Page 1 ا > ) ( Page 2 Page 3 3 ا پ ر از ب و ا ا و . ا. او ء ر ا ا داه . ا از رو ن ا ...

–
:
68
..."
‏"ريچارد آوناريوس يک تشبيه فلسفی همسازتر و کاملتر از تکامل دوآليسم روح و جسم
عرضه کرد.‏ جان کلام در نظريه انترژکسيون او اين است"‏ ‏(ما تنها اجسام فيزيکی را مستقيماً‏
مشاهده میکنيم و تجارب ديگران را،‏ يعنی ذهن شخص ديگر را،‏ تنها با فرضيه تفسير میکنيم).‏
اين فرضيه به واسطه اين حقيقت پيچيده است که تجارب شخص ديگر که فرض شده در تن
او واقع شدهاند،‏ به ارگانيسم او داخل شدهاند ‏(انتروژه شدهاند).‏ اين يک فرضيه زائد است و حتی
تضادهای بی شماری را به وجود میآورد.‏ آوناريوس به طرزی سيستماتيک با آشکار ساختن
رشتههائی از حقايق تاريخی پياپی از تکامل دوآليسم و ايدهآليسم فلسفی،‏ توجه را به اين تضادها
میکشاند.‏ اماّ‏ اينجا ما نيازی نداريم آوناريوس را دنبال کنيم..."‏ ‏"انتروژکسيون به عنوان يک
توضيح از دوآليسم ذهن و جسم خدمت مینمايد."‏
بوگدانف طعمه فلسفه استادانه را فرو برد با اعتقاد به اين که ‏"انتروژکسيون"‏ عليه ايدهآليسم
هدف گيری شده است.‏ او انتروژکسيون را همان طور که آوناريوس به آن ارزش داده بود
پذيرفت و نتوانست دقت کند که نوک حمله عليه ماترياليسم هدايت شده است.‏ انتروژکسيون اين
مسئله را که انديشه کار مغز است،‏ که احساسها کار سيستم عصبی مرکزی انسان است،‏ نفی
میکند.‏ يعنی ابتدائیترين حقيقت فيزيولوژی را نفی میکند تا ماترياليسم را ويران سازد.‏
دوآليسم چنين نمود میيابد،‏ به طريقی ايدهآليستی نفی شده است ‏(عليرغم تمام خشم
سياستمدارانه آوناريوس عليه ايدهآليسم)،‏ زيرا ثابت میشود که احساسات و انديشه ثانوی
نيستند،‏ محصول ماده نيستند،‏ بلکه اولی هستند.‏ دوآليسم اينجا توسط آوناريوس تا جائی رد شده
است که او وجود عين بدون ذهن،‏ ماده بودن انديشه،‏ جهان خارجی مستقل از احساسهای ما را
‏"رد"‏ میکند؛ يعنی آن ‏(دوآليسم م)‏ به طرزی ايدهآليستی رد شده است.‏ نفی نابخردانه اين
حقيقت که تصوير بصری يک درخت تابعی از شبکيه،‏ عصبها،‏ و مغز است،‏ برای آوناريوس
لازم بود تا تئوری پيوند ‏"انفکاک ناپذير"‏ تجربه ‏"کامل"‏ را که نه تنها خود بلکه درخت،‏ يعنی
محيط را نيز شامل میگردد،‏ حفظ کند.‏
نظريه انترژکسيون يک چيز درهم و برهم است؛ يک چيز مهمل ايدهآليستی را وارد میکند
و با علم طبيعی که به نحوی غير قابل انعطاف معتقد است که انديشه کار مغز است،‏ که
احساسها،‏ يعنی تصاوير جهان خارجی،‏ که در درون ما وجود دارند،‏ توسط عمل اشياء بر
ارگانهای حسی ما توليد شدهاند،‏ متناقض است.‏ از ميان برداشتن ماترياليستی ‏"دوآليسم ذهن و
جسم"‏ ‏(يعنی مونيسم ماترياليستی)‏ از اين تأکيد تشکيل میگردد که ذهن مستقل از جسم وجود
ندارد،‏ که ذهن ثانوی است،‏ کار مغز است،‏ انعکاسی از جهان خارجی است از ميان برداشتن
ايدهآليستی ‏"دوآليسم ذهن و جسم"‏ ‏(يعنی مونيسم ايدهآليستی)‏ از اين تأکيد تشکيل میگردد که ذهن
کار جسم نيست،‏ که نتيجتاً،‏ ذهن اولی است،‏ که ‏"محيط"‏ و ‏"خود"‏ تنها در پيوند جدائی ناپذير از
همان ‏"ترکيبات عناصر"‏ وجود دارند.‏ جدا از اين دو شيوهء کاملاً‏ متقابل از ميان برداشتن
‏"دوآليسم ذهن و جسم"،‏ روش سومی نمیتواند باشد،‏ مگر آن که التقاطگرائی باشد که مخلوطی
بی معنی از ماترياليسم و ايدهآليسم است.‏ و اين مخلوط آوناريوس بود که به نظر بوگدانف و
شرکاء ‏"حقيقتی که از ماترياليسم و ايدهآليسم فرا میگذرد"‏ آمد.‏