گشتاورد ماركسیسم، بمثابه بعد تاریك مبارزه طبقاتی (جلد ١)

بهر ترتیب،‏ قبضه کردن قدرت سیاسی به وسیله اقلیتی انقالبی،‏ همانا جانمایه نگرش
بالنکیستی به انقالب است.‏ ازاینرو آنچه از سوی استالینیسم عمال ً به اجرا گذاشته
میشود هیچ ربطی به تعریف ماركس و انگلس از سوسیالیسم نداشت؛ یعنی هیچ
ربطی نداشت به ‏»خود
-
كوشی«‏ و ‏»خود
-
تكاملی«‏ جنبش توده ها و اینكه
‏»سوسیالیسم كار خود توده هاست«؛ و بطریق اولی،‏ هیچ ربطی نداشت به مفهوم
ماركسیسم كه در واقع چیزی نیست بجز بیان تئوریك روند ‏»خود
رهایی«‏ -
پرولتاریا.‏ چرا كه سوسیالیسم اساساً‏ متكی بر ابراز اراده پرولتاریای انقالبی است
ولذا استفاده از ‏»زور«‏ در جهت سلب این اراده،‏ بطور قطع هیچ سنخیتی با
سوسیالیسم نداشته و بمنزله آنست كه از نگرش ماركس و انگلس دور شدهایم و
عمال ً منطق سرمایه را اختیار نمودهایم؛ عمال ً وسایلی را مورد استفاده قرار دادهایم
كه هدف آن را نفی میكند.‏
بسخنی دیگر،‏ بجای میدان دادن به فعالیت توده های انقالبی که کنترل همه چیز را
دراختیار خودگیرند،‏ حزب بلشویک به امر»قدرت«،‏ چون مسأله اصلی،‏ چون
ارجاع اصلی،‏ می نگرد.‏ لذا»دولت«‏ یعنی نهادی که قراربود شرایط فسخ و ذوب
خویش رافراهم سازد،‏ برعکس،‏ می ماند و منجمد میشود.‏ بعبارتی فرایند»دولت
زدائی«،‏ به فرایند تثبیت و زورآمد شدن دائم التزاید آن تبدیل میشود.‏ لیکن این
« خی
زده گی«‏ یا»مسخ شده گی«‏ انقالب،‏ شکلگیری دولت کاپیتالیستی تازه ای راپی آیند
دارد.‏ چراکه حزب بلشویک بدینسان اندک اندک علیه خاستگاه خود،‏ تغییرجهت داده
است.‏
بیک کالم،‏ مبارزه بلشویکی علیه سرمایه داری دردوران تسلط رویزیونیسم استالینی
- برحزب
درواقع مبارزه ای است درداخل محدوده های سرمایه داری.‏
اما الزم به ذكر است كه لنین،‏ هم مخالف سركوب گرایشها در درون حزب پرولتری
بود وهم مخالف به بند كشیدن اتحادیههای كارگری مستقل و ‏»دولتی نمودن«‏ آنها‎1۵‎‏،‏
11۵