گشتاورد ماركسیسم، بمثابه بعد تاریك مبارزه طبقاتی (جلد ١)

دشودارتر سازد.‏
مخلص کالم،‏ تضاد درونی هیئت هاکمه اینک تا به نهایت رانده شده و تاریخ
مصرف این»دگرسازی«‏ به سر رسیده است.‏ با این وجود،‏ شرط خروج ازاین
وضعیت متصلب و تحقق غلبه کامل یکی بر دیگری،‏ وجود توأمان دو مؤلفه در نزد
یکی از دو جناح است:‏ مشروعیتر ‏)حتی اگر برتوهم مردم استوارباشد(،‏ و دسترسی به
اهرمهای اصلی قدرت.‏ لیکن واقعیت حاضربگونه ای است که دو مؤلفه یاد شده،‏
هرکدام در اختیار یک جناح قرار دارد.‏ امری که موجد آنستکه هیچیک از دو جناح
فعال ً قادر به حذف کامل آندیگری نباشد.‏
ازاینرو وضعیت کنونی ‏ِجریان قدرت مدار را اینگونه میتوان توصیف نمود:‏ آنان
ازیکسو-‏ و بهمان دالیلی که درمتن این نوشته آورده شد-‏ هرگونه عقب نشینی و
میدان دادن به جناح دیگر را بمنزله نیستی کامل خویش محسوب میکنند؛ وازسوی
دیگر اکنون فهمیده اند که جناح»اصالح طلبان«،‏ قابل ریشه کن کردن نیست.‏ به
عبارتی جریان مسلط،‏ ظاهراً‏ درابتدا درصدد حذف کامل رقیب بود اما وقتی عمیقاً‏ تا
آستانه این کارپیش می رود،‏ درمی یابد که این»حذف«‏ شدنی نیست.‏
اینچنین است که جریان مسلط،‏ با حرکاتی همانند به اجرا گذاشتن محاکمات فرمایشی
واعترافات کذائی،‏ می کوشد از طریق بی اعتبارساختن ‏»ژنرال«های جناح رقیب،‏
درواقع رهبران اصلی همچون موسوی،‏ خاتمی،‏ کروبی،‏ رفسنجانی و مراجع تقلید
پشتیبان آنان را بی سالح کند،‏ به سکوت وتمکین وابدارد،ازگلوگاه های قدرت براند
و بیک کالم توازن قوای جدیدی را به آنان تحمیل گرداند.‏ یعنی ازطریق اثبات این
که ‏»ژنرال«های مزبور حتی بمدت دو هفته قادر به تحمل شرایط زندان وایستادگی
نیستند وبمحض گرفتارشدن،‏ بجای آنکه همچون قهرمانان الیق محبوبیت،‏ باحفظ
عزت خویش برآنچه که فکر میکنند درست است پافشاری کنند،‏ خود و هم مسلکان
شان را به باد تحقیر می گیرند.‏
۵23