گشتاورد ماركسیسم، بمثابه بعد تاریك مبارزه طبقاتی (جلد ١)

و)‏
اما»بارسنگین فریب«یعنی چه؟
این بمعنی آنست که الزامات مقابله بامبارزه طبقاتی فرازیابندۀ پرولتاریا،‏ کارگزاران
سرمایه را وامیدارد تا طی دوره ای به»لباس جنس مخالف«‏ درآیند.‏ این ظاهرشدن
در»لباس مبدل«،‏ درواقع به قصد نوعی مشابه سازی صوری و ریاکارانه باحکومت
سوسیالیستی انجام می گیرد.‏ بگونه ای که حکومت ‏»مستضعفین«‏ که بخش اصلی و
اعظم وسائل تولید را به تصاحب خویش درآورده است درتشابه ظاهری باحکومت
کارگران وزحمتکشان شکل می گیرد و به لباس آشنایی درمی آید.‏
دراین راستا،‏
‏»انقالب اسالمی«‏ ازسوی حزب توده درجرگه انقالب سوسیالیستی سنخ شناسی شد و با
تئوری ‏»راه رشدغیرسرمایه داری«‏ موردپشتیبانی قرارگرفت!(‏
بعبارتی دیگر،‏ نظام سرمایه داری آنگاه که خود را دچار بحران اجتماعی و در
معرض تهدید پرولتاریا ببیند،‏ از این قابلیت برخوردار است که عناصری از
سوسیالیسم را قرض بگیرد؛ اماپس از رفع تنگناهائی که منجر به این اقدام شده بود،‏
بصورت پیشین خویش بازگردد.‏ لیکن این عناصر،‏ عناصری اصلی وماهوی نبوده
بلکه تماماً‏ فرعی و شکلی هستند و لذا ذات نظام کاپیتالیستی را دگرگون نمی سازد و
تضادهائی که آنرا بسوی بحرانهای ادواریش سوق میدهد را منتفی نمی کند.‏
درشرایط مشخص ایران،‏ مضافاً،‏ ‏»والیت فقیه«‏ بمثابه حکومت نماینده خدا بر روی
زمین،‏ نیز بکار می آمد تا بارسنگین توهم آفرینی شکل دولتی سرمایه داری را گران
تر سازد و ذات حقیقی مناسبات کاپیتالیستی جاری را بصورتی دوالیه،‏ درهاله ی
ابهام مخفی نماید.‏ یعنی برحکومت جدید،‏ لباسی از قداست بپوشاند تا کارآئی آن
درسرکوب مخالفین و بویژه»‏ خدانشناسان«‏ چپ انقالبی را افزون سازد.‏
بیک سخن،‏ هرچندکه نظام هستی درمنظراینان بانظام کارمزدی همخوان است با این
وجود اقتضای موقعیت این بود که دولت سرمایه داری نه بنام سرمایه داری ونه
حتی بنام انسان،‏ حکومت نکند،‏ بلکه خودراسخنگوی ملکوت و آسمان معرفی نماید.‏
442