گشتاورد ماركسیسم، بمثابه بعد تاریك مبارزه طبقاتی (جلد ١)

حزب كمونیست واقعی - ختم میشد.‏
اما موضوع بسیار فراتر از این حرفهاست!-‏
بعبارتی دیگر،‏ گفتیم که صرفنظرکردن ازفکرغلبه برتشتت موجود-‏ صرفنظرکردن
از فکر ایجاد حزب کمونیست واحدو سراسری
فراموش کردن انقالب
سوسیالیستی است.‏
اما
-
درواقع بمنزله ی بیان تلویحی لزوم
آذرین به این
‏»تلویح گویی«‏
نیز
رضایت نمی دهد و الزم می بیند تا آشکارا قصد ونیت خویش را از آن،‏ برزبان
بیآورد.‏ نگاه كنید!‏
او پس از ارائه تحلیلی از وضعیت سرمایهداری جهانی كنونی
‏»تحلیل«‏ خواهیم پرداخت(،‏ نتیجه می گیرد که:‏
‏)ما جلوتر به این
‏»انقالب كارگری برای سوسیالیسم در یك سطح جهانی در دستور نیست.‏
این
نتیجهای است كه از بحث های بخشهای فوق بدست میآید.‏ به نظر من این امر برای
همه كشورها و از جمله ایران صادق است.«!!‏ ‏)»چشم انداز و تكالیف«،‏ ص 01(
برخالف آنچه که آذرین مطرح ساخته است،اولین نتیجه گیری که درمارکسیسم می
یابیم این است که برآمد سرمایه داری-‏ حتی سرمایه داری»‏ رقابت آزاد«-‏ انقالب
پرولتاریایی را در دستور قرارمیدهد.‏ اولین حرف مارکسیسم اینست که نه فقط باید
درفکرتدارک انقالب برآییم بل درجهت تحقق آن بکوشیم.اما آذرین بدینسان فعلیت
جهانی انقالب پرولتاریایی حتی در عصرتوفانی امپریالیسم را آشکارا منکرمیشود و
به بهانه های واهی آن را به آینده ای دور و نامعلوم،‏ وا می گذارد!‏
لیكن برای آنكه بفهمیم این پس گشت فكری آذرین تا كجا ادامه مییابد از وی
میپرسیم اگر
‏»انقالب كارگری برای سوسیالیسم در یك سطح جهانی در دستور
نیست«،‏ پس لطف بفرمائید و به کارگران بگویید چه چیزی در دستورهست؟
آذرین صریح وآشکار پاسخ میدهد:‏
‏»طبقه کارگرمیتواند....‏
بیندازد.«‏ ‏!!)همانجا،‏ ص‎77‎‏(‏
وزن خود را پشت سر این یا آن سیاست اقتصادی معین
014