گشتاورد ماركسیسم، بمثابه بعد تاریك مبارزه طبقاتی (جلد ١)

آنچه كه این تفكر كم دارد اصال ً مفهومی از ماركسیسم به عنوان فرایندی تضادمند،‏
یعنی فرایندی تكاملجو و دگرگون شونده است.‏ بعبارتی نكته اصلی آن است كه
حركت ماركسیسم را باید به چشم یك ‏»فرایند«‏ و به عنوان چیزی نگاه كنیم كه بر
بستر تاریخ و در طول زمان،‏ سیر میكند.‏ یعنی به آن به چشم چیزی بنگریم كه نه
تنها فاعل دگرگونی،‏ بل دستخوش دگرگونی نیز هست.‏
بیک سخن،‏ آنگاه که به فرایند جنبش انقالبی پرولتاریا می نگریم باید بدانیم که دراین
زنجیرۀ بزرگ واین کلیت یا اندامواره دیالکتیکی،‏ هیچ جزء ای ایستا نیست.‏ بل همه
این اجزاء هم ازدرون ‏»جنبا«‏ هستند و هم درکنش و واکنش دائمی نسبت به
یکدیگر،‏ در حرکت وسیالیت،‏ در»شدن«‏
و «
گردیدن «، در تغییر و دگرگونی اند:‏
طوفان اگرساکن بدی،‏ گردان نبودی آسمان
زآن موج بیرون از جهت این شش جهت جنبان شود
وآن خشک چون آتش شود،‏ آتش چوجان هم خوش شود
آن این نباشد،‏ این شود،‏ این آن نباشد،‏ آن شود
مخلص کالم آنكه،‏ شیوه نافلسفی نگریستن به حركت این پدیده و این فرایند،‏ شیوهای
نامناسب و ناكافی است و از اینرو ‏»كارساز«‏ نیست!‏ برخوردهای نافلسفی،‏ در
بهترین حالت،‏ دچار كاستی و سستی است.‏
لیکن در مقایسه با این رویكرد ساده انگارانه كه رویزیونیسم را در ‏»یك شكل همیشه
ثابت«‏ درنظر میگیرد،‏ رویكردی بمراتب عقب افتادهتر نیز وجود دارد.‏ یعنی
رویكرد خطرناكی كه در تعریف استالین از رویزیونیسم ارائه میگردد:‏
‏»تا زمانی كه مأموران دشمن طبقاتی درون صف های ما باقی بمانند،‏ نمیتوان به
مبارزه حقیقی علیه آنها دامن زد...‏
،1»
یا،‏ رویكردی دقیقاً‏ همانند ازسوی ایرج
آذرین:»رویزیونیسم همانا بورژوازی است درلباس سوسیالیسم«!-‏ رویكردی كه
رویزیونیستها را نه جناحی از حزب انقالبی طبقه كارگر كه متوهماند،‏ بلكه عناصر
1۵4