช้งานทําให้สามารถแสดงผลซํ้ากันได้ด้วยคําสั่งเพียง 

คําสั่งเดียว เช่น ต้องการให้แสดงคําว่า Hello จํานวน 2 ครั้ง และ Project จํานวน 3 ครั้ง 

ก็ใช้เพียงคําสั่ง hello("Hello", 2) และ hello("Project", 3) มิฉะนั้นจะต้องเขียน 

คําสั่งแสดงผลลัพธ์ซํ้าหลายๆ ครั้ง ดังนี้ 

129 

4.4.1 การสร้างฟังก์ชัน 

ถ้าต้องการสร้างฟังก์ชันใหม่ขึ้นมาใช้งานในโปรแกรม PHP โดยมีลักษณะการทํางานเหมือนกับ 

ฟังก์ชันในตัว กล่าวคือมีการส่งผ่านค่าของตัวแปรต่างๆ ไปให้กับฟังก์ชัน จากนั้นฟังก์ชันก็จะนําค่า 

ของตัวแปรเหล่านี้มาประมวลผลตามคําสั่งที ่มีอยู่ภายในตัวฟังก์ชัน แล้วก็ส่งผลลัพธ์ที ่ได้ออกมาจาก 

ตัวฟังก์ชัน ข้อดีของการสร้างฟังก์ชันใหม่คือ ช่วยทําให้การดูแลแก้ไขโปรแกรมทําได้ง่ายขึ้น (เช่น 

เมื ่อต้องการแก้ไขชุดคําสั่งบางอย่างในโปรแกรม ถ้าสร้างเป็นฟังก์ชันก็สามารถแก้ไขได้โดยง่ายเพียง 

จุดเดียว แต่ถ้าไม่มีการสร้างฟังก์ชันก็ต้องแก้ไขให้ครบทุกจุดที ่มีการใช้งานชุดคําสั่งนั้น ซึ ่งอาจเกิด 

ข้อผิดพลาดได้ง่าย) ดังนั้นในส่วนนี้จะอธิบายการสร้างฟังก์ชันลักษณะต่างๆ ดังนี้ 

ฟังก์ชันที ่ไม่มีการรับค่าอินพุต 

ฟังก์ชันที ่ไม่มีการรับค่าอินพุตจะมีรูปแบบคือ 

function FuncName() { 

} 

instruction_set; 

ตัวอย่างเช่น พิจารณาโปรแกรมคํานวณพื ้นที ่สี ่เหลี ่ยมผืนผ้า (แบบไม่รับค่าอินพุต) ดังนี้ 

 

ซึ ่งจะพบว่าฟังก์ชัน area ไม่มีการรับค่าอินพุต แต่จะกําหนดค่าให้กับตัวแปรอยู่ภายในฟังก์ชัน 

เพราะฉะนั้นฟังก์ชันแบบนี้จะเป็นฟังก์ชันที ่ไม่ยืดหยุ่นในการใช้งาน 

ฟังก์ชันที ่มีการรับค่าอินพุต 

ฟังก์ชันที ่มีการรับค่าอินพุตจะมีรูปแบบคือ

130 

function FuncName(input1, ..., inputN) { 

} 

instruction_set; 

จะเห็นได้ว่าฟังก์ชันแบบนี้มีการรับค่าตัวแปรอินพุต input1 ถึง inputN เข้าไปประมวลผลใน 

ชุดคําสั่ง instruction_set ตัวอย่างเช่น พิจารณาโปรแกรมคํานวณพื ้นที่สี่เหลี่ยมผืนผ้า 

(แบบรับค่าอินพุต) ดังนี้ 

 

ในที ่นี้ฟังก์ชัน area จะรับค่าตัวแปรอินพุต $a และ $b เข้าไปคํานวณหาค่าพื ้นที ่สี ่เหลี ่ยมและ 

ส่งผลลัพธ์ที ่ได้กลับด้วยคําสั่ง return นอกจากนี้การแสดงผลลัพธ์ของฟังก์ชันสามารถใช้คําสั่ง 

แสดงผล (echo หรือ print) ตามด้วยชื ่อฟังก์ชันที ่ระบุค่าอาร์กิวเมนต์ได้เลย 

4.4.2 ฟังก์ชันที ่เกี ่ยวกับสายอักขระ 

โดยทั่วไปการสร้างเว็บไซต์เพื ่อติดต่อกับ SCILAB จะใช้ฟังก์ชันที ่เกี ่ยวข้องกับการจัดการสายอักขระ 

จํานวนมาก เนื ่องจากการแสดงผลลัพธ์ที ่ส่งมาจากโปรแกรม SCILAB จะมีรูปแบบไม่คงที ่และไม่ 

สามารถนํามาแสดงผลบนเว็บเพจได้ทันที จําเป็นต้องมีการจัดรูปแบบให้เหมาะสมก่อน ในที ่นี้จะ 

อธิบายเฉพาะฟังก์ชันที ่น่าสนใจและเกี ่ยวข้องกับการใช้งานร่วมกับ SCILAB ดังนี้ 

ฟังก์ชัน strlen 

ฟังก์ชัน strlen ใช้หาความยาวของสายอักขระ (string) หรือนับจํานวนตัวอักษรในสายอักขระ 

(นับช่องว่างเป็น 1 ตัวอักษรด้วย) โดยรูปแบบการใช้เรียกงานคือ 

strlen("สายอักขระ")

131 


 

จะให้ผลลัพธ์เท่ากับ 12 (นั่นคือมีตัวอักษรทั้งหมด 12 ตัว) 

ฟังก์ชัน explode 

ฟังก์ชัน explode ใช้แยกสายอักขระออกเป็นสายอักขระย่อยๆ ด้วยการกําหนดสายอักขระหรือ 

สัญลักษณ์ที ่จะใช้แยก ผลลัพธ์ที ่ได้จะถูกเก็บอยู่ในรูปแบบของอาร์เรย์ รูปแบบการใช้เรียกงานคือ 

explode("สัญลักษณ์ที ่ใช้แยก", "สายอักขระ") 


 

ในที ่นี้จะใช้ช่องว่าง (space) ในการแบ่งแยกสายอักขระ ซึ ่งผลลัพธ์ที ่ได้คือ อาร์เรย์[0] จะเก็บค่า 

เท่ากับ "Hello" และอาร์เรย์[1] จะเก็บค่าเท่ากับ "world." 

ฟังก์ชัน implode หรือ join 

ฟังก์ชันนี้จะทํางานตรงกันข้ามกับฟังก์ชัน explode กล่าวคือเป็นการนําสายอักขระย่อยมารวมกัน 

เป็นสายอักขระเดียว ตามสัญลักษณ์ที ่ใช้รวม รูปแบบการใช้เรียกงานคือ 

implode("สัญลักษณ์ที ่ใช้รวม", "อาร์เรย์ของสายอักขระ") 

ตัวอย่างเช่น

132 

 

ในที ่นี้จะใช้ช่องว่างในการรวมสายอักขระแต่ละตัวที ่อยู่ในอาร์เรย์ ซึ ่งจะให้ผลลัพธ์คือ 

Hello World! SCILAB& PHP! 

ฟังก์ชัน strstr 

ฟังก์ชัน strstr ใช้ตัดเอาเฉพาะสายอักขระที ่เริ ่มต้นด้วยสายอักขระย่อยที ่กําหนดจนถึงตัวอักษร 

สุดท้ายของสายอักขระต้นฉบับ รูปแบบการใช้เรียกงานคือ 

strstr("สายอักขระย่อย", "สายอักขระต้นฉบับ") 


 

ชุดคําสั่งนี้จะตัดเอาสายอักขระที ่เริ ่มต้นด้วยตัวอักษร "w" จนถึงตัวอักษรสุดท้ายของคําว่า "Hello 

world!" เพราะฉะนั้นในที ่นี้จะได้ผลลัพธ์คือ 

world! 

ฟังก์ชัน substr 

ฟังก์ชัน substr ใช้ตัดสายอักขระเหมือนกับฟังก์ชัน strstr แต่สามารถกําหนดความยาวของ 

สายอักขระที ่ต้องการได้ โดยมีรูปแบบการใช้เรียกงานคือ 

substr("สายอักขระต้นฉบับ", ตําแหน่งเริ ่มต้น, จํานวนตัวอักษรที ่ต้องการ)

133 


 

ชุดคําสั่งนี้จะตัดเอาตัวอักษรลําดับที ่ 6 จนถึงลําดับที ่ 11 (รวม 5 ตัวอักษร) จากคําว่า "Hello 

world!" ดังนั้นในที ่นี้จะได้ผลลัพธ์คือ 

world 

ฟังก์ชัน ltrim, rtrim และ trim 

ฟังก์ชันนี้ใช้สําหรับการตัดช่องว่างที ่อยู่ด้านซ้าย ด้านขวา และทั้งสองข้างของสายอักขระออกทั้งหมด 

มีรูปแบบการเรียกใช้งานคือ 

ltrim("สายอักขระ") 

rtrim("สายอักขระ") 

trim("สายอักขระ") 


 

ซึ ่งจะให้ผลลัพธ์คือ 

"Hello " 

" Hello" 

" Hello "

134 

ฟังก์ชัน stripslashes 

ในการส่งข้อมูลผ่านทางฟอร์มภาษา PHP หรือเพิ ่มข้อมูลลงในฐานข้อมูล ตัวอักษรบางประเภท เช่น 

เครื ่องหมายอัญประกาศ ("..."), อัญประกาศเดี ่ยว ('...') และค่า NULL จะถูกใส่ด้วยเครื ่องหมาย 

ทับกลับ (backslash) เพื ่อให้ระบุความหมายในการเก็บข้อมูล ดังนั้นในการนําข้อมูลเหล่านี้มาใช้ 

งาน จึงจําเป็นต้องตัดเครื ่องหมายทับกลับออกจากข้อมูลก่อน โดยใช้ฟังก์ชัน stripslashes 


stripslashes("สายอักขระ") 


echo stripslashes('H\xa0ello'); 

ฟังก์ชันนี้จะทําการตัดเครื ่องหมายทับกลับออก และแสดงข้อความ “Hxa0ello” เท่านั้น 

4.4.3 ฟังก์ชันที ่เกี ่ยวกับตัวเลข 

ในทางปฏิบัติผลลัพธ์ที ่ได้จากการคํานวณด้วยโปรแกรม SCILAB บางครั้งไม่สามารถนําไปใช้ได้ 

ทันที เพราะอาจอยู่ในรูปแบบของรหัสไบนารีหรือแอสกี ดังนั้นจึงจําเป็นต้องจัดรูปแบบของผลลัพธ์ 

ที ่เป็นตัวเลขเหล่านี้ก่อนที ่จะนําไปแสดงผล ใน PHP มีฟังก์ชันที ่ใช้ในการจัดรูปแบบของตัวเลขมี 

หลายฟังก์ชัน ซึ ่งในที ่นี้จะกล่าวเฉพาะฟังก์ชันสําคัญๆ ที ่ใช้ในการทํางานร่วมกับโปรแกรม SCILAB 

เท่านั้น 

ฟังก์ชัน number_format 

ฟังก์ชัน number_format มีรูปแบบการเรียกใช้งานดังนี้ 

number_format(Fnum [, Dum ]) 

หรือ 

number_format(Fnum, Dnum, Dpoint, Ssep)

135 

เมื ่อ Fnum คือเลขจํานวนจริง, Dnum คือเลขจํานวนเต็มที ่ใช้กําหนดจํานวนตัวเลขหลังจุดทศนิยม, 

Dpoint คือเครื ่องหมายที ่แทนจุดทศนิยม, และ Ssep คือเครื ่องหมายที ่ใช้แยกหลักพัน เช่น 

 

จะให้ผลลัพธ์เท่ากับ 2,553.50 (มีเลขหลังจุดทศนิยมเพียงสองตําแหน่ง) 

4.5 การจัดการไฟล์ 

ในส่วนนี้จะอธิบายการสร้างไฟล์ การอ่านไฟล์ การลบไฟล์ และการใช้งานโปรแกรมภายนอก ดังนี้ 

4.5.1 การสร้างไฟล์ 

การสร้างไฟล์สําหรับเขียนไฟล์สคริปต์ของโปรแกรม SCILAB ทําได้โดยอาศัยฟังก์ชัน file_ 

put_contents ซึ ่งมีรูปแบบการใช้งานดังนี้ 

file_put_contents(filename, data) 

โดย filename คือชื ่อไฟล์ที่ต้องการสร้าง (ระบุที่อยู่ของไฟล์ด้วย) และ data คือข้อมูลสาย 

อักขระที ่ต้องการเขียนลงในไฟล์ ตัวอย่างเช่น 

echo file_put_contents("test.txt", "This is test file"); 

จะให้ผลลัพธ์เป็นไฟล์ test.txt ในสารบบที ่กําลังใช้งาน โดยมีข้อความ This is test 

file ปรากฏอยู่ในไฟล์ test.txt 

4.5.2 การอ่านไฟล์ 

การอ่านไฟล์ออกมาเป็นสายอักขระเพื ่อนําค่ามาแสดงในฟอร์มหรือหน้าเว็บไซต์นั้น สามารถทําได้ 

โดยใช้ฟังก์ชัน file_get_contents ซึ ่งมีรูปแบบการใช้งานคือ

136 

file_get_contents(filename) 

เมื ่อ filename คือชื ่อไฟล์ที ่ต้องอ่านข้อมูล ตัวอย่างเช่น 

echo file_get_contents("test.txt"); 

จะให้ผลลัพธ์เป็นข้อมูลที ่อยู่ในไฟล์ test.txt ในสารบบที ่กําลังใช้งาน 

4.5.3 การลบไฟล์ 

การลบไฟล์ใน PHP จะใช้ฟังก์ชัน unlink ซึ ่งมีรูปแบบการใช้งานคือ 

unlink(filename) 

โดยถ้าการลบไฟล์สําเร็จจะให้ผลลัพธ์เป็นค่าบูลีน True แต่ถ้าไม่สําเร็จก็จะให้ผลลัพธ์เป็น False 

4.5.4 การใช้งานโปรแกรมภายนอก 

การเรียกใช้ (หรือสั่งประมวลผล) โปรแกรมภายนอกทําได้ด้วยการใช้ฟังก์ชัน exec, system 

หรือ shell_exec ซึ ่งมีลักษณะการทํางานคล้ายกัน แต่จะใช้งานแตกต่างกันเพื ่อความสะดวก 

ในการใช้งานและตรงตามรูปแบบของผลลัพธ์ที ่ต้องการ ในที ่นี้จะอธิบายเพียงฟังก์ชัน exec เท่านั้น 

ซึ ่งมีรูปแบบการใช้งานคือ 

exec($command [, array & $output [, int & $return_var]] ); 

เมื ่อ $command คือคําสั่งที ่ต้องการใช้งาน, $output คือตัวแปรที ่ใช้เก็บค่าของผลลัพธ์ที ่ได้จาก 

คําสั่ง $command, และ return_var คือค่าที ่คําสั่ง $command ให้คืนกลับมา ตัวอย่างเช่น 

137 

ชุดคําสั่งนี้จะประมวลผลไฟล์ของโปรแกรม SCILAB ที ่ชื ่อว่า test.sci แล้วนําผลลัพธ์ที ่อยู่ใน 

รูปของอาร์เรย์ไปเก็บไว้ในตัวแปร output จากนั้นจึงนํามาแสดงผลด้วยคําสั่ง print_r 


บทนี้ได้สรุปประวัติความเป็นมาของภาษา PHP โครงสร้างทั่วไป คําสั่งพื ้นฐานของภาษา PHP 

และการจัดการไฟล์ ซึ ่งจะเป็นแนวทางในการนําไปประยุกต์ใช้งานร่วมกับโปรแกรม SCILAB 

สําหรับใช้สร้างสื ่อการเรียนการสอนที ่จะอธิบายในบทต่อไป 


1. จงอธิบายการใช้งานคําสั่ง stripslashes มาพอสังเขป 

2. จงอธิบายการใช้งานคําสั่ง file_put_contents(), file_get_contents() และ 

unlink()มาพอสังเขป 

3. จงเขียนโปรแกรมบวกเลข 1 ถึง 100 โดยใช้คําสั่ง for 

4. จงเขียนโปรแกรมตัดเกรดจํานวน 4 เกรด คือ A, B, C และ D

138

139 


การสร้างสื ่อการสอนผ่านเว็บไซต์ 

ในบทนี้จะแสดงตัวอย่างวิธีการสร้างสื ่อการสอนผ่านเว็บไซต์โดยใช้โปรแกรมภาษา PHP ร่วมกับ 

โปรแกรม SCILAB ซึ ่งประกอบด้วยการบวก/ลบ/คูณ/หาร ของเลขสองจํานวน การหาดีเทอร์ 

มิแนนต์และอินเวอร์สของเมทริกซ์ การพิสูจน์สมบัติของเมทริกซ์ การหาค่าลอการิทึมฐานใดๆ 

การบวกและลบสมการพหุนาม และการวาดกราฟสองมิติ เพื ่อเป็นแนวทางให้ผู้อ่านสามารถนําไป 

พัฒนาต่อยอดหรือประยุกต์ใช้งานด้านอื ่นได้ 

ก่อนการเขียนโปรแกรม PHP เพื ่อติดต่อกับโปรแกรม SCILAB ผู้ใช้จะต้องติดตั้ง 

โปรแกรม SCILAB ที ่สารบบ C:\Windows\ และสร้างโฟลเดอร์ชื ่อว่า phptoscilab ไว้ในสารบบ 

C:\AppServ\www เพื ่อเก็บไฟล์ตัวอย่าง PHP นอกจากนี้การเขียนโปรแกรมด้วยภาษา PHP ใน 

บางตัวอย่างอาจมีรูปแบบที ่ซับซ้อน ดังนั้นในที ่นี้จะใช้โปรแกรมสําเร็จรูป Adobe Dreamwaver มา 

ช่วยในการออกแบบฟอร์มต่างๆ เพื ่อความสะดวกและรวดเร็วมากขึ้น 

5.1 การบวก/ลบ/คูณ/หาร ของเลขสองจํานวน 

ในส่วนนี้จะแสดงการสร้างสื ่อการสอนผ่านเว็บไซต์ เพื ่อใช้สําหรับการบวก ลบ คูณ และหาร ของ 

เลขสองจํานวน ดังต่อไปนี้ 

1) เปิดโปรแกรม Adobe Dreamweaver CS 5.5 และออกแบบหน้าเว็บไซต์ตามรูปที ่ 5.1 

2) ไปที ่เมนู Create New เพื ่อสร้างไฟล์ PHP ขึ้นมา ตามรูปที ่ 5.2 

3) กดเลือกที ่กล่องเมนู INSERT → Forms ตามรูปที ่ 5.3 

4) กดเลือกที ่เครื ่องมือ Forms และใส่ชื ่อเว็บเพจ calculator.php ที ่ต้องการส่งข้อมูล (ในที ่นี้คือ 

เว็บเพจของตนเอง) ซึ ่งรูปแบบการส่งข้อมูลมีอยู่ 2 รูปแบบคือ

140 

รูปที ่ 5.1 ฟอร์ม (หน้าเว็บไซต์) สําหรับการบวก ลบ คูณ และหาร ของเลขสองจํานวน 

รูปที ่ 5.2 การสร้างไฟล์ PHP 

รูปที ่ 5.3 การเลือกเครื ่องมือที ่เกี ่ยวกับฟอร์ม (Forms) 

• POST คือรูปแบบการส่งข้อมูลของฟอร์มแบบไม่มีข้อจํากัดขนาดของข้อมูล ซึ ่งจะไม่แสดง 

ข้อมูลให้เห็น เหมาะกับข้อมูลที ่ต้องการความปลอดภัย โดยจะใช้ควบคู่กับคําสั่ง $_POST

141 

รูปที ่ 5.4 การใส่ชื ่อเว็บเพจ calculator.php ในฟอร์มสําหรับรูปที ่ 5.1 

รูปที ่ 5.5 การเลือกเครื ่องมือสําหรับสร้างตาราง (Table) 

• GET คือรูปแบบการส่งข้อมูลของฟอร์มแบบผ่านทาง URL ทําให้ผู้ใช้สามารถมองเห็น 

ข้อมูลที ่ส่งไปได้ เหมาะกับข้อมูลที ่เป็น keyword ในการค้นหา 

อย่างไรก็ตามบทนี้จะใช้เฉพาะวิธี POST ตามที ่แสดงในรูปที ่ 5.4 

5) เริ่มสร้างตารางโดยการกดเลือกที่กล่องเมนู INSERT → Common และเลือกเครื ่องมือ 

Table ตามรูปที ่ 5.5

142 

รูปที ่ 5.6 การตั้งค่าตารางสําหรับรูปที ่ 5.1 

รูปที ่ 5.7 การเลือกเครื ่องมือ Text Field และ Button 

่ 6) กําหนดค่าพารามิเตอร์ต่างๆ ของตารางดังนี้ (แสดงผลลัพธ์ดังรูปที 5.6) 

• Rows เท่ากับ 1 

• Columns เท่ากับ 4 

• Table width เท่ากับ 31 percent 

• Border thickness เท่ากับ 0 pixels 

• Cell padding เท่ากับ 4 

• Cell spacting เท่ากับ 4 

7) กดที ่กล่องเมนู INSERT → Forms ในรูปที ่ 5.3 และเลือกเครื ่องมือ Text Field และ Button 

ตามรูปที ่ 5.7

143 

ตารางที ่ 5.1 การกําหนดค่าพารามิเตอร์ของ Text Filed และ Button ในรูปที ่ 5.8 

อ็อบเจกต์ 

ชื ่อ คุณสมบัติ ค่าที ่กําหนด 

Text Field a1 Char width = 2 

Text Field b1 Char width = 2 

Button submit - + (บวก) 

Button submit - - (ลบ) 

Button submit - × (คูณ) 

Button submit - / (หาร) 

Table 

สีเหลือง = #FFFF00 ,สีเขียว = #00CC66, สีนํ้าตาลอ่อน = #FF9966 

รูปที ่ 5.8 การใส่รายละเอียดเว็บเพจที ่สมบูรณ์ 

รูปที ่ 5.9 การเลือกเมนู Code 

8) กําหนดค่าพารามิเตอร์ของ Text Filed, Button และใส่สีต่างๆ ตามตารางที ่ 5.1 จะได้ผลลัพธ์ 


9) กดเลือกในส่วนของเมนู Code เพื ่อทําการเขียนโปรแกรมภาษา PHP ตามรูปที ่ 5.9 ทําการ 

บันทึกโปรแกรมในชื ่อไฟล์ “calculator.php” ไว้ในสารบบ C:\AppServ\www\phptoscilab

144 

โค้ดของการบวก/ลบ/คูณ/หาร ของเลขสองจํานวน 

1 

2 

3 

4 

5 

6 

7 

8 

9 

10 

11 

12 

13 

14 

15 

16 

17 

18 

19 

20 

21 

22 

23 

145 

รูปที ่ 5.10 ทดสอบการบวกเลขสองจํานวน 

5.2 การหาดีเทอร์มิแนนต์และอินเวอร์สของเมทริกซ์ 

ในที ่นี้จะแสดงการหาดีเทอร์มิแนนต์และอินเวอร์สของเมทริกซ์ขนาด 2×2 และ 3×3 โดยจะสร้าง 

หน้าเพจเป็น 3 หน้าดังนี้ 

• หน้าเพจกําหนดขนาดของเมทริกซ์ 

• หน้าเพจสําหรับหาดีเทอร์มิแนนต์และอินเวอร์สของเมทริกซ์ขนาด 2×2 

• หน้าเพจสําหรับหาดีเทอร์มิแนนต์และอินเวอร์สของเมทริกซ์ขนาด 3×3 

5.2.1 หน้าเพจกําหนดขนาดของเมทริกซ์ 

การสร้างหน้าเพจกําหนดขนาดของเมทริกซ์ทําได้ดังนี้ 

1) เปิดโปรแกรม Adobe Dreamweaver CS 5.5 และออกแบบหน้าเว็บไซต์ตามรูปที ่ 5.11 

2) ไปที ่เมนู Create New เพื ่อสร้างไฟล์ PHP ขึ้นมา (ตามรูปที ่ 5.2) 

3) กดเลือกที ่กล่องเมนู INSERT → Forms (ตามรูปที ่ 5.3) 

4) กดเลือกที ่เครื ่องมือ Forms และใส่ชื ่อเว็บเพจ menuinvdet.php ที ่ต้องการส่งข้อมูล (ในที ่นี้ 

คือเว็บเพจของตนเอง) ตามที ่แสดงในรูปที ่ 5.12 

5) เริ่มสร้างตารางโดยการกดเลือกที่กล่องเมนู INSERT → Common และเลือกเครื ่องมือ 

Table (ตามรูปที ่ 5.5)

146 

รูปที ่ 5.11 หน้าเพจเลือกขนาดเมทริกซ์ 2×2 หรือ 3×3 

รูปที ่ 5.12 การใส่ชื ่อเว็บเพจ menuinvdet.php ในฟอร์มสําหรับรูปที ่ 5.11 

6) กําหนดค่าพารามิเตอร์ต่างๆ ของตารางดังนี้ (แสดงผลลัพธ์ดังรูปที ่ 5.13) 

• Rows: เท่ากับ 1 

• Columns: เท่ากับ 1 

• Table width: 34 percent 

• Border thickness: 1 pixels

147 

รูปที ่ 5.13 การตั้งค่าตารางสําหรับรูปที ่ 5.11 

รูปที ่ 5.14 การใช้เครื ่องมือ Button สร้างปุ่ม 

• Cell padding = 4 

• Cell spacting = 4 

• Height = 116 

• bgcolor = "#CCCCCC" 

• bordercolor = "#333333" 

7) กดที ่กล่องเมนู INSERT → Forms (ตามรูปที ่ 5.3) และเลือกเครื ่องมือ Button เพื ่อสร้าง 

ปุ่ม 2×2 และปุ่ม 3×3 ดังแสดงในรูปที ่ 5.14 

8) กดเลือกในส่วนของเมนู Code เพื ่อทําการเขียนโปรแกรมภาษา PHP เพื ่อเชื ่อมโยงไปยังหน้า 

เพจการหาดีเทอร์มิแนนต์และอินเวอร์สของเมทริกซ์ขนาด 2×2 และ 3×3 (ตามรูปที ่ 5.9) 

และบันทึกโปรแกรมในชื ่อ “menuinvdet.php” ไว้ในสารบบ C:\AppServ\www\phptoscilab

148 

โค้ดของหน้าเพจกําหนดขนาดของเมทริกซ์ 

1 

2 

3 

4 

5 

6 

7 

8 

9 

10 

11 

12 

13 

14 

15 

16 

17 

18 

19 

20 

21 

22 

23 

24 

25 

26 

27 

28 

29 

30 

31 

 

header('location:invdet3x3.php'); 

 

 

 

//ข้ามไปหน้า invdet2x2.php 

//ข้ามไปหน้า invdet3x3.php 

 

การหาดีเทอร์มิแนนต์และอินเวอร์สของเมทริกซ์ขนาด 2×2 และ 3×3 

 

 

 

 

 

 

เมทริกซ์ขนาด 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

149 

a1 

a3 

a2 

a4 

output 


out1 

out3 


out2 

out4 

รูปที ่ 5.15 หน้าเพจของการหาดีเทอร์มิแนนต์และอินเวอร์สของเมทริกซ์ขนาด 2×2 

รูปที ่ 5.16 รูปแบบตารางของเมทริกซ์ขนาด 2×2 ที ่ใช้ในรูปที ่ 5.15 

5.2.2 หน้าเพจสําหรับหาดีเทอร์มิแนนต์และอินเวอร์สของเมทริกซ์ขนาด 2×2 

การสร้างหน้าเพจสําหรับการหาดีเทอร์มิแนนต์และอินเวอร์สของเมทริกซ์ขนาด 2 ×2 ทําได้ดังนี้ 

1) หน้าเพจสําหรับหาดีเทอร์มิแนนต์และอินเวอร์สของเมทริกซ์ขนาด 2×2 จะถูกออกแบบตาม 

รูปที ่ 5.15 และการออกแบบตารางตามรูปที ่ 5.16 โดยในส่วนของ Action Form ให้ใส่ชื ่อ 

เว็บเพจ invdet2x2.php ที ่ต้องการส่งข้อมูล (ในที ่นี้คือเว็บเพจของตนเอง) ตามรูปที ่ 5.17

150 

รูปที ่ 5.17 หน้าเพจของการหาดีเทอร์มิแนนต์และอินเวอร์สของเมทริกซ์ขนาด 2×2 (ต่อ) 








Text Field output Char width = 5 

Text Field out1 Char width = 5 




Button submit - ดีเทอร์มิแนนต์ 

Button submit - อินเวอร์ส 

Title bar - - การหาดีเทอร์มิแนนต์และอินเวอร์สของเมทริกซ์ 2×2 

2) กําหนดค่าพารามิเตอร์ของ Text Filed, Button และรายละเอียดสีต่างๆ ตามตารางที่ 5.2 

ก็จะได้ผลลัพธ์ตามรูปที ่ 5.15

151 

หมายเหตุ การซ่อนผลลัพธ์ อธิบายโดยถ้าตัวแปร $sta เท่ากับ on1 จริงให้แสดงผลลัพธ์ของดีเทอร์มิแนนต์ 

ในบรรทัดที ่ 45 แต่ถ้าตัวแปรมีค่าเท่ากับ on2 ให้แสดงผลลัพธ์ของอินเวอร์สในบรรทัดที ่ 46 - 52 

3) เขียนโค้ดภาษา PHP และบันทึกไฟล์ชื ่อว่า “invdet2x2.php” ดังนี้ 

โค้ดของหน้าเพจสําหรับหาดีเทอร์มิแนนต์และอินเวอร์สของเมทริกซ์ขนาด 2×2 

1 

2 

3 

4 

5 

6 

7 

8 

9 

10 

11 

12 

13 

14 

15 

16 

17 

18 

19 

20 

21 

22 

23 

24 

25 

152 

26 

27 

28 

29 

30 

31 

32 

33 

34 

35 

36 

37 

38 

39 

40 

41 

42 

43 

44 

45 

46 

47 

48 

49 

50 

51 

 

 

 

เมทริกซ์ A 

153 

52 

53 

54 

55 

56 

57 

58 

59 

154 

รูปที ่ 5.19 รูปแบบตารางของเมทริกซ์ขนาด 3×3 ที ่ใช้ในรูปที ่ 5.18 

รูปที ่ 5.20 หน้าเพจของการหาดีเทอร์มิแนนต์และอินเวอร์สของเมทริกซ์ขนาด 3×3 (ต่อ) 

2) กําหนดค่าพารามิเตอร์ของ Text Filed และ Button ตามตารางที ่ 5.3 ก็จะได้ผลลัพธ์ตามรูป 

ที ่ 5.18

155 













Text Field output Char width = 5 










Button submit - ดีเทอร์มิแนนต์ 

Button submit - อินเวอร์ส 

Title bar - - การหาดีเทอร์มิแนนต์และอินเวอร์สของเมทริกซ์ 3×3 

หมายเหตุ การซ่อนผลลัพธ์ อธิบายโดยถ้าตัวแปร $sta เท่ากับ on1 จริงให้แสดงผลลัพธ์ของดีเทอร์มิแนนต์ 

ในบรรทัดที ่ 58 แต่ถ้าตัวแปรมีค่าเท่ากับ on2 ให้แสดงผลลัพธ์ของอินเวอร์สในบรรทัดที ่ 59 - 75 

3) เขียนโค้ดภาษา PHP และบันทึกไฟล์ชื ่อว่า “invdet3x3.php” ดังนี้ 

โค้ดของหน้าเพจสําหรับหาดีเทอร์มิแนนต์และอินเวอร์สของเมทริกซ์ขนาด 3×3 

1 

2 

3 

4 

156 

5 

6 

7 

8 

9 

10 

11 

12 

13 

14 

15 

16 

17 

18 

19 

20 

21 

22 

23 

24 

25 

26 

27 

$sta2 = 1; 

}elseif($_POST["submit"]==" อินเวอร์ส ") { 

$cal = "inv"; 

$sta = "on2"; 

$sta2 = 2; 

$enter="\n"; 

} 

if($_POST[a1]!="" and $_POST[a2]!="" and $_POST[a3]!="" and $_POST[a4]!="" 

and $_POST[a5]!="" and $_POST[a6]!="" and $_POST[a7]!="" and $_POST[a8]!="" 

and $_POST[a9]!=""){ 

$code = "[".stripslashes($_POST[a1])." ".stripslashes($_POST[a2])." 

".stripslashes($_POST[a3]).";".stripslashes($_POST[a4])." ".stripslashes($_POST[a5])." 

".stripslashes($_POST[a6]).";".stripslashes($_POST[a7])." ".stripslashes($_POST[a8])." 

".stripslashes($_POST[a9])."]"; 

$code1 = "output = $cal($code);\notext=string(output);\nfid = mopen('invdet3x3.txt', 

'w'); if $sta2==1 then \nmfprintf(fid,'%s\\n',otext);\nmclose(fid);\n elseif $sta2==2 then 

\nmfprintf(fid,'%s\\n',otext(1));\nmfprintf(fid,'%s\\n',otext(4));\nmfprintf(fid,'%s\\n',otext( 

7));\nmfprintf(fid,'%s\\n',otext(2));\nmfprintf(fid,'%s\\n 

',otext(5));\nmfprintf(fid,'%s\\n',otext(8));\nmfprintf(fid,'%s\\n',otext(3));\nmfprintf(fid,'% 

s\\n',otext(6));\nmfprintf(fid,'%s\\n',otext(9));\nmclose(fid);\n end\nexit;"; 

file_put_contents("invdet3x3.sce", $code1); //สร้างไฟล์สคริปต์ชื ่อว่า invdet3x3.sce 

$path=$_SERVER["SystemRoot"]; //สร้างตัวแปรที ่อยู่ของ windows 

$com = "$path/scilab-4.1.2/bin/Scilex.exe -nwni -nb -f invdet3x3.sce"; //สร้างตัวแปร 

สั่ง Run สคริปต์ 

exec($com); //ประมวลผลไฟล์สคริปต์ 

$output = file_get_contents("invdet3x3.txt"); //อ่านไฟล์ผลลัพธ์ 

list($exp1, $exp2, $exp3, $exp4, $exp5, $exp6, $exp7, $exp8, $exp9) = explode("\n", 

trim(file_get_contents("invdet3x3.txt"))); 

//แยกข้อมูลลงตัวแปร 9 ตัว 

} 

?> 

 

 

 

 

การหาดีเทอร์มิแนนต์ และอินเวอร์สของเมทริกซ์ 3 x 3 

157 

28 

29 

30 

31 

32 

33 

34 

35 

36 

37 

38 

39 

40 

41 

42 

43 

44 

45 

46 

47 

48 

49 

50 

51 

52 

53 

54 

55 

56 

57 

58 

 

 

 

 

เมทริกซ์ A 

158 

59 

60 

61 

62 

63 

64 

65 

66 

67 

68 

69 

70 

71 

72 

73 

74 

75 

159 

76 

77 

78 

79 

80 

81 

82 

 

 

 

 

 

 

 


5.2.4 ทดสอบการใช้งาน 

ในส่วนนี้จะทดสอบการทํางานของเว็บเพจสําหรับหาดีเทอร์มิแนนต์และอินเวอร์สของเมทริกซ์ขนาด 

2 ×2 และ 3 ×3 ดังนี้ 

1) ทดสอบการทํางานของโปรแกรมโดยการเปิดเบราว์เซอร์ IE จากนั้นพิมพ์ URL คือ http:// 

127.0.0.1/phptoscilab/menuinvdet.php และป้อนข้อมูล โดยแบ่งออกเป็น 2 ตัวอย่างดังนี้ 

2) สําหรับตัวอย่างเมทริกซ์ขนาด 2×2 เลือกขนาดของเมทริกซ์เป็น 2×2 ในรูปที ่ 5.11 ก็จะได้ 

เว็บเพจในรูปที ่ 5.15 จากนั้นป้อนข้อมูลเมทริกซ์ A เท่ากับ [1, 2; 3, 4] และกดปุ่มหาค่า 

อินเวอร์สของเมทริกซ์ A ก็จะได้ผลลัพธ์ตามรูปที ่ 5.21 หรือถ้ากดปุ่มดีเทอร์มิแนนต์ก็จะได้ 

ผลลัพธ์เท่ากับ -2

160 


3) สําหรับตัวอย่างเมทริกซ์ขนาด 3×3 เลือกขนาดของเมทริกซ์เป็น 3×3 ในรูปที ่ 5.11 ก็จะได้ 

เว็บเพจในรูปที ่ 5.18 จากนั้นป้อนข้อมูลเมทริกซ์ A เท่ากับ [2, 2, 1; 1, 2, 4; 8, 2, 3] และ 

กดปุ่มหาค่าอินเวอร์สของเมทริกซ์ A จะได้ผลลัพธ์ตามรูปที ่ 5.22 หรือถ้ากดปุ่มดีเทอร์มิแนนต์ก็ 

จะได้ผลลัพธ์เท่ากับ 40 

5.3 การพิสูจน์คุณสมบัติของเมทริกซ์ 

ในส่วนนี้จะแสดงตัวอย่างการใช้โปรแกรม PHP สร้างเว็บเพจสําหรับพิสูจน์คุณสมบัติของเมทริกซ์ 

3 แบบคือ 

• (kA) T = kA T 

• (A + B) T = A T + B T 

• (AB) T = B T A T 

เมื ่อ k คือค่าคงตัว, A และ B คือเมทริกซ์จัตุรัสขนาด 2×2, และ (⋅) T คือทรานส์โพสของเมทริกซ์ 

ดังรายละเอียดต่อไปนี้ 

5.3.1 การพิสูจน์คุณสมบัติ (kA) T = kA T 

การสร้างหน้าต่างส่วนต่อประสานเพื ่อใช้ในการพิสูจน์คุณสมบัติ (kA) T = kA T ทําได้ดังนี้ 

1) เปิดโปรแกรม Adobe Dreamwaver CS 5.5 ออกแบบฟอร์มตามรูปที ่ 5.23 และออกแบบ 

รูปแบบตารางตามรูปที ่ 5.24 โดยในส่วนของ Action Form ให้ใส่ชื ่อเว็บเพจ matrix01.php 

ดังแสดงในรูปที ่ 5.25

161 

k a1 a2 

a3 

a4 

k1 

a11 

k2 

a22 

k11 

a111 

k11 

a222 

I 

k33 

a333 

k1 

a11 

k33 

a333 

k33 

a333 

II 

ao1 

ao3 

ao4 

ao2 

ao11 

ao33 

ao44 

ao22 

รูปที ่ 5.23 เว็บเพจของการพิสูจน์คุณสมบัติ (kA) T = kA T 

ตารางที ่ 5.4 การกําหนดค่าพารามิเตอร์ของ Text Filed และ Button ในส่วนของ Input ในรูปที ่ 5.23 



Text Field k Char width = 2 





Button submit2 - คํานวณ 

2) กําหนดค่าพารามิเตอร์ของ Text Filed และ Button ในฟอร์มต่างๆ ตามตารางที ่ 5.4 – 5.6

162 

ตารางที ่ 5.5 การกําหนดค่าพารามิเตอร์ของ Text Filed ในส่วนของ Output I ในรูปที ่ 5.23 



Text Field k1 Char width = 2 
















ตารางที ่ 5.6 การกําหนดค่าพารามิเตอร์ของ Text Filed ในส่วนของ Output II ในรูปที ่ 5.23 



Text Field ao1 Char width = 2 







Text Field ao44 Char width = 2

รูปที ่ 5.24 รูปแบบตารางของการพิสูจน์คุณสมบัติ (kA) T = kA T 

163

164 

รูปที ่ 5.25 การออกแบบการพิสูจน์คุณสมบัติ (kA) T = kA T 

3) เขียนโค้ดภาษา PHP และบันทึกไฟล์ชื ่อว่า “matrix01.php” ดังนี้ 

โค้ดของหน้าเพจสําหรับการพิสูจน์คุณสมบัติ (kA) T = kA T 

1 

2 

3 

4 

165 

5 

6 

7 

8 

9 

10 

11 

12 

13 

14 

15 

16 

17 

18 

19 

20 

21 

22 

23 

24 

25 

26 

27 

28 

29 

30 

31 

$code1 = "output1 = ($k*$a)'\noutput2 = $k*$a'\noutput1 = 

iconvert(output1,0);\nsavematfile('output1.txt','output1');\noutput2 = 

iconvert(output2,0);\nsavematfile('output2.txt','output2');\nexit;"; 

file_put_contents("matrix01.sce", $code1); //สร้างไฟล์สคริปต์ชื ่อว่า invdet2x2.sce 

$path=$_SERVER["SystemRoot"]; //สร้างตัวแปรที ่อยู่ของ windows 

$com = "$path/scilab-4.1.2/bin/Scilex.exe -f matrix01.sce"; //สร้างตัวแปรสั่ง Run 

สคริปต์ 

exec($com); //ประมวลผลไฟล์สคริปต์ 

list($out1, $out2, $out3, $out4) = explode(" ", 

trim(file_get_contents("output1.txt"))); //แยกข้อมูลลงตัวแปร 4 ตัว 

list($out11, $out22, $out33, $out44) = explode(" ", 

trim(file_get_contents("output2.txt"))); //แยกข้อมูลลงตัวแปร 4 ตัว 

} 

?> 

 

 

 

 

การพิสูจน์คุณสมบัติที ่ 1 

 

 

 

 

 

 

 

 

คุณสมบัติที ่ 1(KA)T = 

KAT 

 

 

166 

32 

33 

34 

35 

36 

37 

38 

39 

40 

41 

42 

43 

44 

45 

46 

47 

48 

49 

50 

51 

Input 

 

 

 

k = 

167 

63 

64 

65 

66 

67 

68 

69 

70 

71 

72 

73 

74 

75 

76 

77 

78 

79 

80 

81 

82 

83 

84 

85 

86 

87 

88 

89 

90 

91 

92 

93 

 

 

 

 

 

 

Output 

 

 

 

 

 

 

( 

 

168 

94 

95 

96 

97 

98 

99 

100 

101 

102 

103 

104 

105 

106 

107 

108 

109 

110 

111 

112 

113 

114 

115 

116 

117 

118 

119 

120 

121 

122 

123 

124 

 

 

T = 

 

 

 

169 

125 

126 

127 

128 

129 

130 

131 

132 

133 

134 

135 

136 

137 

138 

139 

140 

141 

142 

143 

144 

145 

146 

147 

148 

149 

150 

151 

 

C1 = 

 

 

[ 

 

170 

152 

153 

154 

155 

156 

157 

158 

159 

160 

161 

162 

163 

164 

165 

166 

167 

168 

171 

รูปที ่ 5.26 เว็บเพจแสดงผลลัพธ์ของการพิสูจน์คุณสมบัติ (kA) T = kA T 

a1 

a2 

b1 

b2 

a3 

a4 

b3 

b4 

a11 a22 

b11 

b22 

a111 a222 

b111 

b222 

I 

II 

a33 a44 

ao1 

b33 b44 

ao3 ao4 

ao2 

ao11 

a333 a444 

ao33 ao44 

b333 b444 

ao22 

รูปที ่ 5.27 เว็บเพจของการพิสูจน์คุณสมบัติ (A+B) T = A T + B T

172 

รูปที ่ 5.28 รูปแบบตารางของการพิสูจน์คุณสมบัติ (A+B) T = A T + B T

173 

รูปที ่ 5.29 การออกแบบการพิสูจน์คุณสมบัติ (A+B) T = A T + B T 

ตารางที ่ 5.7 การกําหนดค่าพารามิเตอร์ของ Text Filed ในส่วนของ Input A ในรูปที ่ 5.27 






Text Field a4 Char width = 2

174 

ตารางที ่ 5.8 การกําหนดค่าพารามิเตอร์ของ Text Filed และ Button ในส่วนของ Input B ในรูปที ่ 5.27 








ตารางที ่ 5.9 การกําหนดค่าพารามิเตอร์ของ Text Filed ในส่วนของ Output I ในรูปที ่ 5.27 


















Text Field b444 Char width = 2

175 

ตารางที ่ 5.10 การกําหนดค่าพารามิเตอร์ของ Text Filed ในส่วนของ Output II ในรูปที ่ 5.27 











3) เขียนโค้ดภาษา PHP และบันทึกไฟล์ชื ่อว่า “matrix02.php” ดังนี้ 

โค้ดของหน้าเพจสําหรับการพิสูจน์คุณสมบัติ (A+B) T = A T + B T 

1 

2 

3 

4 

5 

6 

7 

8 

9 

10 

11 

12 

13 

14 

15 

176 

16 

17 

18 

19 

20 

21 

22 

23 

24 

25 

26 

27 

28 

29 

30 

31 

32 

33 

34 

35 

36 

37 

38 

39 

40 

41 

42 

43 

44 

45 

46 

 

การพิสูจน์คุณสมบัติที ่ 2 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คุณสมบัติที ่ 2 (A+B)T = AT + BT 

 

 

 

 

Input 

 

 

"center"> 

 

INPUT A = 

177 

47 

48 

49 

50 

51 

52 

53 

54 

55 

56 

57 

58 

59 

60 

61 

62 

63 

64 

65 

66 

67 

68 

69 

70 

71 

72 

73 

74 

75 

76 

77 

78 

79 

80 

178 

81 

82 

83 

84 

85 

86 

87 

88 

89 

90 

91 

92 

93 

94 

95 

96 

97 

98 

99 

100 

101 

102 

103 

104 

105 

106 

107 

108 

109 

 

 

 

 

 

 

Output 

 

 

 

 

 

 

 

 

( 

 

179 

110 

111 

112 

113 

114 

115 

116 

117 

118 

119 

120 

121 

122 

123 

124 

125 

126 

127 

128 

129 

130 

131 

132 

133 

134 

135 

136 

137 

180 

138 

139 

140 

141 

142 

143 

144 

145 

146 

147 

148 

149 

150 

151 

152 

153 

154 

155 

156 

157 

158 

159 

160 

161 

162 

163 

164 

165 

 

181 

166 

167 

168 

169 

170 

171 

172 

173 

174 

175 

176 

177 

178 

179 

180 

181 

182 

183 

184 

185 

186 

187 

188 

189 

190 

191 

192 

 

182 

193 

194 

195 

196 

197 

198 

199 

200 

201 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

รูปที ่ 5.30 เว็บเพจแสดงผลลัพธ์ของการพิสูจน์คุณสมบัติ (A+B) T = A T + B T 

4) ทดสอบการทํางานของโปรแกรมโดยการเปิดเบราว์เซอร์ IE จากนั้นพิมพ์ URL คือ 127.0.0.1/ 

phptoscilab/matrix02.php จากนั้นป้อนข้อมูลเมทริกซ์ A เท่ากับ [2, 3; 4, 5] และเมทริกซ์ 

A เท่ากับ [4, 5; 6, 7] และกดปุ่ม “คํานวณ” หนึ ่งครั้ง ก็จะได้ผลลัพธ์ตามรูปที ่ 5.30

183 

รูปที ่ 5.31 การเปลี ่ยนแถบชื ่อเรื ่องด้วยโปรแกรม Dreamweaver 

รูปที ่ 5.32 การเปลี ่ยนชื ่อไฟล์ของฟอร์มเว็บไซต์เป็น matrix03.php ด้วยโปรแกรม Dreamweaver 

5.2.3 การพิสูจน์คุณสมบัติ (AB) T = A T B T 

ในทํานองเดียวกันการพิสูจน์คุณสมบัติที ่สามจะออกแบบตามรูปที ่ 5.31 โดยทําตามขั้นตอนดังนี้ 

1) เปิดโปรแกรม Adobe Dreamwaver CS 5.5 และทําการคัดลอกโค้ดหรือไฟล์ตัวอย่างการ 

พิสูจน์คุณสมบัติที ่ 2 โดยให้แก้ไขโค้ดบางบรรทัดและบันทึกเป็นชื ่อไฟล์ว่า “matrix03.php” 

ดังต่อไปนี้ 

• บรรทัดที ่ 5 เปลี ่ยนเครื ่องหมายบวกเป็นเครื ่องหมายคูณดังนี้ 

5 $code1 = "output1 = ($a*$b)'\noutput2 = $a'*$b'\noutput1 = 

iconvert(output1,0);\nsavematfile('output1.txt','output1');\noutput2 = 

iconvert(output2,0);\nsavematfile('output2.txt','output2');\nexit;"; 

• บรรทัดที ่ 6 เปลี ่ยนชื ่อไฟล์เป็น matrix03.sce ดดังนี้ 

6 file_put_contents("matrix03.sce", $code1); 

• บรรทัดที ่ 17 เปลี ่ยนชื ่อแถบชื ่อเรื ่องเป็น “การพิสูจน์คุณสมบัติที ่ 3” ดังนี้ (รูปที ่ 5.31) 

17 การพิสูจน์คุณสมบัติที ่ 3 

• บรรทัดที ่ 26 แก้ไขชื ่อไฟล์ของฟอร์มเว็บไซต์เป็น matrix03.php ดังนี้ (รูปที ่ 5.32) 

26

184 

รูปที ่ 5.33 การเปลี ่ยนสมการของคุณสมบัติที ่ 2 เป็นคุณสมบัติที ่ 3 

รูปที ่ 5.34 การเปลี ่ยนเครื ่องหมายบวกเป็นเครื ่องหมายคูณ “×” 

• บรรทัดที ่ 30 แก้ไขสมการของคุณสมบัติที ่ 2 เป็นคุณสมบัติที ่ 3 ดังนี้ (รูปที ่ 5.33) 

30 คุณสมบัติที ่ 3 (AB)T = AT 

BT 

• บรรทัดที ่ 105 และ 134 เปลี ่ยนเครื ่องหมายบวกเป็นเครื ่องหมายคูณดังนี้ (รูปที ่ 5.34) 

105 × 

134 × 


phptoscilab/matrix03.php จากนั้นป้อนข้อมูลเมทริกซ์ A เท่ากับ [2, 3; 4, 5] และเมทริกซ์ 

B เท่ากับ [4, 5; 6, 7] แล้วกดปุ่ม “คํานวณ” หนึ ่งครั้ง ก็จะได้ผลลัพธ์ตามรูปที ่ 5.35 

5.3 การหาค่าลอการิทึมฐานใดๆ 

ในส่วนนี้จะแสดงตัวอย่างการใช้โปรแกรม PHP สร้างเว็บเพจสําหรับหาค่าลอการิทึมฐานใดๆ ดังนี้

185 

รูปที ่ 5.35 เว็บเพจแสดงผลลัพธ์ของการพิสูจน์คุณสมบัติ (AB) T = A T B T 

รูปที ่ 5.36 ฟอร์มการหาหาค่าลอการิทึมฐานใดๆ 

1) เริ ่มต้นเปิดโปรแกรม Adobe Dreamwaver CS 5.5 ขึ้นมา และออกแบบฟอร์มตามรูปที ่ 5.36

186 

รูปที ่ 5.37 ตารางในส่วนป้อนข้อมูลของรูปที ่ 5.36 

รูปที ่ 5.38 ตัวอย่างการใส่สีของพื ้นตารางด้วย Tab Editor 

รูปที ่ 5.39 การสร้างตารางในส่วนแสดงผลลัพธ์ของรูปที ่ 5.36 

2) สร้างฟอร์มและออกแบบตารางในส่วนป้อนข้อมูล และใส่ Textbox ตามรูปที ่ 5.37 โดยใส่สี 

เส้นขอบเท่ากับ #FFCC00 และสีพื ้นเท่ากับ #FFFF99 ผ่านทาง Tab Editor ตามรูปที ่ 5.38 

3) ออกแบบตารางในส่วนผลลัพธ์ Textbox และปุ่มคํานวณ ตามรูปที ่ 5.39 – 5.40 และใส่สี 

เส้นขอบเท่ากับ #CCCC00 และสีพื ้นเท่ากับ #CCFF99 (ผ่านทาง Tab Editor)

187 

รูปที ่ 5.40 การสร้างปุ่มคํานวณของรูปที ่ 5.36 




Text Field x Char width = 10 

Text Field base Char width = 10 


Text Field out Char width = 10 

รูปที ่ 5.41 การกําหนดชื ่อเว็บเพจในฟอร์ม Action ของรูปที ่ 5.36 

4) กําหนดค่าพารามิเตอร์ของ Text Filed และ Button ในฟอร์มต่างๆ ตามตารางที ่ 5.11

188 

5) ในส่วนของฟอร์ม Action ให้ใส่ชื ่อเว็บเพจ logx.php ตามรูปที ่ 5.41 

6) เขียนโค้ดภาษา PHP และบันทึกไฟล์ชื ่อว่า “logx.php” ดังนี้ 

โค้ดของหน้าเพจสําหรับการหาค่าลอการิทึมฐานใดๆ 

1 

2 

3 

4* 

5 

6 

7 

8 

9 

10 

11 

12 

13 

14 

15 

16 

17 

18 

19 

20 

21 

22 

23 

24 

25 

26 

27 

28 

189 

29 

30 

31 

32 

33 

34 

35 

36 

37 

38 

39 

40 

41 

42 

43 

44 

45 

46 

47 

48 

49 

50 

51 

 

 

 

 

Log xBase = 

190 

รูปที ่ 5.42 ตัวอย่างการหาค่าลอการิทึมของ 8 ฐาน 2 ซึ ่งมีค่าเท่ากับ 3 ผ่านเว็บไซต์ 




Text Field p Char width = 20 

Text Field q Char width = 20 

Button Submit - คํานวณ 

OUTPUT 

191 

รูปที ่ 5.43 เว็บเพจของการบวกและลบสมการหหุนาม 

รูปที ่ 5.44 การสร้างตารางในส่วนป้อนข้อมูลของรูปที ่ 5.43

192 

193 

6) เขียนโค้ดภาษา PHP และบันทึกไฟล์ชื ่อว่า “polyx.php” ดังนี้ 

โค้ดของหน้าเพจสําหรับการบวกและลบสมการพหุนาม 

1 

2 

3 

4 

5 

6* 

7 

8 

9 

10 

11 

12 

13 

14 

15 

16 

17 

18 

19 

20 

21 

22 

23 

24 

25 

194 

26 

27 

28 

29 

30 

31 

32 

33 

34 

35 

36 

37 

38 

39 

40 

41 

42 

43 

44 

45 

46 

47 

48 

49 

50 

51 

52 

53 

54 

55 

56 

57 

 

 

p(x) 

= 

195 

58 

59 

60 

 

 

 

หมายเหตุ บรรทัดที ่ 6 จะมีการเรียกฟังก์ชันที ่สร้างขึ้นใหม่จากโปรแกรม SCILAB ซึ ่งมีการ 

ทํางานเหมือนกับฟังก์ชัน pohtml01.sci, pohtml02.sci และ pohtml03.sci ที ่ใช้ในหัวข้อที ่ 

3.5 โดยจะต้องเก็บไฟล์ทั้งหมดนี้ไว้ที ่สารบบ C:\AppServ\www\phptoscilab 


phptoscilab/polyx.php จากนั้นป้อนข้อมูลที ่อยู่ในรูปของ LaTeX ดังนี้ p(x) เท่ากับเลข 

x^2 + 50 และ q(x) เท่ากับ x^2 + 25 แล้วกดปุ่ม “คํานวณ” หนึ ่งครั้งก็จะได้ผลลัพธ์ตาม 

รูปที ่ 5.47 

รูปที ่ 5.47 ตัวอย่างการการบวกและลบสมการหหุนามผ่านเว็บไซต์

196 

รูปที ่ 5.48 เว็บเพจของการวาดกราฟสองมิติ 


ในส่วนนี้จะแสดงตัวอย่างการใช้โปรแกรม PHP สร้างเว็บเพจสําหรับวาดกราฟสองมิติดังนี้ 

1) เริ ่มต้นเปิดโปรแกรม Adobe Dreamwaver CS 5.5 ขึ้นมา และออกแบบฟอร์มตามรูปที ่ 5.48 

2) สร้างฟอร์มและออกแบบตารางในส่วนป้อนข้อมูล และใส่ Textbox และ Button ตามรูปที ่ 

5.49 โดยสีพื ้นเท่ากับ #FFFF99 (ผ่านทาง Tab Editor) 

3) ออกแบบในส่วนผลลัพธ์ (แสดงผลลัพธ์เป็นรูปภาพ) โดยใช้เครื ่องมือตามรูปที ่ 5.50 

4) กําหนดค่าพารามิเตอร์ของ Text Filed และ Button ในฟอร์มต่างๆ ตามตารางที ่ 5.11 

5) ในส่วนของฟอร์ม Action ให้ใส่ชื ่อเว็บเพจ v2d.php ตามรูปที ่ 5.51

197 

รูปที ่ 5.49 การสร้างตารางในส่วนป้อนข้อมูลของรูปที ่ 5.48 

198 

รูปที ่ 5.51 การกําหนดชื ่อเว็บเพจในฟอร์ม Action ของรูปที ่ 5.48 

6) เขียนโค้ดภาษา PHP และบันทึกไฟล์ชื ่อว่า “logx.php” ดังนี้ 

โค้ดของหน้าเพจสําหรับการวาดกราฟสองมิติ 

1 

2 

3 

4 

5 

6 

7 

8 

9 

10 

199 

11 

12 

13 

14 

15 

16 

17 

18 

19 

20 

21 

22 

23 

24 

25 

26 

27 

28 

29 

30 

31 

32 

33 

34 

35 

36 

37 

38 

39 

40 

41 

42 

?> 

 

 

 

 

การใช้งานวาดกราฟ 2 มิติ 

 

 

 

 

 

 

 

การใช้งานวาดกราฟ 2 มิติ 

 

 

 

200 

43 

44 

45 

46 

47 

48 

49 

50 

51 

52 

53 

54 

55 

56 

57 

58 

59 

60 

61 

62 

63 

64 

65 

66 

67 

68 

69 

70 

71 

72 

 

: 

201 

กราฟสองมิติ 

รูปที ่ 5.52 ตัวอย่างการวาดกราฟสองมิติของสมการ y = sin(2*%pi*f*x) ผ่านเว็บไซต์ 


phptoscilab/v2d.php จากนั้น ทําการวาดกราฟสองมิติ เช่น ถ้าต้องการวาดรูปสัญญาณ y = 

sin(2πfx) เมื ่อ f คือความถี ่มีหน่วยเป็นเฮิรตซ์ ก็ให้ป้อนข้อมูลของอินพุต x = 0 : 0.01 : 2, 

f =1 และ y = sin(2*%pi*f*x) แล้วกดปุ่ม “คํานวณ” หนึ ่งครั้งก็จะได้ผลลัพธ์ตามรูปที ่ 5.52 


บทนี้ได้นําเสนอตัวอย่างวิธีการสร้างสื ่อการสอนผ่านเว็บไซต์โดยใช้โปรแกรมภาษา PHP ร่วมกับ 

โปรแกรม SCILAB ซึ ่งประกอบด้วย การบวก/ลบ/คูณ/หาร ของเลขสองจํานวน การหาดีเทอร์ 

มิแนนต์และอินเวอร์สของเมทริกซ์ การพิสูจน์คุณสมบัติของเมทริกซ์ การหาค่าลอการิทึมฐานใดๆ 

การบวกและลบสมการพหุนาม และการวาดกราฟสองมิติ เพื ่อเป็นแนวทางให้ผู้อ่านสามารถนําไป 

พัฒนาต่อยอดหรือประยุกต์ใช้งานด้านอื ่นได้

202 


1. จงเขียนโปรแกรมหาค่าจํานวนเฉพาะตั้งแต่ 1 ถึง N ผ่านเว็บไซต์ 

2. จงเขียนโปรแกรมหาค่าตัวคูณร่วมน้อย (ครน.) จํานวน 3 จํานวน ผ่านเว็บไซต์ 

3. จงสร้างโปรแกรมแก้สมการพหุนามที ่เป็นฟังก์ชันของตัวแปรเดียว ผ่านเว็บไซต์ 

4. จงเขียนโปรแกรมวาดกราฟ 2 มิติดังรูปที ่ 1.5 (คําสั่ง polarplot) ผ่านเว็บไซต์ 

5. จงเขียนโปรแกรมวาดกราฟ 3 มิติดังรูปที ่ 1.6 (คําสั่ง plot3d) ผ่านเว็บไซต์

203 


ความรู้เบื ้องต้นโปรแกรม SWISH Max 

ในบทนี้จะอธิบายพื ้นฐานการใช้งานโปรแกรม SWISH Max [11 – 13] ที ่ใช้สําหรับสร้างไฟล์ภาพ 

เคลื ่อนไหวแบบแฟลช (flash animation) โดยจะเริ ่มจากเครื ่องมือต่างๆ ของโปรแกรม SWISH Max 

และคําสั่งพื ้นฐานสําหรับการนําไปประยุกต์ใช้งานร่วมกับโปรแกรม SCILAB 

6.1 ประวัติความเป็นมาของโปรแกรม SWISH Max 

SWISH Max เป็นโปรแกรมที ่พัฒนาโดยบริษัท SWiSHzone.com สําหรับใช้สร้างงานทางด้าน 

กราฟิก เช่น โลโก้โฆษณา แถบประกาศ เมนู รวมถึงการสร้างเว็บไซต์แบบพลวัต (dynamic) ที ่ 

สามารถโต้ตอบกับผู้ใช้ได้ นอกจากนี้ยังสามารถสร้างงานแบบภาพเคลื ่อนไหว (animation) เช่น 

การสร้างรูปภาพเคลื ่อนไหวที ่มีการเล่นเสียงเพลงพร้อมกันในเวลาเดียวกัน เหมือนโปรแกรมแฟลช 

แต่ทําได้สะดวกและรวดเร็วกว่า เพราะฉะนั้นจึงทําให้ SWISH Max เป็นโปรแกรมที ่น่าสนใจสําหรับ 

ผู้ที ่ต้องการสร้างงานแบบภาพเคลื ่อนไหวเพื ่อนําเสนองานผ่านทางเว็บไซต์ รวมถึงการออกแบบ 

และพัฒนาเว็บไซต์ให้มีรูปแบบใหม่ที ่น่าสนใจ 

โดยทั่วไปโปรแกรม SWISH Max มีข้อดีดังนี้ 

• มีเครื ่องมือต่างๆ ที ่ช่วยสร้างชิ้นงานได้หลากหลาย (ทั้งการสร้างภาพนิ ่งและภาพเคลื ่อนไหว) ที ่ 

สามารถใส่ลูกเล่น (effect) ได้มากกว่า 230 แบบ 

• ควบคุมการทํางานด้วยสคริปต์ (script) เพื ่อให้งานที ่สร้างขึ้นเป็นไปตามความต้องการ 

• แสดงผลในโปรแกรม Flash Player, Browser และ Media Player ได้โดยไม่ต้องติดตั้งโปรแกรม 

Macromedia Flash ในเครื ่องคอมพิวเตอร์ 

• นําเสนองานในรูปแบบของไฟล์ Shockwave Flash (.swf) ทําให้นําไปใช้สร้างเว็บเพจได้ 

• แปลงเป็นไฟล์ avi เพื ่อใช้ในการตัดต่อภาพยนตร์ได้ 

โปรแกรม SWISH Max มีลิขสิทธิ์ซอฟต์แวร์ อย่างไรก็ตามหนังสือเล่มนี้จะใช้โปรแกรม 

SWISH Max4 เวอร์ชันทดลอง (trail version) ซึ ่งดาวน์โหลดได้ที ่เว็บไซต์ www.swishzone.com

204 

(ก) 

ยอมรับข้อตกลงการใช้งาน 

(ข) 

ติดตั้งตัวเข้ารหัส LAME 

ACM เพิ ่มเติม 

เลือกสารบบในการติดตั้งโปรแกรม 

(ค) 

(ง) 

ติดตั้งโปรแกรม 

(จ) 

(ฉ) 

รูปที ่ 6.1 ขั้นตอนการติดตั้งโปรแกรม SWISH Max4 

6.2 การติดตั้งโปรแกรม SWISH Max4 

หนังสือเล่มนี้จะกล่าวถึงโปรแกรม SWISH Max เวอร์ชันทดลอง (ใช้ได้ฟรี 15 วัน) โดยหลังจาก 

ทําการดาวน์โหลดไฟล์ SetupSWISH Max4.exe เสร็จแล้ว ให้ทําตามขั้นตอนดังนี้ 

1) กดดับเบิลคลิกที ่ไฟล์นี้เพื ่อทําการติดตั้งโปรแกรม SWISH Max ตามขั้นตอนในรูปที ่ 6.1 (ก) – (ง) 

จากนั้นกดปุ่ม “Install” ในรูปที ่ 6.1 (จ) เพื ่อเริ ่มติดตั้งโปรแกรม

205 

เลือกสารบบในการติดตั้ง LameACM 

(ก) 

(ข) 

(ค) 

(ง) 

เปิดใช้งาน 

โปรแกรม Swishmax 

(จ) 

(ฉ) 

รูปที ่ 6.2 ขั้นตอนการติดตั้ง LameACM (ตัวเข้ารหัส MP3) 

2) ระหว่างการติดตั้งโปรแกรม ก็จะปรากฏหน้าต่างให้ติดตั้ง LameACM (MP3 encoder) ตาม 

รูปที ่ 6.1 (ฉ) ให้กดปุ่ม OK เพื ่อทําการติดตั้ง LameACM ตามขั้นตอนในรูปที ่ 6.2 (ก) – (ฉ) 

3) เมื ่อกดปุ่ม “Finish” ในรูปที ่ 6.2 (ฉ) ก็จะได้หน้าต่างเริ ่มต้นการใช้งานโปรแกรม SWISH Max4 


4) กดปุ่ม Try ในรูปที ่ 6.3 เพื ่อไปที ่หน้าเว็บเพจตามรูปที ่ 6.4

206 

ช่องใส่รหัสผ่าน 

รูปที ่ 6.3 หน้าต่างเริ ่มต้นการใช้งานโปรแกรม SWISH Max4 

รูปที ่ 6.4 เว็บเพจสําหรับการลงทะเบียนแบบชั่วคราวของโปรแกรม SWISH Max4 

5) ป้อนอีเมล์สําหรับการลงทะเบียนแบบชั่วคราวในรูปที ่ 6.4 จากนั้นกดปุ่ม “Go” ก็จะได้หน้าต่าง 

โปรแกรม SWISH Max4 ตามรูปที ่ 6.5 

6) เปิดอีเมล์ที ่ใช้ลงทะเบียน และเปิดอีเมล์ที ่ส่งมาจากบริษัท SWiSHzone.com จะพบรหัสผ่าน 

ให้นํารหัสผ่านนี้มาวางในช่องใส่รหัสผ่านในรูปที ่ 6.3 ก็จะสามารถใช้งานโปรแกรม SWISH 

Max4 ได้ตามปกติ

207 

บอกว่ารหัสผ่านได้ถูกส่งมาที ่อีเมล์ที ่ลงทะเบียนแล้ว 

รูปที ่ 6.5 เว็บเพจหลังจากผ่านการลงทะเบียนแบบชั่วคราว 

6.3 ส่วนต่อประสานกับผู้ใช้ของโปรแกรม SWISH Max4 

เมื ่อเปิดโปรแกรม SWISH Max4 จะได้หน้าต่างตามรูปที ่ 6.6 โดยสามารถเริ ่มต้นใช้งานได้โดยการ 

สร้างงานใหม่ขึ้นมา (New) ก็จะได้หน้าต่างในรูปที ่ 6.7 ซึ ่งมีส่วนต่อประสานกับผู้ใช้ดังนี้ 

• หมายเลข 1 คือเมนูเพิ ่มสคริปต์ (script) และลูกเล่น (effect) ลงในซีน (scene) 

• หมายเลข 2 คือเฟรมแสดงช่วงเวลา (timeline) ของภาพเคลื ่อนไหว 

• หมายเลข 3 คือเครื ่องมือ (tools) หรือกล่องเครื ่องมือที ่ใช้สําหรับเครื ่องมือพื ้นฐานทั่วไป 

ตามที ่แสดงในตารางที ่ 6.1 

• หมายเลข 4 คือซีนจัดหน้า (layout scene) สําหรับแสดงรูปและตัวอักษรที ่จัดวางไว้ 

• หมายเลข 5 คือ Properties ใช้แก้ไขค่าคุณสมบัติต่างๆ 

• หมายเลข 6 คือหน้าต่างแสดงอ็อบเจกต์ (object) ต่างๆ ที ่ใส่เข้ามาในซีน 

• หมายเลข 7 คือเมนูหลัก (main menu) 

• หมายเลข 8 คือแถบเครื ่องมือเล่นภาพยนตร์ (Play Movie)

208 

รูปที ่ 6.6 หน้าต่างโปรแกรม SWISH Max4 

7 8 

5 

1 

2 

3 

4 

6 

รูปที ่ 6.7 ส่วนต่อประสานกับผู้ใช้ของโปรแกรม SWISH Max4

209 

ตารางที ่ 6.1 รายละเอียดของเครื ่องมือพื ้นฐาน 

สัญลักษณ์ อุปกรณ์ รายละเอียด 

เลือก (Select) 

เปลี ่ยนรูปร่าง (Reshape) 

จัดการภาพ (Fill Transform) 

เคลื ่อนไหว (Motion) 

เส้น (Line) 

ดินสอ (Pencil) 

รูปหลายเหลี ่ยม (Bezier) 

ข้อความ (Text) 

วงกลม (Ellipse) 

สี ่เหลี ่ยม (Rectangle) 

สี ่เหลี ่ยมมน (Autoshape) 

เลื ่อน (Pan) 

ย่อ/ขยาย (Zoom) 

แก้ขนาด (Scale) 

แก้ขนาด (Resize) 

หมุน (Rotate) 

เลื ่อนจุด (Distort) 

เลือก และย้ายวัตถุได้ตามต้องการ 

เมื ่อกดคลิกขวาที ่จุดของ Shape เลือก Smooth จะ 

เปลี ่ยนความโค้งได้ 

แก้ไข หรือปรับขนาดภาพที ่อยู่ใน Image เช่น ภาพถ่าย 

กําหนดตําแหน่งใหม่ ให้วัตถุ move ไปถึงตําแหน่งนั้น 

เขียนเส้นตรง ถ้ากําหนด effect เป็น move จะกําหนด 

properties ของ Rotate to เป็น + หรือ - ก็ได้ 

วาดเส้นได้โดยอิสระ 

กําหนดจุด จนคลิกจุดเดิม หรือกดดับเบิลคลิก 

เขียนข้อความเป็นภาษาไทยหรือภาษาอังกฤษ 

วาดวงกลม หรือวงรี 

วาดสี ่เหลี ่ยม 

วาดสี ่เหลี ่ยมที ่เปลี ่ยนเป็นวงกลมหรือวงรีได้ 

ย้ายมุมมอง 

การย่อและขยายมุมมอง (กด Shift จะลดขนาด) 

ปรับขนาด กว้าง และสูง (ไม่ทําให้ frame1 เปลี ่ยน ถ้า 

ปรับ frame20 ใน move) 

ปรับขนาด กว้าง และสูง (มีผลต่อ frame1 ถ้าปรับ 

frame20 ใน move) 

หมุนภาพตามตําแหน่ง Anchor 

ย้ายเฉพาะมุมใดมุมหนึ ่ง ไม่มีผลต่อมุมอื ่น 

นอกจากนี้แถบเมนูหลัก (หมายเลข 7) ในรูปที ่ 6.7 รวบรวมคําสั่งที ่นิยมใช้งานดังนี้ 

เมนู File ประกอบด้วย 

New 

New Movie 

Open 

คําสั่ง รายละเอียด 

สร้างไฟล์ใหม่ 

การสร้างไฟล์ใหม่สําหรับ Movie 

เรียกไฟล์ที ่ต้องการใช้งานโดยมีนามสกุลเป็น .swf

210 

Save 

Save as 

Save All 

Close 

Close 

New Project 

Open Project 

Samples 

Import to Libray 

Import to Stage 

Test 

Export 

Export Seting 


Conver Video to FLV 

Recent Movies 

Exit 

การบันทึกงานชิ้นงานปัจจุบันที ่ต้องการเก็บไว้ 

การบันทึกงานชิ้นงานปัจจุบันที ่ต้องการโดยเปลี ่ยนเป็นชื ่อไฟล์อื ่น 

การบันทึกงานทั้งหมด 

ปิดชิ้นงานปัจจุบัน 

ปิดชิ้นงานทั้งหมด 

การสร้างไฟล์ใหม่สําหรับ Project 

เรียกไฟล์ที ่ต้องการใช้งานโดยมีนามสกุลเป็น .swp 

เปิดงานตัวอย่างที ่โปรแกรม SWISH Max4 มีมาให้ เพื ่อใช้ในการศึกษา 

การนําข้อความ ภาพนิ ่ง ภาพเคลื ่อนไหว เสียง เข้ามาใช้งาน โดยจะวางไว้ใน 

ไลบรารีก่อน แล้วจึงเรียกออกมาใช้งานทีหลัง 

การนําข้อความ ภาพนิ ่ง ภาพคลื ่อนไหว เสียง เข้ามาใช้งาน โดยวางภาพบน 

หน้างานทันที 

ทดสอบงานที ่สร้าง (ก่อน export งานไปใช้จริง) ซึ ่งสามารถทดสอบแบบ 

เล่นผ่านโปรแกรม SWISH Max หรือทดสอบผ่านทางเบราว์เซอร์ก็ได้ 

การส่งออกงานที ่สร้างขึ้นเพื ่อนําไปใช้งาน (ปกติจะเป็นไฟล์นามสกุล 

*.swf แต่สามารถแปลงเป็น .html หรือ .avi ก็ได้) 

การตั้งค่าของการส่งออกงาน 

แปลงไฟล์วีดิโอเป็นไฟล์ FLV 

แสดงไฟล์งานที ่เคยเปิดมาแล้ว 

ออกจากโปรแกรม SWISH Max4 

เมนู Edit ประกอบด้วย 

Undo 

Redo 

Cut object 

Copy object 

Paste EMF 

Paste in Place 

Paste Special 

Delete Scene 

Select all Objects 

Deselect All 


ยกเลิกขั้นตอนที ่กําลังทํา ณ ขณะนั้น 

ยกเลิกการกระทําของ Undo 

ตัดอ็อบเจกต์ 

คัดลอกอ็อบเจกต์ 

การวางเป็นไฟล์ emf (ที ่ตัดหรือคัดลอกมา) 

การวางในพื ้นที ่ (ที ่ตัดหรือคัดลอกมา) 

การวางแบบพิเศษ (ที ่ตัดหรือคัดลอกมา) 

ลบอ็อบเจกต์ 

เลือกทุกอ็อบเจกต์ในพื ้นที ่กําลังทํางาน (working space) 

ยกเลิกการเลือกอ็อบเจกต์ทั้งหมด

211 

Find 

Replace 

Properties 


การค้นหาอ็อบเจกต์ 

การแทนที ่ 

แสดงคุณสมบัติของอ็อบเจกต์ที ่เลือก 

Preference เป็นเมนูใช้ปรับทางเลือกการตั่งค่าโปรแกรมสําหรับผู้ใช้งาน 

เมนู View ประกอบด้วย 

Toolbar 


แถบเครื ่องมือ (มีเมนูย่อยให้เปิดใช้งานต่างๆ เช่น Control bar) 

Zoom ขยาย/ลด มุมมอง (เช่น Zoom in, Zoom out, View at 100%) 

Show 

Guides 

Snap to Grid 

แสดงไม้บรรทัดเพื ่ออํานวยความสะดวกในการกําหนดระยะ โดยจะมีเมนูย่อย เช่น 

Show rulers และ Show grid เป็นต้น 

ระบุเส้นกริดแบบแนวนอน (Horizontal) และแนวตั้ง (Vertical) 

ให้อ็อบเจกต์วิ ่งเข้าหาเส้นกริด (เมื ่อนําอ็อบเจกต์มาวางใกล้เส้นกริด) เพื ่อทําให้ง่าย 

ต่อการวางอ็อบเจกต์ให้อยู่ในแนวเดียวกัน 

เมนู Insert ประกอบด้วย 

Scene 

Button 

Movie clip 

External media 

Import Sound 

Import Video 

Import Image 

Import Animation 

Import Vector 

Import Text 

Effect 

Script 

Insert Frame 

Delete Frame 

Insert Second 


การแทรกซีน (ภายในชิ้นงาน) 

การแทรกปุ่ม (ภายในชิ้นงาน) 

การแทรกคลิปวิดิโอ (ภายในชิ้นงาน) 

การแทรกสื ่อมีเดียภายนอก (ภายในชิ้นงาน) 

การแทรกเสียง (ภายนอกชิ้นงาน) 

การแทรกไฟล์วิดิโอ (ภายนอกชิ้นงาน) 

การแทรกภาพ โดยทั่วไปเป็นภาพนิ ่ง แต่สามารถแทรกภาพเคลื ่อนไหว 

ประเภท gif ได้ (ภายนอกชิ้นงาน) 

การแทรกภาพเคลื ่อนไหวประเภท swf, exe หรือ gif (ภายนอกชิ้นงาน) 

การแทรกภาพนิ ่งประเภท vector เช่นไฟล์ wmf (ภายนอกชิ้นงาน) 

การแทรกข้อความ (ปรับแต่งคุณสมบัติต่างๆ ของข้อความได้ที ่ Properties) 

การแทรกลูกเล่น (effect) ให้กับอ็อบเจกต์มีให้เลือกมากกว่า 230 แบบ 

การแทรกสคริปต์ 

การแทรกเฟม 1 ครั้ง (F5) 

การลบเฟม 1 ครั้ง (Shift+F5) 

การแทรกจํานวนวินาทีของลูกเล่นครั้งที ่ 2 (Ctrl+F5)

212 

Delete Second 


การแทรกจํานวนวินาทีของลูกเล่นครั้งที ่ 2 (Ctrl+Shift+F5) 

เมนู Modify ประกอบด้วย 

Movie 

Scenes 

Convert 


เปลี ่ยน Properties ของ Movie (Ctrl+J) 

แบ่งซีนออกเป็นซีนเล็กๆ 

เปลี ่ยน Object ที ่เลือกเป็นรูปแบบอื ่นๆ เช่นเป็นปุ่ม (button) เป็น 

ภาพเคลื ่อนไหว (Sprite) หรือเป็นรูปทรง (Shape) เป็นต้น 

เมนู Control ประกอบด้วย 

Play movie 

Play Timeline 

Play effect 

Preview Frame 

Stop 

Step forward 

Step back 

Cue to End 

Rewind to start 


แสดงภาพเคลื ่อนไหวทั้งไฟล์ โดยจะเริ ่มจากซีนแรกไปจนถึงซีนสุดท้าย 

(ที ่ได้กําหนดไว้ในโปรแกรม) 

การแสดงผลของงานของลูกเล่นใน Timeline 

ทดสอบการแสดงผลของลูกเล่น 

ดูการแสดงผลในเฟรม 

หยุดการแสดงผลของภาพเคลื ่อนไหว 

แสดงผลของเฟรมต่อไป 

ย้อนกลับไปดูการแสดงผลของเฟรมก่อนหน้านี้ 1 เฟรม 

ดูเฟรมสุดท้ายของซีน 

ดูเฟรมแรกสุดของซีน 

เมนู Tools ประกอบด้วย 

Update Content 

FTP 


ปรับปรุงเนื ้อหา เช่น Project Movie เป็นต้น 

ปรับแต่งการ upload ไฟล์ชิ้นงานขึ้น webserver 

Preference ปรับทางเลือกสําหรับผู้ใช้ 

Customize ปรับแต่งโปรแกรมให้เหมาะกับความต้องการผู้ใช้ 

Keyboard map 

แสดงคีย์ลัด 

เมนู Window ประกอบเมนูที ่แสดง Panel ของโปรแกรม SWISH Max4 ทั้งหมด 

เมนู Help ประกอบด้วยคู่มือและตัวอย่างการใช้งานโปรแกรม SWISH Max4 ทั้งหมด

213 

รูปที ่ 6.8 หน้าต่าง “New Movie or Project” ของโปรแกรม SWISH Max4 

รูปที ่ 6.9 แสดงการตั้งค่าคุณสมบัติของภาพยนตร์ (Movie Properties) 

6.4 การสร้างชิ้นงานด้วยโปรแกรม SWISH Max4 

ในที ่นี้จะแสดงตัวอย่างการสร้างชิ้นงานด้วยโปรแกรม SWISH Max4 ดังนี้ 

1) เปิดโปรแกรม SWISH Max4 ขึ้นมา จะได้หน้าต่าง “New Movie or Project” ตามรูปที ่ 6.8 

2) เลือก default และกดปุ่ม OK ในรูปที ่ 6.8 จะได้หน้าต่างในรูปที ่ 6.9 จากนั้นคลิกที ่ปุ่ม Movie 

properties (หมายเลข 5 ในรูปที ่ 6.7) และกําหนดขนาดความกว้างเท่ากับ 500 pixels, ความสูง 

เท่ากับ 400 pixels, และ Frame Rate เท่ากับ 25 ก็จะได้หน้าต่างตามรูปที ่ 6.10

214 

รูปที ่ 6.10 หน้าต่างพื ้นที ่ใช้งานที ่ได้กําหนดตามรูปที ่ 6.9 

รูปที ่ 6.11 การเลือกเมนูย่อยแทรกไฟล์เสียง (Import Sound), แทรกไฟล์วีดีโอ (Import Video), แทรกไฟล์ 

รูปภาพ (Import Image), และแทรกข้อความ (Import Text) ในเมนู Insert 

6.4.1 การแทรกไฟล์รูปภาพ 

เมื ่อได้หน้าต่างพื ้นที ่ใช้งานตามรูปที ่ 6.10 ถ้าต้องการแทรกไฟล์รูปภาพเข้าไปในพื ้นที ่ใช้งานก็ทําได้ 

ดังนี้ ให้เลือกที ่เมนู Insert → Import Image ตามรูปที ่ 6.11 จากนั้นเลือกรูปในสารบบที ่ต้องการ 

แล้วกดปุ่ม “Open” ในรูปที ่ 6.12 ก็จะได้รูปนั้นมาปรากฏบนพื ้นที ่ใช้งานดังรูปที ่ 6.13

215 

รูปที ่ 6.12 การเลือกไฟล์รูปภาพในเมนูย่อย Import Image 

รูปภาพที่แทรกเข้ามา 

รูปที ่ 6.13 สัญรูปและรูปภาพที ่แทรกเข้ามา

216 

รูปที ่ 6.14 การเลือกไฟล์เสียงในเมนูย่อย Import Sound 

รูปที ่ 6.15 สัญรูปของไฟล์เสียงและไฟล์รูปภาพในหน้าต่างแสดงอ็อบเจกต์ 

รูปที ่ 6.16 การกดปุ่ม Play Movie 

6.4.2 การแทรกไฟล์เสียง 

ในทํานองเดียวกันถ้าต้องการแทรกไฟล์เสียงเข้าไปในพื ้นที ่ใช้งานในรูปที ่ 6.10 ก็ทําได้ดังนี้ ให้ไปที ่ 

เมนู Insert → Import Sound ตามรูปที ่ 6.11 จากนั้นเลือกไฟล์เสียงในสารบบที ่ต้องการ แล้วกด 

ปุ่ม “Open” ในรูปที ่ 6.14 จะได้สัญรูปของไฟล์เสียงปรากฏในหน้าต่างแสดงอ็อบเจกต์ (หมายเลข 6 

ในรูปที ่ 6.7) ตามรูปที ่ 6.15 จากนั้นทดสอบฟังเสียงโดยการคลิกที ่ปุ่ม Play Movie (Ctrl+Enter) 

ตามรูปที ่ 6.16 จะได้ยินเสียงเพลงที ่ได้แทรกเข้ามา

217 

รูปที ่ 6.17 การเลือกไฟล์วีดีโอในเมนูย่อย Import Video 

รูปที ่ 6.18 หน้าต่าง Import Video 

6.4.3 การแทรกไฟล์วีดีโอ 

ในทํานองเดียวกันถ้าต้องการแทรกไฟล์วีดีโอเข้าไปในพื ้นที ่ใช้งานในรูปที ่ 6.10 ก็ทําได้ดังนี้ ไปที ่ 

เมนู Insert → Import Video ตามรูปที ่ 6.11 จากนั้นเลือกไฟล์วีดีโอในสารบบที ่ต้องการ แล้วกด 

ปุ่ม “Open” ในรูปที ่ 6.17 ก็จะแสดงหน้าต่าง Import Video ในรูปที ่ 6.18 ให้เลือกช่อง Import

218 

วีดีโอที่แทรกเข้ามา 

รูปที ่ 6.19 สัญรูปและวีดิโอที ่แทรกเข้ามา 

As เป็น Embedded Video (ฝังไฟล์วีดีโอเข้าไปในไฟล์แฟลช) และคลิกที ่ปุ่ม Import จากนั้นทดสอบ 

การใช้งานโดยการกดปุ่ม Play Movie (Ctrl+Enter) ตามรูปที ่ 6.16 จะเล่นไฟล์ Video ที ่นําเข้ามา 

จะเล่นทั้งรูปและเสียงดังรูปที ่ 6.19 

6.4.4 การแทรกข้อความ 

นอกจากนี้ถ้าต้องการแทรกข้อความเข้าไปในพื ้นที ่ใช้งานในรูปที ่ 6.10 ก็ทําได้ดังนี้ ไปที ่เมนู Insert 

→ Import Text ตามรูปที ่ 6.11 จากนั้นเลือกไฟล์ข้อความ (นามสกุล .txt) ในสารบบที ่ต้องการ 

แล้วกดปุ่ม “Open” ในรูปที ่ 6.20 ก็จะผลลัพธ์ตามรูปที ่ 6.21 

หมายเหตุ นอกจากนี้โปรแกรม SWISH Max ได้เตรียมหน้าต่างเครื ่องมือ (หมายเลข 3 ในรูปที ่ 6.7) 

สําหรับใช้สร้างข้อความโดยตรงดังแสดงในรูปที ่ 6.22 กล่าวคือถ้าต้องการเขียนข้อความลงในพื ้นที ่ 

ใช้งาน (หมายเลข 4 ในรูปที ่ 6.7) ก็ให้กดเลือกที ่สัญรูป 

ข้อความ “มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม” ก็จะได้ผลลัพธ์ตามรูปที ่ 6.21 เช่นกัน 

และคลิกที ่พื ้นที ่ใช้งาน จากนั้นพิมพ์

219 

รูปที ่ 6.20 การเลือกไฟล์ข้อความในเมนูย่อย Import Text 

ข้อความที่แทรกเข้ามา 

รูปที ่ 6.21 สัญรูปและข้อความที ่แทรกเข้ามา

220 

รูปที ่ 6.22 หน้าต่างเครื ่องมือ (หมายเลข 3 ในรูปที ่ 6.6) 

รูปที ่ 6.23 การเปลี ่ยน (ซ้าย) ขนาดของเส้น และ (ขวา) สีเส้น ในเมนู Properties 

6.4.5 การวาดเส้นและวาดรูป 

การวาดเส้นลงในชิ้นงานสามารถทําได้โดยใช้เครื ่องมือ สําหรับวาดเส้นตรง (อยู่ในหน้าต่าง 

เครื ่องมือในรูปที ่ 6.22) หรือใช้เครื ่องมือ สําหรับวาดเส้นโค้ง โดยผู้ใช้สามารถเปลี ่ยนลักษณะ 

ของเส้น (เช่น ความหนา หรือสี) ในเมนู Properties ตัวอย่างเช่น กําหนดค่าความหนา (Thickness) 

เพื ่อเปลี ่ยนขนาดของเส้นตามรูปที ่ 6.23 (ซ้าย) หรือกําหนดสีของเส้นตามรูปที ่ 6.23 (ขวา) 

นอกจากนี้โปรแกรม SWISH Max ยังมีเครื ่องมือสร้างรูปที ่ชื ่อว่า Autoshape เมื ่อกดเลือก 

ที ่สัญรูป จะแสดงเมนู 3 รายการคือ 2D, 3D และ Frames ถ้าสมมุติว่าต้องการสร้างรูปดาว 

แบบสองมิติ ก็ให้เลือกที ่รายการ 2D → Star ตามรูปที ่ 6.24 (ซ้าย) แล้วนํามาวาดที่พื ้นที่ใช้งาน 

ก็จะได้รูปดาวตามรูปที ่ 6.24 (ขวา)

221 

รูปที ่ 6.24 (ซ้าย) การเลือกรูปดาวในสัญรูป Autoshape และ (ขวา) รูปดาวในพื ้นที ่ใช้งาน 

6.4.6 การบันทึกชิ้นงาน 

เมื ่อสร้างชิ้นงานเสร็จแล้ว ถ้าต้องการบันทึกชิ้นงานที ่สร้างขึ้น ก็ทําได้โดยการคลิกเลือกที ่เมนู File 

→ Save และตั้งชื ่อไฟล์ตามต้องการ แล้วกดปุ่ม Save สังเกตว่าเครื ่องหมาย * ตรงแถบชื ่อเรื ่อง 

(Title bar) จะหายไป 

6.4.7 การส่งออกชิ้นงาน 

โปรแกรม SWISH Max สามารถส่งออก (export) ชิ้นงานจากไฟล์นามสกุล .swi (นามสกุลของไฟล์ 

ในโปรแกรม SWISH Max) ไปเป็นไฟล์นามสกุล .swf, .html, .exe หรือ .avi และสามารถนําไปใช้ 

นําเสนอชิ้นงานในเว็บไซต์ วีดีโอ หรือสื ่ออื ่นๆ ได้ โดยการคลิกเลือกที ่เมนู File → Export และเลือก 

ชนิดของไฟล์ที ่ต้องการเปลี ่ยน เช่น swf และเลือกสารบบที ่ต้องเก็บไฟล์ที ่ส่งมาไว้ และกดปุ่ม save 

6.5 การใส่ลูกเล่น 

โปรแกรม SWISH Max สามารถใส่ลูกเล่น (Effect) เพื ่อทําให้อ็อบเจกต์สามารถแสดงผลในรูปของ 

ภาพเคลื ่อนไหวได้หลากหลาย ในที ่นี้จะขอยกตัวอย่างลูกเล่นที ่น่าสนใจดังนี้ 

• Fade in ใช้สําหรับแสดงอ็อบเจกต์ขึ้นมาอย่างช้าๆ ในตําแหน่งที ่ต้องการ 

• Fade out ใช้สําหรับแสดงอ็อบเจกต์ให้หายไปอย่างช้าๆ ในตําแหน่งที ่ต้องการ 

• Zoom in ใช้สําหรับแสดงการขยายอ็อบเจกต์ (เหมือนมองอ็อบเจกต์ในระยะใกล้) 

• Zoom out ใช้สําหรับแสดงการย่ออ็อบเจกต์ (เหมือนมองอ็อบเจกต์ในระยะไกล)

222 

1 

2 

3 4 

รูปที ่ 6.25 ขั้นตอนการใส่ลูกเล่นลงในอ็อบเจกต์ที ่ต้องการ 

• Slide in ใช้สําหรับแสดงการเคลื ่อนที ่ของอ็อบเจกต์เป็นเส้นตรง จากภายนอกหน้าจอเข้ามาสู่ 

ภายในจอ โดยจะมีคําสั่งย่อยให้เลือกว่าต้องการให้เคลื ่อนที ่มาจากทิศทางใด 

• Slide out ใช้สําหรับแสดงการเคลื ่อนที่ของอ็อบเจกต์เป็นเส้นตรง จากภายในหน้าจอไปสู่ 

ภายนอกจอ โดยจะมีคําสั่งย่อยให้เลือกว่าต้องการให้เคลื ่อนที ่ออกไปในทิศทางใด 

• Blur ใช้สําหรับแสดงผลอ็อบเจกต์อย่างช้าๆ โดยเริ ่มจากภาพที ่ไม่ชัดจนเปลี ่ยนมาเป็นภาพที ่ชัด 

• Appear into position ใช้สําหรับแสดงอ็อบเจกต์ให้ปรากฏขึ้นมาอย่างช้าๆ โดยจะมีลูกเล่น 

ย่อยให้เลือกอีกว่าต้องการให้หายหรือปรากฏในรูปแบบใด 

• Disappear from position ใช้สําหรับแสดงอ็อบเจกต์ในหายไปอย่างช้าๆ โดยจะมีลูกเล่นย่อย 

ให้เลือกอีกว่าต้องการให้หายไปในรูปแบบใด 

• Looping continuously ใช้สําหรับแสดงอ็อบเจกต์ในลักษณะทําซํ้าแบบต่อเนื ่องไปเรื ่อยๆ 

โดยจะมีลูกเล่นย่อยให้เลือกอีกว่าต้องการแสดงซํ้าในรูปแบบใด 

• One off ใช้สําหรับแสดงอ๊อบเจกต์โดยไม่แสดง frame แรกโดยจะมีลูกเล่นย่อยให้เลือกอีก 

ว่าต้องการแสดงแบบใด 

• Return to start ใช้สําหรับแสดงผลอ็อบเจกต์ในลักษณะการกลับสู่จุดเริ ่มต้นโดยจะมีลูกเล่น 

ย่อยให้เลือกอีกว่าต้องการให้กลับสู่จุดเริ ่มต้นในรูปแบบใด 

6.5.1 ตัวอย่างการใส่ลูกเล่นให้กับชิ้นงาน 

การใส่ Effect ให้กับชิ้นงาน ทําได้โดยกดเลือกอ็อบเจกต์ที ่ต้องการใส่ลูกเล่น (เช่น รูปดาว) ตาม 

รูปที ่ 6.25 (หมายเลข 1) จากนั้นกดปุ่ม Add Effect (หมายเลข 2) และเลือกลูกเล่นที ่ต้องการ 

เช่น ถ้าเลือกลูกเล่นแบบจางเข้ามา ก็ให้กดเลือกที ่ Fade → Fade In (หมายเลข 3 – 4)

223 

ใส่ค่า 20 

รูปที ่ 6.26 การปรับแต่งลูกเล่นของ Fade In 

(ก) เฟรมที ่ 1 

(ข) เฟรมที ่ 10 

(ค) เฟรมที ่ 20 

รูปที ่ 6.27 ผลลัพธ์ที ่ได้จากการใช้ลูกเล่น Fade In ณ เฟรมต่างๆ 

นอกจากนี้ยังสามารถปรับแต่งลูกเล่นได้โดยกดเลือกที ่เมนู Effect ในหน้าต่างแสดงอ็อบ 

เจกต์ (หมายเลข 6 ในรูปที ่ 6.7) ซึ ่งจะแสดงคุณสมบัติของลูกเล่นที ่ใช้อยู่ปรากฏขึ้นมา โดยในที ่นี้ 

จะปรากฏ Fade In ตามรูปที ่ 6.26 จากนั้นจึงสามารถปรับแต่งค่าตามต้องการได้ เช่น สมมุติว่า 

เปลี ่ยนการแสดงผลหน่วยเวลาจาก 10 เป็น 20 ตามรูปที ่ 6.26 จากนั้นทดสอบโดยการกดปุ่ม Play 

Movie (หมายเลข 8 ในรูปที ่ 6.7) ก็จะได้ผลลัพธ์ ณ ตําแหน่งของเฟรมที ่ 1, 10 และ 20 

ดังแสดงในรูปที ่ 6.27 

6.6 การใส่สคริปต์เบื ้องต้น 

โปรแกรม SWISH Max มีสคริปต์เตรียมไว้ให้มากมาย ในที ่นี้จะกล่าวถึงสคริปต์ที ่นิยมใช้งานดังนี้ 

6.6.1 การใส่สคริปต์เกี ่ยวกับการควบคุมการแสดงผล 

การใส่สคริปต์เพื ่อควบคุมเฟรมมีหลายรูปแบบ ในที ่นี้จะยกตัวอย่างการกระโดดไปยังเฟรมที ่ต้องการ 

โดยเลือกที ่เมนู Add Script → Movie Control → Goto and stop → gotoAndStop(FRAME)

224 

1 

2 

3 

4 

รูปที ่ 6.28 ขั้นตอนการใส่สคริปต์สําหรับการกระโดดไปยังเฟรมที ่ต้องการ (gotoAndPlay) 

รูปที ่ 6.29 การแก้ไขสคริปต์ในคําสั่ง gotoAndPlay(FRAME) 

ตารางที ่ 6.2 สคริปต์อื ่นๆ ที ่เกี ่ยวข้องกับควบคุมการแสดงผล 


Movie Control>gotoAndPlay>gotoAndPlay(FRAME) 

Movie Control>gotoAndPlay>nextFrameAndPlay() 

Movie Control>gotoAndPlay>prevFrameAndPlay() 

Movie Control>gotoAndPlay>nextSceneAndPlay() 

Movie Control>gotoAndPlay>prevSceneAndPlay() 

รายละเอียด 

แสดงเฟรมที ่ต้องการ 

แสดงเฟรมถัดไป 

แสดงเฟรมก่อนหน้า 

แสดงซีน (Scene) ถัดไป 

แสดงซีน (Scene) ก่อนหน้า 

ตามรูปที ่ 6.28 ก็จะปรากฏหน้าต่างสคริปต์ในรูปที ่ 6.29 จากนั้นให้ทดลองแก้ไขสคริปต์โดยเปลี ่ยน 

ค่า onFrame จาก 1 เป็น 20 และค่า GotoAndPlay จาก 1 เป็น 10 ตามรูปที่ 6.28 ซึ ่งในการ 

ทํางาน เมื ่อเล่นไปถึงเฟรมที ่ 20 แล้วจะกระโดดกลับมาที ่เล่นเฟรมที ่ 10 (ซํ้าไปเรื ่อยๆ) ตารางที ่ 6.2 

แสดงตัวอย่างสคริปต์อื ่นๆ ที ่เกี ่ยวข้องกับควบคุมการแสดงผล

225 

1 

2 3 

รูปที ่ 6.30 ขั้นตอนการใส่สคริปต์เพื ่อเชื ่อมโยงไปยังภายนอก (getURL) 

รูปที ่ 6.31 การแก้ไขสคริปต์ในคําสั่ง getURL 

6.6.2 การใส่สคริปต์เพื ่อสร้างการเชื ่อมโยง 

การใส่สคริปต์เพื ่อเชื ่อมโยงไปยังภายนอก เช่น มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม (www.npru.ac.th) 

ทําได้โดยการเลือกชิ้นงานหรืออ็อบเจกต์ที ่ต้องการ และกดเลือกที ่เมนู Add Script → Browser/ 

Network → getURL ตามรูปที ่ 6.30 จากนั้นใส่ชื ่อเว็บไซต์ http://www.npru.ac.th ในช่อง URL 

และเลือก _blank ในช่อง Window (นั่นคือการสร้างหน้าเพจขึ้นมาใหม่) ดังแสดงในรูปที ่ 6.31 

แล้วทําการ Export ไฟล์ออกมาเป็นโดยการเลือกที ่เมนู File → Export → HTML+SWF... ก็จะ 

ได้ไฟล์ Movie1.html และ Movie1.swf โดยจะต้องนําไปวางในสารบบ www เพื ่อทดสอบการ 

ทํางาน ซึ ่งทําได้โดยการเปิดเบราว์เซอร์ขึ้นมาและใส่ชื ่อ URL เป็น 127.0.0.1/Movie1.html ก็จะ 

ปรากฏหน้าเว็บตามรูปที ่ 6.32 

มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม 

จากนั้นให้กดคลิกที ่รูปดาว ก็จะได้หน้าต่างใหม่เป็นหน้าเว็บของ

226 

คลิกที ่รูปดาว 

รูปที ่ 6.32 การทดสอบการทํางานของสคริปต์ getURL 

รูปที ่ 6.33 ขั้นตอนการใส่สคริปต์เกี ่ยวกับเสียง 

6.6.3 การใส่สคริปต์เกี ่ยวกับเสียง 

การใส่สคริปต์เกี ่ยวกับเสียงทําได้โดยการเลือกเฟรมหรือซีนที ่ต้องการใส่เสียง ตัวอย่างเช่น สมมุติว่า 

เลือก Scene_1 และเลือกวินาทีแรกตามรูปที ่ 6.33 ให้กดเลือกที ่เมนู Add Script → Sound → 

playSound(…) และกดปุ่ม Import ตามรูปที ่ 6.34 จากนั้นเลือกไฟล์เสียงที ่ต้องการและคลิกที ่ปุ่ม 

Open (เช่นเดียวกับรูปที ่ 6.14) ก็จะแสดงสัญรูปเพลงปรากฏอยู่ในรายการตามรูปที ่ 6.35 และใน 

ส่วนของหน้าต่างสคริปต์ ให้ใส่ชื ่อไฟล์เสียงที ่จะแทรกอยู่ในสคริปต์ ในทํานองเดียวกันถ้าต้องการ 

ทดสอบการทํางานก็ให้กดปุ่ม Play Movie (ตามรูปที ่ 6.16) 


บทนี้ได้อธิบายพื ้นฐานการใช้งานโปรแกรม SWISH Max ที่ใช้สําหรับสร้างไฟล์ภาพเคลื ่อนไหว 

แบบแฟลช โดยเริ ่มจากวิธีการติดตั้งโปรแกรม SWISH Max การใช้เมนูและเครื ่องมือต่างๆ ของ 

โปรแกรม SWISH Max รวมทั้งคําสั่งพื ้นฐานที่จําเป็นสําหรับการนําไปประยุกต์ใช้งานร่วมกับ 

โปรแกรม SCILAB เพื ่อสร้างสื ่อการเรียนการสอน ซึ ่งจะอธิบายในบทต่อไป

227 

รูปที ่ 6.34 ขั้นตอนการใส่ สคริปต์ เกี ่ยวกับเสียง (ต่อ) 

รูปที ่ 6.35 การใส่ไฟล์เสียงเข้าไปในเฟรมที ่ต้องการ 


1. จงอธิบายประวัติความเป็นมาของโปรแกรม SWISH Max พอสังเขป 

2. จงอธิบายการใช้งาน Import to Libray และ Import to Stage ว่าแตกต่างกันอย่างไร 

3. จงยกตัวอย่างลูกเล่น (effect) ที ่ใช้ได้ในโปรแกรม SWISH Max มา 5 ลูกเล่น 

4. ถ้าต้องการแสดงผลอ็อบเจกต์ (object) โดยเริ ่มจากภาพที ่ไม่ชัดให้เปลี ่ยนมาเป็นภาพที ่ชัด ควรใช้ 

ลูกเล่น (effect) ใด

228 

5. ถ้าต้องการสร้างวัตถุเพื ่อเชื ่อมโยงเว็บไซต์ Google ควรใช้สคริปต์อะไร 

6. จงสร้างชิ้นงานเพื ่อนําเสนอรูปตัวเอง ใส่เสียงเพลง และลูกเล่นไม่น้อยกว่า 20 วินาที

229 


การสร้างสื ่อการสอนด้วยโปรแกรม 

SWISH Max และ SCILAB 

ในบทนี้จะกล่าวถึงการเขียนแอคชันสคริปต์ (AS: action script) ของโปรแกรม SWISH Max เพื ่อ 

นํามาประยุกต์ใช้สร้างสื ่อการสอนร่วมกับโปรแกรม SCILAB โดยเริ ่มจากประวัติความเป็นมาของ 

แอคชันสคริปต์ การส่งหรือโหลดข้อมูลระหว่างไฟล์ภาพเคลื ่อนไหวแบบแฟลช (flash animation) 

กับไฟล์ PHP และแสดงตัวอย่างการสร้างสื ่อการสอนผ่านเว็บไซต์ที ่มีภาพเคลื ่อนไหวแบบแฟลช 

ร่วมกับโปรแกรม SCIlAB ซึ ่งประกอบด้วย การหากระแสภายในวงจรไฟฟ้ า การหาตัว 

คูณร่วมน้อย และการวาดกราฟสองมิติ 

7.1 ประวัติความเป็นมาของแอคชันสคริปต์ 

แอคชันสคริปต์ (หรือเรียกสั้นๆ ว่า AS) เป็นภาษาที ่ใช้งานกับไฟล์แฟลชเป็นหลัก โดยสามารถ 

เขียนได้จากโปรแกรมอื ่นๆ เช่น AIR (Adobe integrated runtime) [14], FlexBuilder [15] หรือ 

FlashDevelop [16] โดยประโยชน์ของ AS คือช่วยให้ผู้ที ่ใช้งานแฟลชสามารถโต้ตอบกับอ็อบเจกต์ 

ต่างๆ ได้ นอกจากนี้เมื ่อ AS พัฒนาไปมากขึ้น การเชื ่อมต่อกับแหล่งข้อมูลอื ่นๆ ก็ทําได้มากขึ้น 

รวมถึงบางสิ ่งที ่แฟลชต้องอาศัยภาษาอื ่นช่วยในอดีต ก็สามารถทําได้ด้วยตนเองในปั จจุบัน 

เพราะฉะนั้นนักพัฒนา (developer) จึงจําเป็นต้องติดตามการพัฒนาเหล่านี้อยู่สมํ่าเสมอ 

7.2 ขั้นตอนการเขียนสคริปต์โปรแกรม SWISH Max ร่วมกับ 

SCILAB 

การเขียนสคริปต์โปรแกรม SWISH Max ร่วมกับ SCILAB สามารถอธิบายได้ตามแผนภาพ 

บล็อกตามรูปที ่ 7.1

230 

Flash Animation (.swf) 

โปรแกรม SWISH Max 

ไฟล์ PHP 

โปรแกรม Dreamweaver 

SCILAB 

โปรแกรม SCILAB 

รูปที ่ 7.1 แผนภาพบล็อกแสดงการเขียนสคริปต์โปรแกรม SWISH Max ร่วมกับโปรแกรม SCILAB 

7.2.1 การส่งหรือโหลดข้อมูลระหว่างไฟล์ภาพเคลื ่อนไหวแบบแฟลชกับไฟล์ PHP 

การเขียนแอคชันสคริปต์ในโปรแกรม SWISH Max เพื ่อส่งหรือโหลดข้อมูลระหว่างไฟล์ภาพ 

เคลื ่อนไหวแบบแฟลช (.swf) กับไฟล์ PHP มีสคริปต์ที ่ใช้งานหลักดังนี้ 

สคริปต์การส่งข้อมูลไปยังไฟล์ PHP 

1 sendAndLoad(url, target, method); 

เมื ่อ url คือชื ่อไฟล์ที ่รับส่งข้อมูล (เช่น test.php), target คือตัวแปรอ็อบเจกต์ที ่เป็น LoadVars หรือ 

XML, และ method คือวิธีการส่งข้อมูล (เช่น POST, GET เป็นต้น) 

สคริปต์การโหลดข้อมูลมายังไฟล์ภาพเคลื ่อนไหวแบบแฟลช 

1 

2 

3 

target.onLoad = function(){ 

} 

Parmeter1 = Parmeter2; 

เมื ่อ target คือตัวแปรอ็อบเจกต์ที ่เป็น LoadVars หรือ XML, Parameter1 คือตัวแปรรับข้อมูลใน 

สคริปต์ของโปรแกรม SWISH Max, และ Parameter2 คือตัวแปรส่งข้อมูลจากไฟล์ PHP 

7.2.2 ตัวอย่างการสร้างเว็บไซต์ที ่มีภาพเคลื ่อนไหวแบบแฟลชร่วมกับ SCILAB 

ในหัวข้อนี้จะแสดงตัวอย่างการสร้างสื ่อการสอนผ่านเว็บไซต์ที ่มีภาพเคลื ่อนไหวแบบแฟลชร่วมกับ 

โปรแกรม SCIlAB ทั้งสามแบบดังนี้

231 

7.2.2.1 การคํานวณหากระแสไฟฟ้าแบบภาพเคลื ่อนไหว 

จากกฎของโอห์ม (Ohm’s law) กระแสไฟฟ้า (I) ภายในวงจรไฟฟ้าหาได้จาก 

V 

I = (แอมแปร์) 

R 

โดยที ่ V คือแรงดันไฟฟ้ามีหน่วยเป็นโวลต์ และ R คือตัวความต้านทานมีหน่วยเป็นโอห์ม (ohm) 

ดังนั้นการสร้างสื ่อการสอนผ่านเว็บไซต์เพื ่อใช้คํานวณหากระแสไฟฟ้าในวงจรไฟฟ้าทําได้ดังนี้ 

1) เปิดโปรแกรม Adobe Dreamweaver CS 5.5 ขึ้นมา และให้ตั้งชื ่อไฟล์ว่า test.php เก็บไว้ใน 

สารบบ C:\AppServ\www\Flashtoscilab โดยให้พิมพ์โค้ดในไฟล์ดังนี้ 

โค้ดภายในไฟล์ test.php 

1 

2 

3 

4 

5 

6 

7 

8 

9 

10 

11 

12 

13 

232 

รูปที ่ 7.2 การกําหนดคุณสมบัติของตัวแปร R, V, total_a และ total_b 

รูปที ่ 7.3 คุณสมบัติสําหรับความสว่างของหลอดไฟ (Light) 

3) ในที ่นี้ภาพเคลื ่อนไหวจะเป็นแสงสว่างของหลอดไฟที ่มีขนาดเล็กหรือขนาดใหญ่ โดยถ้า R มีค่า 

มาก หลอดไฟก็จะสว่างน้อย แต่ถ้า R มีค่าน้อย หลอดไฟก็จะสว่างมาก โดยในที ่นี้จะมีการใช้ 

Shape ซึ ่งกําหนดค่าเริ ่มต้นความกว้างเท่ากับ 0 และความยาวเท่ากับ 0 และตั้งชื ่อว่า Light 

ดังแสดงในรูปที ่ 7.3 - 7.4

233 

R 

V 

button 

รูปที ่ 7.4 การออกแบบส่วนต่อประสาน และการตั้งชื ่อ Shape เท่ากับ Light 

4) จากนั้นคลิกปุ่ม “คํานวณ” (ที ่สร้างขึ้นจาก Shape และตั้งชื ่อว่า button) และคลิกที ่ Tab สคริปต์ 

และพิมพ์สคริปต์ดังต่อไปนี้ 


1 

2 

3 

4 

5 

6 

7 

8 

9 

10 

11 

12 

on (release){ 

if (R.text >= 100){ //ตรวจสอบค่า R ว่ามีขนาดเท่าใด 

Light._xscale = 0; 

Light._yscale = 0; 

}else if(R.text >= 90){ 







Light._xscale = 30;

234 

13 

14 

15 

16 

17 

18 

19 

20 

21 

22 

23 

24 

25 

26 

27 

28 

29 

30 

31 

32 

33 

34 

35 

36 

37 

38 

39 

40 

41 

42 

43 

44 

45 

46 

47 
























} 



var lv = new LoadVars(); //สร้างตัวแปรอ็อบเจกต์ชื ่อว่า lv 

lv.V = V.text; 

lv.R = R.text; 

//ส่งค่าตัวแปร V.text ให้กับ lv.V 

//ส่งค่าตัวแปร R.text ให้กับ lv.R 

lv.sendAndLoad("test.php",lv, "POST"); //ส่งค่า V, R ไปยัง test.php ในรูปแบบ POST 

lv.onLoad = function(){ 

} 

} 

//โหลดผลลัพธ์จาก php มายังตัวแปรในแฟลช 

total_a.text = this.total; //รับค่าตัวแปร total มายังตัวแปร total_a.text (ภายในแฟลช) 

total_b.text = this.code; //รับค่าตัวแปร code มายังตัวแปร total_b.text (ภายในแฟลช)

235 

รูปที ่ 7.5 ขั้นตอนการ Export ไฟล์งาน 

5) ทําการ Export ไฟล์ออกมา โดยเลือกที ่ File → Export → HTML + SWF หรือกด Ctrl + P 

ดังรูปที ่ 7.5 จากนั้นเลือกสารบบที ่ C:\AppServ\www\flashtoscilab และตั้งชื ่อว่า electric.html 

คลิกปุ่ม save 

6) ทดสอบการทํางานโดยการเปิดโปรแกรม Google Chrome และพิมพ์ URL คือ 127.0.0.1/ 

flashtoscilab/electric.html ตามรูปที ่ 7.6 

7) ทดลองป้อนค่า V = 5 และใส่ค่า R = 70 จากนั้นกดปุ่มคํานวณ 1 ครั้ง ซึ ่งจะพบว่าหลอดไฟ 

มีความสว่างน้อย แต่ถ้าใส่ค่า R = 1 จะพบว่าหลอดไฟมีความสว่างมาก ตามรูปที ่ 7.7

236 

รูปที ่ 7.6 ผลลัพธ์ของเว็บไซต์ electic.html 

R = 1 

รูปที ่ 7.7 ผลลัพธ์การป้อนข้อมูลเว็บไซต์ electic.html

237 

7.2.2.2 การหาตัวคูณร่วมน้อยแบบภาพเคลื ่อนไหว 

การสร้างสื ่อการสอนผ่านเว็บไซต์เพื ่อใช้คํานวณหาตัวคูณร่วมน้อย (ครน.) แบบภาพเคลื ่อนไหว 

ทําได้ดังนี้ 

1) เปิดโปรแกรม Adobe Dreamweaver CS 5.5 ขึ้นมา และให้ตั้งชื ่อไฟล์ว่า lcm.php เก็บไว้ใน 

สารบบ C:\AppServ\www\Flashtoscilab โดยให้พิมพ์โค้ดในไฟล์ดังนี้ 

โค้ดภายในไฟล์ lcm.php 

1 

2 

3 

4 

5 

6 

7 

8 

9 

10 

11 

12 

13 

238 

bginput 

input1 input2 input3 

bgoutput 

output 

button 

รูปที ่ 7.8 การออกแบบส่วนต่อประสานการหาตัวคูณร่วมน้อย (ครน.) 

รูปที ่ 7.9 การกําหนดคุณสมบัติของตัวแปร input1, input2, input3 และ output 

3) ในที ่นี้จะใช้ลูกเล่นที ่มีชื ่อว่า “Squeeze and cascade in” สําหรับแสดงภาพเคลื ่อนไหว โดยให้ 

Duration เท่ากับ 20 สําหรับ bginput และ bgoutput แสดงดังในรูปที ่ 7.10

239 

รูปที ่ 7.10 แสดง Time line ที ่แทรกลูกเล่นไว้เรียบร้อยแล้ว 

4) จากนั้นคลิกปุ่ม “คํานวณ” (ที ่สร้างขึ้นจาก Shape และตั้งชื ่อว่า button) และคลิกที ่ Tab สคริปต์ 

และพิมพ์สคริปต์ดังต่อไปนี้ 


1 

2 

3 

4 

5 

6 

7 

8 

9 

10 

on (release){ 

var lv = new LoadVars(); 

lv.input1 = input1.text; 



//สร้างตัวแปรอ็อบเจกต์ชื ่อว่า lv 

//ส่งค่าตัวแปร input1.text ให้กับ lv.input1 



lv.sendAndLoad("lcm.php",lv, "POST"); //ส่งค่า input1, input2 และ input3 ไปยัง 

lcm.php ในรูปแบบ POST 


} 

} 

output.text = this.output; //รับค่าตัวแปร code มายังตัวแปร total_b.text (ภายในแฟลช) 


จากนั้นเลือกสารบบที ่ C:\AppServ\www\flashtoscilab และตั้งชื ่อว่า lcm.html คลิกปุ่ม save 


flashtoscilab/lcm.html ตามรูปที ่ 7.11

240 

รูปที ่ 7.11 ผลลัพธ์เว็บไซต์ lcm.html 

รูปที ่ 7.12 ผลลัพธ์ที ่ได้จากการป้อนข้อมูลผ่านเว็บไซต์ lcm.html 

7) ทดลองป้อนค่าตัวเลขสามจํานวนคือ 12, 15 และ 30 จากนั้นกดปุ่มคํานวณก็จะได้ผลลัพธ์เป็น 

ค่าตัวคูณร่วมน้อยของเลขสามจํานวนนี้เท่ากับ 60 และแสดงเปลี ่ยนสีสลับไปมาตามรูปที ่ 7.12 

7.2.2.3 การวาดกราฟสองมิติแบบภาพเคลื ่อนไหว 

การสร้างสื ่อการสอนผ่านเว็บไซต์เพื ่อใช้การวาดกราฟสองมิติแบบภาพเคลื ่อนไหวทําได้ดังนี้ 

1) เปิดโปรแกรม Adobe Dreamweaver CS 5.5 ขึ้นมา และให้ตั้งชื ่อไฟล์ว่า 2d.php เก็บไว้ใน 

สารบบ C:\AppServ\www\Flashtoscilab โดยให้พิมพ์โค้ดในไฟล์ดังนี้

241 

โค้ดภายในไฟล์ 2d.php 

1 

2 

3 

4 

5 

6 

7 

8 

9 

10 

11 

12 

242 

x1 x2 x3 

f 

y 

รูปที ่ 7.13 การออกแบบส่วนต่อประสานการวาดกราฟสองมิติแบบภาพเคลื ่อนไหว 

รูปที ่ 7.14 การกําหนดคุณสมบัติของตัวแปร x1, x2, x3, f และ y

243 

2 

1 

4 

3 

รูปที ่ 7.15 ขั้นตอนการเปลี ่ยน Shape เป็นรูปแบบ Movie Clip 

3) ในที ่นี้จะใช้ Shape สีฟ้าค่อยๆ จางออก และแสดงกราฟที ่สร้างขึ้นจากสมการเพื ่อแสดงภาพ 

เคลื ่อนไหว โดยการวาด Shape ที ่มีขนาด 610×461 pixels และตั้งชื ่อว่า pic จากนั้นกดคลิก 

ขวา และเลือก Convert → Convert to Movie Clip ตามที ่แสดงในรูปที ่ 7.15 

4) จากนั้นสร้าง Shape สีฟ้าขนาด 550×512 pixels ปิดทับ pic และใช้ลูกเล่นโดยการกดคลิกขวา 

ที ่ Time Line และเลือก Fade → Fade out ตามรูปที ่ 7.16 และ 7.17

244 

5 

6 

7 

รูปที ่ 7.16 ขั้นตอนใส่ลูกเล่น Fade Out 

รูปที ่ 7.17 แสดง Time line ที ่ใส่ลูกเล่น Fade Out 

5) สร้างปุ่มคํานวณโดยใช้เครื ่องมือ Rectangle tool วาดรูปสี ่เหลี ่ยมจํานวน 1 อัน และใช้เครื ่องมือ 

Text tool พิมพ์ข้อความ “คํานวณ” ตามรูปที ่ 7.18

245 

รูปที ่ 7.18 การสร้างปุ่ม “คํานวณ” 

6) จากนั้นคลิกปุ่ม “คํานวณ” (ที ่สร้างขึ้นจาก Shape ชื ่อว่า button) และคลิกที ่ Tab สคริปต์ และ 

พิมพ์สคริปต์ดังต่อไปนี้ 


1 

2 

3 

4 

5 

6 

7 

8 

9 

10 

11 

12 

13 

14 

15 

16 

17 

on (press) { 

var lv = new LoadVars(); 

lv.x1 = x1.text; 



lv.f = f.text; 

lv.y = y.text; 

//สร้างตัวแปรอ็อบเจกต์ชื ่อว่า lv 

//ส่งค่าตัวแปร x1.text ให้กับ lv.x1 



//ส่งค่าตัวแปร f.text ให้กับ lv.f 

//ส่งค่าตัวแปร y.text ให้กับ lv.y 

lv.sendAndLoad("2d.php", lv, "POST"); //ส่งค่า x1, x2, x3, f และ y ไปยัง 2d.php ใน 

รูปแบบ POST 


d = new Date(); 

kill = d.getTime(); 

//สร้างตัวแปรอ็อบเจกต์ชื ่อว่า d 

//สร้างตัวแปร kill ให้มีค่าเท่ากับเวลาปัจจุบัน 

pic.loadMovie("test.gif"+"?kill="+kill); //โหลดไฟล์รูปกราฟ (test.gif) เข้ามาโดยสร้าง 

ตัวแปรชื ่อว่า kill เพื ่อระบุรูปกราฟล่าสุดในขณะนั้น (ถ้าไม่ใส่จะไม่เปลียนรูปกราฟ) 

gotoAndPlay(1); 

play(); 

pic._x = -30; 

pic._y = 0; 

pic._xscale = 100;

246 

18 

19 

20 

} 

pic._yscale = 100; 

} 

รูปที ่ 7.19 ผลลัพธ์ของเว็บไซต์ f2d.html 


จากนั้นเลือกสารบบที ่ C:\AppServ\www\flashtoscilab และตั้งชื ่อว่า f2d.html คลิกปุ่ม save 


flashtoscilab/f2d.html ตามรูปที ่ 7.19 

9) ทดลองป้อนค่า x = 0 : 0.01 : 2, f = 1, และ y = sin(2*%pi*x*f) จากนั้นกดปุ่ม “คํานวณ” 

ก็จะพบว่ามีการ Fade Out ของ Shape สีฟ้า 1 ครั้ง แล้วจึงเปลี ่ยนเป็นรูปกราฟที ่โปรแกรม 

SCILAB วาดขึ้นมา ดังรูปที ่ 7.20

247 

รูปที ่ 7.20 ผลลัพธ์ที ่ได้จากการทดลองวาดกราฟ y = sin(2*%pi*x*f) 


บทนี้สรุปขั้นตอนการเขียนแอคชันสคริปต์ของโปรแกรม SWISH Max เพื ่อนํามาประยุกต์ใช้สร้าง 

สื ่อการสอนร่วมกับโปรแกรม SCILAB โดยเริ ่มจากประวัติความเป็นมาของแอคชันสคริปต์ การส่ง 

หรือโหลดข้อมูลระหว่างไฟล์ภาพเคลื ่อนไหวแบบแฟลชกับไฟล์ PHP และแสดงตัวอย่างการสร้าง 

สื ่อการสอนผ่านเว็บไซต์ที ่มีภาพเคลื ่อนไหวแบบแฟลชร่วมกับโปรแกรม SCIlAB นอกจากนี้ผู้เขียน 

ได้พัฒนาตัวอย่างสื ่อการสอนแบบภาพเคลื ่อนไหวเรื ่อง “เมทริกซ์” เพื ่อให้ผู้อ่านได้ทดลองใช้งาน 

ซึ ่งสามารถดูศึกษาได้ที ่เว็บไซต์ http://scilab.npru.ac.th/matrix/index.php

248 


1. จงเขียนโปรแกรมการบวกเมทริกซ์สองเมทริกซ์แบบภาพเคลื ่อนไหว 

2. จงเขียนโปรแกรมการหาค่าดีเทอร์มิแนนท์ (Determinant) ของเมทริกซ์แบบภาพเคลื ่อนไหว 

3. จงสร้างโปรแกรมการหาไมเนอร์ (Minor) ของเมทริกซ์แบบภาพเคลื ่อนไหว 

4. จงเขียนโปรแกรมวาดกราฟ 2 มิติโดยใส่ลูกเล่น 1 วิธี ตามรูปที ่ 1.5 (คําสั่ง polarplot) 

5. จงเขียนโปรแกรมวาดกราฟ 3 มิติโดยใส่ลูกเล่น 1 วิธี ตามรูปที ่ 1.6 (คําสั่ง plot3d)

249 

บรรณานุกรม 

[1] SCILAB [online], Available http://www.scilab.org [Access: October 17, 2012] 

[2] CeCILL [online], Available http://www.cecill.info/index.en.html [Access: October 

17, 2012] 

[3] MATWORKS [online], Available http://www.mathworks.com [Access: October 17, 

2012] 

[4] ปิยะ โควินท์ทวีวัฒน์, คู่มือโปรแกรมภาษา SCILAB สําหรับผู้เริ ่มต้น (ฉบับปรับปรุงใหม่), 

เพชรเกษมการพิมพ์, 2551 

[5] Visual Basic [online], Available http://msdn.microsoft.com/en-us/library/vstudio/ 

2x7h1hfk.aspx [Access: April 13, 2013]. 

[6] พร้อมเลิศ หล่อวิจิตร, คู่มือเรียน Visual Basic 2010, ซีเอ็ดยูเคชั่น, มีนาคม 2554. 

[7] PHP [online], Available http://php.net/ [Access: April 14, 2013] 

[8] ภาษาพีเอชพี [online], Available http://th.wikipedia.org/wiki/ภาษาพีเอชพี [Access: 

April 14, 2013] 

[9] PHP Tutorial [online], Available http://www.w3schools.com/php/ [Access: April 

14, 2013] 

[10] PHP [online], Available http://www.thaicreate.com/php.html [Access: April 14, 

2013] 

[11] Swishmax [online], Available http://www.swishzone.com [Access: April 14, 2013] 

[12] bmk2 [online], Available http://www.bmk2.net/study/swishmax.doc [Access: April 

14, 2013] 

[13] thaiall [online], Available http://www.thaiall.com/swishmax/indexo.html [Access: 

April 14, 2013]

250 

[14] Adobe AIR [online], Available http://www.adobe.com/products/air.html [Access: 

April 14, 2013] 

[15] Google Developer [online], Available https://developers.google.com/maps/ 

documentation/flash/tutorial-flexbuilder [Access: April 14, 2013] 

[16] FlashDevelop [online], Available http://www.flashdevelop.org/ [Access: April 14, 

2013]

Scilab_Book2

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?