گشتاورد ماركسیسم، بمثابه بعد تاریك مبارزه طبقاتی (جلد ١)

لیکن،‏ این وضعیت ‏ِ»دوپارگی«،‏ قابلیت دیگر و یا امکان دیگری را نیز،‏ بطورکلی،‏
برای نظام کاپیتالیستی وا می گشاید.‏ و آن اینکه زمانی که عروج جنبش توده های
عاصی به آستانه جنگ داخلی رسید،‏ بورژوازی بتواند در واکنشی پیشگیرانه و قبل
ازآنکه کاراز کار بگذرد،‏ قدرت را از باال دست به دست کند و به بورژوازی لیبرال
‏)یا اشکال نزدیک به آن(‏
بسپارد تا
شوراهای مسلح را لحظاتی پیش از
از این طریق،‏ تحقق قیام عمومی و
وقوع،‏ مانع شده و فروبندد.‏
پیدایش
چه،‏ انتقال و
واگذاری تقریباً‏ آرام و بی دردسر قدرت به یلتسین در روسیه،‏ بدون حضور جریان
‏»اصالح طلبی ِ«
و
گورباچف
‏)وایفای نقش
«
پل عبور«،‏ یا،‏ عامل انتقال قدرت به
بورژوازی لیبرال(،‏ ممکن نمیشد.‏ بیک کالم در اینجا قصد گفتن آن ندارم که تغییر
حکومت درایران،‏ جزء به جزء و عیناً‏ مطابق الگوی تغییر حکومت دراتحادشوروی
خواهدبود.‏ صحبت برسرکلیشه سازی نیست بل فقط درنظرگرفتن این مسأله است که
پیدایش ‏»اصالح طلبان حکومتی«،‏ دست کاپیتالیسم را برای جلوگیری از وقوع یک
جنگ داخلی تمام عیار و پیدایش شوراهای مسلح،‏ بازتر میکند،‏ همین وبس.)مراحل
قانونمندی رشد
و
تکامل دیالکتیکی جنبش های توده ای-‏
اعتالی انقالبی،‏ موقعیت انقالبی،‏ و نهایتاً‏ قیام
-
شده است حتی اگردقیقاً‏ با همین اصطالحات نباشد(.‏
یعنی مراحل روبه اعتالء،‏
مدتهاست که از سوی بورژوازی نیز فهم
به بیان دیگر،‏ درشرایط فقدان یک جنبش کمونیستی واقعی ونیرومند،‏ بورژوازی
بدینسان امکان می یابد تا تمامی کاسه و
کوزه های بحران اقتصادی واجتماعی
جاری را بر سر شکل دولتی ومذهبی این حکومت بشکند وعلت العلل همه مشکالت
حاضریعنی ذات سرمایه داری را از گزند محفوظ نگاه دارد.‏‎1‎
بهرترتیب،‏ آنچه که تردیدی درآن وجود ندارد اینست که هریک از دوجناح پدیدآمده
ازاین شقاق ‏)واین گسست درعین پیوستگی(،‏ برای آندیگری همچون»دگرِ«‏
(other)
است؛ یعنی آنها از یک جنس،‏ وماهیتاً‏ بورژوائی اند.‏ عمده اختالف آنان برسرنحوه
441