گشتاورد ماركسیسم، بمثابه بعد تاریك مبارزه طبقاتی (جلد ١)

لیکن برخالف آنچه آذرین عنوان ساخته است،‏ تازمانیکه جمهوری اسالمی یعنی
همین حکومت و با همین سیرت و صورت برقرار باشد،‏ تبدیل آن به حکومتی
لیبرال،‏ ناممکن است.‏ چه،‏ نه فقط به آن سبب که این حکومت حکومتی سرمایه
داری دولتی است بلکه شکل مذهبی حکومت وعدم خواستن و توانستن در وانهادنش
از سوی جمهوری اسالمی نیز،‏ امکان تغییر لباس آن به حکومتی لیبرال را بکلی
منتفی می سازد.‏ سردمداران حکومت کنونی ازآنجائیکه بورژوا هستند،‏ واقع بین تر
از خرده بورژواهایی همچون ایرج آذرین بوده ولذا بخوبی می دانند که درصورت
تسلط لیبرالها بر حکومت،‏ دیگر مجالی برای ایفای نقش ‏»شریک قدرت«‏ و یا
‏»اپوزیسیون حکومتی«‏ نخواهند داشت.‏ بلکه بمحض ازکف رفتن تسلط بالمنازع
خویش برقدرت سیاسی،‏ آنچه که انتظار آنها را خواهد کشید همانا برکناری کامل
وهمیشگی ازحکومت و حتی محاکمه،‏ خواهد بود.‏
لذا تحلیل آذرین بطورکلی ازبنیه ای ضعیف،‏ وچشم انداز ارائه شده بتوسط وی مبنی
براینکه خود جمهوری اسالمی باهمین شکل وشمایلی که دارد،‏ روزی به یک
حکومت لیبرال تغییرلباس خواهدداد،‏ چنان غیرواقعی است که خاتمی اصالح طلب،‏
کهنه لیبرال هائی همچون سحابی و ابراهیم یزدی،‏ و تازه لیبرال هائی همانند سروش
و قوچانی،‏ آنرا هرگز وعده نکرده و نسبت به تحقق آن کامال ً ناباورند.‏ واینکه آنها
علیرغم آنکه بسیار مایل اند بهر وسیله و حتی فریبکاری،‏ مردم را از فکر سرنگون
خواهی دورکنند اماعاقلتر از آنند که بابیان دروغی به این بزرگی،‏ خودرامضحکه
عام وخاص گردانند.‏ ازاینروهمه آنها فقط به این بسنده نموده که از»اصالح پذیری«‏
و»تعدیل«‏ سخن گویند و نه بیشتر،‏ و»چشم انداز«عرضه شده بتوسط آذرین،‏ یا بهتر
است بگوئیم خیال پردازی های این کاسه داغ ترازآش،‏ یقیناً‏ آنانرابه خنده می اندازد!‏
دریک سخن،‏ اینک فقط دوراه برای جریان مسلط و سردمداران اصلی سرمایه داری
- دولتی
مذهبی جمهوری اسالمی وجود دارد:‏ یا باقی ماندن هژمونیک در قدرت،‏
4۵3