گشتاورد ماركسیسم، بمثابه بعد تاریك مبارزه طبقاتی (جلد ١)

تعارض حاد و آشکار درمجموعه تفکرش،‏ وضعیتی بشدت بی ثبات است ولذا
تکلیف او هنوز نامشخص.‏ یعنی یکی ازاین دوجنبه نامتجانس،‏ عنقریب باید از تفکر
او بکلی عقب بنشیند و کامال ً حذف شود؛ وتا زمانی که چنین نشده است،‏ صدور
پیشاپیش هر حکم قطعی درباره اش
سوسیالیستی کارگری«‏
-
-
و نیز درباره جریان موسوم به ‏»اتحاد
بیخردی محض خواهد بود.‏ به بیان دیگر خطای بزرگیست
اگر تصور شود سخنان انقالبی آذرین ‏)که رد گیری آن درتمامی آثار وی و بسهولت
انجام پذیر است(،‏ تنها»رنگ و لعابی انقالبی«‏ بوده که او بر هسته ی لیبرالی تفکرش
زده است تا ردگم کند.‏ چرا که درحقیقت امر،‏ هم انقالبیگری و هم لیبرالیسم ‏)هر دو(‏
ازعناصر ماهوی تفکر اوست و انعکاس موقعیت اقتصادی
-
اجتماعی ‏ِتناقض بار ِ
خرده بورژوازی متوسط.‏ بدین سبب بود که من دراین نوشتار کوشیدم تا دو وجه
تفکراو را،‏ یک به یک،‏ مورد بررسی قرار دهم،‏ تناقض بار بودن آن و لذا وضعیت
لرزان و ناپایدارش را استنتاج نمایم.‏
بیک کالم،‏ تفکرآذرین هنوز بگونه ای یکدست ضدانقالبی نیست و این همان تفاوت
بزرگ ومهم میان وضعیت ایدئولوژیک سیاسی وی در لحظه حاضر و وضعیت
کائوتسکی از‎2924‎ببعد ‏)واکثریتی های دوران ما(،‏ است.‏
درهمین رابطه،‏ آنچه که دریک نگاه کلی درباب جریان موسوم به»کمونیسم
کارگری«‏ ‏)ونیز»سوسیالیسم کارگری«(‏ می توان گفت اینست که جریان یادشده از
همان ابتدا که تحت نام»سهند«‏ شکل گرفت،‏ حاوی دوگرایش سوسیال
بورژوائی و -
نیزانقالبیگری رمانتیک بود.‏ به عبارتی ‏»سهند«‏ از یکسو بیانگر انقالبیگری خرده
بورژوائی بود،‏ وازسوی دیگر نظریه پرداز»انقالب دمکراتیک«‏ وآن تفسیر خاص
سوسیال-‏ بورژوائی ازآن.‏ اما گذشت زمان منجر به واگرائی این دوعنصرناسازه
گون درمجموعۀ تفکرآن شد.‏ بگونه ای که حکمت ‏)و بعدها تقوائی وبویژه مدرسی(،‏
پیگیر یک جنبه از آن،‏ و آذرین بتوسط کتاب ‏»چشم انداز و تکالیف«‏ در واقع تسری
49۵