گشتاورد ماركسیسم، بمثابه بعد تاریك مبارزه طبقاتی (جلد ١)

فقط در همین ‏»شرایط استثنائی حاضر«‏ است که فکر تدارک انقالب سوسیالیستی
‏»دردستورنیست«‏ ولذا عاقالنه است که جناح های مختلف بورژوازی را با دقت
کامل ‏»سبک و سنگین«‏ کنیم تا دریابیم کدام جناح منافع ما را بیشتر و بهتر تامین
میکند،‏ و آنگاه به آن آویزان شویم!‏
آذرین تحت لوای ‏»مارکسیسم انقالبی«،‏ به این ترتیب و صاف و ساده،‏ گویی به
خیل ‏ِهشت میلیونی کارگران ایران و نیز به کلیه کارگران جهان توصیه میکند که
برای موش گرفتار در تله،‏ عاقالنه ترین کار،‏ خوردن پنیراست!‏
مخلص کالم آنکه،‏ این رویكرد دست راستی ِ آشكار و خطرناك آذرین،‏ در نزد پایدار
و حكیمی هرگز دیده نمیشود.‏ به بیان دقیقتر،‏ نوسان پایدار و حكیمی در واقع میان
آنارشیسم و ماركسیسم بمثابه دو بخش از جنبش انقالبی است،‏ اما آذرین بگونه ای
سرخوش میان دو جبهۀ دشمن
-
میان انقالب و ضد انقالب
-
رفت و برگشت میکند
و اصال ً احساس شرم هم ندارد!‏
و اینكه امیر پیام همین جنبه از تفكر آذرین را مد نظر دارد آنگاه كه مینویسد:‏ ‏»اگر
آذرین تفسیری تعدیل شده و سازشكارانه از ‏»ستیز طبقاتی«‏ در نظر نداشته باشد
آنگاه در این زمینه چندان ازحكیمی دورنیست«.‏ اما امیر پیام بر وجود این ‏»رگه«ی
ضد انقالبی در مجموعه تفكر آذرین،‏ به حد كافی مكث نمی نماید و خطر مهیب آن
را مورد تأكید قرارنمیدهد بلكه از آن بطور سرسری عبور میكند بطوری كه گویا
‏»خطایی جزئی و كم اهمیت«‏ رخ داده است!‏
امیر پیام درنظرنمی گیرد که دراین وضعیت،‏ دیگر جای ‏»اگر«‏ و ‏»اما«‏ و ‏»شاید«‏
نیست،‏ جای پرده پوشی و تعارف نیست،‏ چراکه دقیقاً‏ همین نوع برخوردهای
مماشات جویانه است که امکان میدهد امثال آذرین به این ساده گی جرأت کنند چنین
نظریه های ضدانقالبی آشکاری را تحت لوای سوسیالیسم مارکسی درمیان کارگران
شیوع دهند.‏ بویژه آنکه آذرین در»بیراهه سوسیالیسم«‏ شش بار خوانندگانش را به
066