گشتاورد ماركسیسم، بمثابه بعد تاریك مبارزه طبقاتی (جلد ١)

یابنده سرمایه داری ایران ونارضایتی فزاینده توده های مردم،‏ تلقی شود.‏ بعبارتی
دیگر،‏ رژیم سرمایه داری دولتی-‏
مذهبی جمهوری اسالمی
بمثابه یک کل،‏ در
مواجهه با وضعیت دشواری که درآن قرارگرفته بود،‏ و در واکنش نسبت به تهدید
بالقوه اما واقعی شورش عمومی،‏ بدینسان از درون دوپاره میشود و دردرون خویش
با خود به نزاع برمیخیزد.‏ چه،‏ پیدایش این تضاد،‏ این»دگرسازی«‏ و تعارض ناشی
ازآن،‏ اجزاء مختلف رژیم حاکم را اکتیو می کند و درجستجوی راه کار عبوراز این
وضعیت خطرناک،‏ به تک و تابی کامل عیار می اندازد.‏ دریک سخن،‏ دستگاه دولت
بورژوازی بعنوان یک کل،‏ ازاین قابلیت بهره مند است که به فشار
پائینی ها و
تهدیدی که به این سبب متوجۀ او شده است،‏ ازطریق»دگرسازی«‏ و ‏»دوپاره شدن«،‏
پاسخ دهد.‏‎0‎
درهمین ارتباط،این»دوپاره شدن ‏ِ«هیئت حاکمه و این برآمد»دوم خرداد«،‏ بار فریب
تازه ای را بهمراه داشت مبنی براینکه رژیم حاکم از درون قابل اصالح است و لذا
نیازی به سرنگونی اش نیست.‏ ‏»فریب تازه«،‏ بویژه از آن جهت ضرورت می یافت
که توده های وسیع مردم که از رژیم حاکم گسسته و خواهان سرنگونی اش بودند را،‏
بسوی جناح دیگر ‏ِخود ‏ِهیئت حاکمه یعنی بسوی توهم بزرگ
‏»اصالح گران«‏
سوق میدهد و وانمود میسازد
‏»اصالح گری«‏
و
که مصائب کنونی مردم ایران
بهیچوجه ماترک نظام کاپیتالیستی نبوده بلکه تنها ناشی از»مسائل جانبی«‏
‏»اشتباهات جزئی«‏ می باشد که کامال ً هم جبران پذیر و برطرف شدنی است!‏
و
این بمعنای چیز دیگری نیست بجز تالش برای بازسازی مشروعیتی که کامال ً از
دست رفته می نمود؛ و درعین حال بمنزله توأمان شدن سرکوب وفریب وبیک کالم
افزایش قابلیت وتوانمندی حکومت درجهت مقابله بابحران سرمایه داری و تهدیدی
که ازسوی نارضایتی فزاینده مردم شکل گرفته بود:‏ پیشبرد مؤثرتر مبازه طبقاتی
بورژوازی علیه پرولتاریا.‏
44۵