گشتاورد ماركسیسم، بمثابه بعد تاریك مبارزه طبقاتی (جلد ١)

بخش جنبۀ دیگر شد.‏ لذا آن مغایرت درگرایش سیاسی و آن تقابلی که هنگام مقایسۀ
دو اثر ‏»حزب و قدرت سیاسی«‏ نوشته حکمت و ‏»چشم اندازوتکالیف«‏ بقلم آذرین
بوضوح دیده میشود،‏ درحقیقت تجلّی مرحله ای
درکل ‏ِتفکری است که دیرزمانی ‏»سهند«‏ حامل آن بود.‏
بارز از رشدهمین روند واگرائی
بهررو،‏ اگراشغال سفارت آمریکا،‏ بخشی ازچپ انقالبی ‏)جناحی ازفدائیان(‏ رابسوی
صرفنظرکردن ازانقالب کشانید؛ اگر بیرون راندن بنی صدر ولیبرالها از حاکمیت،‏
جناحی از پیکار را بسوی دفاع ازبورژوازی لیبرال سوق داد؛ رخداد پیدایش اصالح
طلبان حکومتی،‏ تاثیری مشابه-‏ امانه تمام و کمال-‏ برایرج آذرین را نشان میدهد:‏ نیم
جهش!‏
لیکن درشرایط حاضر،‏ حتی درصورتیکه آذرین لیبرال،‏ آذرین انقالبی راخفه کند
وآن را از وجود خویش جدا سازد،‏ و نیز قادر شود بگونه ای عمل کند که تمامی
افراد متعلق به جریان وی،‏ ازاین ببعد
هرنوع سخن گفتن از لزوم تدارک برای
انقالب سوسیالیستی رابکلی ترک نموده و تنها پیگیر ‏»شرکمتر«‏ وسرمایه داری»کم
دردتر«‏ و»نپ دراپوزیسیون«‏ شوند،‏ این موضوع بازهم بمنزله صحت حکمی که
پایدار و مدرسی و مائوئیستها بگونه ای زود هنگام و از پیش صادرکرده اند،‏ نیست.‏
بعبارتی دیگر،‏
درلحظه حاضر،‏ حکمی قطعی برای هیچ یک ازاین دوحالتی که
میتواند رخ دهد،‏ نمی توان عرضه نمود.‏
‏»امکان«‏ است که فعال ً، هر دو گشوده است.‏‎23‎
چه،‏ اینجا
صرفاً‏ صحبت برسر دو
وانگهی،‏ درنوشته حاضرنشان داده شدکه آذرین آنگاه که ‏)نه باسرضد انقالبی بلکه(‏ با
سرانقالبی اش
سخن میگوید،‏ بازهم مارکسیست نبوده بلکه آنارکو-‏
است.‏ دراثبات این مدعا،‏ به نمونه ای دیگر-‏ که کامال ً خصیصه نما نیزهست
کنید:‏
که گفتیم
سندیکالیست
دقت -
آذرین می پندارد در شرایط کنونی ایران،‏ بخش مؤثری از کارگران از
491