Page 1 ا > ) ( Page 2 Page 3 3 ا پ ر از ب و ا ا و . ا. او ء ر ا ا داه . ا از رو ن ا ...

18 ماترياليسم و امپريوکريتیسيسم
–
‏"همين که ماده از طبيعت بيرون میافتد،‏ با خود نظرات شکگرايانه و کفر آميز بسيار،‏
تعداد بيرون از باور منازعات و سئوالات معمائی ‏("اصل اقتصاد انديشه"،‏ کشف شده توسط
ماخ در سالهای هفتاد ‏(قرن هيجدهم مارکس)‏ ‏"فلسفه به عنوان مفهومی از جهان بر اساس
اصل صرف حدّاقل کوشش"‏ آوناريوس در به دنبال میکشد که موجب ناراحتی
خدايان و فلاسفه بودهاند،‏ و کار فراوان بی ثمری را برای بشر سبب شدهاند،‏ که چنان چه
نظراتی که ما عليه آن ‏(بيرون افتادن ماده از طبيعت مارکس)‏ اقامه کردهايم،‏ برای توصيف
مساوی به نظر نيايند ‏(که به نظر من آشکارا به نظر میرسد)،‏ مطمئنم کليه دوستان معرفت،‏
صلح و مذهب دليلی دارند که آرزو کنند اين نظريات کافی بودهاند."‏
اسقف برکلی رک و جسورانه بحث میکرد!‏ در عهد ما همين انديشهها در از ميان برداشتن
‏"اقتصادی"‏ ‏"ماده"‏ از فلسفه،‏ در شکل بسيار ماهرانهتری پوشانده شدهاند،‏ و با کاربرد عبارات
‏"نوين"‏ مغشوش گشتهاند،‏ تا شايد اين انديشهها توسط مردم خام به عنوان فلسفه ‏"اخير"‏ گرفته
شوند!‏
اماّ‏ برکلی نه تنها نسبت به گرايشات فلسفیاش بیريا بود،‏ بلکه میکوشيد تا عريانی
ايدهآليستی خويش را بپوشاند،‏ و آن را از چيزهای غير معقول رها کند و قابل پذيرش برای
‏"عقل سليم عرضه دارد.‏ او در دفاع غريزی خويش از متهم شدن به آن چه امروزه ايدهآليسم
سوبژکتيو يا منگرائی خوانده میشود،‏ میگويد که با فلسفه خود ‏"ما حتی از يک چيز در طبيعت
نيز محروم نمیگرديم."‏ ‏(بخش طبيعت باقی میماند،‏ و تمايز ميان واقعيتها و اوهام باقی
میماند،‏ تنها ها هر دو متساوياً‏ در ذهن وجود دارند."‏ ‏"من عليه وجود هر چيزی که میتواند
توسط حس يا انعکاس درک گردد،‏ مشاجره نمیکنم،‏ در اين که اشيائی که من با چشمانم میبينم
و با دستانم لمس میکنم که وجود دارند،‏ و واقعاً‏ هم وجود دارند،‏ کوچکترين سئوالی نمیکنم.‏
تنها چيزی که ما وجود آن را نفی میکنيم،‏ چيزيست که فلاسفه ‏(تأکيد از برکلی)‏ ماده يا جوهر
جسمانی میخوانند،‏ و در چنين کاری هيچ خسارتی بر بقيه بشريت وارد نمیگردد،‏ که،‏ به
جرأت میگويم،‏ هرگز چيزی از دست نخواهد داد...‏ ‏[در هر حال،‏ ملحدان آن پشتيبانی ظاهری
از يک لغت بی محتوا که نظرگاه الحادی آنها را حمايت میکرد،‏ از دست میدهند.‏
اين انديشه در بخش ٣٧، جائی که برکلی به اين اتهام که فلسفهاش جوهر جسمانی را نابود
میکند،‏ جواب میدهد باز هم روشنتر میگويد:‏ "... اگر کلمه جوهر به مفهوم عاميانهاش،‏ برای
ترکيبی از کيفيتهای محسوس در نظر گرفته شود،‏ مثل وسعت،‏ جامد بودن،‏ وزن و نظير آن
ما نمیتوانيم متهم به کنار گذاشتن اينها شويم.‏ اماّ‏ اگر آن به مفهوم فلسفی برای حمايت از
حوادث يا کيفيتهای بدون ذهن در نظر گرفته شود آن وقت به راستی من اذعان میکنم که ما
–
[
A
،
(!١٨٧۶
–
–
(٣۴
–
" نآ
"
ترجمه مترجم:‏
... ملحد به راستی خواهد خواست رنگ يک اسم تهی،‏ از بی ايمانیاش حمايت کند..."‏
-A
Allerdings werden die Atheisten die anscheinende Stütze verlieren, welche ein leeres
Wort ihrer unfrommen Ansicht gewährt…" S. 19