69-72 - Polskie Stowarzyszenie BiomateriaÅÃ³w

More documents

Recommendations

Info

54 Próbka/Sample Wyniki zaprezentowane są w tabeli 2 i na rysunku 1. Po 37 dniach degradacji odporność na ścieranie badanych próbek uległa obniżeniu, ale nadal wartość ta była wyższa niż dla czystego polietylenu. Wzrosła natomiast twardość materiału, co spowodowane jest specyficzną budowa modyfikatora zawierającego pierścienie pięcioczłonowe. Udarność z karbem zarówno czystego, jak i modyfikowanego HD PE pozostały praktycznie niezmienne. Duży dodatek modyfikatora powoduje pojawienie się defektów w strukturze polimeru oraz pogorszenie stabilności termicznej. Pomiar pH roztworu soli fizjologicznej wskazuje, że po 48 godzinach inkubacji wartość pH zmienia się z około 7 do 3. W tym czasie liczne produkty degradacji, prawdopodobnie oligomery, przechodzą do roztworu soli fizjologicznej. Później, w czasie następnych 35 dni wartość pH zmniejsza się znacznie wolniej. Po 37 dniach testów in vitro zaobserwowano ubytek masy wszystkich próbek. Jest to wynikiem migracji środka modyfikującego (PAA) lub przejścia do roztworu produktów jego rozkładu. Największy ubytek masy wykazała próbka zawierająca 4% PAA. Produkty degradacji zostały scharakteryzowane metodami FTIR i 1 H NMR, które to wykazały, że cykliczny poliimid uległ w czasie inkubacji hydrolizie do liniowego poli(kwasu asparaginowego) i oligomerów. Wnioski Twardość/ Hardness [MPa] Udarność/ Notched Impact Strenght [kJ/m 2 ] Polietylen modyfikowany PAA charakteryzuje się poprawą właściwości fizyko – mechanicznych w porównaniu do czystego polietylenu, a zwłaszcza twardości i odporności na ścieranie. Największy wzrost twardości wykazuje polietylen zawierający 2% PAA. Wytrzymałość zmniejsza się (analiza wytrzymałości przy statycznym obciążeniu) lub wzrasta nieznacznie (moduły Younga) po inkubacji w roztworze soli fizjologicznej. W warunkach in vitro zaobserwowano degradację środka modyfikującego i migrację produktów jego rozkładu w głąb roztworu soli fizjologicznej. Badania FTIR i 1 H NMR wykazały, że cykliczny poliimid uległ w czasie inkubacji hydrolizie do liniowych oligomerów. Z przeprowadzonych badań wynika, że największe nadzieje na potencjalne zastosowanie w dziedzinie implantologii rokuje polietylen z dodatkiem 2% PAA. Można oczekiwać, że poli(kwas asparaginowy) znajdzie praktyczne zastosowanie ze względu na zdolność obniżania ścieralności oraz biokompatybilność (nie zachodzą szkodliwe reakcje w zewnętrznej warstwie endoprotezy). Ścieralność/ Abrasion Resistance [mm 3 /m] Wytrzymałość na rozciąganie/ Static tensile tests [MPa] Notched impact strenght was practically invaraible for pure and modified HD PE after incubation. High addition of modifier caused appearing of defects in the polymer structure and worsening of thermal properties. The pH measurements of physiological NaCl solution have indicated that after 48 hours of incubation the value of pH change from about 7 to 3. During this time the most abundant degradation products, probably oligomers, were passed through into solution. Later, in the next 35 days the value of pH decreased much slower. After 37 days in vitro tests mass loss of all samples was observed. It was a result of mowing into solution of some decomposition products or migration of a modifying agent (PAA). The highest mass loss were observed in case of sample containing 4% of PAA. The products of degradation were characterized by FTIR and 1 H NMR analyses, which have shown that cyclic polyimide undergo hydrolysis to form linear poly(aspartic acid) and oligomers in the time of incubation. Conclusions Moduł Younga/ Young Module [MPa] Wydłużenie przy zerwaniu/ Elongation at Break [%] A HD PE 40,04 6,42 0,187 22,04 14,50 33,74 B PE + 2% PAA 40,71 6,09 0,056 25,53 13,14 38,25 C PE + 4% PAA 40,36 5,72 0,074 25,23 13,51 29,87 Tabela 2. Właściwości fizyko – mechaniczne HD PE modyfikowanego PAA po 37 dniach degradacji. Table 2. Physico – mechanical properties of HD PE modified PAA after 37 days of incubation. RYS.1. Ubytek masy próbek po 37 dniach inkubacji w 0,9% NaCl. FIG.1. Mass loss of samples after 37 days incubation into 0,9% NaCl. Polyethylene modified of PAA characterised by increase of physico – mechanical properties, especially hardness and abrasion resistance comparing to pure polyethylene. The highest values of hardness and abrasion resistance displays polyethylene containing 2% of PAA. Durability decreases (static tensile tests) or increases insignificantly (Young Modulus) after incubation. Under in vitro conditions degradation of modification agent and migration of its products into physiological NaCl solution was observed. The FTIR and 1 H NMR analyses have been showed that cyclic polyimide is hydrolyzed to form linears oligomers in the time of incubation. For the research performed it can be calculated that, the best prognosis for potential material of implantation purposes shows polyethylene with 2% of PAA. It can be expected, that poly(aspartic acid) may find application in treatments by lowering both abrasion and, due its biocompatibility, harmful bioreactions at the endoprotesis outer layer did not no occure. Piśmiennictwo [1] Kalpana S.: Colloid Surface B 39, 133-142, 2004. [2] Jagur-Grudziński J.: React. Funct. Polym. 39, 99-138, 1999. [3] Van de Velde K., Kiekens P.: Polym. Test. 21, 433-442, 2002. [4] Thombre, Sunita M., Sarwade, Bhimrao, D.: J. Macromol. Sci. Pure 42, 1299-1315, 2005. References [5] Polaczek J., Pielichowski J., Pielichowski K., Tylek E., Dziki E.: Polimery-W 50, nr.11-12, 812-820, 2005. [6] Pielichowski J., Polaczek J.: Eng. Biomat. Nr 23, 2003. [7] Pielichowski J., Polaczek J., Dziki E., Wąs M.: Eng. Biomas. Nr 38-42, 99-102, 2004.
WYTRZYMAŁOŚĆ OSIOWA POŁĄCZENIA ŚRUBA TRANPDICULARNA – KOŚĆ Celina Pezowicz 1 , Jarosław Filipiak 1 , Waldemar Szarek 2 1 Politechnika Wrocławska, Wydział Mechaniczny, Zakład Inżynierii Biomedycznej i Mechaniki Eksperymentalnej 2 Akademia Medyczna we Wrocławiu, Katedra Neurochirurgii e-mail: celina.pezowicz@pwr.wroc.pl [Inżynieria Biomateriałów, 69-72, (2007), 55-57] Wstęp Stabilizacja śrubami transpedikularnymi jest powszechnie stosowana w leczeniu zmian chorobowych oraz urazów kręgosłupa. Systemy stabilizacji transpedikularnej podlegają modyfikacją zmierzającym do uzyskania optymalnych warunków ich współpracy z leczonym odcinkiem kręgosłupa. Pomimo wieloletniego doświadczenia i wiedzy zespołów chirurgicznych, wprowadzenie implantów do kręgosłupa inicjuje wiele problemów natury klinicznej oraz biomechanicznej [1,2,3,4]. Powikłania, jakie mogą powstawać w trakcie eksploatacji stabilizatorów to między innymi: zgięcie lub złamanie śruby, wyrwanie śruby z kręgu, złamanie pedikulum, obluzowanie śruby w nasadzie łuku oraz „płużenie” końca śruby w trzonie często połączone z obluzowaniem w nasadzie łuku [5]. Zmiany takie prowadzą do pojawienia się wtórnej destabilizacji i utraty korekcji kręgosłupa. Mimo wielu problemów stabilizacja metodą transpedikularną ma przewagę nad innymi technikami stabilizacji. Spowodowane jest to o wiele korzystniejszymi warunkami biomechanicznymi zakotwiczenia wkrętów niż na przykład haków, przez co osiąga się krótszą (nawet dwusegmentową) i pewniejszą stabilizację. Dodatkowo, nie bez znaczenia dla wczesnej rehabilitacji, jest ograniczony do minimum czas unieruchomienia pacjenta w łóżku (od 3-5 dni od wykonanego zabiegu) [6]. Określenie zależności pomiędzy geometrią śruby a pedikulum kręgu, mogłoby stanowić cenne „narzędzie” do szybkiego i poprawnego doboru śruby do kręgu w trakcie planowania i realizowania zabiegu przy zastosowaniu stabilizacji transpedikularnej. Celem prezentowanej pracy było określenie zależności pomiędzy wybranymi cechami geometrycznymi śrub transpedikularnych, pedikulum kręgu a wartością siły wyrywającej śrubę z kręgu. Materiał i metoda Badaniom poddano 7 konstrukcji śrub transpedikularnych różniących się geometrią oraz materiałem, z którego zostały wykonane (RYS.1). W pracy analizowano wpływ następujących parametrów związanych z geometrią śrub transpedikularnych na wartość siły wyrywającej: (i) długość części gwintowanej śruby transpedikularnej L, (ii) kształt rdzenia śruby (walcowy, stożkowy), (iii) stosunek średnicy śruby do średnicy pedikulum ds/dp. Badania wykonano na preparatach sekcyjnych kręgów kręgosłupa ludzkiego. Analizę przeprowadzono na 20 kręgach w tym 11 kręgów pochodziło z odcinka piersiowego kręgosłupa a 9 kręgów z odcinka lędźwiowego. Do wypreparowanych kręgów zaimplantowano badane śruby transpedikularne (RYS.2a). Implantacji dokonywał lekarz specjalista zgodnie z procedurami obowiązującymi dla danych śrub. AXIAL FIXATION SRENGTH OF TRANSEDICULAR SCREW - BONE Celina Pezowicz 1 , Jarosław Filipiak 1 , Waldemar Szarek 2 1 Wroclaw University of Technology, Mechanical Faculty, Division of Biomedical Engineering and Experimental Mechanics, Poland 2 Wroclaw Medical University, Department of Neurosurgery, Poland e-mail: celina.pezowicz@pwr.wroc.pl [Engineering of Biomaterials, 69-72, (2007), 55-57] Introduction Transpedicular screws stabilisation is commonly used in the treatment of pathological changes and injuries of spine. Systems of transpedicular stabilisation undergo modifications aiming at obtaining optimum conditions of co-operation between them and the treated part of the spine. Regardless of many years of experience and the knowledge of surgeon teams, the insertion of implants to the spine initiates numerous problems of clinical and biomechanical nature [1,2,3,4]. The complications may arise during the implantation (vessel and neurological damages, wrong screw settling, insufficient correction and stabilisation), or in the post operation period. Complications which emerge during the exploitation of stabilisers comprises among others the following: bending or breaking screws, pulling out a screw out of the vertebra, breaking the pediculum, loosening screws at the vertebral pedicle and “ploughing-in” of the screw end in the shaft often accompanied by loosening at the vertebral pedicle [5]. Such changes lead to secondary destabilisation and losing spine correction. Although problems connected with transpendicular stabilisation are numerous, this method still has advantage over other stabilisation techniques. This is the effect of much more beneficial biomechanical conditions of screw anchoring than in the case of hooks, due to this the achieved stabilisation is shorter (even two-segmental) and more reliable. Additionally the time when a patient is immobile in bed is limited to minimum (3-5 days after the operation) which is very important in early rehabilitation [6]. Defining the correlation between screw geometry and vertebra pediculum could make a valuable „tool” for fast and appropriate screw selection when planning and performing the operation in which transpedicular stabilisation is applied. The aim of this experimental research was conducted, the purpose of the research was defining the dependence between selected geometric characteristics of transpedicular screws, vertebra pediculum and the value of force pull-out a screw from a vertebra. Material and method The research was conducted on 7 types of transpedicular screws differing in geometry and material they were made of. The presented work analyse the influence of the following parameters on connected with transpedicular screws geometry on the value of pull out force: (i) length of the threaded part of transpedicular screw L (40mm, 30mm, 20mm), (ii) shape of screw crew (cylindrical, conic), (iii) screw diameter to pediculum diameter ratio ds/dp. The research was conducted on vertebrae section preparation of human spine vertebrae. The analysis was carried out on 20 vertebrae, where 11 vertebrae came from 55
Page 1 and 2:
I N Ż Y N I E R I A B I O M A T E
Page 3 and 4:
ł Ć ł ł ł Ć ł ł ł ł ł ł
Page 5 and 6:
Ł ł Ń ł Ś ł ł ł ł Ź ł Ń
Page 7 and 8:
Influence of nanoparticles additivi
Page 9 and 10: Acknowledgement The research is su
Page 11 and 12: In conclusion, both materials devel
Page 13 and 14: 4284A and PC-based control system.
Page 15 and 16: Materiały i metody Przedmiotem bad
Page 17 and 18: Badania w środowisku in vitro wyka
Page 19 and 20: 13 RYS.1. Wwidma absorpcyjne warstw
Page 21 and 22: Podziękowania Praca była części
Page 23 and 24: Wyniki eksperymentu Analiza dyfrakc
Page 25 and 26: Własności mechaniczne / Mechanica
Page 27 and 28: 21 RYS.3a. Analiza obrazu SEM, powi
Page 29 and 30: monomerów, przyspieszacze i inicja
Page 31 and 32: Podsumowanie W pracy określono wp
Page 33 and 34: Materiały i metody W niniejszej pr
Page 35 and 36: procesie parametr ten przyjmował w
Page 37 and 38: Azotowanie stali wysokochromowych,
Page 39 and 40: Kopolimeryzacja L-laktydu z trimety
Page 41 and 42: 35 RYS.1. Zależność stopnia konw
Page 43 and 44: Nr próbki / Sample no Nazwa stopu
Page 45 and 46: Wpływ wysokoenergetycznego promien
Page 47 and 48: Rys.2. W 77K pojawia się również
Page 49 and 50: Materiały i metody 43 PBT-DLA Mult
Page 51 and 52: Modelowanie i symulacja hipokinetyc
Page 53 and 54: liczba ruchów, aby zagrać utwór
Page 55 and 56: wać i połączyć pamięci epizody
Page 57 and 58: ozwiązanie w postaci: (7) It is th
Page 59: organizm ludzki. Mimo intensywnych
Page 63 and 64: zdefiniowano jako maksymalną warto
Page 65 and 66: Próbka / Sample Ne Npe Ae Ape tNe
Page 67 and 68: w środowisku SBF. Charakterystyczn
Page 69 and 70: Materiał Material Moduł Younga /
Page 71 and 72: W prowadzonych badaniach określono
Page 73 and 74: Biomateriały na bazie kolagenu i h
Page 75 and 76: (powyżej 50%) są zbyt kruche, by
Page 77 and 78: oraz otrzymana w Katedrze Chemii i
Page 79 and 80: założenia o wzroście twardości
Page 81 and 82: W badaniach wykorzystano celowo zap
Page 83 and 84: Streszczenie W pracy przedstawiono
Page 85 and 86: Matryca Matrix wały się też leps
Page 87 and 88: mionkowa i chlorek wapnia). Zmiana
Page 89 and 90: 83 P nie powodowało istotnych zmia
Page 91 and 92: Materiały i metody Materials and m
Page 93 and 94: Mikroskopowa ocena przylegania brze
Page 95 and 96: Podsumowanie i wnioski Na podstawie
Page 97 and 98: Sposób przygotowania powierzchni M
Page 99 and 100: Piśmiennictwo [1] J.Marciniak, et
Page 101 and 102: ów porowatego pokrycia V PM , efek
Page 103 and 104: Rezultaty badań Eksperymentem obj
Page 105 and 106: Metodyka oceny przepływu ciepła w
Page 107 and 108: talową protezą była najbardziej
Page 109 and 110: Wyniki badań Podczas obserwacji kl
Page 111 and 112:
metodą zol-żel z układu CaO-SiO
Page 113 and 114:
etapie materiał biopolimerowy (kul
Page 115 and 116:
Roztwór żelujący CaCl 2 Roztwór
Page 117 and 118:
Włókna resorbowalne dla zastosowa
Page 119 and 120:
Nr próbki Sample number Grubość
Page 121 and 122:
Wprowadzenie W projektowaniu materi
Page 123 and 124:
przypadku włókien nr 2 nieznaczni
Page 125 and 126:
chirurga plastyka, stomatologa prot
Page 127 and 128:
Podsumowanie Przeprowadzone badania
Page 129 and 130:
123 Wskazówki dla autorów 1. Prac
show all

69-72 - Polskie Stowarzyszenie BiomateriaÅÃ³w

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?

69-72 - Polskie Stowarzyszenie BiomateriaÅÃ³w