گشتاورد ماركسیسم، بمثابه بعد تاریك مبارزه طبقاتی (جلد ١)

آنارشیستی«‏ دارند،‏ محكوم مینماید،‏ چون فكر میكند كه برای زندگی حزب،‏ تحمل
‏»فاصله معین از مقررات اكید سانترالیسم و فرمانبرداری مطلق از دیسیپلین«‏ ‏)كلیات
آثار،‏ جلد 1، ص 22۵( ارجح میباشد.‏
در سال 2934، لنین باز هم تأكید میكند كه تبادل وسیع افكار و حتی نبرد گرایشها
برای زندگی حزب اساسی است.‏ ‏)مثالً‏ رجوع شود به جزوه لنین:‏ یك گام به پیش،‏ دو گام
به پس،‏ كلیات آثار،‏ جلد
،7 ص 121
و بعد(.‏ در واقع وجود اختالف در درون حزب
غیرقابل اجتناب میباشد.‏ این اختالف،‏ تظاهری است از مبارزه طبقاتی،‏ زیراحزب
‏»جزیره سوسیالیستی جدا افتادهای«‏
شوروی«،‏ جلد 2، ص 4۵0(
نیست.«‏
‏)بتلهایم،‏
‏»مبارزه طبقاتی در اتحاد
بدینسان روشن میگردد كه وحدت حزب انقالبی،‏ وحدتی است مبتنی بر اختالفات
واقعی میان جریانات مختلف در درون ماركسیسم.‏
مفهوم واقعی ماركسیسم كه از
آسمان تجرید و از عرش به روی زمین واقعی منتقل شده،‏ همین است و جز این
نمیتواند باشد.‏ بنابراین حتی آنگاه كه وضعیت جامعه كامال ً بحرانی است و پیدایش
شقاق،‏ و دل دو نیمی ناشی از آن،‏ بدین سبب كه توان حزب یكپارچه را میكاهد
اصال ً خوشایند نیست،‏ باز هم میباید به آن تن داد و با تكیه به دمكراسی به پیش
رفت.‏ چه،‏ تشبث به سركوب،‏ با انگیزه جلوگیری از شقاق و تفرقه،‏ بمانند آن است
كه از ترس مرگ به خودكشی پناه ببریم.‏
زیرا در این حال،‏ شرایطی را فراهم
آوردهایم كه تحت آن،‏ حزب انقالبی پرولتاریا یقیناً‏ از درون خواهد گندید.‏
وانگهی،‏ با احتساب اینكه كامال ً طبیعی است كه هر یك از جریانات متعارض،‏
خودش را پرچمدار ماركسیسم اصیل تلقی كند،‏ مبارزه میان این جریانات فقط و فقط
در حیطه نظری و بگونهای نظری،‏ مجاز است.‏
حتی اگر به قیمت متالشی شدن
كامل حزب تمام شود،‏ حتی اگر پرولتاریا در قدرت باشد و این بحران ایدئولوژیك
منجر به سقوط
دولت پرولتری گردد.‏ زیرا مبادرت به سركوب و حذف فیزیكی
143