گشتاورد ماركسیسم، بمثابه بعد تاریك مبارزه طبقاتی (جلد ١)

بلعكس،‏ علیه توطئههای اپورتونیستی و جاه طلبی های روشنفكران،‏ تضمینی كار
آمدتر از فعالیت انقالبی و مستقل پرولتاریا و رشد احساس مسئولیت سیاسی در نزد
آنها وجود ندارد«.‏
17
از اینرو و با درنظر گرفتن آنچه كه در دوران تسلط استالین بر حزب بلشویك
گذشت،‏ روشن میشود كه لوکزامبورگ
-
به پشتوانه درک عمیقش ازمارکسیسم-‏
‏»نهایت ِ کار«‏ را،‏ درهمان ‏»بذراولیه«‏ بگونه ای فاش می دید.‏ و اینکه رزا حق
داشت که به سبب عواقب ناشی از طرح ایده ‏»اقتدار افراطی كمیته مركزی«،‏ لنین
یعنی برجسته ترین رهبر پرولتاریا پس ازمارکس وانگلس را،‏ اینگونه بیرحمانه به
باد حمله بگیرد:‏
‏»روحیه سرباز خانهای تمركز افراطی مورد ستایش لنین و دوستان وی«،‏ یا به
عبارتی،‏ ‏»تمركز افراطیای كه لنین از آن دفاع میكند،‏ بنظر ما نه برخوردار از
روحیه مثبت و خالق،‏ بلكه مملو از روحیه عقیم یك پاسدار شب است.‏ تمام فكر و
ذكر او كنترل فعالیت حزب است و نه بارورتر كردن فعالیت آن؛ تمامی فكر و ذكر
او محدود كردن جنبش است و نه بسط و گسترش آن،‏ تمامی فكر و ذكر او فشردن
گلوی جنبش است و نه وحدت بخشیدن به آن«.‏‎11‎ ولذا»‏ و قبل از هر چیز،‏ ایدهای كه
پایه و اساس تمركز افراطی را تشكیل میدهد:‏ یعنی ایدهای كه بموجب آن،‏ توسط
مواد یك اساسنامه،‏ میتوان راه را بر اپورتونیسم بست،‏ از پایه غلط است«.‏‎19‎
بنابراین میتوان گفت كه واقعیت ظهور و سیطره استالینیسم
ویژهگیهایش كه بر شمرده شد
لوکزامبورگ به لنین در باب
-
-
با آن شكل و شمایل و
خود،‏ داللتگر آن است كه نقد بیترحم ولی همدالنه
جایگزینی مبارزه
‏»واالحضرت كمیته مركزی«‏
به
جای مبارزه كل مجموعه حزب،‏ و جایگزینی مبارزه حزب بجای مبارزه خود طبقه
كارگر،‏ انتقادی ژرف و دوراندیشانه بود و بیانگر دركی عمیق از آراء ماركس و
انگلس درباب نقش توده های کارگری درپیشبرد و تحقق سوسیالیسم.‏
111