گشتاورد ماركسیسم، بمثابه بعد تاریك مبارزه طبقاتی (جلد ١)

آلوده به اكونومیسم امپریالیستی بود،‏ نه درك درستی از مقوله فوق سود داشت،‏ نه
حاكمیت ایران را به عنوان سرمایه داری دولتی باز میشناخت ‏)و آذرین اینك نیز-‏
یعنی سی سال پس از حاكمیت جمهوری اسالمی
-
هنوز این موضوع را فهم نكرده است!(،‏
نه درك درستی از مفهوم رویزیونیسم داشت و نه از پوپولیسم،‏ فاقد درك درستی از
مفهوم ماركسیسم ‏)حتی مسایل مقدماتی آن(‏ نیز بود و خالصه آنكه یافتن مقولهای كه
این جریان درك درستی از آن ارائه داده باشد،‏ كار چندان سادهای محسوب نمیشود!‏
بیک سخن،‏ جریان موسوم به»کمونیسم کارگری«-‏ برخالف آنچه که آذرین
وانمودمیکند-‏ چیزی که بحق سزاوار افتخارباشد ندارد.‏ وانگهی چرخ شکسته ی
جنبش چپ،‏ اساساً‏ جایی برای»افتخار ِ« هیچکس باقی نمی گذارد:‏ چپ ‏ِ»چل تکه«،‏
چپ ‏ِ»شرحه شرحه«،‏ لذا ناتوان ودرمانده!-‏ لیکن اگردستاوردی ‏)جزئی(‏ نیزوجود
داشته باشد،‏ درواقع حاصل نقد رویكردهای غیرماركسیستی همان جریانی است كه
آقای آذرین سعی در ‏»ممتاز«‏ ساختن آن دارد!‏
بدیگرکالم بیش ازیک ربع قرن رکود جنبش کارگری درایران،‏ باتمامی مصائبش،‏
درعین حال فرصتی گرانبها و نه چندان کوتاه فراهم ساخت تامبارزینی که ازکشتار
جان سالم بدربرده بودند،‏ بابررسی تجربه شکست انقالب ایران وهمچنین پژوهش و
اندیشیدن درباب دیگر تجربیات مبارزاتی پرولتاریای جهانی،‏ به کسب دانش
بپردازند.‏ به عبارتی با فروخواباندن جنبش انقالبی ایران،‏ شرایط یا فرصتی پدید آمد
تا با بهره گیری از»استراحت تاریخ«‏ به امرتحقیق وتفکر پرداخته شود.‏ چراکه بقول
هگل ‏)در فلسفه حق(:‏ ‏»جغد مینروا تنهاهنگامی بال میگشایدکه شامگاهان فرا رسیده
باشد«‏ ‏)بوم مینروا ازاساطیر یونان گرفته شده و نماد تامل و تفکر است وتنهاهنگامی
پروازمی گیردکه رویدادهای بزرگ روز به سرآمده باشد(.‏ اماکارنامه آقای آذرین نشان
میدهدکه وی ازاین فرصت بهره ای نبرده است.‏ اگر آذرین ادعائی نداشت،‏ مورد
سرزنش قرارنمی گرفت لیکن او بسیار پرمدعاست وهرجا که فرصتی دست میدهد،‏
071