گشتاورد ماركسیسم، بمثابه بعد تاریك مبارزه طبقاتی (جلد ١)

حال،‏ یعنی پس از ایجاد حزب پرولتاریا نیز:‏
‏»من ِ« ‏»این
انقالبی روسی با عجله معلق زده و برروی سر خود میایستد و یكبار
دیگر خود را رهبر قدرتمند تاریخ اعالم مینماید،‏ این بار در غالب واالحضرت
كمیته مركزی جنبش كارگری سوسیال دمكرات روسیه.‏
این بندباز ماهر حتی
مشاهده نمیكند كه تنها ‏»فاعلی«‏ كه امروز نقش رهبری به او میرسد ‏»من«‏ دسته
جمعی طبقه كارگر است كه قاطعانه حق مسلم خود میداند كه خود مرتكب اشتباهاتی
بشود و دیالكتیك تاریخ را خود بیاموزد.«‏‎2۵‎
بدین ترتیب و همانگونه كه گفتیم،‏ هر چند تسلط لنین بر فراكسیون بلشویكی و سپس
حزب بلشویك،‏ عمدتاً‏ تسلطی معنوی بود تا مادی،‏ اما همین اختیارات بیحد و حصر
كمیته مركزی و شخصی دبیر كل،‏ موجب شد كه بعد از مرگ وی،‏ سنت خطرناكی
استمرار یابد كه رهایی از آن بسیار دشوار مینمود.‏ بعبارتی این همان زمینهای بود
كه به رویشگاه استالینیسم مبدل شد و به بر آمدن آن،‏ كمك شایانی نمود.‏
لیكن استالینیسم،‏ پا را از محدوده رویكرد لنین نیز فراتر میگذارد،‏ یا بعبارتی ایده
نادرست لنین مبنی بر تمركز بیرحمانه و استبدای قدرت در دست كمیته مركزی و
دبیر كل،‏ بتوسط استالینیسم تا نهایت ممكنه بسط و گسترش مییابد و ذات این
رویكرد،‏ به دیگر عرصهها نیز تسری داده میشود.‏
بدین ترتیب بود كه استالینیسم مصوبه كنگره دهم سال
میگذارد.‏ در صورتی كه مصوبه یاد شده
2912
-
تحت عنوان « طق
را مجدداً‏ به اجرا
عنامه وحدت حزبی«‏ كه
در آن ایجاد فراكسیون ممنوع اعالم شده بود-‏ مربوط به شرایط خاص یعنی جنگ
داخلی بوده است.‏ بتلهایم در توضیح این امر مینویسد:‏
...«
امكان سازمان یافتن اعضای اقلیت حزبی درون آن،‏ از جمله از سوی كنگره
دهم حزب در
2912
پذیرفته شده بود.‏
در این كنگره،‏
‏»قطعنامه درباره اتحاد
حزب«‏ تحت عنوان ‏»تصمیمی موقت«‏ كه ‏»شرایط استثنایی«‏ آن را توجیه میكند،‏ به
173