گشتاورد ماركسیسم، بمثابه بعد تاریك مبارزه طبقاتی (جلد ١)

گشتاورد ماركسیسم، بمثابه بعد تاریك مبارزه طبقاتی (جلد ١) گشتاورد ماركسیسم، بمثابه بعد تاریك مبارزه طبقاتی (جلد ١)

05.02.2015 Views

در رابطه با این سخنان،‏ تنهاچیزی که می توان گفت این است که مانیز)همچون آقای پایدار(‏ این»درهمرفتگی ارگانیک مبارزه ی سیاسی واقتصادی«‏ را بسیار دوست می داریم،‏ اماچه کنیم که آنها ‏)عجالتاً(‏ درهم نمی روند!‏ و اینکه ‏»درهمرفتگی«‏ یاد شده،‏ چیزی ‏»دستوری«‏ نیز نیست؛ و گر نه جنبش کارگری ایران ازبابت ‏»صادرکنندگان دستور«،‏ شُکرخدا هیچگونه کمبودی ندارد!!‏ بگذریم.‏ بهرترتیب،‏ موقعیت تدافعی جنبش کارگری در سركوب جنبش كارگری از سال كارگران صنعتی و ضعف آگاهی 2012 وضعیت حاضر،‏ محصول شدت به این سو،‏ جوان بودن اكثریت قاطع ‏)حتی آگاهی صنفیشان(،‏ فقدان تشكیالت تودهای سراسری كه در كارگران ایجاد اعتماد بنفس كند،‏ عدم امنیت شغلی و ترس كُشنده از اخراج و بیكاری است ‏)در این گرانی وحشتناك و این بیكاری گسترده،‏ كار قراردادی،‏ پیمانی و حتی روزمزد،‏ بهرحال شغل است و كارگران نمیخواهند بر سر آن به سادهگی ریسك كنند(.‏ البته شاید بتوان مواردی از حركتهای كارگری در این سالها را نیز نشان داد كه كارگران عالوه بر آنچه كه داشتهاند،‏ بخاطر دستیابی به حقوقی بیشتر،‏ درگیر مبارزه شدهاند.‏ لیكن این موارد،‏ استثنائاتی نادر است و آن قاعده كلی حاكم بر سالهای اخیر را باطل نمی کند.‏ یعنی این حقیقت واضح را كه جنبش كارگری در شرایط كنونی،‏ نه فقط در موقعیت تدافعی بسر میبرد بلكه فاقد ساز و نهاد الزم برای یك دفاع خوب است.‏ دراین رابطه ظاهراً‏ تنها كسی كه نگاهی عینی به وضعیت حاضر دارد امیر پیام است:‏ ‏»هر تفسیری كه ما از علل و فعل و انفعاالت مبارزات كارگری داشته باشیم،‏ چه آنها را ضد سرمایهداری بخوانیم و یا صنفی،‏ اقتصادی،‏ خارج از تفسیر ما و در دنیای بیرون متأسفانه توده وسیعی از كارگران و امروز حتی اكثریت آنان به درك و 122

تشخیص و به زبان خودشان ‏)كه همان آگاهی وارونه و بورژوایی آنهاست(‏ نمیخواهند علیه سرمایهداری مبارزه كنند و یا برای چنین مبارزهای آماده نیستند آنها میخواهند صرفاً‏ برای بهبود وضع كار و زندگی شان در همین شرایط مبارزه كنند.‏ متقاعد كردن این توده عظیم برای مبارزه علیه نظام سرمایهداری امر و وظیفه گرایش سوسیالیستی درون طبقه است.‏ اما به هر حال تا زمانی كه آنها برای چنین مبارزهای متقاعد نشدهاند به تشكل ضد سرمایهداری نخواهند پیوست.‏ به این ترتیب این تشكل نه تشكل تودهای كارگران،‏ كه در بهترین حالت تشكل بخشی از كارگران در محیط كار خواهد شد.‏ چرا كه بر پایه یك تفاوت سیاسی مهم در بین آنها بنا شده است.«‏ ‏)»بیراهه تشكل تودهای«،‏ ص 4( لیكن با همه آنچه كه گفته شد باید دانست كه جنبش تدافعی كنونی میتواند-‏ ازطریق - چند جهش به جنبش تعرضی گذار كند و تبدیل شود.‏ چرا كه این دو مرحله از جنبش كارگری را دیواری آهنین و غیرقابل عبور از هم جدا نكرده است.‏ با این وجود،‏ حقیقت غیرقابل انكار این است كه این جنبش،‏ پیش از آنكه تعرضی شود و برای آنكه تعرضی شود،‏ باید بتواند مرحله كنونیاش را با موفقیت پشت سر بگذارد:‏ مرحله سازمان دادن امر دفاع از خود.‏ بدینسان شورای همكاری،‏ برای آنكه بتواند هدفش را تحقق بخشد،‏ باید ‏)نه از ذهن خود بلكه(‏ از واقعیت موجود،‏ حركت كند؛ باید بتواند وضعیت و مرحله كنونی جنبش كارگری را واقع بینانه تشخیص دهد و ارزیابی درستی از آن داشته باشد.‏ بعبارتی طرح مطالبات ‏»حداقلی«‏ میتواند بخشهای هرچه گسترده تری از کارگران را در بر گیرد اماهرچقدرکه سطح مطالبات راباال ببریم طبیعتاً‏ از وسعت شمول آن کاسته خواهدشد؛ بویژه آنکه درلحظه حاضرصحبت برسر»ایجاد«این تشکل توده ای است ونه ‏»رادیکالیزه نمودن«‏ آن؛ واینکه جنبش کارگری فعال ‏ًدرشرایط رکود بسرمی برد و نه اعتال.‏ 121

در رابطه با این سخنان،‏ تنهاچیزی که می توان گفت این است که مانیز)همچون آقای<br />

پایدار(‏ این»درهمرفتگی ارگانیک <strong>مبارزه</strong> ی سیاسی واقتصادی«‏ را بسیار دوست می<br />

داریم،‏ اماچه کنیم که آنها ‏)عجالتاً(‏ درهم نمی روند!‏ و اینکه ‏»درهمرفتگی«‏ یاد شده،‏<br />

چیزی ‏»دستوری«‏ نیز نیست؛ و گر نه جنبش کارگری ایران ازبابت ‏»صادرکنندگان<br />

دستور«،‏ شُکرخدا هیچگونه کمبودی ندارد!!‏<br />

بگذریم.‏<br />

بهرترتیب،‏ موقعیت تدافعی جنبش کارگری در<br />

سركوب جنبش كارگری از سال<br />

كارگران صنعتی و ضعف آگاهی<br />

2012<br />

وضعیت حاضر،‏ محصول شدت<br />

به این سو،‏ جوان<br />

بودن اكثریت قاطع<br />

‏)حتی آگاهی صنفیشان(،‏ فقدان تشكیالت تودهای<br />

سراسری كه در كارگران ایجاد اعتماد بنفس كند،‏ عدم امنیت شغلی و ترس كُشنده از<br />

اخراج و بیكاری است ‏)در این گرانی وحشتناك و این بیكاری گسترده،‏ كار قراردادی،‏<br />

پیمانی و حتی روزمزد،‏ بهرحال شغل است و كارگران نمیخواهند بر سر آن به سادهگی<br />

ریسك كنند(.‏<br />

البته شاید بتوان مواردی از حركتهای كارگری در این سالها را نیز نشان داد كه<br />

كارگران عالوه بر آنچه كه داشتهاند،‏ بخاطر دستیابی به حقوقی بیشتر،‏ درگیر<br />

<strong>مبارزه</strong> شدهاند.‏<br />

لیكن این موارد،‏ استثنائاتی نادر است و آن قاعده كلی حاكم بر<br />

سالهای اخیر را باطل نمی کند.‏ یعنی این حقیقت واضح را كه جنبش كارگری در<br />

شرایط كنونی،‏ نه فقط در موقعیت تدافعی بسر میبرد بلكه فاقد ساز و نهاد الزم<br />

برای یك دفاع خوب است.‏<br />

دراین رابطه ظاهراً‏ تنها كسی كه نگاهی عینی به وضعیت حاضر دارد امیر پیام<br />

است:‏ ‏»هر تفسیری كه ما از علل و فعل و انفعاالت مبارزات كارگری داشته باشیم،‏<br />

چه آنها را ضد سرمایهداری بخوانیم و یا صنفی،‏ اقتصادی،‏ خارج از تفسیر ما و در<br />

دنیای بیرون متأسفانه توده وسیعی از كارگران و امروز حتی اكثریت آنان به درك و<br />

122

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!