گشتاورد ماركسیسم، بمثابه بعد تاریك مبارزه طبقاتی (جلد ١)

خودرا...«،‏ اماپیام بنقل از او آورده است:‏ ‏»طبقه کارگرمیتواند وزن سیاسی خودرا...«!‏
مضافاً،‏ درباب پرانتز موجود درنقل قول ارائه شده ازسوی پیام باید گفت که راه ورسم نقد
اینست که اگرشخص منتقدالزم دید جمله ای رادر البالی سخنان حریف بیاورد،‏ نه فقط الزم
است آنرادر داخل پرانتز قرار دهد بلکه درانتهای نقل قول ارائه شده باید قید گرداند که
پرانتز ازمن است؛ اماپیام چنین قیدی را نیاورده است ولذا خواننده اش نمیداند که آن پرانتز
ازآذرین است یا ازپیام
!
-7
اینها که گفته شد،‏ بمعنی اجتناب ناپذیری و درستی طرح»‏ پن
»
بطورکلی است ونه
بمعنی صحت همه اجزاءآن ‏)و از آنجمله به اجرا گذاشتن ‏»سیستم تیلور«‏ که آقای پایدار
بدرستی برآن انگشت گذاشته اما نتایج نادرستی استنتاج کرده است.‏ رجوع کنید به»علیه
تئوری دوتشکیالتی.....«،‏ نوشته ناصرپایدار(.‏
-1
آذرین برای آنکه بتواند بطورکلی فکرانقالب وسوسیالیسم را تخطئه کند و برای عبرت
مبارزین انقالبی،‏ انگشت اشاره خویش را بسوی حزب حکمتیستها وحرکات نسنجیده شان
بلند می کند تا از این طریق شرایط مساعد برای جازدن موضع سوسیال-‏ بورژوائی اش
فراهم شود.‏
بهانه و تکیه گاه آذرین همانا چپ روی های کودکانه حکمت وحکمتیست
هاست؛ یعنی نه فقط رویکرد منصور حکمت وبویژه مقاله موسوم به»حزب وقدرت
سیاسی«‏
که درواقع نمونه ای تیپیک وکامالً‏ خصلت نما از یک رویکرد بالنکیستی
ورمانتیک است،‏ بلکه ‏»گاردسازی«‏ اخیرحکمتیست ها،‏ درحقیقت به دست مایه ی فرصت
طلبی آذرین تبدیل شده است.‏ بعبارتی دیگر،‏ آن سکویی که آذرین ازبلندای آن،‏ کل مدافعین
انقالبی سوسیالیسم درایران رامورد
حکمتیستها
برپا شده است.‏
هدف قرار
میدهد،‏ اینک دروهله نخست بتوسط
این به مفهوم آن نیست که رفتارحکمتیستهاعلت کردارآذرین
است،‏ بل به آن معناست که بالنکیسم بی آنکه بداند و بخواهد،‏ بهانه و دستاویزهای مورد
نیاز سوسیالیسم بورژوائی را دائماً‏ تولید می کند و شرایط مناسب برای تقویت آنرا بوجود
می آورد.‏
وانگهی،‏ منازعه میان آذرین ومدرسی منازعه ای است که طی آن،‏ آذرین به»مبارزۀ جدا
ازتوده«‏ حکمتیستها میتازد و گاردسازی اخیرشان را بگونه ای تمسخرآمیز،»گاردجاویدان«‏
۵40