گشتاورد ماركسیسم، بمثابه بعد تاریك مبارزه طبقاتی (جلد ١)

حد معینی از كار آگاهانه،‏ از خاستگاه خود جدایش میگیرد و در عین حال با آن
یگانه باقی میماند.‏‎7‎ لیكن در ادامه ی این مسیر،‏ به نقطهای رسیدیم كه این ‏»پاره«‏
از جنبش انقالبی طبقه كارگر روسیه ‏)یعنی حزب سوسیال دموكرات(،‏ خود،‏ شروع به
دو پارهگی مینماید:‏ دو فراكسیون در یك حزب واحد،‏ كنگره دوم سال 2930.
وانگهی،‏
- روسیه
از آنجایی كه مساله مبارزه درونی حزب سوسیال دموكرات كارگری
بلحاظ نمایش نمونهای تیپیك و خصلت نما از نحوه حركت ماركسیسم و
قانون دیالكتیكی حاكم بر این سیر حركت
-
مسالهای هم مشخص و هم تعیین كننده
است،‏ ضروری بود تا روند این مبارزه ‏)در روسیه(‏ مورد توجه ویژه قرار گیرد.‏
به عبارتی استفاده از روش دیالكتیكی ماركسیستی هرگز به معنای بیتوجهی نسبت
به مواد و مصالح تجربیای كه مبارزات پرولتاریا بدست میدهد نیست،‏ بلكه به
معنای آن است كه روش علمی یاد شده و نیز بررسی مواد و مصالح تجربی،‏
بعنوان جنبههای مختلف یك روش واحد تلقی میشوند.‏ فرایند پژوهشی كه نه فقط از
روش دیالکتیکی بمثابه الگوی علمی معینی تبعیت میكند،‏ بلكه در عین حال خود را
ملزم به آن میداند كه همواره واقعیت به عنوان پیش انگاره،‏ در پیش چشم قرار
داشته باشد،‏ آنهم گویی با طبیعتی زنانه كه جزئیات را به دقت مینگرد.‏ به عبارتی
کلید درک و فهم حقیقی امر واقع،‏ تسلط برکاربست روش دیالکتیکی و نیز
برخوردار از نعمت نوعی دقت بادرجه ی درستی باال در وارسی شرایط ابژکتیو
وتحقیق ‏ِمیدانی است.‏
اینچنین است که سرمایه مارکس،‏ علیرغم برخورداری از باالترین سطح علمی و
مبادرت به تعداد کثیری ‏»انتزاع«،‏ چنان خط های ارتباطی محکمی با واقعیت نیز
دارد که موضوع مورد بحث خویش را برای خواننده کامالً‏ ملموس می گرداند.‏
درارتباط باهمین معنا،‏ انگلس آنگاه که به کاربست این روش ازسوی مارکس می
پردازد،‏ مینویسد:‏
19