گشتاورد ماركسیسم، بمثابه بعد تاریك مبارزه طبقاتی (جلد ١)

لیکن من براین اعتقادم تازمانیکه این جریانات چپ عدیده واین تفرقه ی کامل،‏ تبدیل
به فعالیتی یکپارچه تحت یک حزب کمونیستی سراسری و واحد نشود،‏ سخنی
از»عقب راندن نفوذ سوسیال دمکراسی«‏ نمیتواند دربین باشد.‏
واین «
تفرقه«‏ نیز از
میان نخواهد رفت مگرابتداً‏ بپذیریم خالء نظریه انقالبی بعنوان عامل تفرقه وجود
دارد؛ یعنی دقیقاً‏ همان واقعیتی که آذرین طی
پذیرفتن آن نیست.‏
03
سال گذشته وهمچنان حاضر به
آذرین نوشته است:»‏ علت نفوذ کم گرایش سوسیالیستی کارگران ونفوذ زیاد سوسیال
دمکراسی این نیست که سوسیال دمکراسی توفیق یافته ایده آل خود ازسوسیالیسم را
برذهن کارگران حاکم نماید ‏)ایده آلی که،‏ گفتیم،‏ مدتهاست ندارد(.‏ بلکه به این علت است
که گرایش سوسیالیستی ازطرح استراتژی درست ‏)یعنی شعارها و تاکتیک ها به معنای
وسیع(‏ برای مبارزه جاری طبقه کارگر،‏ که عموماًبه عرصه مبارزه اقتصادی
روزمره تعلق دارد،‏ مدتهاست ناتوان بوده است.«)همانجا(‏
لیکن به باورمن ‏»علت نفوذ کم گرایش سوسیالیستی کارگران و نفوذ زیاد سوسیال
دمکراسی«،‏ این حقیقت است که سوسیالیسم مارکس اینک درسطح جهانی صرفاً‏
یک ‏»گرایش«‏ است وکامال ‏ًمتفرق و بی توان.‏ کمونیسم هنوزبه یک جریان واقعی-‏
ازنظرتئوریک معتبر،‏ و اتحاد بخشنده ی پیشروترین عناصرپرولتری
تبدیل نشده -
است،‏ و تازمانی که اینچنین نشود اساساً‏ درباره گسترش و فراگیرشدن آن درجنبش
کارگری سخنی هم نمیتوان به میان آورد.‏ به بیانی دیگر،‏ فقط پس ازآنکه حزب
کمونیست واقعی ایجاد شد،‏ مساله ی موانع فراگیرشدن ایده های آن دربین عموم
کارگران،‏ می تواندمطرح شود؛ به این دلیل ساده که امرمنزوی ساختن سوسیال
دمکراسی درجنبش کارگری جاری،‏ اساساً‏ درتوان گرایش سوسیالیستی ‏)ازنظر
تئوریک،‏ ضعیف(‏ ومبارزین انقالبی متفرق که هریک سازخود را میزنند نیست بلکه
فقط ازتشکیالت منسجمی برمیآید که همانا حزب کمونیست واقعی باشد.‏ اما ظاهراًش
433