گشتاورد ماركسیسم، بمثابه بعد تاریك مبارزه طبقاتی (جلد ١)

و كالم آخر آنكه،‏ كامالً‏ طبیعی است كه آناركو-‏ سندیكالیستهای ‏»خجول«،‏ همچنان
درمقابل ارائه اساسنامه مشترك بایستند و مانع تراشی كنند.‏ اما ‏»شورا«‏ یا باید بتواند
بر این مخالفت،‏ فائق آید،‏ و یا معلق ماندن اهداف خویش را در هوا،‏ نظارهگر باشد.‏
آناركو-‏ سندیكالیستهای ‏»خجول«‏ كه مخالف اساسنامه مشتركاند،‏ نه میخواهند و نه
میتوانند درك كنند كه ‏»شورا«‏ محل تحقق سكتاریسم و دارو دسته سازی آنان نیست
بل مكان متصل كردن اعتراضات پراكنده كارگران به یکدیگرو زمینهسازی برای
ایجاد تشكل میلیونی است؛ چشم انداز ‏»شورا«،‏ مبدل شدن به محل تجمع كارگرانی
است كه میكوشند بر بی اعتنایی بورژوازی نسبت به حیات انسانها مهار زنند؛
كارگرانی كه درصدد آنند تا مقاومت خود علیه این شیوه كشتار جمعی را،‏ سازمان
دهند.‏
اینچنین است که این آقایان با این تفکر یک بام و دوهوا،‏ عمالً‏ امکان تجمع حول
محوری واحد را نابود میکنند.‏
این نکته را نیزبیفزایم که حرکت اخیراتحاد کمیته های کارگری درجهت انحالل ‏ِخود
و ادغام درکمیته ‏»اصالح شده«‏ هماهنگی،‏ فقط یک معنامیتواند داشته باشد.‏ این
آقایان شاخ و برگ رویکردشان را قطع کرده اما تنه و ریشه ی آن را نگاه داشته اند.‏
یعنی آنها برخی ازجلوه های بارزهمچون لزوم مرزبندی تشکل توده ای با گرایشات
‏»خرده بورژوائی و رفرمیسم و سندیکالیسم«‏ و نیزمرزبندی با برخی احزاب چپ
انقالبی - جلوه هائی که شدیداً‏ به چشم میزد و درکانون حمله منتقدینشان قرارداشت
-
راحذف کرده تابتوانند ذات رویکرد آنارکو-‏ سندیکالیستی شان راهمچنان محفوظ
نگاه دارند.‏ واین ‏»ذات«‏ چیزی نیست بجز تعیین هرنوع پیش شرط ایدئولوژیک
-
سیاسی،‏ برای ایجاد تشکل توده ای.‏ چراکه اساسنامه ‏»اصالح شده«‏ کمیته هماهنگی
آشکارا قید میکند که هرکارگری که این اساسنامه را بپذیرد میتواندعضواین کمیته
شود یعنی بپذیردکه این تشکل قصد ‏»فراروی«‏ ازسرمایه داری را دارد.‏ و با تعیین
121