گشتاورد ماركسیسم، بمثابه بعد تاریك مبارزه طبقاتی (جلد ١)

واقع چیزی نبود كه از دید رزالوکزامبورگ پوشیده بماند چرا كه جزوه سانترالیسم و
دموكراسی به قلم وی كه در سال
2934
‏)كمی پس از ایجاد فراكسیون در حزب روسیه(‏
نگاشته میشود و همزمان در هر دو نشریه احزاب پرولتری آلمان و روسیه به چاپ
میرسد داللتگر آن است كه در مقطع یاد شده ‏)یعنی
)2934
درك رزا از چرایی و
چگونگی رویزیونیسم،‏ بمراتب عمیقتر از لنین است.‏ و از همین روست كه رزا در
باب ‏»وجود پایههای عمیق اجتماعی«‏ كه موجد شكل گیری رویزیونیسم میگردد به
لنین و بلشویکهاهشدار میدهد و نهیب می زند كه مبادا گمان شود كه با صدور
‏»مصوبههای حزبی«‏ میتوان از پدیدار شدن رویزیونیسم در حزب،‏ جلوگیری
نمود.‏ در توضیح همین امر بود كه لوکزامبورگ رو به لنین نوشت:‏
‏»تحت تأثیر رویدادهای اخیر در احزاب سوسیالیست فرانسه،‏ ایتالیا و آلمان،‏
سوسیال دموكراتهای روسیه به این امر گرایش پیدا كردهاند كه اپورتونیسم را
بمثابه عنصر خارجیای تلقی كنند كه توسط نمایندگان دموكراسی بورژوایی بدرون
جنبش كارگری راه یافته است.‏ بفرض هم كه چنین باشد،‏ محدودیتهای مصوبه در یك
اساسنامه قادر نخواهد بود جلو نفوذ عناصر اپورتونیستی بدرون جنبش كارگری را
بگیرد.‏ از آنجائیكه هجوم افراد غیرپرولتر بسوی حزب كارگر و عضویت یافتن آنها
در آن،‏ معلول علل اجتماعی عمیقی،‏ چون انحطاط اقتصادی خرده بورژوازی،‏
ورشكستگی لیبرالیزم بورژوایی و زوال دموكراسی بورژوایی است،‏ تخیلی
سادهلوحانه خواهد بود اگر بخواهیم جلوی این موج پرتالطم را با نوشتن فرمولی در
اساسنامه حزب،‏ سد كنیم.‏
مواد یك اساسنامه میتواند زندگی فرقههای كوچك و محافل خصوصی را تحت كنترل
خود درآورد،‏ لیكن یك جریان تاریخی از میان بافتهای ظریفترین پاراگرافها
میگذرد.«‏
چهارسال بعد،‏ لنین درمقالهاش موسوم به ‏»ماركسیسم و رویزیونیسم«،‏ درواقع همین
229