گشتاورد ماركسیسم، بمثابه بعد تاریك مبارزه طبقاتی (جلد ١)

درایجاد زمینه برای دستیابی به رهیافت درست را ایفا میکند و راهگشای آنست.‏ لذا
رویزیونیسم هم»هویت سوز«است و هم»هویت ساز«‏ هم ‏»درد«است و هم»چاره«؛
بگونه ای که دراینجاگوئی جاذبه و دافعه،‏ مزاحمت و مراحمت،‏ دوستی و ستیز،‏
عشق و
نفرت ، توأمان شده اند و مارکسیسم حقیقی بایک دست آنراپس میزند و
بادست دیگربجلو می کشاند؛ هم مراقب است که وی برحزب انقالبی سیادت نیابد
وهم مواظب است که شرایط حضورآزاد وهماره ی آن ‏)امکان بازتولیدش(‏ مهیا باشد.‏
چه،‏ سیرجریان مارکسیسم - صرفنظر ازآنکه پاره ای ازجنبش انقالبی طبقه کارگر
- است
خود نیزحرکتی است دیالکتیکی،‏ یعنی ‏»خود-‏ نفی کننده«‏ و ‏»خود-‏ تکاملی«‏
، ولذا به شرّ‏ و خیر درون خودش نیز بازبسته است وازطریق آن هم تغذیه میکند.‏
واینکه حزب انقالبی بمثابه»موجودی دو سر«،‏ نشانگرچیزی نیست مگر خصلت
اساسی مارکسیسم بعنوان جریانی از درون ناسازه گون.‏
اینهاهمه برلزوم وجود»دگر«‏
تأکید میکند.‏
به بیان دیگر،‏ برای مصون ماندن
ازآسیب رویزیونیسم،‏ باید از آن استقبال نمود.‏ همانگونه که کودک،‏ آنگاه که ترسش
ازخشم مادر به اوج میرسد،‏ هم او را تنگ درآغوش می کشد.‏
این همان پنجره ای است که رویکرد
متافیزیکی قادربه نگاه ازطریق آن نیست.‏
وقتی واقعیت،‏ خود و فی نفسه،‏ بطریقی دیالکتیکی سیر میکند،‏ تنهانگاه شایسته
وبایسته به آن،‏ نگاه ظریف دیالکتیکی است.‏ بجزاین،‏ امکان درک و فهم سیرحقیقی
واقعیت،‏ لذا امکان برخورد سنجیده با آن،‏ محال است.‏
بسخنی دیگر،‏ بهمانگونه كه»خطا«‏
بیرون از
‏»حقیقت«،‏ و
‏»حقیقت«،‏ منفك از
‏»خطا«‏ نیست،‏ بلكه ‏»خطا،‏ عنصرضروری و فعال حقیقت است«‏ ‏)هگل(‏ ، 1 به همان
ترتیب نیز رویزیونیسم در واقع مظهر نیرویی است كه در تمامی فرایندهای شكل
گیری و پیشرفت حقیقت ماركسیسم حضور دارد و عمل میكند.‏ لذا در این حال،‏ هیچ
- تفكری
نه درماركسیسم و نه در رویزیونیسم - سبز نمیشود مگر درسایه تضاد آنها؛
104