گشتاورد ماركسیسم، بمثابه بعد تاریك مبارزه طبقاتی (جلد ١)

آنجائی كه حاوی نكات مثبتی نیزهست صرفاً‏ مربوط به مكرر ساختن همان
‏»شایستگیهای«‏ بتلهایم است و نه چیزی فزونتر.‏ به عبارتی آذرین وانمود میكند كه
از نگاهی ماركسیستی،‏ بر آنچه كه در اتحاد شوروی و چین گذشته است احاطه دارد
ولذا بتلهایم را ‏»رد«‏ كرده است.‏ آذرین میكوشد فقدان قدرت تحلیلیاش را با»‏ چپ
نمایی«‏ در شكل فحاشی به بزرگانی چون بتلهایم
رادیكال بودن نه به معنی
-
» خط کشیدن «
‏»جبران«‏ كند.‏ در صورتی كه
برنام بتلهایم،‏ بلكه به معنی
لمس كردن «
ریشه واقعیت هاست«.‏ یابعبارتی،‏ نه هركس كه چهره برافروزد،‏ دلبری داند!‏
بیك كالم،‏ از پس پشت نوشته آذرین،‏ ژست مشرفانه اما توخالی وی كامال ً مشهود
است؛ بگونهای كه با خواندن باصطالح نقد او بر بتلهایم،‏ تنها احساسی كه به انسان
دست میدهد آن است كه گویی یك گونی گردوی پوك را شكسته باشیم!‏
از كسی كه معتقد است بررسی های فلسفی ومتدولوژیک کارساز نیست،‏ از كسی كه
آشكارا لزوم طرد و وازنش دیالكتیك ماركسیستی را تبلیغ میكند،‏ ازکسی که الفبای
مارکسیسم رانیاموخته ولجوجانه نمی خواهدکه بیاموزد،‏ نمیتوان انتظار داشت كه
مجموعه تحلیلهای بتلهایم را مورد نقد دیالكتیكی قرار دهد یعنی ارزشهای آن را
برگیرد و آن را ارتقاء دهد.‏ چراکه خود ‏ِاصطالح ‏»نقد دیالكتیكی«،‏ اساساً‏ در ادبیات
آقای آذرین دیده نمیشود و او هیچ درکی از آن ندارد؛ ضعف بزرگی که تنهانتیجه
اش نگاه ‏»سیاه وسفید«‏ به قضایا است.‏ آذرین هنوزمتوجه نیست کار تفکر به دوحد
نهائی ‏ِ»پذیرش مطلق«‏ و ‏»رد مطلق«‏ محدود نمیشود.‏
004