گشتاورد ماركسیسم، بمثابه بعد تاریك مبارزه طبقاتی (جلد ١)

كافی است متذكر شویم كه،‏ طبق تز لنین،‏ كمیته مركزی حزب سوسیال دمكرات
روسیه مثال ً حق دارد همه كمیتههای محلی حزب را سازمان داده،‏ و در نتیجه به
تعیین تركیب اعضاء مؤثر تمامی سازمانهای محلی،‏ از ژنو ‏)سوئیس(‏ گرفته تا لیژ
‏)بلژیك(،‏ از تومسك ‏)سیبری غربی(‏ گرفته تا ایركوتسك ‏)سیبری شرقی(‏ بپردازد،‏ به
همه آنها اساسنامههای از قبل تهیه شدهای تحمیل كند،‏ بدون فراخوان درباره انحالل
و تشكیل مجدد آنها تصمیم بگیرد،‏ بطوری كه سرانجام كمیته مركزی بطور
غیرمستقیم خواهد توانست تركیب مقامات عالی حزب و تركیب كنگره را تعیین
نماید.‏ بدین ترتیب كمیته مركزی بصورت یگانه هسته فعال حزب،‏ و تمامی
گروهبندیهای دیگرفقط بصورت ارگانهای اجرایی آن درخواهند آمد.«‏
لوکزامبورگ در توضیح بیشتر این موضوع،‏ مینویسد:‏
9
‏»اطاعت مطلق و كوركورانه بخشهای حزب از ارگان مركزی ‏ِآن و بسط قدرت
تصمیم گیری واقتدار كمیته مركزی تا دورترین شعاع سازمان...‏ اطاعت كوركورانه
تمامی سازمانهای حزبی،‏ حتی در جزئیترین امور،‏ از مركزیت حزب كه تنها
ارگانی است كه فكر میكند،‏ نقشه میكشد و برای همه تصمیم میگیرد.«‏‎23‎
در همین رابطه،‏ لنین در كتاب خود و در دفاع از لزوم یك چنین قدرت بی حد و
حصر كمیته مركزی،‏ نوشته بود:‏ ‏»قرار دادن بوروكراتیسم در مقابل دمكراتیسم به
معنای چیزی جز قرار دادن اصل سازمانی سوسیال دمكراسی انقالبی در مقابل
اپورتونیست«‏‎22‎ نخواهد بود.‏ لیكن رزا در پاسخ به او آورده است كه:‏ ‏»اگر تعیین
تاكتیك حزب نه كار كمیته مركزی،‏ بلكه كار مجموعه حزب یا
-
از این هم بهتر
-
كار مجموعه جنبش كارگری است،‏ واضح است كه باید برای بخشها و فدراسیونهای
حزب این آزادی عمل را قائل شد؛ آزادی عملی كه تنها چیزی است كه به آنها امكان
خواهد داد تا از تمامی امكانات یك اوضاع و احوال معین بهرهبرداری نموده و
ابتكار عمل انقالبی خود را بسط و توسعه بخشند.«‏‎21‎
111