گشتاورد ماركسیسم، بمثابه بعد تاریك مبارزه طبقاتی (جلد ١)

ص)‏
نیست این واقعیت است كه ‏»نظریه و عمل در پیوند با یكدیگر به طور متقابل دیالكتیكی
میشوند«‏ ‏)لوكاچ(.‏ پایداروحكیمی متوجه نیستند كه دقیقاً‏ وجود همین تضاد یا تمایز دیالكتیكی
میان تئوری و پراتیك است كه نیاز به عناوین توصیفی متمایز كنندهای را نیز بوجود آورده
است؛ وگرنه چه احتیاجی بود كه بگوئیم تئوری و پراتیك،‏ بلكه كفایت میكرد فقط گفته شود
تئوری،‏ و یا گفته شود پراتیك!‏
-21
-20
ماركس،‏ « سرمایه«،‏ جلد 2.
نامه ماركس به تاریخ
11
انقالب«،‏ دونایفسكایا،‏ ص 236.
2173 ژوئن
خطاب به دكتر كوگلمان
-
- ماركس -26
بنقل از ‏»جبر انقالب«،‏ جان ریز،‏ ص 02
و 269.
-2۵
-26
-27
بنقل از ‏»ماركسیسم و آزادی«،‏ دونایفسكایا،‏ ص 06.
بنقل از ‏»جبر انقالب«،‏ ریز،‏ ص 269.
بنقل از ‏»فلسفه و
لنین،‏ ‏»دفترهای فلسفی«.‏ سخنان فوق از لنین را،‏ دونایفسكایا ‏)و بدرستی(،‏ محصول
‏»شُك ناشی از شناخت«‏ میداند كه پس از مطالعه دیالكتیك هگل،‏ بر لنین وارد شده است.‏
بعبارتی دیگر لنین پس از این مطالعه،‏ به ناگهان پی به روشی می برد كه ماركس از طریق
آن،‏ توانسته بود نظام سرمایهداری را مورد تحلیلی ژرف قرار دهد.‏
بنابراین آنچه كه میباید مد نظر قرار گیرد آن است كه نه فقط روش دیاكتیكی،‏ بلكه جایگاه
فلسفه ماركس چیزی نبود كه لنین از همان بدو ورودش به مبارزه سیاسی آن را بطور كامل
فهم كرده باشد.‏ برعكس،‏ این پیشرفت فكری و این شناخت،‏ طبیعتاً‏ روندی بود تدریجی.‏
بگونهای كه هنگام ظهور»اتزویسم«،‏ ارتباط میان رویزیونیسم ‏ِفلسفیآن با تاكتیكهایش،‏ ابتدا
نه فقط برای كل انترناسیونال دوم و كائوتسكی بلكه حتی برای لنین نیز پوشیده مانده بود.‏ اما
لنین بسرعت به این اشتباه خود پی میبرد و با انتشار»‏ ماتریالیسم و امپریوكریتیسیسم«،‏ از
آن فاصله میگیرد.‏ كارل كرش با نكته بینی اش،‏ بر این موضوع انگشت گذاشته و در كتاب
خود موسوم به»‏
ماركسیسم و
فلسفه«‏
میپردازد كه معتقد بود مباحث فلسفی ماركسیسم
بیارتباط است و باید همچنان بیارتباط بماند«‏
«
)2910(، به نقد دیدگاهی در انترناسیونال دوم
.)09
۵16
به كلی با پراتیك مبارزه طبقاتی